Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις καταδυνάστευσης και πρόκλησης βλάβης κατά του εθνικού συμφέροντος αλλά στην παρούσα φάση αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική: Το τελευταίο δημόσιο φυσικό πεδίο στο κατώφλι 5 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η δημόσιας ιδιοκτησίας Νήσος Φλέβα 1500 στρεμμάτων. Με συνοπτικές διαδικασίες εκποιείται στο όνομα δήθεν της ανάπτυξης της περιοχής.
Η Νήσος Φλέβα γλύτωσε από την ιδιωτεία και τις καταπατήσεις επειδή εδώ και δεκάδες χρόνια οι ΕΔ το χρησιμοποιούσαν ως πεδίο άσκησης των ειδικών δυνάμεων. Τα τελευταία 20-30 χρόνια κάθε μέρα εκατοντάδες φυσιολάτρες και ιδιαίτερα θαλασσολάτρες απολάμβαναν τις πανέμορφες παραλίες της. Οικογένειες, ξένοι με τα σκάφη τους και λάτρεις της χλωρίδας και της πανίδας της Μεσογείου. Μιλάμε για ένα από τα πλουσιότερα πεδία χλωρίδας και πανίδας στο κατώφλι πολλών εκατομμυρίων αστικοποιημένων Ελλήνων. Αυτή δεν την εποχή, από τον Μάρτη μέχρι Μάιο, χιλιάδες νεογέννητα πτερωτά κάθε είδους τρέχουν πάνω στα βράχια τσιτσιρίζοντας.
ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ
Παραθέτω απόσπασμα από το πρόγραμμα του Συνδυασμού «ΒΒΒ Πόλη για να ζεις». Πλειοψήφησε στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές–από ότι ξέρω αυτό θέλουν όλοι οι Συνδυασμοί και βέβαια οι Δημότες:
«Η νήσος Φλέβα στα ανοικτά του Δήμου μας έκτασης 1500 στρεμμάτων είναι ένας από τους σημαντικότερους θαλάσσιους και νησιώτικους βιοτόπους στην Ελλάδα, ένα διαμάντι φυσικού περιβάλλοντος στην αυλή μας, που ανήκει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Σε συνεργασία μαζί τους και με άλλους αρμόδιους φορείς θα μεριμνήσουμε ώστε, αφενός, να διαφυλαχθεί το πανέμορφο αυτό περιβάλλον και αφετέρου να εξεταστούν τρόποι ασφαλούς και ελεύθερης επίσκεψης από όλους τους Δημότες».
Ρωτήθηκε λοιπόν η τοπική κοινωνία; Έγινε δημόσια διαβούλευση για την καλύτερη αναπτυξιακή προσέγγιση της περιοχής; Ελέγχθηκε η συμβατότητα με τις συμβατικές μας υποχρεώσεις για την φυσική και πολιτισμική κληρονομιά; Και τα λοιπά. Η απάντηση είναι ολοφάνερα όχι.
DSCF4392Όλα γίνονται στην βάση: Αποφασίζω και διατάζω. Βέβαια να μη ξεχνούμε και τους νόμους. Τους νόμους κάθε είδους που ψηφίζονται μετά από διαταγές ξένων και στην διαμόρφωση των οποίων οι Έλληνες δεν συμμετέχουν άμεσα ή δια αντιπροσώπων. Έκτακτη ανάγκη να αρχίσει η ανάπτυξη αμέσως, μας λένε, και αυτό σημαίνει να καταπατηθεί η φυσική και πολιτισμική κληρονομιά κατά παράβαση των διεθνών συμβατικών υποχρεώσεων και εις βάρος του δικού μας εθνικού συμφέροντος.
Με κάθε αντικειμενικό κριτήριο η Νήσος Φλέβα εάν θα πάψει να είναι χώρος άσκησης των ΕΔ, απαιτείται σύμφωνα με τις συμβάσεις να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000 και να αποδοθεί στους κατοίκους της περιοχής για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής και να βρεθούν οι προσφορότεροι τόποι που θα συμβάλλει σε μια ισόρροπη ανάπτυξη.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ.
