Ο Ιμάμογλου κατάφερε να συνομιλήσει με ψηφοφόρους οι οποίοι, παραδοσιακά, στέκονταν εχθρικά απέναντι στους Κεμαλιστές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και να κερδίσει μια άνετη πλειοψηφία. Απέναντι στον άκαμπτο εθνικισμό και αντι-κληρικαλισμό των Κεμαλιστών, ο Ιμάμογλου κατάφερε να προσελκύσει δυσαρεστημένους Κούρδους αλλά και πολλούς θρησκευόμενους Τούρκους, μαζί με τους παραδοσιακούς αστούς της Πόλης.

Η ήττα του Ερντογάν αποκτά και μεγάλη συμβολική αξία. Πρώτον, γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι, με διαφορά, η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας και η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσά της. Δεύτερον, γιατί με τη νίκη της, η αντιπολίτευση ελέγχει τώρα όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Τουρκίας καθώς και τους δημοτικούς προϋπολογισμούς, που δίνουν σημαντικές ευκαιρίες για την ανάπτυξη πελατειακών δικτύων μεγάλης πολιτικής επιρροής. Μόνο η Κωνσταντινούπολη έχει έναν δημοτικό προϋπολογισμό 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τρίτον, γιατί ο ίδιος ο Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του εκτόξευση με την αναπάντεχη νίκη του στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης το 1994.

Προς το παρόν, ο Ερντογάν δείχνει να αποδέχεται το αποτέλεσμα. Σύντομα θα διαφανεί αν θα αποδεχτεί και τον Ιμάμογλου ως συνομιλητή ή αν θα προσπαθήσει να τον υπονομεύσει.

Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν προσέρχεται στις δύσκολες διεθνείς διαπραγματεύσεις που έχει μπροστά του, κυρίως με τους Αμερικανούς, αποδυναμωμένος και χωρίς τον αέρα του κυρίαρχου που διέθετε μέχρι πριν μερικές εβδομάδες. Είναι πρόωρο να μιλήσει κάνεις για το τέλος της εποχής Ερντογάν αν και πολλοί βλέπουν στον Ιμάμογλου τον χαρισματικό ηγέτη που μπορεί να ενώσει την αντιπολίτευση εναντίον του Τούρκου Προέδρου.

The post Η πιο μεγάλη ήττα του Ερντογάν appeared first on OnAlert.

Οι εθνικο-λαϊκιστές της ακροδεξιάς τα πήγαν πολύ χειρότερα από την αρχική πρόβλεψη. Αύξησαν το ποσοστό των εδρών τους από το 21% στο 23%, πολύ μακριά από το ένα τρίτο των εδρών που ανέμεναν. Αν δεν υπήρχε ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία που διπλασίασε το ποσοστό του σε σχέση με τις εθνικές εκλογές πέρσι, η δύναμη της ακροδεξιάς θα είχε μειωθεί.

Η Μαρί Λεπέν, αν και ήρθε πρώτη, έλαβε μικρότερο ποσοστό σε σχέση με το 2014, η Αλτερνατίβα στη Γερμανία τα πήγε μέτρια, οι εθνικιστές στον βορρά δεν πήγαν καλά και, ακόμα και στην ανατολική Ευρώπη, ενισχύθηκαν κόμματα που αντιτίθενται στη διαφθορά και όχι στους μετανάστες.

