“Υπερβολική “χαρακτήρισε την ενέργεια των ανδρών του Λιμενικού να δείξουν στον Τούρκο δουλέμπορο τα πτώματα τριών παιδιών που έπνιξε ,ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας. Το μόνο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε για το πάντα ευγενή και χαμηλών τόνων Θοδωρή Δρίτσα, είναι ότι η δήλωσή του είναι ατυχής. Μπορεί να θέλησε να την κάνει για να προλάβει άλλες συμπεριφορές,αλλά οι υπερβολές ποτέ δεν βοηθούν. Από το βίντεο δεν προκύπτει καμία απολύτως βίαιη συμπεριφορά. Ούτε κάτι που θα έπρεπε να προκαλέσει τη δήλωση υπουργού.
Οι άνδρες του Λιμενικού Σώματος και του ΠΝ θα προσθέταμε έχουν υποστεί πολλαπλάσια ψυχολογική βία απ΄ όσα κάθε μέρα μήνες τώρα καλούνται να αντιμετωπίσουν στο Αιγαίο.
Το βίντεο για να βγάλετε τα συμπράσματά σας και ακολουθεί η δήλωση Δρίτσα.
Σχολιάζοντας τα δημοσιεύματα-αναρτήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά ανδρών του Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. απέναντι στο διασωθέντα και συλληφθέντα Τούρκο κατηγορούμενο ως διακινητή, ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η μεγάλη εικόνα σε αυτό το βίντεο, είναι τα 3 νεκρά σώματα των μικρών παιδιών, τα 3 φέρετρα και η οδύνη του πατέρα που τα αναγνωρίζει. Αυτή είναι η εικόνα που συγκλονίζει.
Βλέποντας παράλληλα τους 2 άνδρες του Λιμενικού να οδηγούν τον κατηγορούμενο ως διακινητή, ενώπιον των νεκρών παιδιών, η συναισθηματικά αυθόρμητη, αλλά και λογικά εύγλωττη ερμηνεία που δίνω, είναι η ανθρώπινη ταύτιση των λιμενικών με τα θύματα αυτού του ακήρυχτου πολέμου. Με τα θύματα αυτής της συγκλονιστικής περιπέτειας στο Αιγαίο, ειδικά όταν αυτά είναι προσφυγόπουλα, μικρά παιδιά.
Πράγματι, είναι γεγονός ότι πρόκειται για μια συμπεριφορά καθ’ υπερβολή. Η πολιτεία και τα όργανα του κράτους οφείλουν να επιδεικνύουν ψυχραιμία και επαγγελματισμό, απέναντι σε κάθε κρατούμενο, ακόμα και αν κατηγορείται για στυγερά εγκλήματα. Πολύ περισσότερο, όταν όλοι οφείλουμε να συνυπολογίζουμε και να σεβόμαστε το τεκμήριο της αθωότητας, μέχρις ότου υπάρξει οριστική και αμετάκλητη δικαστική καταδίκη.
Αλίμονό μας, όμως, εάν αντιστρέψουμε τα κριτήρια για την αξιολόγηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και συμπεριφορών. Τα μείζονα ερωτήματα όμως, κυρίως από το Σεπτέμβρη του 2015, μέχρι σήμερα, παραμένουν και μας εγκαλούν όλους. Γιατί τόσα πολλά ναυάγια και τόσοι πνιγμοί στο Αιγαίο; Ποιοι ευθύνονται για αυτό; Πώς μπορούμε να τ’ αποτρέψουμε; Αυτά θα ήταν υπερβολή, εάν τα απευθύναμε στα στελέχη του Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ. που αναμετρώνται καθημερινά και με τη ζωή και με το θάνατο.»