Το ΑΠΕ-ΜΠΕ μίλησε με τον Βαγγέλη Ζιώγα, υποψήφιο διδάκτορα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικό συνεργάτη του Ιστορικού Αρχείου του ΕΚΠΑ, για την πορεία των γεγονότων που οδήγησαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, με αφετηρία την κατάληψη της Νομικής Σχολής, εννέα μήνες πριν, τον Μάρτιο του 1973.

«Στις 14 Νοεμβρίου 1973, φοιτητές και φοιτήτριες καταλαμβάνουν το κτίριο του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων. Ήταν η αρχή μίας εξέγερσης που αποτέλεσε την κορύφωση μίας πορείας που ξεκινούσε από τις αρχές του 1972 με την άνθηση του φοιτητικού κινήματος και περιλάμβανε διάφορους σημαντικούς σταθμούς, όπως την κατάληψη της Νομικής Σχολής, τον Φεβρουάριο του 1973. Ωστόσο, η Νομική και το Πολυτεχνείο δεν ενώνονται με μία ευθεία γραμμή. Οι εννέα μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ των δύο εμβληματικών γεγονότων αποτελούν μία πυκνή περίοδο, που μπόλιασε την ελληνική κοινωνία με εμπειρίες οι οποίες άνοιξαν τον δρόμο για την εξέγερση του Νοέμβρη», ανέφερε ο κ. Ζώγας.

Η επίθεση στο φοιτητικό κίνημα

Μία από τις σημαντικότερες μεταβολές που προέκυψε μετά την κατάληψη του Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τον κ. Ζιώγα, ήταν η σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος έναντι της νεολαίας. «Αυτό κατέστη σαφές στη δεύτερη απόπειρα των φοιτητών να καταλάβουν τη Νομική, στις 20 Μαρτίου. Σε αντίθεση με την πρώτη κατάληψη, όπου το κτίριο εκκενώθηκε με ειρηνικό τρόπο, η απάντηση της δικτατορίας ήταν να εισβάλλουν αστυνομικοί στη σχολή και να ξυλοκοπήσουν αδιακρίτως όποιον ή όποια έβρισκαν σε διαδρόμους, αίθουσες, μπαλκόνια ακόμα και στην ταράτσα. Το σοκ από το μέγεθος της αγριότητας σε βάρος των σπουδαστών ήταν τέτοιο, που η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ, θέλοντας να καταπραΰνει τις αντιδράσεις, δήλωσε ότι θα εκπλήρωνε το πάγιο αίτημα που υπήρχε για διεξαγωγή ελεύθερων φοιτητικών εκλογών, για να έρθει όμως η ακύρωση της απόφασης αυτής από το Υπουργείο Παιδείας», εξήγησε.

«Η άνοιξη του 1973 σηματοδοτεί μία διπλή ζωή για τη χούντα. Σε δημόσιο επίπεδο επεδίωκε να δώσει την εικόνα μίας σταδιακής φιλελευθεροποίησης. Από την άλλη, εν κρυπτώ, υιοθετήθηκαν απηνή μέτρα εναντίον εκείνων που αντιστέκονταν. Ο πλέον στυγνός κατασταλτικός μηχανισμός, η ΕΑΤ-ΕΣΑ ανέλαβε την καταστολή του φοιτητικού κινήματος, με δεκάδες συλλήψεις νέων να λαμβάνουν χώρα κατά το διάστημα Απριλίου – Μαΐου. Νέοι και οι νέες οδηγήθηκαν στα κρατητήρια της ΕΣΑ και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια που πέραν την εκδικητικής αφόρμησης τους, είχαν ως στόχο την κάμψη του ηθικού τους», πρόσθεσε.

Το κίνημα του Ναυτικού

Σύμφωνα με τον κ. Ζιώγα, ένα γεγονός που «κλόνισε το αφήγημα περί σταθερότητας της δικτατορίας» ήταν αποκάλυψη, στις 22 Μαΐου, ότι στελέχη του Ναυτικού σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν κίνημα για την ανατροπή των συνταγματαρχών.

«Το πλήρωμα του αντιτορπιλικού Βέλος, για να αποφύγει τις συλλήψεις, αυτομόλησε στην Ιταλία ζητώντας πολιτικό άσυλο. Όσοι όμως εκ των κινηματιών βρίσκονταν εντός της χώρας δεν γλύτωσαν και οδηγήθηκαν σε φυλακές. Αρκετοί μάλιστα βασανίστηκαν από την ΕΣΑ, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Σπύρου Μουστακλή που έμεινε ανάπηρος και έχασε τη φωνή του λόγω των χτυπημάτων που δέχτηκε. Πάντως, το κίνημα του Ναυτικού καταδείκνυε ότι η χούντα έχανε τα ερείσματα της ακόμα και μέσα στο στράτευμα», ανέφερε.

Η ψευδεπίγραφη φιλελευθεροποίηση

Ταυτόχρονα, όπως εξιστόρησε ο κ. Ζιώγας, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος έθετε σε εφαρμογή το πλάνο του για την «ελεγχόμενη φιλελευθεροποίηση».

«Στις 29 Ιουλίου, οργάνωσε δημοψήφισμα για νέο Σύνταγμα ώστε να αναδειχθεί σε “Πρόεδρο της Δημοκρατίας” με καθοριστικές υπερεξουσίες. Ύστερα από μία νοθευμένη διαδικασία, ο Παπαδόπουλος ορκίστηκε Πρόεδρος, ανέθεσε την πρωθυπουργία στον παλιό πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη και κίνησε τις διαδικασίες για τη διεξαγωγή εκλογών, με εκτεταμένους αποκλεισμούς αντιπάλων έχοντας ως στόχο τη συγκρότηση μίας πλήρως ελεγχόμενης Βουλής», είπε ο κ. Ζιώγας και συνέχισε:

«Οι περισσότεροι πολιτικοί φρόντισαν να απονομιμοποιήσουν τις κινήσεις του Παπαδόπουλου. Εξάλλου, λίγους μήνες νωρίτερα, στις 23 Απριλίου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε αποδομήσει το όλο εγχείρημα της «φιλελευθεροποίησης» με δηλώσεις του που είχαν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και είχαν ασκήσει σημαντική επιρροή, τουλάχιστον στον συντηρητικό χώρο. Παράλληλα, μετά το δημοψήφισμα, σε μία κίνηση εντυπωσιασμού, η χούντα έδωσε γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους. Βέβαια, όσοι από αυτούς ήταν φοιτητές και θεωρούνταν «επικίνδυνοι», οδηγήθηκαν άμεσα σε στρατόπεδα μακριά από αστικά κέντρα, για να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία».

Οι φθινοπωρινοί προάγγελοι του Πολυτεχνείου

H προσπάθεια της δικτατορίας να δώσει την εικόνα μίας ομαλοποίησης δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση στην κοινωνία, όπως σημείωσε ο κ. Ζιώγας, και αυτό ήταν κάτι που φάνηκε σε αρκετές στιγμές εκείνου του φθινοπώρου.

«Ενδεικτικά, την 1η Οκτωβρίου περισσότεροι από 20.000 θεατές παρακολούθησαν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού τη συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου “Κονσέρτο ’73″. Το ογκώδες πλήθος θα μετατρέψει την εκδήλωση σε δυναμική αντιδικτατορική διαμαρτυρία, η οποία κατέληξε σε συγκρούσεις με την Αστυνομία, μέχρι αργά το βράδυ», ανέφερε.

Η μεγάλη όμως στιγμή εναντίωσης στο καθεστώς ήταν το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου στις 4 Νοεμβρίου. «Χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν ηχηρό παρόν στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών και μετά το πέρας της τελετής πραγματοποίησαν μεγαλειώδη διαδήλωση στους δρόμους της πρωτεύουσας. Ακολούθησαν εκτεταμένα και σοβαρά επεισόδια που δημιούργησαν μεγάλες αντιδράσεις. Μέσα σε αυτό το κλίμα έντονου αναβρασμού θα πραγματοποιηθούν στις 14 Νοεμβρίου οι φοιτητικές συνελεύσεις διαφόρων σχολών, που συνέβαλαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου εκείνο το απόγευμα, τόνισε».

