Ο Salih Muslim, Συμπρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας της Rojava, δηλαδή των Κούρδων που αυτή τη στιγμή μάχονται στη Συρία, βρέθηκε πριν λίγες ημέρες καλεσμένος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Σε μια ομιλία που καθηλώνει ο Κούρδος ηγέτης εξήγησε με πολύ απλά λόγια την ιστορία του κουρδικού ζητήματος, τις σχέσεις με τη Συρία και την Τουρκία και τα ιδανικά που θέλει να προασπιστεί πολεμώντας ο κουρδικός λαός.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του είναι το ακόλουθο:
Όπως ξέρετε στην ιστορία, κατά περιόδους, οι δυνάμεις που κυβερνάνε τον κόσμο είναι υποχρεωμένες να κάνουν απολογισμό των κινήσεων τους, να ξανακοιτάξουν από την αρχή και να κάνουν έναν καινούριο υπολογισμό. Ο καπιταλισμός που ξεκίνησε από τον 16ο αιώνα και μεγάλωσε μέχρι τον 20ο μέσα στις αυτοκρατορίες όπως η ρωσική, η οθωμανική και διάφορες άλλες κυβέρνησε με αυτό τον τρόπο.
Τον 20ο αιώνα είδαν πως πρέπει να ξαναμοιράσουν τον κόσμο μεταξύ τους επειδή κάποιοι είχαν δυναμώσει πιο πολύ ενώ κάποιοι είχαν γίνει πιο αδύναμοι. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μοιράστηκε ο κόσμος εκ νέου. Κάποιοι έφυγαν αυτό την σκηνή, κάποιοι καινούριοι εμφανίστηκαν. Αυτό έγινε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο κόσμος μοιράστηκε πάλι.
Όπως είδατε και όπως έζησαν οι περισσότεροι από εμάς, μετά από αυτό εμφανίστηκε ο διπολισμός, με τον κομμουνιστικό πόλο και τον καπιταλιστικό πόλο και αυτό ίσχυσε μέχρι το τέλος του 1990. Μετά το 1990 ο κόσμος έγινε μονοπολικός. Επειδή το ανατολικό μπλοκ έφυγε από τη σκηνή, και επειδή σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής ένας πόλος μόνος του δεν μπορεί να λειτουργήσει, πρέπει να υπάρχει και ένας δεύτερος ή πολλά κέντρα, πολλοί πόλοι πρέπει να λειτουργήσουν ταυτόχρονα, από το 1995 άρχισε η αναζήτηση για το τι θα γίνει.
Στο κόσμο υπήρχαν πολλές δικτατορίες, κάποιες με τον κομμουνισμό ως τρόπο διακυβέρνησης, κάποιες με τον καπιταλισμό αλλά με τις αλλαγές που έγιναν, ειδικά με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Χρειάστηκε μια νέα ριζοσπαστική αλλαγή στον κόσμο, που θα φέρει κάτι διαφορετικό.
Έχουν γίνει κάποιες επαναστάσεις παντού και στην Ευρώπη, αλλά όπως ξέρετε οι επαναστάσεις στην Μέση Ανατολή πάντοτε επηρεάζουν όλον τον κόσμο. Κάποιοι το ονόμασαν αραβική άνοιξη, αλλά εμείς το ονομάσαμε άνοιξη των λαών. Κάθε πλευρά έχει τα δικά της πλάνα (σχέδια) αλλά η αλήθεια ήταν πως ο λαός ήθελε την ελευθερία και την δημοκρατία. Η παγκόσμια εξουσία είχε και αυτή τα πλάνα (σχέδια) της για να κρατήσει την Μέση Ανατολή υπό τον έλεγχο της.
Οι περιφερειακές δυνάμεις όπως είναι η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία ή το Ιράν και αυτές είχαν τα δικά τους πλάνα (σχέδια). Και οι λαοί της περιοχής που αγωνίζονταν για την δημοκρατία και την ελευθερία και αυτοί είχαν τα δικά τους πλάνα.