Στη Μεγάλη Βρετανία η επιτυχία του κόμματος του Brexit είναι εν μέρει πλασματική και αφορά τη μεταφορά των ψήφων του 2014 του Κόμματος της Ανεξαρτησίας στο νέο κόμμα με τον ίδιο ηγέτη, τον Νάιγκελ Φάραντζ. Στην Ισπανία τα άκρα αποδυναμώθηκαν και, βέβαια, στην Ελλάδα ενισχύθηκαν οι φιλο-ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Παραφωνία αποτελεί η Ουγγαρία με τον Βίκτορα Ορμπάν να λαμβάνει το 50% των ψήφων, όπως, όμως, αναμένονταν. Πιο σοβαρή εξέλιξη είναι το πολύ μεγάλο ποσοστό που έλαβε το πολωνικό κυβερνών κόμμα του Νόμου και της Τάξης. Με το 45% των ψήφων έχει βάλει πλώρη για την επανεκλογή του στις κρίσιμες εθνικές εκλογές του φθινοπώρου που θα κρίνουν και το μέλλον της πολωνικής δημοκρατίας που τόσο έχει τραυματιστεί από τις καταχρήσεις του.

Με λίγα λόγια, οι πιο κρίσιμες εκλογές στην ιστορία της Ευρώπης αποδείχτηκαν πολύ λιγότερο τραυματικές από ότι αναμένονταν και, μάλλον, ενισχύουν παρά αποδυναμώνουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ακόμα και οι ευρωσκεπτικιστές έχουν κατεβάσει τους τόνους.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα αφορά τη συνεχιζόμενη πολυδιάσπαση του ευρωπαϊκού πολιτικού τοπίου. Οι δυο μεγάλες πολιτικές οικογένειες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες, έχουν δει το συνολικό ποσοστό τους να περιορίζεται, για πρώτη φορά, κάτω από το 50%, στο 44%. Ωφελημένοι βγαίνουν οι Πράσινοι και, κυρίως, οι Φιλελεύθεροι στους οποίους προσχωρεί ο Εμμανουέλ Μακρόν που κατάφερε να συντρίψει το παλιό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας, όπου Γκωλικοί και Σοσιαλιστές περιορίστηκαν στο αξιοθρήνητο 15% των ψήφων συνολικά.

The post Η νίκη της Ευρώπης appeared first on OnAlert.

Οι πανεπιστημιακές εκδόσεις του φημισμένου Χάρβαρντ, στη Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών, ανακοίνωσαν την έκδοση μιας μελέτης σχετικά με την ιστορία της εξόντωσης των χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας, από την ύστερη Οθωμανική περίοδο ως τις απαρχές της Τουρκικής Δημοκρατίας κατά τον μεσοπόλεμο. Το βιβλίο έχει τίτλο “Η 30ετής γενοκτονία-Η καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων της Τουρκίας, 1894-1924” και το υπογράφουν οι ιστορικοί Μπένυ Μόρις και Ντρορ Ζεβί, αμφότεροι καθηγητές στο Τμήμα Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν του Νεγκέφ στο Ισραήλ.

Το βιβλίο είναι επιστημονικό και ως τέτοιο εκδίδεται από έναν από τους εγκυρότερους εκδοτικούς οίκους παγκοσμίως. Όμως, το μήνυμά του είναι καίρια πολιτικό. Την ώρα που ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, νοσταλγεί τη δόξα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επιχειρεί να την αναβιώσει, μη διστάζοντας να έρθει σε σύγκρουση με πολλούς από τους γείτονες της σημερινής Τουρκίας, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αναμνήσεις από την κυριαρχία του Σουλτάνου, δυο Ισραηλινοί ιστορικοί δεν διστάζουν να θίξουν ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα και να το φωτίσουν με μια νέα αιχμηρή ματιά.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, μεταξύ του 1894 και του 1924, τρία κύματα βίας σάρωσαν τη Μικρά Ασία, με στόχο τις χριστιανικές μειονότητες της περιοχής, που μέχρι τότε αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού. Μέχρι το 1924, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες είχαν συρρικνωθεί στο 2%. Οι περισσότεροι των ιστορικών έχουν αντιμετωπίσει τα τρία αυτά κύματα ως ξεχωριστά και αυτόνομα γεγονότα και διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις τα παρουσίασαν ως μια ατυχή σειρά ατυχημάτων. Το εν λόγω βιβλίο, για πρώτη φορά, παρουσιάζει συστηματικά και τεκμηριωμένα τα τρία κύματα ως μέρος μιας ενιαίας, επαναλαμβανόμενης και με πρόθεση προσπάθειας για την εξαφάνιση των Χριστιανών της Μικράς Ασίας.