Η εξέγερση

Για το τριήμερο 14-17 Νοεμβρίου, ο κ. Ζιώγας έκανε λόγο για την «κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος» και ανέφερε αναλυτικά:

«Νέοι και νέες συνέρρεαν ακατάπαυστα στον χώρο του Πολυτεχνείου για να συμμετάσχουν ενεργά σε μία εκδήλωση που απαιτούσε το τέλος της χούντας. Ο θρυλικός αυτοσχέδιος ραδιοφωνικός σταθμός έστελνε το μήνυμα της εξέγερσης απ’ άκρη σ’ άκρη του Λεκανοπεδίου. Ώρα με την ώρα, όλο και περισσότεροι πολίτες κατέφταναν στην καρδιά του κέντρου της πρωτεύουσας για να στηρίξουν τον αγώνα των φοιτητών. Οι μάχες με την αστυνομία ξεκίνησαν και σταδιακά εντάθηκαν σε επικίνδυνο βαθμό, με τους πρώτους νεκρούς διαδηλωτές να είναι γεγονός ήδη από το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου.

Το καθεστώς είχε πια αντιληφθεί ότι η κατάσταση έτεινε να ξεφύγει από τον έλεγχο του. Έτσι, πήρε την απόφαση να βγάλει τον στρατό στους δρόμους και να καταστείλει την εξέγερση με κάθε κόστος. Τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η περιβόητη εισβολή του τανκ στον χώρο του Πολυτεχνείου. Τις επόμενες ώρες ακολουθήσαν σκηνές πραγματικού χάους. Στον ευρύτερο χώρο του κέντρου της Αθήνας, αλλά και σ’ ορισμένα σημεία της Αττικής, οι δυνάμεις της δικτατορίας πυροβολούσαν αδιακρίτως στο ψαχνό άοπλους πολίτες. Οι επιβεβαιωμένοι νεκροί εκείνων των ημερών ήταν τουλάχιστον 25 ενώ εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- ήταν οι τραυματίες. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου κλόνισε τα θεμέλια της δικτατορίας, σφράγισε την απονομιμοποίηση της τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας και επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο την ιλαρότητα του αφηγήματος περί “φιλελευθεροποίησης”».

Η μνήμη του αντιδικτατορικού αγώνα: Μία εν εξελίξει διαδικασία

Αξίζει να σημειωθεί, ότι το Ιστορικό Αρχείο του ΕΚΠΑ έχει αναπτύξει έναν νέο κόμβο, στη διεύθυνση https://antidiktatorikos.uoa.gr , υπό τον τίτλο «Aντιδικτατορικός Αγώνας (1967-1974): Ιστορία και μνήμη», υπογραμμίζοντας έτσι σύμφωνα με τον κ. Ζιώγα, τη σημασία της διεξαγωγής μίας «συστηματικής δουλειάς στο πλαίσιο νέων ιστορικών ερωτημάτων ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε σε βάθος άγνωστες πτυχές της δικτατορίας αλλά και να ξανασκεφτούμε ερμηνείες περισσότερο ή λιγότερο παγιωμένες».

Όπως ανέφερε ο κ. Ζιώγας, η κίνηση αυτή αποτελεί συνέχεια της πρωτοβουλίας πρώην στελεχών του αντιδικτατορικού αγώνα «50 χρόνια Πολυτεχνείο».

«Ο στόχος πλέον είναι η συγκρότηση ενός αρχείου αντιδικτατορικού αγώνα και η συλλογή των μαρτυριών των πρωταγωνιστών του», κατέληξε.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία EUROKINISSI

The post Πολυτεχνείο: Οι εννέα μήνες μέχρι την 17η Νοέμβριου – Από την κατάληψη της Νομικής στην εξέγερση appeared first on OnAlert.

Η αστυνομία ερεύνησε γύρω στις 20 ιδιοκτησίες, ανακοίνωσαν οι αρχές. Έρευνες διεξάγονται επίσης στην Αυστρία.

Οι εισαγγελείς θεωρούν ότι οι συλληφθέντες ανήκουν στους «Σάξονες Αυτονομιστές» («Saechsische Separatisten»), μια οργάνωση για την οποία πιστεύουν ότι σχηματίσθηκε το αργότερο το Νοέμβριο 2020.

«Πρόκειται για μια μαχητική οργάνωση που αποτελείται από 15 ως 20 άτομα, η ιδεολογία της οποίας χαρακτηρίζεται από ιδέες ρατσιστικές, αντισημιτικές και εν μέρει περί Ημέρας της Κρίσεως», αναφέρεται σε δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από την εισαγγελία στη Γερμανία.

«Τα μέλη της ενώνει μια βαθιά άρνηση της ελεύθερης και δημοκρατικής θεμελιώδους τάξης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας», προστίθεται.

Η οργάνωση φέρεται πεπεισμένη ότι η Γερμανία βρίσκεται τα πρόθυρα της «κατάρρευσης». Όταν αυτό συμβεί, σχεδιάζει να πάρει διά της βίας τον έλεγχο περιοχών στη Σαξονία και ενδεχομένως και σε άλλα ανατολικογερμανικά κρατίδια «για να εγκαθιδρύσει εκεί κράτος και κοινωνία βασισμένα στον Εθνικοσοσιαλισμό», αναφέρεται στη δήλωση.

Στην ίδια δήλωση προστίθεται ότι, σύμφωνα με τα σχέδια της οργάνωσης, «ανεπιθύμητες ομάδες ανθρώπων πρόκειται να εκδιωχθούν από την περιοχή μέσω εθνικής αποκάθαρσης, αν είναι απαραίτητο».

Τέσσερις από τους συλληφθέντες λέγεται ότι ανήκουν στα αρχικά μέλη της οργάνωσης, ενώ ένα πιστεύεται ότι είναι ο ηγέτης της.

Ο εισαγγελέας δήλωσε ότι μέλη της οργάνωσης έχουν κάνει επανειλημμένα στρατιωτική εκπαίδευση με εξοπλισμό μάχης: «Εξασκούνται ιδιαιτέρως στο αντάρτικο πόλεων, στον χειρισμό πυροβόλων όπλων, σε νυκτερινές πορείες και περιπολίες».

Η εν λόγω οργάνωση στη Γερμανία διαθέτει στρατιωτικό εξοπλισμό, όπως στολές καμουφλάζ, κράνη, αντιασφυξιογόνες μάσκες και αλεξίσφαιρα γιλέκα, σύμφωνα με την εισαγγελία.

Ο Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε: «Είναι μια σπουδαία επιτυχία το γεγονός ότι ο Ομοσπονδιακός Εισαγγελέας και οι αρχές ασφαλείας κατάφεραν να αποκαλύψουν αυτά τα τερατώδη σχέδια και να συλλάβουν τους υπευθύνους».

Ταυτόχρονα, πρόσθεσε, αυτή η έρευνα υπενθυμίζει ότι η θεμελιώδης τάξη στη Γερμανία απειλείται από πολλές πλευρές.

«Το γεγονός ότι προσφερόταν εκπαίδευση σε όπλα και υπήρχε προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού φανερώνει πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι δεξιοί εξτρεμιστές», δήλωσε η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ.

Επτά από τους υπόπτους συνελήφθησαν μέσα και γύρω από τη Λειψία, τη Δρέσδη και το Μάισεν στην ανατολική Γερμανία, ενώ ένας ακόμα συνελήφθη στην πολωνική μεθοριακή πόλη Ζγκοζέλετς.

Οι ύποπτοι θα εμφανισθούν σήμερα και αύριο, Τετάρτη, ενώπιον ανακριτή, ο οποίος θα αποφασίσει αν θα τεθούν υπό προσωρινή κράτηση.

Περισσότεροι από 450 μέλη δυνάμεων ασφαλείας και αστυνομικοί είχαν αναπτυχθεί στο πλαίσιο της επιχείρησης μόνο στη Γερμανία, σύμφωνα με την εισαγγελία.

Πηγές: dpa / Reuters / ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Συλλήψεις σε Γερμανία και Πολωνία υπόπτων ως μελών ακροδεξιών οργανώσεων που σχεδίαζαν εξέγερση appeared first on OnAlert.

Στασίασε «ομάδα προσώπων που στερούνται την ελευθερία (τους)», εξήγησε η SNAI μέσω X, διαβεβαιώνοντας πως «έχει ανακτηθεί επιτυχώς ο έλεγχος στο 80%» της φυλακής.

Una fuente del Servicio Nacional de Atención a Privados de Libertad (SNAI) señaló a EXPRESO que en la cárcel Regional del litoral se "reportan novedades" y que se está "evaluando la situación" tras la aparición de audiovisuales en redes sociales que denuncian disturbios al… pic.twitter.com/6lIowlPGCW

— Diario Expreso (@Expresoec) March 28, 2024

Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου άκουσαν πυροβολισμούς από το συγκεκριμένο κέντρο κράτησης, μέρος του γιγαντιαίου συγκροτήματος Γουάγιας 1 της Γουαγιακίλ (νοτιοδυτικά), από όπου απέδρασε την 7η Ιανουαρίου ο επικεφαλής της πιο ισχυρής συμμορίας της χώρας, ο Χοσέ Αδόλφο Μασίας ή «Φίτο», ο οποίος παραμένει ασύλληπτος ως αυτό το στάδιο, ενώ εξέτιε ποινή 34 ετών κάθειρξης για συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών και φόνους.

