Του Λάμπρου Τζούμη*
Υποστρατήγου ε.α.
Κάθε χρόνο από τα μέσα Φεβρουαρίου μέχρι τα τέλη Μαρτίου, έρχεται στην επικαιρότητα το θέμα των κρίσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις και αποτελεί θέμα συζήτησης – κριτικής, μεταξύ των στελεχών των Ε.Δ. και όχι μόνο. Με την ολοκλήρωσή τους, η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι η πολιτεία προσπαθεί να επιβεβαιώσει με κάθε τρόπο την καθολικότητα της αριστοφάνειας ρήσης: «Ίὼ στρατηγοί, πλείονες ἢ βελτίονες», δηλ. «Αλλοίμονό σας στρατηγοί, είστε πολλοί μα δεν είστε καλοί».
Μια αναδρομή στην εφαρμοζόμενη διαδικασία στο υψηλότερο επίπεδο της στρατιωτικής ιεραρχίας, καταδεικνύει την έλλειψη σεβασμού από την πολιτεία για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που την υπηρετούν. Έτσι το Νοέμβριο του 2011, ο τότε ΥΕΘΑ επικαλούμενος σενάριο επιστημονικής φαντασίας, περί εκδήλωσης πραξικοπήματος, καρατόμησε όλη την ηγεσία των ΕΔ. Ενημερωθήκαμε ότι ΚΥΣΕΑ για επιλογή Αρχηγών έγιναν διά περιφοράς, αφού ήδη είχαν διαρρεύσει τα ονόματα, που αποφασίσθηκαν σε μίνι σύσκεψη στο Υπουργείο Άμυνας.
Τα τελευταία χρόνια, γίναμε μάρτυρες της παγκόσμιας πρωτοτυπίας συνεχούς εναλλαγής Αρχηγών στο Στρατό Ξηράς, με θητεία λίγων μόλις μηνών ή έστω έτους. Αξιωματικοί με ήθος, εντιμότητα και προσόντα, οδηγήθηκαν σε παραίτηση ή αποστρατεύτηκαν χωρίς να γίνουν κατανοητοί οι λόγοι. Οι δομές και η λειτουργία του Στρατού Ξηράς επηρεάσθηκαν αρνητικά. Πώς είναι δυνατόν μέσα σε χρονικό διάστημα 7-12 μηνών κάποιος να μπορεί να ολοκληρώσει στόχους που έχει θέσει; Είναι φυσιολογικό μέσα σε διάστημα λίγων μηνών ένας Αξιωματικός να προάγεται στον επόμενο βαθμό με ότι αυτό συνεπάγεται, λόγω έλλειψης της απαιτούμενης πείρας από τον προηγούμενο; Η εξήγηση βέβαια για όλα όσα συμβαίνουν γενικότερα στις κρίσεις των Ε.Δ. υπάρχει και θα επιχειρήσω να τη δώσω στο κείμενο που ακολουθεί.
Χωρίς καμιά διάθεση απαξίωσης ή μηδενισμού της διαδικασίας των κρίσεων, που ως ένα βαθμό λειτουργεί αξιοκρατικά, και με καθαρά ανιδιοτελή πρόθεση, αξίζει να επισημανθούν κάποια σημεία που την επηρεάζουν αρνητικά και δημιουργούν χρόνιες παθογένειες. Η πολιτεία για τους οποιουσδήποτε λόγους σκοπιμότητας προβαίνει στον ευτελισμό της θεσμικής διαδικασίας των κρίσεων και δίνει τη δυνατότητα για δολοπλοκίες βυζαντινής έμπνευσης, πισώπλατες μαχαιριές, σπέκουλα και παραφιλολογία που ξεκινούν την αμέσως επομένη ημέρα των κρίσεων και διαρκούν όλο το χρόνο. Τι συμβαίνει όμως σε χαμηλότερα επίπεδα, δηλ. στα συμβούλια των Κλάδων;
«Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν» δηλ. «το ήθος όλης της πολιτείας είναι ίδιο με αυτών που την κυβερνούν», Ισοκράτης.