«Η πιο βίαιη περίοδος»

Η υπό εξέταση περίοδος, η πιο βίαιη στην πρόσφατη ιστορία της περιοχής, εκκινεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Οθωμανού Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ του Β’, συνεχίζεται κατά την περίοδο των Νεοτούρκων και λήγει με τα πρώτα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Παρά τις διαφορές μεταξύ του ισλαμιστικού αυταρχισμού του Αμπντουλχαμίτ και του κοσμικού ρεπουμπλικανισμού του Ατατούρκ, η πολιτική της εξόντωσης των Χριστιανών, σύμφωνα με τους συγγραφείς, διατηρήθηκε με αξιοπρόσεχτη συνέπεια, με συνεχή προσφυγή σε μαζικές εκτελέσεις, δολοφονικές απελάσεις, καταναγκαστικούς εξισλαμισμούς, μαζικούς βιασμούς και βίαιες απαγωγές. Παρά το γεγονός ότι οι διδαχές του Ισλάμ δεν δικαιολογούν τέτοιου είδους βία, η εκτέλεση δυο εκατομμυρίων Χριστιανών πραγματοποιήθηκε στο όνομα της δημιουργίας από τους Τούρκους ενός καθαρού μουσουλμανικού έθνους.

Το αποτέλεσμα σήμερα είναι η Μικρά Ασία να μην έχει πια παρά ελάχιστους Χριστιανούς σε αντίθεση με τα Βαλκάνια, όπου παρά τη μείωσή τους, διατηρούνται συμπαγείς μουσουλμανικοί πληθυσμοί σε όλες τις χώρες της περιοχής και, πιο συγκεκριμένα, στη Βοσνία, το Σαντζάκ μεταξύ Σερβίας και Μαυροβουνίου, την ΠΓΔΜ, την ανατολική Βουλγαρία, τη Δυτική Θράκη στην Ελλάδα και, βέβαια, αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού της Αλβανίας και του Κοσόβου.

Το βιβλίο των δυο Ισραηλινών είναι βέβαιο ότι θα ταράξει τα νερά και θα προκαλέσει εκ νέου την οργή των τουρκικών αρχών γιατί ρίχνει φως σε μια σκοτεινή περίοδο της τουρκικής ιστορίας. Ο τούρκο-ισραηλινός ανταγωνισμός φαίνεται ότι επεκτείνεται και στο, πάντα ευαίσθητο, πεδίο της ιστορίας. Στο μεταξύ, αξιοσημείωτο είναι ότι η ιστορία της θλιβερής κατάληξης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας γίνεται γνωστή διεθνώς, μέσα από τα πανίσχυρα δίκτυα επιρροής του Χάρβαρντ και της αμερικανικής διανόησης, από δυο Ισραηλινούς ακαδημαϊκούς από ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο στην έρημο του Νεγκέφ, με ότι αυτό σημαίνει για την επιστημονική κοινότητα και τη διπλωματία της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα, τον δρόμο της εξαφάνισης, στον οποίο πορεύτηκαν οι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας, φαίνεται πως ακολουθούν σήμερα οι Χριστιανοί της Γόνιμης Ημισελήνου, στο Ιράκ, τη Συρία και στην ίδια την Παλαιστίνη.

The post Η γενοκτονία των Χριστιανών της Μικράς Ασίας appeared first on OnAlert.

Από πολλές απόψεις η Ουκρανία παραμένει μια μεγάλη αποτυχία. Το 1991, στην αρχή της μετάβασης από τον κομουνισμό, το βιοτικό της επίπεδο ήταν ίδιο με αυτό της Πολωνίας. Σήμερα, ο μέσος Πολωνός είναι τέσσερις φορές πλουσιότερος από τον μέσο Ουκρανό. Η Ουκρανία θεωρείται μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης, όπου μια μικρή ομάδα ολιγαρχών ελέγχει την οικονομία και την πολιτική.