Η απόδρασή του ακολουθήθηκε από εξεγέρσεις σε πολλές φυλακές του Ισημερινού και έξαρση της βίας των συμμοριών στους δρόμους,  εκρήξεις βομβών, δολοφονίες, ως και εισβολή μασκοφόρων ενόπλων σε τηλεοπτικό στούντιο εν μέσω εκπομπής σε απευθείας μετάδοση. Για να θέσει την κατάσταση υπό έλεγχο ο δεξιός πρόεδρος, Ντανιέλ Νομπόα, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και «πολέμου» με τις συμμορίες, αναπτύσσοντας 20.000 μέλη των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό.

Άλλοτε όαση ειρήνης και ηρεμίας στη Λατινική Αμερική, ο Ισημερινός, ανάμεσα στην Κολομβία και το Περού, τις δυο χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή κοκαΐνης στην υφήλιο, σπαράσσεται τα τελευταία χρόνια από κύμα βίας συμμοριών που διεκδικούν τον έλεγχο οδών διακίνησης και φυλακών.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες Reuters

The post Ισημερινός: «Κρατούμενοι εξεγέρθηκαν στην φυλακή που κρατούνταν ο πιο ισχυρός αρχηγός συμμορίας στη χώρα» [vid] appeared first on OnAlert.

Πρόκειται για 158 δεσμοφύλακες και 20 διοικητικούς υπαλλήλους που αιχμαλωτίστηκαν από κρατούμενους σε επτά φυλακές του Ισημερινού, εν μέσω έξαρσης της βίας σε αυτήν τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Ισχυρές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας «επενέβησαν» για να καταστείλουν τις εξεγέρσεις στις φυλακές, σε διάφορα σημεία της χώρας.

Η ανακοίνωση της απόδρασης στις 7 Ιανουαρίου από τις φυλακές της Γουαγιακίλ (νοτιοδυτικά) του διαβόητου αρχηγού της συμμορίας Los Choneros Χοσέ Αδόλφο Μασίας Βιγιαμάρ, γνωστού με το προσωνύμιο «Φίτο», πυροδότησε αλυσιδωτές εξεγέρσεις κρατουμένων σε σωφρονιστικά καταστήματα, οι οποίες κλιμακώθηκαν με επιθέσεις συμμοριών εναντίον των δυνάμεων επιβολής του νόμου.

Ο νέος πρόεδρος του Ισημερινού Ντανιέλ Νομπόα κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και έδωσε εντολή στον στρατό να εξουδετερώσει τις εγκληματικές συμμορίες, τις οποίες αποκάλεσε «τρομοκρατικές ομάδες».

Περισσότεροι από 22.400 στρατιώτες κινητοποιήθηκαν στο πλαίσιο των επιχειρήσεων για την καταστολή των εξεγέρσεων στις φυλακές και την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, ενώ επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας.

Μετά τον πανικό που σκόρπισε η εισβολή ενόπλων στο πλατό τηλεοπτικού σταθμού στη Γουαγιακίλ, η οποία απαθανατίστηκε σε ζωντανή μετάδοση, οι κάτοικοι των μεγαλύτερων πόλεων του Ισημερινού προσπαθούν να επιστρέψουν σταδιακά στην κανονικότητα.

Πηγές: Reuters / AFP / ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Ισημερινός: Απελευθερώθηκαν οι 178 σωφρονιστικοί υπάλληλοι που κρατούνταν όμηροι σε φυλακές appeared first on OnAlert.

Σε ανακοίνωσή του ο στρατός αναφέρει ότι «αυτές οι απέλπιδες ενέργειες εντάσσονται στη σατανική στρατηγική του εχθρού για την αποδυνάμωση του ισλαμικού καθεστώτος».

Η Μαχσά Αμινί, 22 ετών, που καταγόταν από την επαρχία Κουρδιστάν, συνελήφθη στις 13 Σεπτεμβρίου στην Τεχεράνη την οποία επισκεπτόταν με την οικογένειά της, «επειδή φορούσε ανάρμοστα ρούχα» από την αστυνομία ηθών, μια μονάδα αρμόδια να επιβάλλει τους αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες της χώρας.

Στο Ιράν οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν τα μαλλιά τους όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους. Επίσης η αστυνομία ηθών απαγορεύει στις γυναίκες να φορούν κοντά παλτό, πάνω από το γόνατο, στενά παντελόνια και τζιν με σκισίματα καθώς και ρούχα με έντονα χρώματα, μεταξύ άλλων.

Η Αμινί έπεσε σε κώμα μετά τη σύλληψή της και πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου στο νοσοκομείο όπου είχε διακομιστεί, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση και δήλωσε η οικογένεια.

Ακτιβιστές καταγγέλλουν ότι τραυματίστηκε στο κεφάλι όσο βρισκόταν υπό κράτηση. Η ιρανική αστυνομία απέρριψε τις κατηγορίες και ανέφερε ότι ξεκίνησε έρευνα.

Ο θάνατος της Αμινί – εκτός από τις αντιδράσεις χωρών της Δύσης, όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης – προκάλεσε τεράστιο κύμα οργής και τις χειρότερες διαδηλώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο Ιράν από το 2019. Οι περισσότερες επικεντρώνονται στις βορειοδυτικές επαρχίες όπου ζουν Κούρδοι, αλλά έχουν εξαπλωθεί και στην πρωτεύουσα, όπως και σε τουλάχιστον 50 πόλεις, με την αστυνομία να κάνει χρήση βίας για να τις διαλύσει.

Protesters are fighting back against obscene oppression, stronger than ever.

Another video from a brave crowd of Amol protesters in Mazandaran Province#Mahsa_Amini pic.twitter.com/9XIRtwCdmf

— 1500tasvir_en (@1500tasvir_en) September 23, 2022

Ο επίσημος απολογισμός των θυμάτων από τις διαδηλώσεις ήταν χθες τουλάχιστον 17, ανάμεσά τους και πέντε άνδρες ασφαλείας, αλλά η ΜΚΟ Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CHRI) που εδρεύει στη Νέα Υόρκη ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις πηγές της ο απολογισμός είναι πολύ μεγαλύτερος.

«Κατά την 7η ημέρα της #ΔιαμαρτυρίαςΣτοΙράν, οι αρχές παραδέχτηκαν τουλάχιστον 17 θανάτους, αλλά ανεξάρτητες πηγές κάνουν λόγο για 36«, ανέφερε η οργάνωση σε χθεσινή της ανάρτηση στο Twitter.

Everything you need to know to understand the protests sweeping Iran ↓ https://t.co/ttGlL3kqfr

— Bloomberg (@business) September 23, 2022

«Να αναμένετε ότι ο αριθμός των νεκρών θα αυξηθεί. Οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να πιέσουν τους Ιρανούς αξιωματούχους να επιτρέψουν τις διαδηλώσεις χωρίς τη χρήση φονικής βίας. Η κυβέρνηση έχει απαντήσει με αληθινά πυρά, με σφαίρες και δακρυγόνα, σύμφωνα με βίντεο που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δείχνουν διαδηλωτές να αιμορραγούν», αναφέρεται σε ανακοίνωση της CHRI.

Πηγή: Reuters / AFP / ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Ιράν: Ο Στρατός απειλεί να βγει στους δρόμους – Διογκώνονται οι διαδηλώσεις για τον θάνατο της Αμινί appeared first on OnAlert.

«Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να στέκουν στο πλευρό του λαού της Κίνας που ζητά από την κυβέρνησή του να σέβεται τα οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα», αναφέρει ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που υπογράφεται προσωπικά από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, τον Άντονι Μπλίνκεν.

«Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους σκοτώθηκαν πριν από 32 χρόνια, καθώς και στους γενναίους ακτιβιστές που συνεχίζουν τις προσπάθειές τους σήμερα αψηφώντας τη συνεχιζόμενη καταστολή από την κυβέρνηση» στο Πεκίνο, προστίθεται στο κείμενο.

