Τις τελευταίες ημέρες είδαμε κάποιους πανεπιστημιακούς “δασκάλους” να παρελαύνουν από τηλεοπτικές οθόνες και να εκθειάζουν τον κ.Σόϊμπλε και την “επιτυχημένη πολιτική του”. Μας επεσήμαναν με μεγάλη ένταση ότι ο κ.Σόϊμπλε που είναι πλέον σαφές ότι θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα για την διάλυση της Ευρώπης , είναι “ο πιο δημοφιλής πολιτικός στην Γερμανία” . Προφανώς ήθελαν να πουν ότι γι΄ αυτό θα πρέπει να τον ακούμε κιόλας.
Επειδή οι ώρες είναι εξαιρετικά δύσκολες πρώτα απ΄ όλα για τους πολίτες εμείς θα επιλέξουμε να ακούσουμε και να διαβάσουμε έναν άλλο πανεπιστημιακό. Το κείμενο το “δανειζόμαστε” από την σελίδα του κ.Αθανάσιου Σαμαρά. Λέκτορας Διεθνούς και Πολιτικής Επικοινωνίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς ,έγραψε βρισκόμενος στο εξωτερικό:
Ξύπνησα στις 5.30. Αυτο δεν είναι καλό όταν προσπαθείς να αποφύγεις το jet lag είναι χειρότερο όταν σε ξυπνούν οι μαύρες σκέψεις. Το τί γίνεται από προχθές στην Ελλάδα δεν το ξέρω. Απέφυγα να παρακολουθήσω ειδήσης, δεν κατάφερα να αποφύγω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διαβάζω τα απελπισμένα μυνήματα και απελπίζομαι για τις αντιδράσεις. Παιδιά κουράγιο. . Δύο φορές η χώρα καταστράφηκε ολοσχερώς τον προηγούμενο αιώνα και δύο φορές την χτίσαμε από την αρχή και μέσα σε 20 χρόνια την είχαμε κάνει καλλίτερη. Ίσως μετά από 20 χρόναι να είναι λιγο αργά για μένα, αλλά τι να γίνει, αυτά έχει η ζωή. Ο,τι και να γίνει τις επόμενες ημέρες δεν θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου, ο ήλιος θα εξακολουθήσει να ανατέλει και να δύει, η γη θα εξακολουθήσει να γυρίζει κι εμείς αργά και σταθερά θα σταθούμε ξανά στα πόδια μας.Και κάτι ακόμα, ο παπούς μου ο Θανάσης, το όνομα του οποίου πήρα, πολέμησε στην Μικρα Ασία, γύρισε με την ήττα στο στόμα και ενάιμση εκατομύριο πρόσφυγες να τον ακολουθούν, προδομένους και ξεριζομένους έλληνες σε μία Ελλάδα καθημαγμένη. Εσφιξε τα δόντια και κράτησε την ζωή του. 20 χρόνια μετά τον ξαναχτύπησε ο πόλεμος, στην κατοχή έθαψε τα παιδιά του (εκτός από τον πατέρα μου) και στον δύσκολο αδελφοκτόνο πόλεμο βρέθηκε για τρία χρόνια στο μάτι του κυκλώνα. Έκανε το καθήκον του μέχρι το τέλος χωρίς να πει μία πικρή κουβέντα, κράτησε την ζωή του. Θελω να πιστεύω ότι στις δύσκολες ημέρες που έρχονται, και που σίγουρα θα είναι πολύ λιγότερο δύσκολες από ότι έζησε θα καταφέρω να κάνω ακριβώς το ίδιο, να κρατήσω την ζωή μου, να την κρατήσω με αξιοπρέπεια.