Επιπλέον, η Ουκρανία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης της Ρωσίας με τη Δύση. Η επιθυμία της πλειοψηφίας των Ουκρανών για προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση οδήγησε στην κλιμάκωση μιας κρίσης που κατέληξε στην προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και σε έναν αποσχιστικό πόλεμο από ρωσόφιλους στις ανατολικές επαρχίες της.

Η ομαλή διεξαγωγή των εκλογών είναι μια νίκη για την εύθραυστη ουκρανική δημοκρατία. Ο Ζελένσκυ έχει δεσμευτεί ότι θα προωθήσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και απευθυνόμενος προς το Κρεμλίνο δήλωσε πως η νίκη του στέλνει ένα μήνυμα σε όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση ότι τα πάντα είναι δυνατά.

Ωστόσο, ο Ζελένσκυ αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση μιας δυστυχισμένης χώρας σε κρίση χωρίς εμπειρία, στελέχη, σαφές πρόγραμμα και ιδεολογικό στίγμα. Η υπερψήφισή του έχει να κάνει περισσότερο με την καταψήφιση του παλαιού πολιτικού κόσμου και τη δύναμη της τηλεοπτικής του δημοφιλίας παρά με κάποια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή.

Για τη Δύση και την Ε.Ε. η Ουκρανία έχει καταστεί ένας πονοκέφαλος. Για κάποιες ευρωπαϊκές χώρες η υποστήριξη της Ουκρανίας εμποδίζει την επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία. Για άλλες, ωστόσο, αποτελεί ζήτημα αρχής και συμφέροντος να αναχαιτισθεί η ρωσική επιθετικότητα στο ανατολικό σύνορο της Ουκρανίας αντί στο δυτικό. Ο νέος πρόεδρος έχει πολύ δουλειά μπροστά του αν θέλει να αποφύγει την τύχη του προηγούμενου.

The post Ένας κωμικός σε μια δυστυχισμένη χώρα appeared first on OnAlert.

Όχι μόνο δεν είμαι αρνητής της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά είμαι και εξ αίματος κήρυκας της αναγνώρισης της. Μόλις πρόσφατα, στην εκπομπή μου στο Action 24, στις 8 Μαρτίου, είχα μιλήσει διεξοδικά για τη Γενοκτονία και το «Άουσβιτς των Ποντίων».

Λυπάμαι για την παρερμηνεία μιας αποστροφής του λόγου μου, σε μια πανεπιστημιακή διάλεξη, για την πολιτική χρήση της ιστορίας και ζητώ συγνώμη σε όσους πλήγωσα. Η πατριωτική μου συνείδηση και η πολιτική μου ταυτότητα, όπως και στο παρελθόν, μου επιβάλλουν να αγωνιστώ για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

The post Καιρίδης: «Ποτέ δεν υπήρξα αρνητής της Γενοκτονίας των Ποντίων» appeared first on OnAlert.

Ο ίδιος, επανήλθε των δηλώσεών του, τονίζοντας πως έγιναν αντικέιμενο «επεξεργασίας» και παραπλάνησης της ουσίας και του περιεχομένου τους και για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, προχώρησε στην παρακάτω ανακοίνωση:

«Μέσα στην αγωνία του ο Σύριζα επιλέγει να επιτεθεί στο πρόσωπό μου, ακολουθώντας τις γνωστές μεθόδους της παραποίησης και της διαστροφής. Την περασμένη Πέμπτη, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας μου για την Ευρωβουλή, μου επιτέθηκε πρώτη η Αυγή».