Ο κ. Μπλίνκεν απαίτησε επίσης από την Κίνα «διαφάνεια» και να δώσει «πλήρη απολογισμό όσων σκοτώθηκαν, συνελήφθησαν ή εξαφανίστηκαν» στη διάρκεια της καταστολής της κινητοποίησης στην Τιενανμέν, που είχε αποτέλεσμα κατά διάφορες εκτιμήσεις να σκοτωθούν εκατοντάδες, πιθανόν ακόμη και πάνω από χίλιοι διαδηλωτές.

Δείτε επίσης Τιενανμέν: Το Πεκίνο «πνίγει στο αίμα» φοιτητές διαδηλωτές στην ιστορική πλατεία

Η Ουάσινγκτον επιδίδεται κάθε χρόνο σε αυτή τη διπλωματική άσκηση στην επέτειο της συντριβής από τις αρχές της Κίνας του κινήματος που αξίωνε περισσότερη δημοκρατία από το Κομμουνιστικό Κόμμα στην πασίγνωστη πλατεία του Πεκίνου.

Φέτος ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας είπε πως βλέπει «μια ηχώ» των διαδηλώσεων της Τιενανμέν στον «αγώνα και τη δημοκρατία και την ελευθερία στο Χονγκ Κονγκ», όπου «ολονυχτία για να τιμηθούν τα θύματα της σφαγής στην πλατεία Τιενανμέν απαγορεύθηκε από τις τοπικές αρχές».

Η αστυνομία του Χονγκ Κονγκ απαγόρευσε, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, να οργανωθεί συγκέντρωση στη μνήμη των θυμάτων, επικαλούμενη, όπως και το 2020, τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται για την αποτροπή της εξάπλωσης της πανδημίας του νέου κορονοϊού.

Το υπουργείο Ασφάλειας του Χονγκ Κονγκ προειδοποίησε ότι είναι πιθανό να υπάρξει επίκληση του νέου, δραστικού νόμου για την εθνική ασφάλεια που επέβαλε το Πεκίνο στην άλλοτε βρετανική αποικία εναντίον των παραβατών.

Για δεκαετίες το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο ήταν οι μόνες τοποθεσίες στην Κίνα όπου γίνονταν τελετές στη μνήμη των θυμάτων της αιματηρής καταστολής του κοινωνικού και φοιτητικού κινήματος το 1989 στο Πεκίνο.

Πηγή: AFP / ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Τιενανμέν: Οι ΗΠΑ αξιώνουν από την Κίνα διαφάνεια, 32 χρόνια μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης appeared first on OnAlert.

Δύο αντίπαλες κυβερνήσεις μάχονται για την εξουσία στη Λιβύη από το 2015, με φόντο την εμπλοκή ξένων δυνάμεων: η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) στην Τρίπολη, η οποία αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, και αυτή που πρακτικά ενσαρκώνει ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, ο ισχυρός άνδρας στο ανατολικό τμήμα της χώρας.

Μετά την αποτυχία της επιχείρησης των δυνάμεων του στρατάρχη Χάφταρ από τον Απρίλιο του 2019 με σκοπό την κατάληψη της Τρίπολης, οι δύο πλευρές συμφώνησαν να κηρύξουν κατάπαυση του πυρός τον Οκτώβριο και ξαναπήραν τον δρόμο του διαλόγου, με ενθάρρυνση του ΟΗΕ.

Αντίθετα με προηγούμενες, αυτή η εκεχειρία μέχρι στιγμής μοιάζει να τηρείται γενικά.

Μέσω Twitter, η Αποστολή τόνισε πως καταδικάζει «σθεναρά αυτή που φαίνεται πως ήταν στοχευμένη επίθεση με ολμοβόλα στη Σάμπχα, στη συνοικία αλ Μανσίγια, κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τη 10η επέτειο της επανάστασης», προχθές Τρίτη.

Η επίθεση, κατά την ίδια πηγή, είχε αποτέλεσμα «να σκοτωθεί ένα παιδί και να τραυματιστούν 29 άνθρωποι, ανάμεσά τους δύο παιδιά».

Η MANUL «καλεί τις αρχές να διενεργήσουν ανεξάρτητη, αμερόληπτη και ταχεία έρευνα για αυτή την ειδεχθή επίθεση εναντίον αμάχων και να δικάσουν τους δράστες της».

Τις τελευταίες εβδομάδες, συνομιλίες ανάμεσα στα αντίπαλα μέρη οδήγησαν σε συμφωνία για τη διεξαγωγή εκλογών τον Δεκέμβριο. Εξελέγη μεταβατική κυβέρνηση, αποτελούμενη από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Άμπντελ Χαμίντ Ντμπίμπα και το μεταβατικό προεδρικό συμβούλιό του, την 5η Φεβρουαρίου.

Ο ειδικός επιτετραμμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη Λιβύη και επικεφαλής της MANUL, ο Γιαν Κούμπις, άρχισε προχθές Τρίτη την πρώτη του επίσκεψη στη Λιβύη, όπου είχε συναντήσεις με αξιωματούχους.

Πηγή: AFP / Xinhua / ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Λιβύη: Καταδίκη της επίθεσης με όλμους ανήμερα της επετείου από την εξέγερση κατά του Καντάφι appeared first on OnAlert.

1558: Αρχή της Ελισαβετιανής εποχής στη Αγγλία. Η Βασίλισσα Μαίρη Α’ πεθαίνει και αναλαμβάνει η ετεροθαλής αδελφή της Ελισάβετ.

1815: Υπογραφή συνθήκης στο Παρίσι μεταξύ της Μ. Βρετανίας και της Ρωσίας, με την οποία οι Ιόνιοι Νήσοι θα αποτελούσαν κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο, με την επωνυμία «Ηνωμένα κράτη των Ιονίων Νήσων», υπό την αποκλειστική προστασία της Μ. Βρετανίας.

1828: Ο φρούραρχος της Άμφισσας, Μεχμέτ μπέης Δεβόλης, παραδίδει την πόλη στον Δημήτριο Υψηλάντη.

1831: Ο Ισημερινός και η Βενεζουέλα ανεξαρτητοποιούνται από τη Μεγάλη Κολομβία.

1869: Με την πραγματοποίηση των επίσημων εγκαινίων, ανοίγει για τη ναυσιπλοΐα η Διώρυγα του Σουέζ, ενώνοντας τη Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα.

1903: Το Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό και Εργατικό Κόμμα διασπάται σε μπολσεβίκους (πλειοψηφούντες) και μενσεβίκους (μειονοψηφούντες).

1920: Η Αγγλία και η Γαλλία συμφωνούν στην επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου, υπό τον όρο η Ελλάδα να οργανώσει μεγάλη τακτική επίθεση του στρατού της στη Μικρά Ασία εναντίον του Κεμάλ Ατατούρκ.

1922: Ο τελευταίος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Μωάμεθ Στ΄ εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη παραδίδοντάς την ουσιαστικά στην κυβέρνηση της Άγκυρας. Εξορίζεται στην Ιταλία.

1927: Αυξάνονται τα δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σημειώνονται συμπλοκές φοιτητών με την αστυνομία.

1932: Αρχίζουν στο Λονδίνο οι εργασίες της Γ’ Συνόδου Στρογγυλής Τραπέζης, με θέμα το πολιτικό μέλλον της Ινδίας.

1968: Ο Αλέξανδρος Παναγούλης καταδικάζεται δις εις θάνατο για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου και μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας.

1970: Το μη επανδρωμένο διαστημικό εξερευνητικό σκάφος «Λούνα 17» των Σοβιετικών προσεδαφίζεται στη Σελήνη. Απελευθερώνει στην Κοιλάδα των Καταιγίδων το πρώτο αυτοκινούμενο όχημα «Λούνοκχοντ 1», που λαμβάνει εντολές από το κέντρο ελέγχου στη Γη.

1972: Στο Μπουένος Άιρες, χιλιάδες άτομα επευφημούν το Χουάν Περόν, που επιστρέφει έπειτα από εξορία 17 χρόνων.

1973: Η απριλιανή χούντα καταστέλλει την εξέγερση του Πολυτεχνείου με την εισβολή ενός τεθωρακισμένου άρματος από την κεντρική πύλη του Ιδρύματος. Οι φοιτητές καλούν τους στρατιώτες να ενωθούν μαζί τους. Υπάρχουν πολλοί νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια μέρα επανέρχεται ο στρατιωτικός νόμος από την κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Οι νεκροί από τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο έφτασαν τους 24  σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

1974: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά το 1964. Πρώτο κόμμα αναδεικνύεται η ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με ποσοστό 54,37%. Ακολουθούν η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις υπό τον Γεώργιο Μαύρο με 20,42%, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με 13,58% και η Ενωμένη Αριστερά (ΕΔΑ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ.) με 9,45%.

