Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Οι Ευρωπαίοι εταίροι, με “εμπροσθοφυλακή” την Γερμανία, φιλοδοξούν με την συμφωνία των Βρυξελλών να φέρουν ξανά την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Στο ερώτημα που από την ώρα ανακοίνωσης της συμφωνίας θέτουν πάρα πολλοί απάντηση δεν υπάρχει: γιατί θα έρθει τώρα η ανάπτυξη με την ίδια αποτυχημένη συνταγή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια; Όμως τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμη πιο δυσάρεστα και επικίνδυνα θα τολμήσουμε να πούμε, γιατί “ανάπτυξη” προβλέπεται μόνο σε δύο “δείκτες-ποσοστά”: στους ευρωσκεπτικιστές εντός Ελλάδας και στην ακροδεξιά! Κι αυτό το “μίγμα” μπορεί να προκαλέσει έκρηξη.
Η καθημερινότητα των πολιτών έγινε εφιάλτης τις τελευταίες εβδομάδες. Η σύγκρουση με τους δανειστές ,οδήγησε στο δημοψήφισμα. Από το οποίο προέκυψε ένα ισχυρότατο όχι στην συμφωνία, που άγγιξε το 62%! Οι Έλληνες πολίτες πίστεψαν ότι μπορούν με την ψήφο τους να βελτιώσουν κάπως τη θέση τους. Έξι χρόνια τώρα αυτό πράττουν με απόλυτη ψυχραιμία και νηφαλιότητα, παρά τις προβλέψεις και τους φόβους για άλλου είδους αντιδράσεις. Ασκώντας το εκλογικό τους δικαίωμα,άλλαξαν κυβερνήσεις και με την ψήφο τους στο δημοψήφισμα διατύπωσαν την διαφωνία τους προς την “δημοκρατική Ευρώπη”.
Η απάντηση που έλαβαν μετά από το δημοψήφισμα ήταν ράπισμα. Το 62% του όχι πετάχθηκε στον ευρωπαϊκό κάλαθο των αχρήστων , στέλνοντας το μήνυμα “δεν μας ενδιαφέρει τι ψηφίζετε”. Και κάπως έτσι η έτσι κι αλλιώς βαριά πρόταση Γιούνκερ που καταψηφίστηκε στο δημοψήφισμα , έγινε η ασήκωτη συμφωνία των Βρυξελλών την οποία κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πως οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει.
Αν όλα αυτά δεν οδηγήσουν στην αύξηση του ποσοστού των ευρωσκεπτικιστών και στην Ελλάδα, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα αποθέματα της ψυχραιμίας μας ξεπερνούν ακόμη κι αυτά των φημισμένων για την ψυχραιμία τους Βρετανών!
Όσοι κυκλοφορούν ανάμεσα στον κόσμο και στους πολίτες -και είμαστε απ΄ αυτούς- νομίζω ότι τους τελευταίους μήνες έχουν εισπράξει την άνοδο αυτού του ρεύματος. Δεν έχει να κάνει μόνο με την συμφωνία που έφερε ο Τσίπρας. Είναι πολύ βαθύτερο το πρόβλημα.
Οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία πίστεψαν στην ενωμένη Ευρώπη. Από την 28η Μαίου 1979, τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την υπογραφή του μας έβαζε στην “μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια” με την διαβεβαίωση ότι έτσι θα είμασταν “ασφαλείς”. Και στα οικονομικά μας και στα εθνικά μας θέματα. Και έπεσαν πράγματι πάρα πολλά λεφτά την Ελλάδα από την Ευρώπη. Μόνο που δεν αξιοποιήθηκαν ούτε στο ελάχιστο. Κι από ένα σημείο και μετά ήταν και οι ευρωπαίοι υπεύθυνοι γι΄ αυτό. Γνώριζαν τα πάντα. Για να πέφτουν τα λεφτά, δεχόμασταν τα πάντα. Καταστρέψαμε αγροτικές καλλιέργειες, κτηνοτροφία, φθάνοντας σήμερα στο σημειο να διαπιστώνουμε πως ότι τρώμε το…εισάγουμε! Και άρα δεν έχουμε καμία δυνατότητα να έχουμε στοιχειώδη αυτάρκεια. Κλείνοντας τα ATM η Ελλάδα καταρρέει. Κάποιοι το είχαν καταλάβει νωρίς αλλά δεν τους άκουγαν οι υπόλοιποι που το κατάλαβαν πρόσφατα.
Όσο για την εθνική ασφάλεια; Δεν χρειάζεται νομίζουμε να κάνουμε καμία ιδιαίτερη αναφορά.
Συνεπώς δεν θα είναι διόλου παράξενο να βρεθούμε αντιμέτωποι με μία άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και στην Ελλάδα. Κι επειδή δυστυχώς παντού στην Ευρώπη αυτή η τάση εμπλέκεται και σε κάποιες περιπτώσεις εμπλέκεται με την ακροδεξιά, θα πρέπει να ανησυχούμε. Η ελληνική ακροδεξιά έχει βρει “στέγη” στην Χρυσή Αυγή , η οποία πλέον δεν είναι μια “φωτοβολίδα” .
Δεν τα σκέφτονται αυτά οι Ευρωπαίοι; Προφανώς και τα σκέφτονται. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί . Αλλά θα πρέπει να ανοιξουμε μια άλλη συζήτηση για το ποιος κάνει πραγματικά “κουμάντο” στην Ευρώπη. Νομίζουμε ότι δεν είναι οι πολιτικοί αυτοί που έχουν -όπως θα ΄πρεπε- τον πρώτο λόγο. Γι΄ αυτό και η Ευρώπη δείχνει ανίσχυρη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κρίση αποτελεσματικά και γρήγορα. Έξι χρόνια τώρα “παλεύει” να λύσει το ελληνικό ζήτημα που όπως λένε οικονομολόγοι δεν ήταν και ο …γόρδιος δεσμός. Κι όμως το μόνο που έχει καταφέρει είναι να το κάνει όλο πιο περίπλοκο ,όλο και δυσκολότερο.
Μακάρι όλα αυτά περί ανόδου του ευρωσκεπτικισμού,της ακροδεξιάς και του εθνικισμού στην Ευρώπη να αποδειχτούν υπερβολές . Δυστυχώς όμως τα χειροπιαστά δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Η οικονομική κρίση όλης της Ευρώπη έδωσε μέσα στο 2014 την νίκη σε πολλά κόμματα που δεν πιστεύουν στην “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” και στην “ευρώπη των λαών”. Η πρώτη είναι μια διαδικασία που δείχνει χρόνια τώρα “βαλτωμένη”. Η δεύτερη όπως διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι εμείς οι Έλληνες, απλά δεν υπάρχει.
Αν οι ισχυροί της Ευρώπης δεν καταλάβουν ότι πρέπει κι αυτοί να βάλουν «νερό στο κρασί» τους το μόνο που θα καταφέρουν να «αναπτύξουν» θα είναι το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού και το τέρας της ακροδεξιάς.