Στην Μέση Ανατολή από το 2010 άρχισε αυτός ο πόλεμος ανάμεσα σε αυτές τις τρεις πλευρές: την παγκόσμια εξουσία, τις περιφερειακές δυνάμεις και τους λαούς της περιοχής. Εμείς, όπως το βλέπουμε, η αραβική άνοιξη έγινε αραβικός χειμώνας. Όπως βλέπετε τι έγινε στην Λιβύη, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Τυνησία, την Συρία εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, καταστράφηκαν ολόκληρες χώρες και χωρίς να έχουμε κάποια αποτελέσματα μέχρι τώρα.
Εμείς, οι Κούρδοι είμαστε από την αρχή διαφορετικοί γιατί είχαμε μια δική μας ιδέα, γιατί ο αρχηγός του κουρδικού λαού Αμπντουλάχ Οτσαλάν από το 2005 έγραφε για την άνοιξη των λαών. Επειδή εμείς τα είχαμε διαβάσει και το είχαμε ετοιμάσει, περιμέναμε αυτό που έγινε.
Στη Συρία, τον Μάρτιο του 2011 ξεκίνησε η συριακή επανάσταση. Και στη Συρία υπήρχαν αυτές οι τρεις δυνάμεις που είπαμε: υπήρχε ένα καθεστώς δικτατορικό, το Μπάαθ που κυβερνούσε την Συρία από το 1963 μέχρι σήμερα. Αυτό το καθεστώς έπρεπε να φύγει. Εμείς από το 2004 είμαστε σε πόλεμο με αυτό το καθεστώς.
Χιλιάδες μέλη του κόμματος μας είχαν φυλακιστεί, δεκάδες σκοτώθηκαν από τα βασανιστήρια στις φυλακές του Άσαντ. Και γι’ αυτό όταν ξεκίνησε η επανάσταση ήταν για εμάς ξεκάθαρο πως ο εχθρός μας είναι το καθεστώς και πως πρέπει αυτό το καθεστώς να φύγει.
Αυτοί που κάνανε την επανάσταση, οι συμπατριώτες μας Άραβες, είδαμε πως ξεκινάνε την επανάσταση από τα τζαμιά. Αυτό ήταν η αιτία να μην είμαστε μαζί τους γιατί δεν είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε μεταξύ του καθεστώτος του Άσαντ και των τζαμιών και για αυτό πήραμε μια διαφορετική στάση. Η γνώμη μας ήταν να ξεκινήσουμε από τα σχολεία. Να βγει ο κόσμος από τα πανεπιστήμια και όχι από τα τζαμιά. Γι’ αυτό είπαμε πως εμείς έχουμε τον τρίτο δρόμο.
Αυτοοργανωθήκαμε από το 2011 μέχρι το 2012 και με την αυτοοργάνωση στις περιοχές που είναι κουρδικές και εμείς τις αποκαλούμε Rojava, καταφέραμε το 2012 να διώξουμε το καθεστώς Άσαντ από τις περιοχές μας.
Μετά από ένα χρόνο που ελευθερώσαμε τον λαό μας, είδαμε πως έχει ανάγκη ο λαός την αυτοδιοίκηση και για αυτό οργανώσαμε τρία καντόνια στην Rojava: τα καντόνια Τζαζίρα, Αφρίν και Κομπάνι .
Από το 2013, μετά από ανακοίνωση της δημοκρατικής αυτοδιοίκησης ξεκίνησε η επίθεση από τις δυνάμεις του σκοταδισμού, μια βάρβαρη επίθεση, είτε αυτές ήταν το Daesh/ISIS, το Al-Nusra, είτε το Ahrar ash-Sham είτε άλλα διάφορα ονόματα, δεν έχει σημασία, όλοι μαζί και οι περισσότεροι ήταν υποστηριζόμενοι από το εξωτερικό αλλά πιο πολύ από την Τουρκία.