1985: Στη διάρκεια των διαδηλώσεων για την 22η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικός πυροβολεί και σκοτώνει τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά.

1989: Με τη μεγάλη φοιτητική διαδήλωση στην Πράγα αρχίζει το ξήλωμα του κομουνιστικού καθεστώτος της Τσεχοσλοβακίας, που θα μείνει στην ιστορία ως «βελούδινη επανάσταση».

1989: Εγκαινιάζεται ο πρώτος μη κρατικός τηλεοπτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας, το MEGA Channel.

1992: Η ιταλική αστυνομία συλλαμβάνει 75 άτομα κατά τη μεγαλύτερη εκστρατεία κατά της Μαφίας από το 1984. Την ίδια μέρα ο Γιώργος Κοσκωτάς, ο Γιάννης Ματζουράνης και η Αλίκη Κουτσόγιωργα παραπέμπονται να δικαστούν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για ενεργητική δωροδοκία, απλή συνέργεια και αποδοχή προϊόντος εγκλήματος από ιδιοτέλεια.

2003: Ο σκληρός της μεγάλης οθόνης Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ ορκίζεται κυβερνήτης της Καλιφόρνιας.

2008: Η ΠΓΔΜ προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ελλάδας, επειδή άσκησε βέτο στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008. Την κατηγορεί για παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη το 1995 και προέβλεπε τη μη υποβολή βέτο από τη χώρα μας στην ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς.

The post Σαν σήμερα: Το 1973 ξεσπά η εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα appeared first on OnAlert.

Οι ταραχές ξέσπασαν αφού έπεσε η νύχτα στην Ατλάντα, όπου νωρίτερα χθες η δήμαρχος Κίσα Λανς Μπότομς ανακοίνωσε πως έκανε δεκτή την παραίτηση που της υπέβαλε άμεσα η Έρικα Σιλντς, η αρχηγός της αστυνομίας, εξαιτίας του θανάτου του 27χρονου Ρεϊσάρντ Μπρουκς στον χώρο του Wendy’s όπου περίμενε για να δώσει παραγγελία μέσα στο αυτοκίνητό του, αλλά αποκοιμήθηκε.

Ο Κάρλος Κάμπος, εκπρόσωπος της αστυνομίας της Ατλάντα, επιβεβαίωσε πως αποτάχθηκε ήδη το στέλεχός της που φέρεται να πυροβόλησε και να σκότωσε τον Μπρουκς. Ο δεύτερος αστυνομικός που συμμετείχε στην αποπειραθείσα σύλληψή του τέθηκε σε αναγκαστική άδεια.

Οι Αρχές δεν έχουν δημοσιοποιήσει τα ονόματα των δύο αστυνομικών, που είναι λευκοί.

Πλάνα που μεταδόθηκαν από τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς κατέγραψαν ότι το εστιατόριο καιγόταν για πάνω από 45 λεπτά, προτού φθάσουν επιτόπου οχήματα της πυροσβεστικής και κατασβέσουν την πυρκαγιά, προστατευόμενοι από αστυνομικούς που σχημάτισαν αλυσίδα. Το κτίριο, δίπλα σε πρατήριο καυσίμων, είχε μετατραπεί ήδη σε αποκαΐδια.

Άλλοι διαδηλωτές έκαναν πορεία στη Διαπολιτειακή οδό 75 και σταμάτησαν την κυκλοφορία, πριν η αστυνομία, χρησιμοποιώντας πολλά περιπολικά, να τους εμποδίσει και να αποκαταστήσει την κίνηση των οχημάτων.

«Δεν πιστεύω ότι αυτή ήταν δικαιολογημένη χρήση θανατηφόρας βίας και ζητήσαμε να αποταχθεί αμέσως ο αστυνομικός», υπογράμμισε νωρίτερα η δήμαρχος Μπότομς, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Ο Μπρουκς ήταν πατέρας ενός μικρού κοριτσιού και γιόρταζε τα γενέθλια της κόρης του χθες Σάββατο, ανέφεραν δικηγόροι που εκπροσωπούν την οικογένεια.

Η αστυνομία ανέφερε νωρίτερα ότι ήταν πιωμένος και γι’ αυτό τα στελέχη της αποφάσισαν να τον συλλάβουν.

Ο θάνατός του από σφαίρες της αστυνομίας καταγράφηκε έπειτα από δύο εβδομάδες μαζικών διαδηλώσεων εναντίον του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων, με αφορμή τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, ενός 46χρονου Αφροαμερικανού, κατά τη διάρκεια της προσαγωγής του από λευκούς αστυνομικούς στη Μινεάπολη την 25η Μαΐου.

Δεκάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν αργά το απόγευμα κοντά στον χώρο του εστιατορίου, νότια του κέντρου της Ατλάντας. Πολλοί απαίτησαν να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον των αστυνομικών.

Η αστυνομία κλήθηκε στο Wendy’s διότι κάποιος οδηγός είχε αποκοιμηθεί στην ουρά όπου περίμεναν οι πελάτες μέσα στα αυτοκίνητά τους για να δώσουν και να πάρουν τις παραγγελίες τους.

Σε βίντεο που τράβηξε αυτόπτης μάρτυρας ο Μπρουκς εικονίζεται αρχικά στο έδαφος, έξω από το αυτοκίνητό του, να παλεύει με δύο αστυνομικούς. Αποσπά ένα τέιζερ από τον έναν αστυνομικό, που το χρησιμοποιούσε για να κάνει ηλεκτρική εκκένωση στο πόδι του και έτσι να τον ακινητοποιήσει. Δευτερόλεπτα αργότερα, ο Μπρουκς ελευθερώνεται κι αρχίζει να τρέχει. Ο ένας αστυνομικός τον καταδιώκει, χρησιμοποιώντας τέιζερ. Οι δύο άνδρες βγαίνουν από το πλάνο. Ακούγονται κατόπιν πυροβολισμοί και η φωνή κάποιου που φωνάζει «τον πέτυχα!». Το βίντεο εικονίζει κατόπιν τον Μπρουκς, πεσμένο στο έδαφος.

Άλλο βίντεο, από τις κάμερες του εστιατορίου, δείχνει τον Μπρους και να κινείται κατά τρόπο που μπορεί να αφήνει να εννοηθεί ότι θα χρησιμοποιούσε το τέιζερ εναντίον ενός από τους αστυνομικούς που τον καταδίωκαν προτού αυτός κάνει χρήση του όπλου του και ο νεαρός πέσει νεκρός.

Ο Βικ Ρέινολντς, ο διευθυντής του Γραφείο Έρευνας της Τζόρτζιας (GBI) δήλωσε νωρίτερα χθες, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι τα βίντεο από κάμερες έξω από το εστιατόριο Γουέντις κατέγραψαν πως ο Μπρουκς απέσπασε τέιζερ, συσκευή που προκαλεί ηλεκτροσόκ από τον έναν από τους αστυνομικούς και προσπάθησε να διαφύγει.

«Σε εκείνο το σημείο, ο αστυνομικός (…) βγάζει το όπλο του από τη θήκη του, πυροβολεί, πετυχαίνει τον Μπρουκς στον χώρο στάθμευσης κι εκείνος πέφτει», περιέγραψε ο Ρέινολντς.

Δικηγόροι που εκπροσωπούν την οικογένεια Μπρουκς επισήμαναν ότι οι αστυνομικοί δεν είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα βία ακόμη κι αν είχε χρησιμοποιήσει το τέιζερ, μη θανατηφόρο όπλο. «Δεν μπορείς να πυροβολήσεις κάποιον εάν δεν έχει στρέψει όπλο εναντίον του», ανέφερε ο Κρις Στούαρτ, ένας από τους δικηγόρους.

Ο εισαγγελέας της κομητείας Φούλτον, ο Πολ Χάουαρντ ο νεότερος, ανέφερε ότι οι υπηρεσίες του ήδη «άρχισαν να διενεργούν εντατική, ανεξάρτητη έρευνα για το συμβάν» όσο εκκρεμεί η δημοσιοποίηση των ευρημάτων του GBI.

Η δήμαρχος Μπότομς, το όνομα της οποίας έχει ακουστεί στη συζήτηση για την υποψήφια αντιπρόεδρο του Τζο Μπάιντεν, τόνισε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πως η πρώην αρχηγός της αστυνομίας Σιλντς, λευκή, στο αξίωμα από τον Δεκέμβριο του 2016, θα αντικατασταθεί από τον Ρόντνι Μπράιαντ, μαύρο αξιωματικό της αστυνομίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Φόβοι για δεύτερο ξέσπασμα οργής μετά το νέο θάνατο Αφροαμερικανού στις ΗΠΑ appeared first on OnAlert.

