Γιατί δεν διαδηλώνουν πια οι Έλληνες παρά τα σκληρότατα μέτρα της κυβέρνησης; Μια πρώτη εύκολη απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση απαγορεύει πολύ συχνά πλέον τις διαδηλώσεις . Αλλά μήπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαδηλώνουν ; Όχι. Το γιατί προσπαθεί να εξηγήσει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian.
Αφού κάνει εκτενή αναφορά στα όσα συνέβησαν μετά από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008,αλλά και τους πρώτους μήνες της κρίσης, η εφημερίδα προσπαθεί να εξηγήσει τι έχει συμβεί και οι διαδηλώσεις σταμάτησαν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με την απάντηση που δίνει “η ευρωπαϊκή νεολαία έχει να αντιμετωπίσει ένα «διπλό χτύπημα »: Αυτό της προβληματικής πρόσβασης στην εκπαίδευση και της αύξησης της ανεργίας . Ο συνδυασμός αυτός έχει αναγκάσει τους νέους ανθρώπους να βασίζονται στη στήριξη της οικογένειάς τους και στην περιστολή της ανεξαρτησίας τους . Έχοντας αβεβαιότητα για το μέλλον , ανησυχούν για την εύρεση εργασία και για τη στέγασή τους , οι νέοι της Ευρώπης δεν δείχνουν πίστη και εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα . Σημαντικά τμήματα της νεολαίας έχουν ήδη στραφεί στα μηδενιστικά άκρα του πολιτικού φάσματος , συμπεριλαμβανομένων σχηματισμών αναρχισμού και φασισμού . Η αριστερά , που παραδοσιακά “στέγαζαι” ριζοσπαστικές ιδέες των νέων ανθρώπων , έχει χάσει τη γοητεία της.
Πάρτε για παράδειγμα την εκπαίδευση . Δεδομένου ότι η ελληνική κρίση βάθυνε , μεγάλος αριθμός μαθητών αναγκάστηκαν να επιταχύνουν ή ακόμα και να διακόψουν , τις σπουδές τους . Δεν υπάρχουν σχετικές επίσημοι δείκτες , αλλά ανεπίσημα στοιχεία το επιβεβαιώνουν . Το 2008 , τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούσαν , κατά μέσο όρο , το 17% με 20% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την εκπαίδευση . Αυτό ήταν ήδη ένα υψηλό ποσοστό , γεγονός που αντικατοπτρίζει τη σημασία για την σχολική εκπαίδευση στην ελληνική κοινωνία . Όπως εξελίχθηκε η κρίση για τα επόμενα πέντε χρόνια, το ποσοστό διπλασιάστηκε , καθιστώντας την εκπαίδευση ένα δυσβάσταχτο βάρος .
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ανέφερε ότι το 2011 , το 15% των ατόμων ηλικίας 15-29 ετών στην ΕΕ εγκατέλειψαν την εκπαίδευση και την κατάρτισή τους . Στην Ελλάδα , την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία το ποσοστό αυτό ήταν 20 % , και τα τελευταία στοιχεία της ΕΕ δείχνουν ότι το 2012 τα πράγματα έγιναν χειρότερα στις τρεις χώρες του Νότου.
Οι συνθήκες είναι ακόμα πιο σκληρές σε σχέση με την εργασία . Η ανεργία των νέων στην Ευρώπη είναι κάτι λιγότερο από 25 % , ενώ στην Ελλάδα και την Ισπανία έχει φτάσει στο 60 % . Η ανεργία των νέων αυξάνεται , επειδή οι οικονομίες της Ευρώπης, δεν δημιουργούν σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας . Για τους νέους κάτω από την ηλικία των 25 , δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας στις χώρες του Νότου και μόνο μερικές αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας στο βορρά . Η μαζική ανεργία των νέων είναι η πραγματικότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη , και τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα ακόμα και στη Γερμανία .
Αυτά τα προβλήματα φαίνεται να έχουν υποσκάψει την επαναστατική ενέργεια των νέων , αναγκάζοντάς τους να επιδιώξουν μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια από τους γονείς για τη στέγαση και την καθημερινή ζωή . Υπάρχει λοιπόν το παράδοξο από την μια να έχουμε ακραία φτώχεια και από την άλλη οι νέοι να είναι σχετικά προστατευμένοι από τις οικογένεις. Η απογοήτευση έχει αυξηθεί . Ωστόσο , δεν μπορεί να βρει μια διέξοδο σε μεγάλα κόμματα , συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς . Ακόμη και στην Ελλάδα , όπου η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ – το κόμμα της αριστεράς – προετεοιμάζεται για την κυβέρνηση .