Την Παρασκευή, σειρά πήρε το Documento. Και στα δυο απέστειλα εξώδικες οχλήσεις για να ανασκευάσουν, χωρίς, μέχρι στιγμής, να το πράξουν. Χθες, Κυριακή, ακολούθησε ο ίδιος ο Σύριζα και τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ του, όπως η ΕΡΤ 1.

Η μισή αλήθεια φωτίζεται πάντα από την άλλη μισή κρυμμένη αλήθεια. Με επιλεκτικό τρόπο, αποσπασμένα και αποσπασματικά, ο Σύριζα έκοψε, έραψε και κυκλοφόρησε ένα βίντεο 20 δευτερολέπτων, με το οποίο διαστρεβλώνει πλήρως μια δική μου πολύ επικριτική προφορική τοποθέτηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία έκανα στην εκπομπή «Evening Report» του Γιώργου Κουβαρά, στο Action 24 TV, στις 12 Ιουνίου 2018, όταν και μόλις είχε διαρρεύσει μέρος της συμφωνίας. Ψαλιδίζοντας την αλήθεια, ο Σύριζα επιχειρεί να μου αποδώσει πράγματα που δεν πιστεύω.

Το βίντεο της συγκεκριμένης τοποθέτησής μου, που ακολουθεί μια σειρά από επιχειρήματά μου ενάντια στη συμφωνία, είναι το ακόλουθο:

“Δημήτρης Καιρίδης: Φαίνεται ότι πέσαμε (η Ελλάδα λόγω του ΣΥΡΙΖΑ) στη μεγάλη παγίδα των Σκοπιανών. Οι οποίοι από τη μια μας εξώθησαν να επικεντρωθούμε στο ακραίο, στο γελοίο, σε αυτό που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει, ότι οι σημερινοί Σλάβοι των Σκοπίων είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να δεχτούμε τι; Αυτό που πριν από δυο εβδομάδες καταγγείλαμε: τo Ίλιντεν. Διότι ερχόμαστε εμείς (ο ΣΥΡΙΖΑ) και δίνουμε τον όρο «Μακεδονία», «μακεδονικό» έθνος, «μακεδονική» γλώσσα, «μακεδονική» ταυτότητα στους Σκοπιανούς, ακυρώνοντας όλη την ελληνική επιχειρηματολογία των τελευταίων 30-40 χρόνων.

Και ερωτώ: Γιατί δεν κάναμε αυτό που έκαναν οι Βούλγαροι; Οι Βούλγαροι να θυμίσω αναγνωρίζουν το κράτος, δεν έχουμε πρόβλημα με το κράτος. Δεν θα είχαμε πρόβλημα ενδεχομένως με το Republika Makedonjia αμετάφραστο. Αλλά δεν αναγνωρίζουν εθνότητα (οι Βούλγαροι), διότι η εθνότητα είναι το μεγάλο πρόβλημα και το μεγάλο ζήτημα.

Αυτή τη στιγμή πάμε και λέμε «Βόρεια Μακεδονία». Προσέξτε τώρα τον κίνδυνο: Υπάρχει Βόρεια Κορέα, Νότια Κορέα, αλλά ένα κορεατικό έθνος. Έτσι, ερχόμαστε εμείς και λέμε υπάρχει η Βόρεια Μακεδονία, άρα, κατ’ αντιδιαστολή, υπάρχει και μια Νότια Μακεδονία, και με ελληνική υπογραφή (του ΣΥΡΙΖΑ) υπάρχει «μακεδονικό» έθνος, με αστερίσκο σλαβικό αλλά δεν έχει σημασία, «μακεδονικό» έθνος με «μακεδονική» ταυτότητα, «μακεδονικό πολιτισμό» και «μακεδονική γλώσσα». Το οποίο κατοικεί και στη Νότια Μακεδονία;

Άρα αντί να αποκόψουμε τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων τον παραδοσιακό…