Το συγκεκριμένο κείμενο που στάθηκε και η αφορμή για την σύλληψη του, είχε δει το φως της δημοσιότητας τις ημέρες που κορυφώνονταν η τεχνητή κρίση που προκάλεσε στα σύνορα ο Ερντογάν, εργαλειοποιώντας την δυστυχία κατατρεγμένων ανθρώπων, που ήθελαν να περάσουν στην Ε.Ε. αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Ένοπλη εξέγερση για να ανοίξουν τα σύνορα

Εκείνες λοιπόν τις ημέρες, ο Ιρανός πρόσφυγας είχε συντάξει ένα εμπρηστικό κείμενο που καλούσε τους ομοϊδεάτες του σε ένοπλη εξέγερση, προκειμένου να ανοίξουν τα σύνορα.

Αυτή η προκήρυξη είχε μπει από την αρχή στο «μικροσκόπιο» τις Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας η οποία όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσε να εντοπίσει τα ίχνη του Ιρανού «αναρχικού», οποίος μάλιστα υπέγραφε με τα στοιχεία του την εν λόγω προκήρυξη.

Τελικά το απόγευμα τις Κυριακής (29.03.2020) αστυνομικοί της συγκεκριμένης Υπηρεσίας των εντόπισαν σε διαμέρισμα στην Κυψέλη και τον συνέλαβαν με την κατηγορία τις «έγερσης σε ένοπλη εξέγερση», η οποία είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές τις ΕΛ.ΑΣ, ο πρόσφυγας από το Ιράν, οποίος είναι γνωστός στον αντιεξουσιαστικό χώρο φέρεται να διατηρεί επαφές με άτομα που έχουν κατηγορηθεί κατά το παρελθόν για συμμετοχή τους σε ένοπλες οργανώσεις.

Πηγή: Newsit.gr

The post Στον εισαγγελέα πρόσφυγας που καλούσε σε εξέγερση για να ανοίξουν τα σύνορα στον Έβρο! appeared first on OnAlert.

Για σήμερα, Κυριακή 17 Νοέμβρη, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, έχουν προγραμματιστεί κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, καθώς επίσης και το κλείσιμο κάποιων σταθμών μετρό στο κέντρο της Αθήνας.
Συγκεκριμένα με εντολή της αστυνομίας, στις 15.00, θα κλείσει ο σταθμός του ΜΕΤΡΟ Μέγαρο Μουσικής. Στις 16.30 θα κλείσουν επίσης οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ Σύνταγμα και Ευαγγελισμός.

Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις για το Πολυτεχνείο

Σε ισχύ είναι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο οδικό δίκτυο γύρω από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο μέχρι την πλατεία Κάνιγγος. Οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις θα τεθούν σε εφαρμογή και από τις 12:00 σήμερα, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019, ημέρα της πορείας, ενώ θα επεκταθούν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου στους οδικούς άξονες της Πατησίων, Σταδίου, Βασ. Σοφίας, Λεωφόρου Αλεξάνδρας, καθώς και στις παράλληλες και καθέτους αυτών.

The post Πολυτεχνείο 2019: Κλειστοί σταθμοί μετρό και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις appeared first on OnAlert.

Πρόκειται για την απόπειρα εξέγερσης των Ελλήνων στην Πελοπόννησο, που οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και έγινε πραγματικότητα από τα αδέλφια Ορλόφ στο πλαίσιο του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 – 1774, η οποία όμως έληξε άδοξα, σαν σήμερα στις 26 Μαΐου του 1770.

Ποιο το χρονικό των «Ορλοφικών» ;

Ο Αλέξιος Ορλόφ ανέλαβε τη διοίκηση του ρωσικού σώματος, ενώ στις 28 Φεβρουαρίου του 1770 ο αδελφός του Θεόδωρος έφτασε στη Μάνη, όπου ξεκίνησε την επανάσταση. Οι επαναστάτες κατέλαβαν το Μιστρά, όπου και όρισαν προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Ψαρό.

Οι αρχικές επιτυχίες οδήγησαν σε επανάσταση κι άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως την Ήπειρο, την υπόλοιπη Πελοπόννησο και την Κρήτη.

Τον Μάρτη του 1770, κι αφού ελευθερώθηκε η Λακωνία, ο Ρώσος λοχαγός Μπάρκοφ πήρε διαταγή από τον Θεόδωρο Ορλόφ να καταλάβει την Τριπολιτσά (Τρίπολη), με μια λεγεώνα από 8000 Έλληνες επαναστάτες και 50 Ρώσους.

Κατά τη στιγμή της προσέγγισης στην Τριπολιτσά, περίπου χίλιοι εμπειροπόλεμοι Τουρκαλβανοί έσπασαν τον αποκλεισμό στον Ισθμό, έφτασαν στην Τριπολιτσά κι ενίσχυσαν τη φρουρά της πόλης.

Η σύγκρουση, που αποτέλεσε και το τέλος της επανάστασης, έγινε -σύμφωνα με τους ιστορικούς- στα Τρίκορφα, στις 29 Μαρτίου.

Έπειτα από ημίωρο αγώνα κι έναν επιτυχή ελιγμό των αντιπάλων τους, οι Έλληνες εκάμφθησαν. Η ήττα υπήρξε εξοντωτική.

Φεύγοντας οι Έλληνες και κατά πόδας διωκόμενοι εγκατέλειπαν τα όπλα τους και υποχωρούσαν με μεγάλες απώλειες.

Τη νίκη των Τούρκων ακολούθησε μεγάλη σφαγή εντός της πόλεως, με θύματα περίπου 3.000 Έλληνες, μεταξύ αυτών ο αρχιεπίσκοπος Άνθιμος και αρκετοί άλλοι κληρικοί. Τρεις ημέρες αργότερα, οι εναπομείναντες Ρώσοι επιβιβάσθηκαν στα πλοία και εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο, με τα Ορλοφικά να λήγουν άδοξα.

Πηγή: San Simera

The post Ορλοφικά: Η αιματηρή εξέγερση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών πριν την Επανάσταση του 1821 appeared first on OnAlert.

Το Μεταβατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο (ΜΣΣ) που κατέλαβε την εξουσία στο Σουδάν προειδοποίησε σήμερα τους διαδηλωτές να μην αποκλείουν δρόμους και να μην εμποδίζουν τη μετακίνηση των πολιτών, καθώς οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μετά την εκδίωξη του προέδρου Όμαρ αλ-Μπασίρ από την εξουσία.

Το ΜΣΣ δήλωσε επίσης πως είναι απαράδεκτο ορισμένοι νέοι να υποδύονται τον ρόλο της αστυνομίας και των υπηρεσιών ασφαλείας, παραβιάζοντας τον νόμο, μια αναφορά σε νεαρούς που υπέβαλαν σε σωματική έρευνα διαδηλωτές που συμμετείχαν σε καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Άμυνας.

Το ΜΣΣ και η αντιπολίτευση ανταλλάσσουν από χθες Κυριακή απειλές, με την Ένωση Σουδανών Επαγγελματιών (ΕΣΕ), από τους κύριους διοργανωτές των διαδηλώσεων, να λέει ότι θα αναστείλει τις συνομιλίες με το Συμβούλιο.

Σε αναβρασμό οι διαδηλωτές

«Αποφασίσαμε να επιλέξουμε την κλιμάκωση με το στρατιωτικό συμβούλιο, να μην αναγνωρίσουμε τη νομιμότητά του και να συνεχίσουμε την καθιστική διαμαρτυρία και να κλιμακώσουμε τις διαδηλώσεις στους δρόμους», δήλωσε ο Μοχάμεντ αλ-Αμίν Αμπντέλ-Αζίζ της ΕΣΕ στα πλήθη έξω από το υπουργείο Άμυνας την Κυριακή.

Οι διαδηλωτές συνεχίζουν να πραγματοποιούν καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο αφότου ο Μπασίρ εκδιώχθηκε από τον στρατό στις 11 Απριλίου και διαδηλώνουν μαζικά τις τελευταίες ημέρες, ασκώντας πιέσεις για ταχεία μετάβαση σε πολιτική διακυβέρνηση.

Ο επικεφαλής του ΜΣΣ Άμπντελ Φάταχ αλ-Μπούρχαν δήλωσε την Κυριακή στην κρατική τηλεόραση πως ο σχηματισμός ενός συμβουλίου που θα αποτελείται τόσο από στρατιωτικούς όσο και από πολίτες, ένα από τα αιτήματα των διαδηλωτών, εξετάζεται. «Το θέμα έχει τεθεί προς συζήτηση και δεν έχει ακόμη ληφθεί απόφαση», είπε.

Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δήλωσαν την Κυριακή ότι συμφώνησαν να στείλουν στο Σουδάν βοήθεια αξίας 3 δισεκ. δολαρίων προσφέροντας ένα σωσίβιο στους νέους στρατιωτικούς ηγέτες της χώρας, σημειώνει το πρακτορείο Reuters.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου Reuters

The post Σουδάν: Ανεβαίνουν οι τόνοι ανάμεσα σε Στρατό και διαδηλωτές appeared first on OnAlert.

17 Νοεμβρίου 1973, μέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μια μέρα που πέρα από τα γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν πρέπει να θυμόμαστε και όσους χάθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των ιστορικών εξελίξεων. Παιδιά, νέοι φοιτητές, ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες συγκαταλέγονται στον κατάλογο των θυμάτων που έσβησαν για πάντα εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη του 1973. Τα “επώνυμα” θύματα τα γνωρίζουμε σήμερα γιατί το 2002 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών ξεκίνησε μια έρευνα με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973».

Μια πτυχή της έρευνας αυτής κατάφερε να ταυτοποιήσει τα ονόματα 24 νεκρών. Την έρευνα πραγματοποίησε ο  *Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, μέλος τότε της Φοιτητικής Επιτροπής Αγώνα και πρόεδρος της συνέλευσης της Φιλοσοφικής Σχολής στο Πολυτεχνείο στις 16 Νοεμβρίου 1973, ιστορικός, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. 

Η έρευνά του αποτυπώνεται στο κείμενο που ακολουθεί το οποίο στην ουσία απαντά σ΄ όσους όχι απλά μισούν το Πολυτεχνείο, αλλά οποιοδήποτε γεγονός έχει να κάνει με την αντίσταση. Σημειώνεται ότι η έρευνα που παρατίθεται παρακάτω σχετίζεται με τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν το 2004. 

Το κείμενο συνοδεύεται από τον ονομαστικό κατάλογο των θυμάτων αλλά κι έναν χάρτη πάνω στον οποίο έχουν αποτυπωθεί τα σημεία των Αθηνών όπου υπήρξαν νεκροί εκείνες τις ημέρες, μαζί με τις αστυνομικές ή στρατιωτικές δυνάμεις που ήταν κοντά στα σημεία που έπεσαν οι νεκροί.

Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε όλο το κατάλογο των νεκρών και τις φωτογραφίες τους.

Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες

Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα. Πρόκειται για ένα θέμα με έντονη πολιτική και ψυχολογική φόρτιση, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται γενικά η προσέγγιση του. Αλλά η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη «ασυλία», στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου. Αποτελεί βαθύτατη πεποίθηση μου ότι η κατάσταση αυτή δεν απαξιώνει μόνο την εξέγερση καθεαυτή, τις χιλιάδες των ανθρώπων που ρίχτηκαν στη φωτιά και, εν τέλει, εξευτελίζει τη μνήμη των πραγματικών θυμάτων, αλλά προχωρά πέραν αυτού: αφήνει το περιθώριο στους έμμεσους ή άμεσους υποστηρικτές του καθεστώτος και’τους κάθε λογής «αναθεωρητές» της ιστορίας να μιλούν για «παραμύθια της Αριστεράς» και για «2-3 νεκρούς από αδέσποτες σφαίρες».

Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973». Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, θα επιχειρήσουμε στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη «γενεαλογία» του ζητήματος.

Οι ανακοινώσεις του καθεστώτος και οι φήμες

Αμέσως μετά την εισβολή του στρατού και την εκκένωση του Πολυτεχνείου, η χούντα ανακοίνωσε ότι κατά τη διάρκεια των αιματηρών επεισοδίων υπήρξαν 4 νεκροί. Στη συνέχεια ο κατάλογος συμπληρώθηκε σταδιακά, ώστε τελικά ο συνολικός αριθμός των επίσημα αναγνωρισμένων από τη χούντα νεκρών έφθασε τους 15.

Ανεξάρτητα όμως του τι παραδεχόταν το καθεστώς, από την πρώτη στιγμή υπήρξαν φήμες για πολύ μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων, φήμες που ήταν προϊόν της ζοφερής ατμόσφαιρας της περιόδου εκείνης και της πλήρους ανυποληψίας των κυβερνητικών ανακοινώσεων. Οι φήμες αυτές έκαναν λόγο για 100, 200, ακόμη και 500 νεκρούς, ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο Ζωγράφου και αλλού, ενώ αναφέρονταν και σε συγκεκριμένα περιστατικά, όπως το θάνατο τουλάχιστον 3 ατόμων που συνεθλίβησαν από το άρμα μάχης που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, την εκτέλεση των εκφωνητών του ραδιοσταθμού και των τραυματιών που νοσηλεύονταν στο πρόχειρο ιατρείο, κ.τ.λ. Συχνά στις περιγραφές αυτές αναμιγνύονταν πραγματικά γεγονότα με ανεπιβεβαίωτες εικασίες, αποτέλεσμα της σύγχυσης που επικρατούσε και της αδυναμίας ελέγχου των πληροφοριών μέσα σε συνθήκες παρανομίας του αντιδικτατορικού κινήματος αφενός, και της αχαλίνωτης καθεστωτικής τρομοκρατίας αφετέρου, με την αδιαμεσολάβητη πλέον εγκαθίδρυση της εξουσίας της Ε.Σ.Α.

Αυτές οι φήμες δεν προέρχονταν μόνο από την πλευρά του αντιδικτατορικού κινήματος. Σε συνέντευξη του στην αμερικάνικη εφημερίδα «Cincinnati Enquirer» (27.5.1973), ο ταγματάρχης Γεώργιος Σφακιανάκης, στρατιωτικός ιατρός που είχε υποβάλει την παραίτηση του μετά τα γεγονότα, έκανε λόγο «για 400 ή 500 συνολικά νεκρούς στο Πολυτεχνείο».

Μετά την μεταπολίτευση και υπό την πίεση της κοινής γνώμης, ανατέθηκε το Σεπτέμβριο του 1974 στον εισαγγελέα Δημήτριο Τσεβά, να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση. Όπως είδαμε, οι βάσεις της πεποίθησης για τον υψηλό αριθμό νεκρών είχαν τεθεί ήδη από την περίοδο της δικτατορίας. Αλλά η εδραίωση της συντελέστηκε στο πλαίσιο της εξέτασης Τσεβά, κυρίως μέσα από τις καταθέσεις ορισμένων ανθρώπων που έλαβαν τότε μεγάλη δημοσιότητα.

Ο κατάλογος Παπαδάτου

Στις 17.11.1974, ο δημοσιογράφος Γρηγόριος Παπαδάτος υπέβαλε στον Τσεβά ένα κατάλογο 59 ονομάτων, που ισχυριζόταν ότι αντιστοιχούσαν σε νεκρούς των ημερών εκείνων. Στον κατάλογο αυτό συγκεντρώνονταν όλα σχεδόν τα ονόματα που είχαν κατά καιρούς ακουστεί μέσα στον κυκεώνα της φημολογίας επί δικτατορίας.

Ο Παπαδάτος προέκυψε στη συνέχεια ότι κυκλοφορούσε στην περιοχή του Πολυτεχνείου με ταυτότητα εφέδρου αξιωματικού και ότι διατηρούσε επαφές με παρακρατικούς και βαθμοφόρους του Στρατού και της Χωροφυλακής. Να συμπληρώσουμε το πορτραίτο του με το γεγονός ότι στο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1974 ήταν υπεύθυνος του γραφείου τύπου της «Βασιλικής Ενώσεως» και προπαγάνδιζε την ψήφο υπέρ του Κωνσταντίνου.

Ο Τσεβάς διαπίστωσε, σύντομα, ότι ο κατάλογος που του παρουσίασε ο Παπαδάτος δεν ήταν αξιόπιστος, καθώς ορισμένα από τα αναφερόμενα ονόματα αφορούσαν σε τραυματίες, ενώ απουσίαζαν ονόματα αναμφισβήτητων νεκρών και γενικότερα «ουδέν ουδαμόθεν προσφέρεται προς επιβε-βαίωσίν του». Ο ίδιος ο Παπαδάτος, καταθέτοντας στη δίκη του Πολυτεχνείου, δεν επέμεινε για την ακρίβεια των στοιχείων του. Απαντώντας στην ευθεία ερώτηση «σε ποιο αριθμό ανεβάζετε εσείς τους νεκρούς του Πολυτεχνείου;», δήλωσε ότι «με στοιχεία έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν 26 με 30 νεκροί. Αλλά υπολογίζω ότι είναι πολύ περισσότεροι».