Στις αναπτυγμένες χώρες που πέρασαν το σόκ της μαζικοπαραγωγής και μαζικοκατανάλωσης επιχειρούν να διαφυλάξουν για την κοινωνία την φυσική και πολιτιστική τους κληρονομιά, συνάμα ωραία τοπία να μείνουν άθικτα και να γίνουν πόλος προσέλκυσης επισκεπτών που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη. Μικρό παράδειγμα το «Νησί των παγωνιών» στο Βερολίνο. Ανήκε στον Πρώσο βασιλιά Φρειδερίκο Βίλελμ Β’. Σήμερα κατακλύζεται από επισκέπτες που απολαμβάνουν την φύση περιπατώντας αλλά αφήνοντας άθικτη την φυσική υπόσταση του νησιού.
Η Ελλάδα αν και αργά περνάει ακριβώς την μεταμοντέρνα φάση της μαζικοπαραγωγής και της μαζικοκατανάλωσης. Η αστικοποίηση και η συγκέντρωση 5 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Αττική είναι ένα από τα αποτελέσματα της μεταμοντέρνας τροχιάς.
Εάν σταθούμε στην περιοχή στην οποία ανήκει η Νήσος Φλέβα, η παράκτιος ζώνη έχει κυριολεκτικά κατακλυστεί. Τις τελευταίες δεκαετίες από Βούλα μέχρι Σούνιο η περιοχή καταλήφθηκε με αυθαίρετα, καταπατήσεις και κτίσματα κάθε είδους με τρόπο που συχνά πλήττει βάναυσα, αντί-αισθητικά και αντιπαραγωγικά την ποιότητα ζωής. Καθότι είναι ένα πράγμα η οικονομική ανάπτυξη που σέβεται την φυσική και πολιτισμική κληρονομιά και την σπανιότητα των πόρων και άλλο η ισοπέδωση και τσιμεντοποίηση που υποδηλώνει υπανάπτυξη και οπισθοδρόμηση.
Χαρακτηριστικά, μπορούμε παρενθετικά να αναφέρουμε ότι μεταπολεμικά στην Αθήνα συντελέστηκε παρόμοιο μεγάλο έγκλημα κατά του πολιτισμού, της κληρονομιάς, της καλώς νοούμενης ανάπτυξης και της ποιότητας ζωής των νεοελλήνων. Γύρω από την Ακρόπολη, θα μπορούσε να δημιουργηθεί το μεγαλύτερο πάρκο οικουμενικού πολιτισμού διαφυλάττοντας τα αποτυπώματα της κλασικής εποχής. Αντί αυτού η ιδιωτεία κυριάρχησε. Κυριολεκτικά καταπατήθηκε με τσιμέντο και πανύψηλα αντιαισθητικά κτίρια. Αυτό αναπόφευκτα επηρέασε όλη η Αττική και όλη στο τέλος όλη την Ελλάδα οι κάτοικοι της οποίας αντί ανάπτυξης στους πατροπαράδοτους τόπους καταγωγής τους σωρεύτηκαν στην Αθήνα.
Αστικοποίηση λοιπόν αντί περιφερειακής ανάπτυξης, διατήρησης του πολιτισμού και των μνημείων όλης της Επικράτειας και σεβασμού της φύσης και των σπάνιων πόρων. Αντί μιας τέτοιας βιώσιμης ανάπτυξης είχαμε αστικοποίηση και τσιμεντοποίηση των πάντων που μετέτρεψε σε προλετάριους τα μέλη των Ελληνικών κοινοτήτων. Εάν οι Ελληνικές κοινότητες στις περιφέρειες είχαν αναπτυχθεί και ανθίσει οικονομικά και πολιτισμικά η ποιότητα ζωής των νεοελλήνων εξ αντικειμένου θα ήταν από κάθε άποψη ισόρροπη και καλύτερη.
