Σαν σήμερα το 1945 ο Αδόλφος Χίτλερ έδινε εντολή για ενεργοποίηση του “Σχεδίου Νέρων”. Το οποίο προέβλεπε ότι οι δυνάμεις της Βέρμαχτ οπισθοχωρόντας υπό την πίεση των συμμαχικών δυνάμεων θα έπρεπε να καταστρέφουν τα πάντα. 70 χρόνια μετά η Γερμανία που έχει κάνει τα πάντα όλες αυτές τις δεκαετίες για να εξιλεωθεί για την μαύρη περίοδο του ναζισμού είναι ξανά η κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης στην οποία έχει επιβληθεί με την οικονομική της δύναμη. Κανένας ευρωπαίος δεν είχε και δεν θα είχε πρόβλημα μ΄ αυτό. Όλοι λίγο πολύ είχαν αποδεχτεί ότι η Γερμανία αυτοδίκαια θα είχε τον ρόλο της “ατμομηχανής” της ευρωπαϊκής αμαξοστοιχίας. Και ήταν ένας ρόλος πολύ εύκολος όσο όλα πήγαιναν “έξτρα πρίμα γκουντ”. Η γερμανική βιομηχανία παρήγαγε και πουλούσε στην εξασφαλισμένη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά. Ώσπου ήρθε η κρίση και το Βερολίνο κλήθηκε να αποδείξει τον ηγετικό του ρόλο στα δύσκολα. Τα αποτελέσματα γνωστά…
Σε αναμονή της πενταμερούς συνάντησης αλλά και του ραντεβού Μέρκελ-Τσίπρα στις 23 Μαρτίου δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι σ΄ ότι μας αφορά ζούμε τις συνέπειες ενός οικονομικού σχεδίου “Νέρων” . Η εμμονή της Γερμανίας να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από τις αποτυχημένες στην πράξη απόψεις της αλλά και η πρωτοφανής και απαράδεκτη εμπλοκή των “οργάνων” της όπως ο Ντάϊνσεμπλουμ και άλλοι υπάλληλοι στα εσωτερικά θέματα μιας -έστω χρεωμένης- χώρας της ΕΕ προκαλούν αγανάκτηση αλλά και πολλά ερωτήματα.
Ένα απ΄ αυτά είναι αν οι πολίτες της ΕΕ είναι πλέον ελεύθεροι να ψηφίζουν ότι εκείνοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο για τη χώρα τους. Η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη στις 8 Φεβρουαρίου 2005 απευθυνόμενη στον νέο τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια μας είχε πει για τον “περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας”. Αλλά κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι 10 χρόνια μετά η χώρα θα βρισκόταν σε τόσο δεινή θέση επειδή η Γερμανία δεν θα συμφωνούσε με την …ψήφο μας. Οι περισσότεροι είχαμε πιστέψει ότι ο “περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας” θα είχε να κάνει με κάποιες μικρές αμοιβαίες υποχωρήσεις που θα οδηγούσαν προς μια πραγματικά “ενωμένη Ευρώπη”. Κανείς δεν ανέμενε ότι θα έπρεπε να περιμένουμε “σταυρωμένα” από κάποιον Ντάϊσενμπλουμ ψηφοδέλτια για να πηγαίνουν όλα καλά.
Παρά το εξαιρετικά τεταμένο κλίμα και τις “επιθετικές” κινήσεις και των δύο πλευρών ,Γερμανίας και Ελλάδας, η ελπίδα ότι η ένταση θα βρει κάποια διέξοδο εκτόνωσης θα πρέπει να μείνει ζωντανή. Η μετωπική σύγκρουση δεν πρόκειται να ευνοήσει κανέναν. Η Ελλάδα προφανώς θα πρέπει να είναι συνεπής στην αποπληρωμή των χρεών της αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει μ΄ ένα ορθολογικό σχέδιο που δεν θα την “στραγγαλίζει” αλλά θα της δίνει ελπίδα και δυνατότητες να αποδείξει την συνέπειά της. Με σχέδια …τύπου “Νέρων” είναι βέβαιο ότι η θηλιά θα σφίξει κι άλλο. Αλλά δεν θα είναι μόνο η Ελλάδα που θα πνιγεί. Όπως και το 1945 τέτοιου είδους σχέδια μπορεί να αποδειχτούν αυτοκαταστροφικά…