Εκεί φάνηκε και καταλάβαμε ότι η περιφερειακές δυνάμεις στην περιοχή έχουν κάνει τα πλάνα (σχέδια) τους, να εξαφανίσουν ή να μην δεχτούν την ύπαρξη του κουρδικού λαού. Οι επιθέσεις ξεκίνησαν από το Σαρι Κανί, το Κομπάνι, το Αφρίν, έφτασαν στον Σανγκάλ.
Είδαμε βασικά πως οι δυνάμεις του σκοταδισμού είναι κατά του κουρδικού λαού. Οι δυνάμεις του βαρβαρισμού είδαμε σήμερα πως σφάζουν τους ανθρώπους σαν να είναι κοτόπουλα, πίνουνε ανθρώπινο αίμα και τρώνε ανθρώπινα όργανα. Είδαμε πως αυτές οι δυνάμεις του σκοταδισμού δεν είναι μόνο εχθροί του κουρδικού λαού αλλά είναι εχθροί της ανθρώπινης αξίας και δημοκρατίας, όταν κατέστρεψαν αρχαιολογικούς χώρους στην Νινευή που είχαν ηλικία πάνω από 2000 χρόνια, καταστρέψανε τζαμιά, καταστρέψανε εκκλησίες, καταστρέψανε τα ιερά μέρη των Γιαζίντι…
Η παγκόσμια κοινή γνώμη τα έμαθε αυτά και υποστήριξε τον αγώνα του κουρδικού λαού. Σε αυτό τον αγώνα φάνηκε πως οι λαοί της περιοχής, Κούρδοι, Άραβες, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Ασσύριοι, Συριάνοι, Τουρκμάνοι, όλοι πρέπει να είμαστε μαζί ενωμένοι. Γι’ αυτό δημιουργήσαμε το σύστημα της δημοκρατικής αυτοδιοίκησης. Γι’ αυτό λειτουργεί τώρα εκεί η δημοκρατική αυτοδιοίκηση. Τώρα, σήμερα στην περιοχή αυτή, η αραβική, κουρδική, ασσυριακή γλώσσα διδάσκεται μαζί στα σχολεία.
Και στην κοινωνική οργάνωση κάθε λαός έχει τις δικές του οργανώσεις. Όσον αφορά την άμυνα, δημιουργήσαμε την δύναμη της δημοκρατικής Συρίας, που μέσα σε αυτή τη δύναμη είναι και πολεμάνε μαζί Κούρδοι, Άραβες και Ασσύριοι.
Αυτό μας έκανε να έχουμε πιο πολλούς εχθρούς. Οι εχθροί μας που από πριν δεν δέχονταν την ύπαρξη του κουρδικού λαού έγιναν πιο πολλοί. Αυτοί είναι η Τουρκία, το καθεστώς της Συρίας και το καθεστώς του Ιράν. Αυτοί δεν δέχονται την ύπαρξη του κουρδικού λαού. Αυτοί που είναι ενάντια στον εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής, δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία και αυτοί έγιναν εχθροί μας.
Γι’ αυτό τώρα έχουμε διπλό αγώνα, ο ένας αγώνας είναι για να ζήσουμε οι λαοί, Κούρδοι, Άραβες και Ασσύριοι και οι υπόλοιποι λαοί όλοι μαζί ενωμένοι. Ο δεύτερος αγώνας είναι να φέρουμε την δημοκρατία στην περιοχή. Σε αυτό τον πόλεμο, αυτό που έκανε η κοινή γνώμη είναι να είναι μαζί μας και φάνηκε ότι αυτό που κάνουμε εμείς είναι να προστατεύουμε την ανθρώπινη αξία και εμείς προστατεύουμε και αγωνιζόμαστε για την δημοκρατία, για την κοσμική Συρία.
Και φάνηκε πολύ καθαρά σε όλον τον κόσμο πως αυτοί που είναι εχθροί μας, είναι εχθροί όλου του κόσμου και της ανθρώπινης αξίας. Αυτοί είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν το [άγαλμα του] Βούδα στο Αφγανιστάν, αυτοί οι ίδιοι είναι που κατέστρεψαν τα αρχαιολογικά στην Νινευή, τα τζαμιά, τις εκκλησίες.