Είναι γεγονός ότι οποιαδήποτε κριτική σε ένα θεσμό καθίσταται βλαπτική, όταν συνοδεύεται από ισοπεδωτική λογική αφοριστικών δηλώσεων «όλοι ίδιοι είναι» και «πάντα τα ίδια γίνονται». Για το λόγο αυτό θέλω να πιστεύω ότι τυχόν παρατυπίες στη διαδικασία που ακολουθείται στα συμβούλια κρίσεων, δεν αποτελούν πάγια κατάσταση, αλλά αφορούν μεμονωμένα γεγονότα και εμφανίζονται ανάλογα της ανοχής που επιδεικνύουν τα μέλη του εκάστοτε συμβουλίου. Τόσο για τη διαδικασία, όσο και για τους παράγοντες που επηρεάζουν τις κρίσεις, έχω να θυμηθώ γεγονότα που έπεσαν στην αντίληψή μου, αλλά και ιστορίες που άκουσα και μοιάζουν ότι ανήκουν στη σφαίρα του μυθεύματος, αλλά μόνο τιμή δεν περιποιούν σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της βαθμολογικής εξέλιξης των αξιωματικών.
ΛΑΒΕΤΕ ΜΕΡΟΣ
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΡΕΥΝΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πώς είναι άραγε μια συνεδρίαση Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου κρίσεων, από την ώρα που τα μέλη εισέρχονται στην αίθουσα συνεδριάσεων μέχρι την ώρα που θα βγει «λευκός καπνός»; Επειδή δεν είχα την τύχη να είμαι μέλος συμβουλίου θα περιγράψω ένα υποθετικό σενάριο δικής μου έμπνευσης, που αφορά παρόμοια συνεδρίαση συμβουλίου κρίσεων σε μια φανταστική χώρα….στη «χώρα του Γκρούεζα* ή Γκρουεζοχώρα».
Αν κάποιος στην περιγραφή που ακολουθεί, ανακαλύψει ομοιότητες σε γεγονότα και καταστάσεις, ας θεωρήσει ότι ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, είναι τυχαία και πρόκειται περί σύμπτωσης (όπως αναφέρεται και στους τίτλους των ταινιών). Στη «Γκρουεζοχώρα» λοιπόν αρχικά παρουσιάζονται από τον εισηγητή Διευθυντή κάθε Όπλου ή Σώματος τα στοιχεία (ευμενή – δυσμενή, ποινές, κ.λπ) των στελεχών που κρίνονται, από τους φακέλους που τηρούνται για τον καθένα.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης αυτής, γίνεται συζήτηση λίγων λεπτών από τα μέλη του συμβουλίου, για κάθε κρινόμενο Αξιωματικό και διαρκεί μερικές ώρες για το κάθε Όπλο-Σώμα και 1-2 μέρες στο σύνολό της. Η παρουσίαση γίνεται καθαρά προσχηματικά, προκειμένου να φανεί ότι τηρείται το γράμμα του νόμου. Της συνεδρίασης έχει προηγηθεί συνεργασία «αρμοδίων κύκλων» του υπουργείου και του Αρχηγού και έχει συνταχθεί σχετική «λίστα» με τους προαγόμενους-αποστρατευόμενους-διατηρητέους στον αυτό βαθμό. Η σύνταξη αυτής επηρεάζεται από τα στοιχεία – παράγοντες που θα τα αναλύσω εκτενώς μετά την περιγραφή.