Οι άνθρωποι δεν συρρικνώθηκαν μόνο από άποψη πολιτισμού αλλά οδηγήθηκαν και σε στάσεις ζωής που δεν αρμόζουν στους φορείς ενός μεγάλου οικουμενικού πολιτισμού πολλών χιλιετιών. Δίνω ένα μικρό παράδειγμα και προειδοποιώ ότι αν και αντιπροσωπευτικό της κατάντιας μας, σοκάρει: Πριν δύο περίπου δεκαετίες έψαχνα εκεί γύρω από την Ακρόπολη για ένα μικρό διαμέρισμα. Βρήκα. Η ιδιοκτήτρια που μου το έδειχνε σταμάτησε ξαφνικά και μου έδειξε ένα μπάζωμα. Εδώ, είπε κορδωμένα, όταν αρχίσαμε να κτίζουμε είχε ένα λαγούμι που πήγαινε προς DSCF4431τα κάτω και στο βάθος είχε κάτι τάφους. Δώσαμε 30000 δραχμές (μεγάλο ποσό την δεκαετία του 1950) και το μπαζώσαμε. Έμεινα άφωνος. Όχι της λέω δεν θέλω να το ενοικιάσω. Δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα σκέφτομαι πως πιθανότατα θα κοιμάμαι πάνω σε ένα δεύτερο βιβλίο του Θουκυδίδη ή καμιά εικοσαριά έργα του Ευριπίδη ή του Σοφοκλή από τα δεκάδες που δεν βρέθηκαν.
Προσπαθώ να θυμηθώ που είναι. «Το μυαλό μου «“δεν θυμάται”». Γιατί το μυαλό μου δεν θέλει να θυματοποιήσει κάποια νοικοκυρά την οποία παρόμοια με μύριους άλλους νεοέλληνες για να ζήσει στην Ελλάδα το ξενοκρατούμενο ολιγαρχικό σύστημα αφενός την κουβάλησε στην Αττική και αφετέρου την ενθάρρυνε σε τέτοιες στάσεις ζωής.
2016 ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΦΛΕΒΑ και η αξιοθρήνητη κατάντια του νεοελληνικού κράτους.
Επειδή η Νήσος Φλέβα ανήκε στο δημόσιο, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω διασώθηκε. Δεν καταπατήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή την στιγμή εκποιείται αντί να ενταχθεί όπως είμαστε υποχρεωμένοι και όπως μας συμφέρει στο NATURA.
Δεν είναι όμως μόνο οι συμβατικές υποχρεώσεις που αφήνουν και παραθυράκια και των οποίων η παραβίαση εμάς CAM00034πρωτίστως συμφέρει να μην γίνεται. Είναι και το γενικότερο πολιτικοοικονομικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τέτοιες ή παρόμοιες αποφάσεις πολλαπλασιάζονται:
Είναι καταρχάς η γελοιοποίησή μας ως κοινωνία σε έσχατο επίπεδο:
- α) Δεν ενδιαφέρει τι συμφέρει την κοινωνία και κανείς δεν την ερωτά,
- β) δεν ενδιαφέρει τι προβλέπουν οι Συμβάσεις για την φυσική κληρονομιά,
- γ) δεν ενδιαφέρει τι θέλει η τοπική κοινωνία αλλά και οι κάτοικοι της Αττικής που δεν ρωτήθηκαν,
- ε) δεν ενδιαφέρει πως θα μπορούσε ένα τέτοιο διαμάντι στο κατώφλι της πρωτεύουσας να αποτελέσει ένα αναπτυξιακό σχέδιο που αφενός δεν θα κατέστρεφε την φύση και αφετέρου θα επιτύγχανε το μέγιστο στο πλαίσιο μιας ισόρροπης ανάπτυξης που θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής.
Μηδενική πλέον «δημόσια σφαίρα», μηδενική δημοκρατία.
Μέσα στην «δημόσια σφαίρα» κυριαρχούν εγχώριοι ολιγάρχες ειδικοί στις κωλοτούμπες μπροστά στους ξένους που τάχιστα μετατρέπονται σε αδίστακτους πραιτοριανούς-Δαρβίνους απομύζησης του κόπου και του μόχθου των πολιτών στο όνομα της «κατεπείγουσας αποτελεσματικότητας» και με νοοτροπίες του «αποφασίζω και διατάζω». Ισχύει το: «Γλύφω και υπακούω τους ξένους και φτύνω εσένα πολίτη».
Πανταχόθεν στην εξουσία κυριαρχούν καρεκλοκένταυροι ανίκανοι να διαπραγματευτούν ενώ αντίθετα ειδικοί επικοινωνιολόγοι προγραμματικά εκλογικεύουν την ήττα μας και την άνευ όρων παράδοσή μας.
Ταυτόχρονα, ενώ η ανάπτυξη όπως πάμε είναι ανέφικτη, αιτιολογούνται τα πιο μεγάλα πολιτικοοικονομικά και πολιτισμικά εγκλήματα εις βάρος της κοινωνίας.
