Πέταξαν πάνω από όλη τη γη…
Πάντα αποτελούσαν σύμβολα δύναμης και ανωτερότητας
Κάλυψαν χιλιάδες χιλιόμετρα στον ουρανό. Άλλαξαν πολλούς πιλότους με τους οποίους δέθηκαν όπως το άλογο με τον αναβάτη.
Συχνά βρέθηκαν στο στόχαστρο, και άλλοτε έγιναν και τα ίδια θύτες
Έφτασαν στα όρια τους. Οι λαμαρίνες τους τώρα σαπίζουν και καίγονται κάτω από τον καυτό ήλιο. Οι μηχανές τους δεν έχουν άλλες αντοχές.
Και όμως κάποτε αυτά τα αεροπλάνα δεν είχαν αντίπαλο.
Σαν τους βετεράνους κάποιου πολέμου αναπαύονται τώρα το ένα δίπλα στο άλλο και ζούν με τις ένδοξες αναμνήσεις τους…Περιμένουν πια το αναπόφευκτο. Κάποια θα “κανιβαλιστούν” και κάποια απλά θα περιμένουν να γίνουν ανακυκλωμένα σκουπίδια.
Μερικές φορές στην έρημο της Αριζόνα στη μέση του πουθενά, εκεί που βρίσκονται αυτοί οι βετεράνοι της Κορέας, του Βιετνάμ, του Κόλπου, μπορεί να συναντήσεις και ένα άνθρωπο ανάμεσα τους. Θα τον δεις να τα αγγίζει να σηκώνεται στα δάχτυλα των ποδιών του για να δει το κόκπιτ, θα τον ακούσεις να τους μιλάει τρυφερά χαμηλόφωνα. Θα τον δεις να δακρύζει… Ίσως να είναι και εκείνος κάποιος βετεράνος και να θέλει να βρεθεί δίπλα τους να ξαναζήσει το παρελθόν του…
Η αεροπορική βάση Davis-Monthan, είναι το γνωστό νεκροταφείο τους. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται εκεί 5000 πρώην μαχητές των αιθέρων. Αμερικάνοι και Ρώσοι που κάποτε είχαν ο ένας στο στόχαστρο του τον άλλο, τώρα αναπαύονται δίπλα δίπλα
…ανάμεσα τους και το περίφημο AIR FORCE ONE του προέδρου Κένεντυ.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη… Η ζωντανή, η μάχιμη, η όψη που σου κόβει την ανάσα και ανεβάζει την αδρεναλίνη.
Υπάρχει και αυτό το κάτι που κάνει τους πιλότους μια ράτσα ξεχωριστή. Μια ράτσα ανθρώπων που καθημερινά φτάνει στα όρια της και συνεχίζει… Που δεν καταλαβαίνει από κίνδυνο, που τολμά που ωθεί το είναι της στα άκρα και το απολαμβάνει…