Αφού αποχωρήσει και ο τελευταίος εισηγητής, ο Αρχηγός ενημερώνει τα μέλη του Συμβουλίου σχετικά με τους προαγόμενους-αποστρατευόμενους-διατηρητέους στον αυτό βαθμό. Τα μέλη του συμβουλίου δεν έχουν δυνατότητα να προβάλλουν αντιρρήσεις ή να προτείνουν αλλαγές και δεν γίνεται η προβλεπόμενη ψηφοφορία. Στη συνέχεια, καλούνται οι εισηγητές συνήθως βαθμού υποστρατήγου και υπογράφουν τη λίστα χωρίς όμως να έχουν δυνατότητα να δουν τα ονόματα. Σημειωτέον ότι οι εισηγητές έχουν δικαίωμα ψήφου και υποτίθεται ότι συμμετέχουν στην ψηφοφορία. Αυτό συμβαίνει με επικάλυψη των ονομάτων και με τη δικαιολογία αποφυγής διαρροών.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλές φορές άλλη λίστα υπογράφει ο εισηγητής και άλλη θα προκύψει τελικά. Από την ώρα που υπογράφονται οι προαγωγές-αποστρατείες από τα μέλη του συμβουλίου και τους εισηγητές μέχρι τη στιγμή που αυτές ανακοινώνονται περνούν ώρες ή και ημέρες. Αυτό συμβαίνει γιατί σβήνονται-γράφονται ονόματα μετά από παρεμβάσεις της τελευταίας στιγμής και η λίστα πηγαινοέρχεται από το γραφείο του Υπουργού-«αρμοδίων κύκλων» σε αυτό του Αρχηγού και τούμπαλιν. Οι «Γκρουεζοχωριανοί» το αποκαλούν «μαγείρεμα».
Κατά τη διάρκεια αυτού του αδιάκοπου πηγαινέλα κάποιοι ενημερώνονται από διαρροές σχετικά με την προαγωγή ή αποστρατεία τους και με παρεμβάσεις της τελευταίας στιγμής ανατρέπουν τα δεδομένα. Μετά την ολοκλήρωση αυτού του σήριαλ, τα επιτελεία επιφορτίζονται να αιτιολογήσουν τις αποστρατείες. Κατάληξη της παρωδίας αυτής, είναι η ανακοίνωση του πρακτικού πράξης αποστρατείας του συμβουλίου στον αποστρατευόμενο αξιωματικό.
Σε αυτή αναγράφεται ότι το συμβούλιο αποφάσισε π.χ. με ψήφους 6-5 για την αποστρατεία του και στην απόφαση μειοψήφησαν οι τάδε, δείνα, κ.λπ. Όπως είναι φυσικό, αφού δεν έχει προηγηθεί ψηφοφορία, το αποτέλεσμα και τα ονόματα τίθενται στην τύχη. Απόρροια αυτού, όταν ερωτηθεί κάποιος που φέρεται ότι ψήφισε «υπέρ της αποστρατείας», ποιοι ήταν οι λόγοι γι΄ αυτό, να δηλώνει άγνοια. Επίσης παρουσιάζεται το φαινόμενο να δικαιολογείται η αποστρατεία ή παραμονή διατηρητέου στον αυτό βαθμό αξιωματικού, με το αιτιολογικό ότι ως υπολοχαγός είχε βαθμολογία 9 σε κάποιο προσόν και κάποιος άλλος να προάγεται, παρά το γεγονός ότι είχε ποινές ή χαμηλότερες βαθμολογίες, αλλά διεσώθη γιατί το όνομά του ήταν στη «λίστα»…όχι του Σίντλερ, αλλά παρόμοια με αυτή.
Στις συνεδριάσεις του συμβουλίου κρίσεων της «Γκρουεζοχώρας», τα στοιχεία που αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες ώστε το όνομα κάποιου να προστεθεί ή να αφαιρεθεί από αντίστοιχη «λίστα», είναι τα εξής :
Προσόντα – Ικανότητες – Ευμενή – Δυσμενή στοιχεία :
Τα στελέχη των Ε.Δ. με την έξοδό τους από τις παραγωγικές Σχολές αξιολογούνται κάθε χρόνο από τους ιεραρχικά προϊσταμένους τους, κάτι που στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα της «Γκρουεζοχώρας» προσπαθεί να εφαρμοσθεί τα τελευταία χρόνια με σωρεία αντιδράσεων. Η αξιολόγηση αυτή περιλαμβάνει βαθμολογίες σε έναν αριθμό προσόντων – ικανοτήτων και λοιπών θετικών ή αρνητικών στοιχείων (π.χ. ποινές, έπαινοι, ατυχήματα, σωματική κατάσταση, κ.λπ). Αξίζει δε να επισημανθεί ότι τα τελευταία χρόνια τα στελέχη με πλήρη διαφάνεια, λαμβάνουν γνώση της έκθεσης αξιολόγησης και έχουν τη δυνατότητα να διατυπώσουν τυχόν αντιρρήσεις, ώστε αυτή να κριθεί σε υψηλότερο ιεραρχικά κλιμάκιο.