Σήμερα εμείς προστατεύουμε τις ανθρώπινες αξίες και είμαστε πολύ περήφανοι με τους φίλους μας ότι αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.
Αυτό που είπαμε για τρεις πλευρές: η πλανητική εξουσία, οι περιφερειακές δυνάμεις, και ο λαός συνεχίζουνε να υπάρχουν στη Συρία αλλά αυτό που φάνηκε και από το αποτέλεσμα είναι πως οι λαοί πάνε προς την νίκη και οι άλλες δύο δυνάμεις αναγκάζονται να αλλάξουν τα πλάνα (σχέδια) τους. Η παγκόσμια δύναμη, η παγκόσμια εξουσία παραδέχτηκε ότι χωρίς τον εκδημοκρατισμό της περιοχής δεν μπορεί να ασκεί εξουσία αλλά μερικές από τις περιφερειακές δυνάμεις ακόμα επιμένουν στη σκέψη τους. Αυτό που γίνεται τώρα στην Συρία, γίνεται από το καθεστώς στην Τουρκία του Ερντογάν.
Θέλει να ξαναφτιάξει την Οθωμανική αυτοκρατορία και με σκέψη την Οθωμανική αυτοκρατορία θέλει την εξόντωση του κουρδικού λαού. Η Σαουδική Αραβία ακόμα ζει πριν 1500 χρόνια όταν οι Μουσουλμάνοι επιτέθηκαν σε όλο τον κόσμο. Θέλουν να φτιάξουν ένα μεγάλο σουνιτικό κράτος.
Και υπάρχει και το καθεστώς που ακόμα και τώρα δεν μπορεί να πιστέψει πως πρέπει να εκδημοκρατιστεί η Συρία και δεν δέχεται την ύπαρξη του Κουρδικού λαού, δεν δέχεται την ύπαρξη των λαών.
Από την μία πλευρά ακόμα και τώρα το καθεστώς συνεχίζει να σκοτώνει και φυλακίζει τους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις του σκοταδισμού συνεχίζουν και αυτές να σκοτώνουν τον κόσμο και να έχουν τα δικά τους πλάνα (σχέδια). Εμείς από την πλευρά μας αποδείξαμε, ένας λαός που θα είναι οργανωμένος με τους φίλους του θα μπορεί να αντιστέκεται σε αυτές τις δυνάμεις και γι’ αυτό εμείς συνεχίζουμε να υπάρχουμε τώρα.
Ο πόλεμος στο έδαφος είναι όπως σαν τον είπα. Όσον αφορά τον πολιτικό πόλεμο στην Γενεύη εκπροσωπούνται ακόμα και εκεί κάποιες δυνάμεις που είπαν «ή εμείς θα είμαστε στο τραπέζι ή θα είναι ο κουρδικός λαός» και ακόμα και τώρα δεν μπορούν να δεχτούνε την ύπαρξη του κουρδικού λαού. Αυτοί ξέρουν ότι όταν θα είμαστε εμείς στο τραπέζι θα προστατεύουμε την δημοκρατία, το κοσμικό κράτος και την αδελφότητα των λαών. Αυτοί που δεν πιστεύουν στην δημοκρατία λένε ότι η δημοκρατία είναι ειδωλολατρία.’
Είναι άπιστοι και γι’ αυτό δεν θέλουν την δημοκρατία, θέλουν ένα ισλαμικό χαλιφάτο. Από την άλλη το καθεστώς λέει πως ο αραβικός λαός είναι ο μεγαλύτερος λαός στον κόσμο και δεν δέχεται καμία άλλη ύπαρξη. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε στην Γενεύη με τέτοιο τρόπο και στη Συρία με αυτό τον τρόπο αλλά πιστεύουμε πως θα νικήσουμε γιατί έχουμε πολλούς φίλους, ο κόσμος πιστεύει στην δημοκρατία και την αδελφότητα των λαών, η νίκη θα είναι δικιά μας.
Διαβάστε επίσης: Το μωσαϊκό της κουρδικής πολιτικής και στρατιωτικής σκηνής στη Μέση Ανατολή