Μηδενική, έστω, «λαϊκή κυριαρχία» (αυτά τα περίφημα «δικαιώματα» των «μαζών» που είχαν δώσει στις «μάζες της εξέγερσης στο Παρίσι ή το δικαίωμα να εκλέγουμε περιοδικά κάποιους στους οποίους δίναμε λευκό χαρτί για τα επόμενα χρόνια – πάει και αυτό).
«Εκλογές» λοιπόν εν μέσω εκβιαστικών διλημμάτων ενίοτε και με εκφοβισμούς ολικής και τελικής καταστροφής εάν τολμήσουμε να μην υπακούσουμε στους ξένους αφέντες των εγχώριων ολιγαρχών.
Αδιάντροπη «ψήφιση νόμων» κατ’ εντολή ξένων ως και σε αυτό τον κόσμο η έννοια πολιτική κυριαρχία / εθνική ανεξαρτησία είναι μύθος και ως και να μην πέθαναν κάποιοι για να διαθέτουμε Ανεξάρτητο κράτος.
Εξόντωση των Ελληνικών νοικοκυριών πολλά από τα οποία με κόπους δεκαετιών εάν όχι αιώνων κατάφεραν να αναπτύξουν επιχειρηματικότητα.
Διασκορπισμό εκατοντάδων δισεκατομμυρίων προς όφελος των κερδοσκόπων. Δράστες αυτού του κολοσσιαίου ιστορικού πολιτικοοικονομικού εγκλήματος είναι όσοι χωρίς να έχουν δεξιότητες διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης με άλλα κράτη μετέτρεψαν την δημόσια σφαίρα σε πεδίο ιδιωτείας και πελατειακών συναλλαγών.
Υποβάθμιση μιας από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των νεοελλήνων, του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ)
Ανακολουθία λόγων, υποσχέσεων, πράξεων και ενέργειες που ποτέ δεν θα μάθουμε ή που θα τις ανακαλύψει ο «ιστορικός του μέλλοντος».
Και πολλά άλλα που οι νεοέλληνες ζουν καθημερινά, όσοι τουλάχιστον δεν ξενιτεύτηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες. Καταργήθηκε η δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι κοινωνικοί έλεγχοι. Είμαστε υπό κατοχή και οι αποφάσεις είναι του είδους «αποφασίζω και διατάζω».
Και τώρα: «Σώθηκε η Ελλάδα», μας λένε, με το να καταπλακώσει το τελευταίο προπύργιο φυσικής κληρονομιάς στο κατώφλι πέντε εκατομμυρίων Ελλήνων.
Εάν δεν αποτραπεί θα αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικοοικονομικά και πολιτισμικά εγκλήματα κατά της φυσικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Σύμφωνα και με τις θέσεις των αντιπροσώπων της τοπικής κοινωνίας έχουμε υποστηρίξει εκτενώς στο παρελθόν ότι χωρίς να θιγεί η φυσική και πολιτισμική μας κληρονομιά η Νήσος Φλέβα μπορεί να γίνει ένα μοναδικό πεδίο φυσικού κάλλους, ένα πεδίο διατήρησης της χλωρίδας και της πανίδας που θα ελκύει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μια προστατευμένη περιοχή όπου οι χιλιάδες επισκέπτες θα απολαμβάνουν την φύση χωρίς να την θίγουν δημιουργία υποδομής προσέλκυσης Ελλήνων και ξένων που θα φέρει ισόρροπη ανάπτυξη πολύ μεγαλύτερη από ότι η προτεινόμενη εκποίησή της.
Μπορεί να γίνει η αφορμή να ξαναδούμε την ισόρροπη ανάπτυξη της περιοχής με τρόπο που θα επιτρέπει καλύτερες συνθήκες ζωής, οικονομική ανάπτυξη και προστασία της κληρονομιάς μας και των σπάνιων φυσικών μας πόρων.
Σταματώ λοιπόν εδώ και παραπέμπω σε συναφείς προγενέστερες παρεμβάσεις μου όπου και γίνεται εκτενέστερη ανάλυση για τα πιο πάνω:
Δείτε την αρχική ανάρτηση και τις σχετικές φωτογραφίες στο ifestos.edu.gr