Επειδή όμως στη βαθμολόγηση εμπεριέχεται και το στοιχείο της υποκειμενικότητας του κάθε Διοικητή, υπάρχουν περιπτώσεις που στελέχη κυρίως την περίοδο που δεν είχαν γνώση της έκθεσης αξιολόγησης, έλαβαν αναίτια χαμηλές βαθμολογίες, επειδή δεν ήταν αρεστοί στους Δκτες τους.
Οι λόγοι πολλοί που σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν θυμό και σε άλλες θυμηδία π.χ. Εναντιώθηκαν σε παράτυπες ή και παράνομες ακόμα αποφάσεις των Διοικήσεων, συκοφαντήθηκαν από άτομα της «αυλής» του Δκτη, καθαρά προσωπικοί λόγοι (Δεν έδειχνε το ενδιαφέρον που έπρεπε για την κόρη του Δκτου η οποία βρισκόταν σε ηλικία γάμου ή εγκατέλειψε κόρη συναδέλφου που έτυχε ο πατέρας της να είναι Αξιωματικός και γνωστός με το Δκτη του εν λόγω στελέχους, κ.λπ).
Σχετικά με το στοιχείο των Προσόντων – Ικανότητας είναι άξιο αναφοράς και το θέμα «Τοποθέτηση σε θέσεις υψηλής επιχειρησιακής ευθύνης». Τα περισσότερα στελέχη θεωρούν ότι η τοποθέτηση στις θέσεις αυτές (Δκτης Σχηματισμού, Δντης σε Επιτελικές Διευθύνσεις, κ.λπ) αποτελεί εχέγγυο για την εξασφάλιση της παραμονής ή προαγωγής τους. Ιδιαίτερα δε η διοίκηση σε σχηματισμούς της «Γκρουεζοχώρας», όπως π.χ. για εμάς του Έβρου και νήσων Αιγαίου εθεωρείτο ανέκαθεν, το εφαλτήριο για την ανέλιξη στην ιεραρχία, αφού οι σχηματισμοί αυτοί θεωρούνται οι πιο αξιόμαχοι.
Όμως εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι αυτό έχει μηδενική ή ελάχιστη σημασία. Υπάρχουν «ατσαλάκωτοι» αξιωματικοί που υπηρέτησαν επί σειρά ετών σε «βελούδινες» θέσεις και οι οποίοι γνώρισαν τον αντίστοιχο Έβρο και τα νησιά της «Γκρουεζοχώρας» στο βαθμό του Στρατηγού, οι οποίοι έχουν ανήλθαν στις υψηλότερες βαθμίδες της ιεραρχίας. Προφανώς σε αυτούς τα συμβούλια είχαν διαβλέψει ότι επρόκειτο περί χαρισματικών ηγετών επιπέδου Σουν Τζου, Μεγάλου Ναπολέοντος, κ.α.
Για κάποιον που στο σύνολο των ετών της στρατιωτικής του καριέρας δεν έχει δυσμενή στοιχεία, έχει εξαιρετικές βαθμολογίες από διαφορετικούς Διοικητές, έχει υπηρετήσει σε θέσεις υψηλής επιχειρησιακής ευθύνης με επιτυχία, διαθέτει τυχόν τίτλους ξένων γλωσσών και μεταπτυχιακών σπουδών, θα ήταν δίκαιο όλα αυτά να αποτελούν εχέγγυα για την προαγωγή του. Αναμφισβήτητα το στοιχείο ικανότητες – προσόντα θα έπρεπε να αποτελεί το σημαντικότερο και μοναδικό κριτήριο για την προαγωγή ή αποστρατεία ενός αξιωματικού.
