Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΙΔΗΣ
Βουλευτής Ένωσης Κεντρώων
Είναι πράγματι δύσκολη η διεξαγωγή του δημόσιου διαλόγου με όρους Λογικής. Και αυτό συνεχίζει να συμβαίνει:
- παρά την εξέλιξη της Τεχνολογίας και ειδικότερα του τομέα της επικοινωνίας
- παρά το γεγονός πως πέρασαν χιλιάδες χρόνια, από την πρώτη φορά που η ανθρωπότητα γεύτηκε τα καλά της Δημοκρατίας στην Αθήνα του Περικλή
- παρά το ότι είμαστε τυχεροί και μιλάμε την ελληνική γλώσσα η οποία σου επιτρέπει να ακριβολογείς (άμα το θες και άμα προσπαθήσεις) με πολύ πιό εύκολο και φυσικό τρόπο από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα.
Συνεχίζω να επιθυμώ την διεξαγωγή του ανοιχτού, δημόσιου κοινωνικού διαλόγου με όρους Λογικής. Η άποψη μου ήδη από το 1993 ήταν και παραμένει πως η Ελλάδα δεν έπρεπε και δεν πρέπει να αποδεχτεί ονομασία για τα Σκόπια η οποία θα περιείχε με οποιονδήποτε τρόπο την λέξη Μακεδονία.
Αυτή είναι η επίσημη θέση της Ελληνικής Βουλής, υπάρχει κείμενο με την δέσμευση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το οποίο δεν αμφισβητείται από κανέναν. Αυτή είναι και η επίσημη θέση της Ένωσης Κεντρώων, αυτή είναι και η σθεναρά εκφρασμένη σταθερή πολιτική θέση του Βασίλη του Λεβέντη.
Από εκεί και πέρα – ποιός αμφισβητεί το ότι ολόκληρος ο πλανήτης αποκαλεί τους Σκοπιανούς όπως αυτοί επιθυμούν; Όποιος το διαπιστώνει αυτό πάει να πει πως το αποδέχεται κιόλας ;
Ως Έλληνας, ως Πόντιος, ως Μακεδόνας πονάω κάθε φορά που το ακούω ή το βλέπω γραμμένο.Έψαξα να βρώ λύση λοιπόν. Το όπλο δεν το πιάνω. Όχι για επίθεση. Μόνο για άμυνα. Και στρατιωτικά από τα Σκόπια δε νιώθω κίνδυνο.
Πρέπει λοιπόν να βρεθεί μια λύση στο πλαίσιο της διπλωματίας. Στην προσπάθεια μου να βρω αυτή την λύση ανέλυσα τα εξής:
Ουσιαστικά η Ελλάδα πρέπει να βρει έναν τρόπο να δείξει στη διεθνή κοινή γνώμη τι σημαίνει για τον Ελληνικό Λαό αυτή η υπόθεση, πόσο μας πονάει.
Βεβαίως πρέπει παράλληλα να καταγγείλουμε:
- τον επαίσχυντο τρόπο άσκησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια
- τις ανιστόρητες, αντιεπιστημονικές, προσβλητικές, επιθετικές, αλυτρωτικές προσβολές που περιέχει το κείμενο που έχουν για σύνταγμα οι σκοπιανοί
- το γεγονός πως οι κάτοικοι αυτού του προτεκτοράτου, αυτού του κρατιδίου χωρίς παρελθόν και άρα χωρίς μέλλον είναι φτωχοί και τελούν υπό εκμετάλλευση.
Όμως όλα αυτά τα ξέρουν, τους τα λέμε εδώ και χρόνια όλοι ακόμα και οι πιο ανεύθυνες κυβερνήσεις που έχουν προηγηθεί έχουν προσπαθήσει να ακουστούν.
Προφανώς και δεν κατάφεραν κάτι. Εκεί συμπέρανα λοιπόν ότι:
από την μία η Ελλάδα πρέπει να μην κάνει βήμα πίσω από την απόλυτη άρνηση να αποδεχτεί την χρήση της λέξης Μακεδονία και από την άλλη:
- με σκοπό να ακουστεί ξεκάθαρα και με σαφή τρόπο στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων
- με σκοπό να αποδείξει για ακόμη μια φορά στην διεθνή κοινότητα πως δεν υποχωρεί η Ελλάδα από τον διάλογο καθώς δεν έχει να φοβηθεί κάτι
- με σκοπό να εξηγήσει με έναν ακόμα τρόπο που ίσως τον καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι για τον ελληνικό λαό να σέβονται την ιστορία του
- με σκοπό να συντηρήσω ενεργό τον διάλογο, γιατί χωρίς διάλογο λύσεις δεν βρίσκονται
πρότεινα στους Έλληνες να σκεφτούν αυτό:
η Ελλάδα να αποδεχτεί το άνοιγμα της συζήτησης για την ονομασία των Σκοπίων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου μόνον εάν παράλληλα δεχτεί η διεθνής κοινή γνώμη να ανοίξει το θέμα της ίδρυσης του κουρδικού κράτους.
Μέχρι να σκεφτούμε μια λύση ως Έλληνες η θέση μας πρέπει να είναι η εξής απλή: τα Σκόπια πρέπει να αλλάξουν όνομα.
Εντύπωση μου έκανε πως τα όποια αρνητικά σχόλια είχαν να κάνουν με το γεγονός πως εγώ είμαι δήθεν υποχωρητικός στο σκοπιανό. Εγώ δεν είμαι Μπαλαούρας, εγώ δεν είμαι Μουζάλας, εγώ δεν είμαι Καμμένος.
Εγώ είμαι ο Γιάννης ο Σαρίδης και είμαι ο πρώτος Έλληνας βουλευτής που είχα το θάρρος να προτείνω την ίδρυση κουρδικού κράτους ως προϋπόθεση για να ανοίξει η όποια συζήτηση για το όνομα των Σκοπίων.
Ελπίζω να ήμουν σαφής.