Γιώργος Κουβαράς: Εσείς λέτε ότι τον κάνουμε τον ενισχύουμε δηλαδή…

Δημήτρης Καιρίδης: …του 19ου και 20ου αιώνα, όχι τον αλυτρωτισμό Γκρουέφσκι, τον αλυτρωτισμό του Ίλιντεν, τον παραδοσιακό τους αλυτρωτισμό (τον επιβεβαιώνουμε). Γιατί δεν λύσαμε το πρόβλημα επί Γκλιγκόροφ, κύριε Κουβαρά; Ο Γκλιγκόροφ επικαλούνταν τον Μ. Αλέξανδρο; Όχι. Το Ίλιντεν επικαλούνταν ο Γκλιγκόροφ και, πριν τον Γκρουέφσκι, οι παραδοσιακοί εθνικιστές των Σκοπίων.

Προσπαθεί η κυβέρνηση να καταφύγει σε ένα ψεύδος, ότι αναγνωρίσαμε «μακεδονική» γλώσσα από το ’77. Είναι προφανές ότι βρίσκεται σε πανικό και ψευδολογεί ασύστολα.

Εγώ που παρακολουθώ το θέμα εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον σας πληροφορώ ότι η ελληνική διπλωματία επί 30 χρόνια αδιαλείπτως, σε όλα τα επίπεδα, από τον τελευταίο υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών μέχρι τον Υπουργό Εξωτερικών έχει δώσει μάχες διεθνώς ποτέ να μην αναγράφεται ο όρος «μακεδονική» γλώσσα, «μακεδονική» ταυτότητα, «μακεδονικό» έθνος.

Ποτέ. Και σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα κατάφερε για αυτό και στα επίσημα έγγραφα, φερ’ειπείν στα reports για την ενταξιακή τους πορεία και πού βρίσκονται τα Σκόπια δεν υπάρχει πουθενά αναφορά.

Υπάρχει η γλώσσα του κράτους, η ταυτότητα του κράτους. Ποτέ οι Έλληνες, η ελληνική διπλωματία δεν αναγνώρισε αυτό το έθνος (το «μακεδονικό»).

Ερχόμαστε τώρα και το κάνουμε (αναγνωρίζουμε «μακεδονικό» έθνος), όμως κάποιοι εντός Ελλάδας, γιατί τώρα τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ σοβαρά, μας πάνε πίσω σε εμφύλιους πολέμους, σε μεσοπολέμους, στη σύνδεση της Αριστεράς με τον «μακεδονικό» αλυτρωτισμό, «Μακεδονία για τους Μακεδόνες», «όλη η Μακεδονία στους Μακεδόνες» που ήταν η θέση της Κομουνιστικής Διεθνούς.

Και υπάρχει το ερώτημα, οι τωρινοί αριστεροί έρχονται να κάνουνε αυτό, που δεν κατάφεραν να κάνουν οι πρόγονοί τους, με την ψήφο και την ανοχή και την υποστήριξη ενός υποκριτή εθνικο-λαϊκιστή τύπου Καμένου και τίθενται πάρα πολλά ζητήματα.”

Το πλήρες βίντεο της τοποθέτησής μου βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα του σταθμού (www.action24.gr).

Εν κατακλείδι, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι κακή και εθνικά επιζήμια για μια σειρά από λόγους, όπως από την πρώτη στιγμή υποστήριξα, μίλησα δημόσια και αρθρογράφησα σχετικά.
 

The post Καιρίδης: Fake news του ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχθηκα υπέρ του Republika Makedonjia appeared first on OnAlert.