Στήριξη – Δυσμένεια :
Αυτή είναι δυνατόν να προέρχεται από πολλές πηγές που είναι οι παρακάτω : Από πολιτικούς παράγοντες ή «κύκλους» ή «παράγκες» του περιβάλλοντος τους. Μπορεί να πηγάζει από τη γνωριμία ή την ιδεολογική συμπάθεια ή μη που ενδεχομένως να έχει κάποιος με την εκάστοτε κυβέρνηση της «Γκρουεζοχώρας». Επίσης από την ένταξη κάποιου σε έναν πολιτικό χώρο από «συναδέλφους» για ιδιοτελείς λόγους, προκειμένου να φανούν «βασιλικότεροι του βασιλέως». Οι «καλοθελητές» συκοφάντες που αναλαμβάνουν αυτή την αποστολή συνήθως ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία «Γκρουεζοχωριανών», των αποκαλουμένων Ο.Φ.Α. (Όπου Φυσάει ο Άνεμος).
Είναι οι εξαιρετικά ευέλικτοι που προσαρμόζονται και επιβιώνουν ανάλογα με το ρεύμα της εκάστοτε περιρρέουσας πολιτικής ατμόσφαιρας. Στήριξη ή δυσμένεια επίσης μπορεί να προέρχεται από τη στρατιωτική ιεραρχία δηλ. τον Αρχηγό επειδή τυχαίνει κάποιο στέλεχος να είναι κουμπάρος, κολλητός, παιδί ή γαμπρός φίλου ή προέρχεται από το ίδιο όπλο με αυτό του Αρχηγού (κατά καιρούς ανάλογα με το όπλο που προέρχεται ο Αρχηγός διαμορφώνεται και η σύνθεση του Αν.ΣΣ). Έτσι βλέπουμε πυροβολητή Αρχηγό, πυροβολητές και οι περισσότεροι αντιστράτηγοι, τεθωρακισμένος ο Αρχηγός, τεθωρακισμένοι και οι αντιστράτηγοι, κ.ο.κ. Ακόμα και το γεγονός ότι κάποιος υπηρέτησε στο εξωτερικό, μπορεί να αποτελέσει λόγο δυσμένειας, ανάλογα αν ο Αρχηγός τη συγκεκριμένη στιγμή δεν συμπαθεί τους αγγλομαθείς ή και το αντίστροφο.
Στήριξη ή δυσμένεια από θρησκευτικές αρχές : Οι παρεμβάσεις και προτροπές για προαγωγή ή αποστρατεία που γίνονται κάποιες φορές από Ιεράρχες ακούγονται αστείες αλλά είναι αληθινές (Ο τάδε αξκος είναι ασεβής και πρέπει να αποστρατευτεί γιατί δεν μου φιλάει το χέρι). Κάποιοι λένε «Αν έχεις δεσπότη να σε στηρίζει μη φοβάσαι τίποτε»…Από διπλωματικούς παράγοντες, εταιρείες όπλων, τοπικούς άρχοντες, ΜΜΕ, λέσχες, κ.λπ. Όλοι αυτοί θέλουν την προαγωγή ή αποστρατεία κάποιου Αξιωματικού με γνώμονα την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και φυσικά ανάλογα με τον βαθμό προθυμίας να υλοποιήσουν τα αιτήματά τους και την εκτιμώμενη αποτελεσματικότητά τους.
Αφωνία :
Αυτό το στοιχείο αφορά κυρίως στις ανώτατες βαθμίδες της ιεραρχίας (επίπεδο αρχηγών) αλλά ως έναν βαθμό επηρεάζει και χαμηλότερα επίπεδα. Η άποψη πολλών στελεχών σχετικά με την επιλογή των Αρχηγών είναι ότι γίνεται με κριτήρια που δεν έχουν σχέση με τα προσόντα – ικανότητες που διαθέτουν αλλά με το προσωπικό πολιτικό όφελος του εκάστοτε ΥΕΘΑ ή της κυβέρνησης της «Γκρουεζοχώρας».
