Είναι τα πιο αναγνωρίσιμα κίτρινα αεροπλάνα που πετούν στην Ελλάδα. Όλοι γνωρίζουν τα πυροσβεστικά CL-215 και τα νεώτερα CL-415, είτε γιατί τα έχουν δει στις ειδήσεις είτε γιατί τα έχουν δει… από πάνω τους, να “κόβουν” την φωτιά που απειλεί να τους κάψει! Μπορεί να μην έχουν την αίγλη των μαχητικών, όμως τα πυροσβεστικά “πολεμούν” και μάλιστα σκληρά.
Οι διαθεσιμότητές τους μοιάζουν με αυτές των Μοιρών Aναχαίτισης, αεροπλάνα και προσωπικό -ιπτάμενοι και εδάφους- “βγαίνουν” στην διασπορά με την έναρξη της πυροσβεστικής περιόδου και οι αποστολές αεροπυρόσβεσης εκτελούνται με επιχειρησιακό σχέδιο και τακτική. Όπως λένε οι ίδιοι οι χειριστές τους, “κάθε ώρα πτήσης, μια φωτιά λιγότερο”.
Ο κίνδυνος παραμονεύει πάντα, όπως έχουν δείξει οι απώλειες πυροσβεστικών αεροσκαφών. Οι δε συνθήκες υπό τις οποίες επιχειρούν μόνο εύκολες δεν είναι: το να πετάς πάνω από ένα εκτεταμένο πύρινο μέτωπο με θερμοκρασίες που κάνουν το κόκπιτ να μοιάζει με “φούρνο”, η περιορισμένη ορατότητα λόγω του καπνού, οι ισχυρές αναταράξεις που καθιστούν την πτήση ακόμη πιο δύσκολη και το… απονενοημένο της πτήσης χαμηλά πάνω από μια φωτιά, σίγουρα κάνουν τις αποστολές των “Καναντέρ” διαφορετικές και… ενδιαφέρουσες.
Tα Canadair CL-215, η “πρώτη γενιά” των πυροσβεστικών-θρύλων είναι ένα δοκιμασμένο και αξιόπιστο αεροπλάνο που έχει σώσει αμέτρητες ζωές και περιουσίες. Τα αεροσκάφη άρχισαν να παραλαμβάνονται από το 1974 μέχρι το 1990 ενώ παραλήφθησαν και τέσσερα μεταχειρισμένα -215 από την Γιουγκοσλαβία το 1997. Το μόνο μειονέκτημά του είναι οι κινητήρες του που εδώ και αρκετό καιρό έχουν αρχίσει να δείχνουν την ηλικία τους. Οι εμβολοφόροι P&W R-2800 Double Wasp είναι ουσιαστικά οι κινητήρες που “φορούσαν” πολλά συμμαχικά αεροπλάνα στον… Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Εξαιρετικοί κινητήρες αναμφισβήτητα, αλλά η υποστήριξή τους με τα χρόνια άρχισε να γίνεται δαπανηρή. Όπως δήλωσε ο Διοικητής της Διοίκησης Αεροπορικής Υποστήριξης Υποπτέραρχος (Ι) Θεμιστοκλής Μπουρολιάς σε συνέντευξη του στο OnAlert.gr »είναι όντως ένα παλιό σύστημα, αλλά ας μην το σκεφτόμαστε ως ένα μέσο, πχ ένα αυτοκίνητο, που μετά από κάποια χρόνια λειτουργίας το θεωρείς απαξιωμένο και το πετάς…»
«Όλα αυτά τα πτητικά μέσα, με το αυστηρό σύστημα υποστήριξης και ποιοτικού ελέγχου που εφαρμόζει η ΠΑ, συντηρούνται σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα που τηρούν όλες οι σύγχρονες Αεροπορίες και πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να εκτελέσουν την αποστολή τους με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα». Αντίβαρο στις βλάβες λόγω καταπόνησης, το τεχνικό προσωπικό της Π.Α. Οι άνθρωποι που στέλνουν με μια υπογραφή τους αεροπλάνα στον αέρα, υπερβάλλουν εαυτούς και καθόλη την διάρκεια των “θερινών επιχειρήσεων” της Π.Α είναι η εγγύηση ότι παρά τις αιφνίδιες βλάβες και τις παρατηρήσεις με τις οποίες θα γυρίσουν τα πυροσβεστικά από τις αποστολές τους, τα αεροπλάνα θα είναι πάντα έτοιμα με το πρώτο φως της ημέρας για την πρώτη έξοδο…
Η παλαιότητα των κινητήρων ήταν ο κύριος λόγος για την απόκτηση των νεότερων Bombardier CL-415 Super Scooper. Εφοδιασμένα με στροβιλοκινητήρες R&W Canada PW123AF (ισχύος 4.766 hp έναντι 2.100 hp των 18κύλινδων R-2800) και πιό σύγχρονα ηλεκτρονικά, τα ταχύτερα -415 έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα: απόθεμα ισχύος. Εκεί που τα CL-215 “δυσκολεύονται” στον τομέα των επιδόσεων, ειδικά όταν επιχειρούν με υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος, τα CL-415 εκτελούν πιο “άνετα” την ζωτικής σημασίας αποστολή τους.
«Ως πιο καινούργιο, το CL-415 είναι πιο αποτελεσματικό και πιο αξιόπιστο. Μπορεί να γεμίζει με νερό πιο γρήγορα και να το μεταφέρει από το σημείο της υδροληψίας στο σημείο της πυρκαγιάς πιο γρήγορα, λόγω της μεγαλύτερης ταχύτητας» σημειώνει ο Διοικητής της ΔΑΥ. Tα turboprop -415, τα οποία άρχισαν να παραλαμβάνονται από τον Ιανουάριο του 1999, μπορούν να “βομβαρδίσουν” την φωτιά με 6.140 λίτρα νερού ή ειδικού επιβραδυντικού υγρού. Τα CL-415 ανήκουν στην 383 Μοίρα ειδικών Επιχειρήσεων και Αεροπυρόσβεσης η οποία το 2006 άφησε την αεροπορική βάση της Ελευσίνας για το αεροδρόμιο της Μίκρας στην Θεσσαλονίκη ενώ τα παλαιότερα -215 επιχειρούν με την 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών με το ταιριαστό χαρακτηριστικό κλήσης «Ήφαιστος».
Τα PZL M-18B Dromader της 359 ΜΑΕΔΥ (Μονάδα Αεροπορικής Εξυπηρέτησης Δημοσίων Υπηρεσιών) είναι τα “μικρά” πυροσβεστικά που η Αεροπορία ρίχνει κάθε χρόνο στον θερινό πόλεμο της αεροπυρόσβεσης. Πολωνικής κατασκευής, μονοκινητήρια και με δυνατότητα μεταφοράς 2.200 κιλών νερού (στην πράξη 1.500 κιλά) σε μια δεξαμενή μπροστά από το κοκπιτ, τα Μ-18Β “πιάνουν δουλειά” με την έναρξη της πυροσβεστικής περιόδου. Μπορεί να μην συγκρίνονται με τα Canadair αλλά ούτως ή άλλως ο επιχειρησιακός τους σχεδιασμός δεν προβλέπει την χρήση τους όπως τα μεγαλύτερα πυροσβεστικά.
Διαβάστε περισσότερα για τα “Πεζεντέλ”, τις… “Καμήλες” της αεροπυρόσβεσης, εδώ
Δείτε πώς είναι να πετάς με τα πυροσβεστικά στα εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθούν.