Ο Δημήτρης Καιρίδης με αφορμή την υποψηφιότητά του για τις ευρωεκλογές με τη ΝΔ, δηλώνει:

Οι ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου είναι καθοριστικές για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Είμαι ο Δημήτρης Καιρίδης. Συμμετέχω σε αυτή τη μάχη και υπερασπίζομαι ότι

• πρέπει να βάλουμε τέλος στη σημερινή παρακμή,
• να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα, ισότιμη στην Ευρώπη,
• να διεκδικήσουμε μια Ευρώπη ισχυρή, δημοκρατική, με στέρεη κοινωνική διάσταση και αλληλεγγύη για τους αδύναμους.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε αναμονή. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει πίσω του δυσεπίλυτα προβλήματα. Τα εισοδήματα συμπιέζονται. Οι επενδύσεις αναβάλλονται. Οι δυσλειτουργίες του κράτους οξύνονται. Πρώτη προϋπόθεση για την έξοδο από το σημερινό τέλμα είναι η κυβερνητική αλλαγή με σταθερότητα.
Στις εκλογές που έρχονται επιλέγουμε περισσότερη Ευρώπη, με περισσότερη συνοχή. Μια Ευρώπη που μπορεί να προστατεύει τα σύνορά της, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών της. Μια Ευρώπη που επενδύει δυναμικά στη σύγκλιση της Ελλάδας και της περιφέρειας με τον πλούσιο βορρά.

Πιστεύω ότι στις προσεχείς εκλογές μπορούμε να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα. Βήμα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική, επιλέγοντας πρόσωπα με διαδρομή, συγκρότηση, όρεξη και δυνατότητα να δουλέψουν. Με γνώση και αποφασιστικότητα. Η κρίση διδάσκει ότι η επιτυχία είναι και ζήτημα προσώπων. Χρειαζόμαστε εκπροσώπους που να μπορούν να υπερασπιστούν τα ελληνικά συμφέροντα στην Ευρώπη και να φέρουν χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Προέρχομαι από τη Μακεδονία και είμαι πανεπιστημιακός δάσκαλος. Εδώ και χρόνια, με τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, επιχειρώ να είμαι χρήσιμος στην πατρίδα μου. Μετά από τρεις δεκαετίες ενασχόλησης με το αντικείμενο των διεθνών σχέσεων, γνωρίζω τη σημασία του διεθνούς ανταγωνισμού και την αξία κάθε μικρής ή μεγάλης μάχης, στο εσωτερικό μέτωπο, στην Ευρώπη και στον κόσμο ώστε η Ελλάδα ενδυναμωμένη να συμμετέχει στη σύγχρονη εποχή.

Στις 26 Μαΐου ψηφίζουμε Νέα Δημοκρατία. Ζητώ την εμπιστοσύνη σας με ένα σταυρό προτίμησης δίπλα στο όνομά μου. Με τη δική σας εμπιστοσύνη θα υπερασπιστώ, με όλες μου τις δυνάμεις, τα ελληνικά συμφέροντα, στον ευρωπαϊκό χώρο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Στο χέρι μας είναι, με την κοινή προσπάθεια και τη συμμετοχή, να βγάλουμε την Ελλάδα από τη σημερινή παρακμή και να βγούμε στην Ευρώπη και τον κόσμο ως Έλληνες, με το δικό μας μήνυμα και με τις δικές μας αξίες.

Καιρός να αποφασίσουμε, καιρός να προχωρήσουμε,

Δημήτρης Καιρίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία

Ποιος είναι ο Δημήτρης Καιρίδης

Γεννήθηκα στην Καβάλα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι γέννημα-θρέμμα της Μακεδονίας, με πατέρα πρόσφυγα από τον Πόντο. Σπούδασα νομικά στο Αριστοτέλειο και διεθνείς σχέσεις στο Fletcher School στο πανεπιστήμιο Tufts της Βοστόνης. Δίδαξα διεθνή πολιτική στο Harvard, στο Tufts, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και, τώρα, διδάσκω διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική στο Πάντειο.

Έχω γράψει δεκάδες άρθρα, μελέτες και βιβλία. Έχω δουλέψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στην εκπαίδευση και τη διαχείριση προγραμμάτων και οργανισμών, ως εμπειρογνώμονας και ως επιστημονικός σύμβουλος σε κυβερνήσεις και ιδρύματα.

The post Υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ ο Δημήτρης Καιρίδης appeared first on OnAlert.