Δεν συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη αυτή, καθόσον για να φτάσει κάποιος στις ανώτατες βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας και προσόντα, αλλά και ικανότητες έχει. Μπορεί να μην είναι ο άριστος των αρίστων αλλά ο κάθε Υπουργός Άμυνας έχει δικαίωμα να επιλέγει τους στενούς του συνεργάτες, χωρίς όμως να παραβιάζει την αρχή της αξιοκρατίας. Σίγουρα όμως για την επιλογή ή παραμονή του κάθε Αρχηγού λαμβάνεται υπόψη και η προθυμία ή «αφωνία» που επιδεικνύει στις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης σχετικά με τον σχεδιασμό για τις Ένοπλες Δυνάμεις της «Γκρουεζοχώρας».
Ο σχεδιασμός αυτός είναι δυνατόν να περιλαμβάνει θέματα αναδιοργάνωσης (κλείσιμο ή άνοιγμα μονάδων και υπηρεσιών, παραχωρήσεις στρατιωτικών εκτάσεων, κ.λπ), θέματα περικοπών στις αμυντικές δαπάνες (λειτουργικοί προϋπολογισμοί επιτελείων, μισθολογικά θέματα στελεχών, κ.λπ), εξοπλιστικά προγράμματα (αγορά ή συντήρηση οπλικών συστημάτων σύμφωνα με την επιθυμία του Υπουργού, κ.λπ), καθώς και λοιπά θέματα στελέχωσης, συνεργασίας με ξένες χώρες, κ.λπ. Αν παρατηρήσει κανείς τη θητεία των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ, αλλά και των αρχηγών κλάδων, διαπιστώνει ότι αυτοί που μακροημέρευσαν, ήταν αυτοί που εκτός από τα προσόντα που διέθεταν επένδυσαν και σε κάτι ακόμα : Στις δημόσιες σχέσεις και την «αφωνία». Κάποιοι ξεπέρασαν ακόμα και τον Αλέξανδρο Παπάγο που διετέλεσε Αρχιστράτηγος 3 χρόνια. Αντίθετα αυτοί που εναντιώθηκαν ή έγιναν ενοχλητικοί, δεν ήταν δηλαδή «yes man», απομακρύνθηκαν τάχιστα ή οδηγήθηκαν σε παραίτηση.
Μάλιστα αν ένας Αρχηγός κατά τη διάρκεια της θητείας του κάνει κάποια δήλωση ή ενέργεια που ενοχλεί έστω κατ΄ ελάχιστον τον κ. Υπουργό, οι «κύκλοι» του εμφανίζουν την ενόχληση αυτή μέσω διαρροών στον τύπο. Δηλαδή περνάνε στον Αρχηγό το μήνυμα : «Στη Γκροεζοχώρα ο Μάρτιος πλησιάζει». Είναι γνωστή η περίπτωση Α/ΓΕΣ που όταν συγκάλεσε το Αν.ΣΣ προκειμένου να ενημερώσει τα μέλη για ένα πρόβλημα σχετικά με το εφάπαξ των στελεχών, χαρακτηρίστηκε συνδικαλιστής, παρότι έκανε το αυτονόητο και το προβλεπόμενο. Ποιό είναι το μήνυμα που περνάει στα στελέχη μετά από αυτά: «Το θάρρος της γνώμης αποτελεί μειονέκτημα, η αφωνία επιβραβεύεται». Για όποιον ξεχωρίζει, εφαρμόζεται η συμβουλή περί ασκήσεως εξουσίας του τυράννου της Μιλήτου Θρασύβουλου στον τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο «κολούειν τοὺς ὑπερέχοντας» δηλ. «Ότι προεξέχει, κόβεται» – Αριστοτέλης, βιβλίο Γ΄ Πολιτικών.
