Τα νέα από τις Βρυξέλλες δεν ήταν ευχάριστα. Άπαντες οι Ευρωπαίοι εμφανίστηκαν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Κάποιοι στην Αθήνα έχουν σπεύσει να εκφράσουν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι είναι πρόθυμοι να μας βγάλουν και από την ΕΕ. Όλα αυτά παρά το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός πήγε στις Βρυξέλλες με το 61,3% των πολιτών της χώρας να έχει ψηφίσει ΟΧΙ στην τελευταία συμφωνία που είχαν προτείνει οι δανειστές. Το ερώτημα λοιπόν είναι πλέον αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να πάρει τις δικές της αποφάσεις.Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει είναι ξεκάθαρο: “Μένω ή φεύγω”;
Με δεδομένο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πολλοί θα σπεύσουν να υποστηρίξουν την άποψη ότι σ΄ αυτή την Ευρώπη στην οποία η άποψη πολιτών δεν έχει πια την παραμικρή σημασία και δύναμη δεν υπάρχει λόγος παραμονής. Μια Ευρώπη που δείχνει έτοιμη να επιβάλλει σε μια χώρα της συνθήκες “κατοχής” με συσσίτια και …κουραμάνες μοιάζει ελάχιστα ελκυστική η προοπτική παραμονής .
Υπάρχει επιλογή; Δυστυχώς η χώρα είναι τελείως απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες άμεσης αποχώρησης από την ευρωζώνη.Και οι κυβερνήσεις της τελευταίας εξαετίας θα πρέπει να κατηγορηθούν πρώτα απ΄ όλα για το γεγονός ότι ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την εκπόνηση ενός εναλλακτικού σχεδίου “αν όλα πήγαιναν στραβά”. Όσοι σοκάρονται απ΄ αυτή την άποψη θα πρέπει να μάθουν ότι όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν τέτοια σχέδια ,γιατί σ΄ αυτή την Ευρώπη κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τίποτα. Οι μόνοι που δεν το είχαμε κατανοήσει είμασταν εμείς. Και κάπως έτσι έχουμε μείνει ξεκρέμαστοι.
Το “μενουμε Ευρώπη” που ήταν και το σύνθημα υποστήριξης του “ναι” στο πρόσφατο δημοψήφισμα ,φαίνεται ότι προς το παρόν τουλάχιστον αποτελεί επιλογή-μονόδρομο για την Αθήνα που θα σπεύσει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών για ένα νέο πρόγραμμα ασφυκτικής λιτότητας και μέτρων.Δεν θα είναι καθόλου εύκολο να τους πείσει,αλλά νομίζουμε ότι τελικά την Κυριακή οι 28 θα έχουν “γραμμή” να κάνουν δεκτές τις ελληνικές προτάσεις μέσω των οποίων θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Το πιο δύσκολο για την κυβέρνηση θα είναι να εξηγήσει στο εσωτερικό πως παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία ψήφισε όχι ,θα πρέπει τώρα να αποδεχτεί ένα πακετο μέτρων πιο σκληρό απ΄ αυτό είχαμε στο τραπέζι πριν από το δημοψήφισμα. Είναι η “τιμωρία” μας για το όχι είναι η απάντηση αλλά ποιος θα το εξηγήσει στους πολίτες;
Όπως και να ΄χει ακόμη και τώρα που μοιάζει να είναι πολύ αργά, η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να ετοιμάζει ένα εναλλακτικό σχέδιο επιβιώσής της . Όχι επειδή θα πρέπει να βάλει στόχο την έξοδο από την ευρωζώνη,για να μην παρεξηγηθούμε. Αλλά επειδή ουδείς πλέον μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ακόμη και για την ίδια τη τύχη της ευρωζώνης ,καλό θα είναι να είμαστε όλοι έτοιμοι για όλα .Το πρόβλημα της ΕΕ δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Αν κρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο οι “ισχυροί της Ευρώπης” αντιμετωπίζουν το σχετικά “μικρό” σε μέγεθος αριθμών “ελληνικό ζήτημα”, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον της ,όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα “μεγαλύτερα” που αναπόφευκτα θα έρθουν. Τα προγράμματα “εξυγίανσης” που έχει επιβάλλει η ΕΕ δεν πάνε πουθενά καλά ,παρά την προσπάθεια που γίνεται για να μας πείσουν για το αντίθετο.
Συνεπώς η απάντηση που θα δοθεί από την Αθήνα ,αν κρίνουμε κι απ΄ όσα υποστηρίζουν οι κυβερνητικές πηγές είναι ότι “μένουμε Ευρώπη”. Θα πρόκειται για μια εξαιρετικά “ασφυκτική” παραμονή αλλά αυτή τη στιγμή άλλη επιλογή δεν φαίνεται να έχουμε.