Ποιες είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες που θα εμπεδώσουν το αίσθημα εμπιστοσύνης ότι η θεσμική διαδικασία των κρίσεων εξασφαλίζει την αξιοκρατία και θα την απαλλάξει από παθογένειες, με σκοπό τη διατήρηση και ανύψωση του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων ;
Θεωρώ ότι οποιαδήποτε προσπάθεια γίνει για αλλαγές στις διαδικασίες αξιολόγησης ή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στη διαδικασία των κρίσεων, δεν θα έχει τα αποτελέσματα που θα αποφέρει η «αλλαγή νοοτροπίας» από πλευράς πολιτικής ηγεσίας. Είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητό ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας της πατρίδας μας και για το λόγο αυτό ο ευτελισμός της θεσμικής διαδικασίας των κρίσεων στο βωμό σκοπιμοτήτων, μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει. Θα πρέπει η στρατιωτική ιεραρχία να λειτουργήσει χωρίς παρεμβάσεις και είναι σίγουρο ότι σε βάθος χρόνου θα έχει τη δυνατότητα να υλοποιεί αντικειμενικότερες κρίσεις.
Απευθυνόμενος σε αυτούς που βρίσκονται στις υψηλότερες βαθμίδες της ιεραρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων, έχω να πω τα εξής : Αξιότιμοι Αρχηγοί – Στρατηγοί – Ναύαρχοι – Πτέραρχοι μέλη των συμβουλίων κρίσεων, θα πρέπει να πιστέψετε ότι η εκτίμηση κατακτάται και δεν απονέμεται ως συνοδευτικό του βαθμού. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις στις οποίες κάποιοι αξιωματικοί είχαν το θάρρος να αντιταχθούν σε παρεμβάσεις, κυρίως σε θέματα προαγωγών – αποστρατειών και αυτοί κέρδισαν την αγάπη και την τιμή που τους αξίζει. Υπάρχει μεταξύ μας πρώην Α/ΓΕΣ, που όλοι του σφίγγουν το χέρι, διότι απλά παραιτήθηκε ! Μπορεί σήμερα που είστε εκεί ψηλά, να σας χαμογελούν κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, να στέκονται «κόκκαλο» στο πέρασμά σας, να σας τηλεφωνούν χιλιάδες για να σας ευχηθούν για την ονομαστική σας εορτή. Όμως όλα αυτά είναι μάταια, διότι όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα ενσωματωθείτε και εσείς με εμάς τους αποστράτους, που σας παρακολουθούμε. Η εξασφάλιση παραμονής ενός έτους παραπάνω στη θέση σας, με την αποδοχή άνωθεν αποφάσεων που έχουν ληφθεί με εξωθεσμικά κριτήρια, δεν αξίζει μπροστά στην υστεροφημία και την υπόληψη σας. Κάθε ένας μετά την αποστρατεία του κερδίζει το χλευασμό ή το σεβασμό που του αξίζει. Γιατί τελικά κύριοι… και οι κρίνοντες – κρίνονται.
* Γκρούεζας : Για την ιστορία….Στην αξέχαστη ελληνική ταινία «υπάρχει και φιλότιμο», οι δύο αείμνηστοι πρωταγωνιστές Λάμπρος Κωνσταντάρας και Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ενσάρκωναν αντίστοιχα τους ρόλους του πολιτευτή-υπουργού Μαυρογιαλούρου και του στενού του συνεργάτη Γκρούεζα. Ο υπουργός που ζει στον «κόσμο» του, σε ένα ταξίδι στην επαρχία ανακαλύπτει ότι δεν είναι όλα όπως νόμιζε και κυρίως το ποιόν του συνεργάτη του. Ο Γκρούεζας πρωτοκλασάτο κομματικό στέλεχος με μοναδικά του εφόδια τα κομματικά ένσημα, ήταν πρόθυμος να ρυθμίσει τα πάντα και είχε ιδιαίτερη προτίμηση στις ρεμούλες, τις απάτες και την κατάχρηση δημοσίου χρήματος.
**Οι θέσεις που εκφράζονται στο κείμενο είναι απολύτως προσωπικές.