Οι καταθέσεις Τσαγκουρνή

Ο επόμενος μάρτυρας που προέβη σε «συνταρακτικές αποκαλύψεις» ήταν ο Παντελής Τσαγκουρνής, ένας στρατιώτης που κατά τη διάρκεια των γεγονότων υπηρετούσε στο Πεντάγωνο. Ο Τσαγκουρνής κατέθεσε ότι είχε δει στο Επιτελείο μια αναφορά του συνταγματάρχη Ντερτιλή, βάσει της οποίας «ο μέχρι τότε αριθμός των νεκρών ήταν 423». Στην κατρθεση αυτή δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από έναν δημοσιογράφο που δημοσίευσε ολόκληρο βιβλίο βασιζόμενο επάνω της. Στη συνέχεια, ωστόσο, ο Π. Τσα-γκουρνής ανασκεύασε τους ισχυρισμούς του, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν σίγουρος αν το έγγΡαΨ° «έλεγε ότι υπήρχαν 423 νεκροί ή τραυματίαι», ενώ στη δίκη ανέφερε πλέον με βεβαιότητα ότι ο αριθμός αφορούσε σε νεκρούς και τραυματίες συνολικά. Είναι αντιληπτή βέβαια η αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ των δύο εκδοχών: εάν στους 423 περιλαμβάνονταν νεκροί και τραυματίες, τότε ο αριθμός ήταν μάλλον συντηρητικός, αφού η προκαταρκτική έρευνα είχε ήδη πιστοποιήσει 1.103 τραυματίες!

Οι «αποκαλύψεις» Πίμπα

Αιφνιδίως στις 9.10.1974, παρουσιάστηκε στον Τσεβά ο Δημήτριος Πίμπας, πρώην πράκτορας της Κ.Υ.Π. που είχε δράσει στο Πολυτεχνείο ως προβοκάτορας, ο οποίος και δήλωσε: «Οι τύψεις συνειδήσεως με οδήγησαν στο γραφείο σας, θα τα αποκαλύψω όλα», ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε σε «450 νεκρούς και ομαδικούς τάφους», για τους οποίους είχε, υποτίθεται, ακούσει να μιλάνε κάποιοι αξιωματικοί στην Κ.Υ.Π.

Οι αναφορές του Πίμπα για ομαδικούς τάφους έδωσαν την αφορμή στον τότε δήμαρχο Ζωγράφου, Δημήτρη Μπέη, να προτείνει την ανασκαφή της βορειοανατολικής πλευράς του νεκροταφείου, προκειμένου να ανακαλυφθούν οι νεκροί του Πολυτεχνείου. Ποτέ δεν μάθαμε τα αποτελέσματα αυτών των ανασκαφών.
Στο μεταξύ, ο Πίμπας βρέθηκε ο ίδιος κατηγορούμενος για τη δράση του σιο Πολυτεχνείο και στην απολογία του δεν αναφέρθηκε πλέον καθόλου σε νεκρούς και ομαδικούς τάφους, αρκούμενος στη δικαιολόγηση της προσωπικής του εμπλοκής. Να συμπληρώσουμε το πορτραίτο του με την πληροφορία ότι τον Φεβρουάριο του 2003 συνελήφθη και πάλι, κατηγορούμενος για απάτη κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια.

Το πόρισμα Τσεβά

Στο πόρισμα του (14.10.1974), ο εισαγγελέας Δ. Τσεβάς σημείωνε εισαγωγικά ότι:

«Ανεξιχνίαστος παραμένει εισέτι ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Σύντονοι κατεβλήθησαν προς την κατεύθυνσιν αυτήν προσπάθειαι και πέραν των αμέσως ή εμμέσως περιερχομένων εις γνώσιν μου, έκκλησις δια του τύπου δημοσία διετυπώθη, όπως καταγγελθώσιν ή αναφερθώσι περιπτώσεις θανάτων ή και εξαφανίσεων ατόμων συνεπεία των γεγονότων του Πολυτεχνείου […]. Κατά την διαδρομήν της ερεύνης εβεβαιώθησαν ή και απλώς επιθανολογήθησαν περιστατικά εδραιούντα παρ’ εμοίτην πεποίθησιν ότι οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων».

Ο Τσεβάς εκτιμούσε ότι ο αριθμός των νεκρών μπορεί να φθάνει τους 34 (18 επώνυμους και 16 ανώνυμους), τους οποίους διέκρινε σε τρεις κατηγορίες: *
α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί, στους οποίους περιλάμβανε τους γνωστούς 15.
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες, στους οποίους περιλάμβανε άλλους 3.
γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες, στους οποίους συγκατέλεγε 16 ανώνυμους νεκρούς, για τους οποίους υπήρξαν επώνυμες καταθέσεις. Σε αυτούς συγκαταλέγονται 10 που προέκυψε ότι διακομίστηκαν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, χωρίς να καταχωρηθούν επισήμως.

Η πρόταση Ζαγκίνη και η δίκη του Πολυτεχνείου

Εισάγοντας τη δικογραφία στο Συμβούλιο Εφετών (28.7.1975), ο αντιεισαγγελέας Ιωάννης Ζαγκίνης πρότεινε την παραπομπή των κατηγορουμένων για 23 ανθρωποκτονίες και 126 απόπειρες ανθρωποκτονίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ζαγκίνης πρόσθεσε 4 ακόμη επώνυμους νεκρούς και παρέλειψε έναν από τους 18 του πορίσματος Τσεβά, ενώ παράλληλα δέχθηκε μόνον 2 από τα 16 ανώνυμα θύματα που περιείχε το πόρισμα.

Κατά τη διάρκεια της δίκης (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1975) κατατέθηκαν εκ νέου τα πλήρη στοιχεία του νεκρού που είχε παραλειφθεί από το βούλευμα, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των τεκμηριωμένων θανάτων σε 24, χωρίς ωστόσο το δικαστήριο να δεχθεί ότι οι θάνατοι αυτοί συνεπάγονταν πάντοτε και συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες των οργάνων του καθεστώτος. Στόχος του δικαστηρίου, όπως προέκυψε, ήταν αφενός να μειώσει στο ελάχιστο δυνατό τις ευθύνες της Αστυνομίας, και αφετέρου να επιρρίψει τις ευθύνες του Στρατού όχι τόσο στη φυσική του ηγεσία και τον τότε δικτάτορα Παπαδόπουλο, αλλά κυρίως στις συνωμοτικές ραδιουργίες του επικεφαλής της Ε.Σ.Α. και κατοπινού δικτάτορα Ιωαννίδη, στο πλαίσιο μιας θεωρίας που ήταν τότε της μόδας, σύμφωνα με την οποία το Πολυτεχνείο εξυπηρέτησε εξ αντικειμένου τα σχέδια του τελευταίου, αν δεν το οργάνωσε κιόλας! Πρέπει να υπογραμμιστεί σιο σημείο αυτό η πλήρης απαξίωση στα μάτια της κοινής γνώμης, όλης της μετά από τον Τσεβά δικαστικής εκκαθάρισης της υπόθεσης του Πολυτεχνείου, ιδίως μετά την επανεκδίκαση της υπόθεσης το 1977, με τις αθωώσεις και τις εξευτελιστικές’ποινές που καταλογίστηκαν.

Η επετειακή μνήμη

Η απαξίωση αυτή των επίσημων στοιχείων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι, ενώ οι έρευνες πιστοποιούσαν 24 επώνυμους και, άλλους 16 (στη μέγιστη εκδοχή) ανώνυμους νεκρούς, η κοινή γνώμη και ιδιαίτερα οι υπεύθυνοι που διαχειρίζονταν τα επόμενα χρόνια την επετειακή μνήμη του Πολυτεχνείου, αρχικά από καχυποψία και αργότερα από αδιαφορία, άγνοια και αποξένωση από τα γεγονότα, παρέμεναν προσκολλημένοι σιις φήμες και τους ατεκμηρίωτους καταλόγους νεκρών που είχαν δει το φως μετά τη μεταπολίτευση. Ειδικότερα ο κατάλογος Παπαδάτου είχε τύχει εξαρχής και επί μακρόν γενικής αποδοχής και διαβαζόταν επί πολλά χρόνια στις επετείους του του Πολυτεχνείου.

Σήμερα, παρατηρηρώντας κανείς τις εκδοχές που δημόσια εμφανίζονται απέναντι στο ζήτημα των νεκρών, διαπιστώνει τα εξής:

α) Κάποιοι επιλέγουν να παραθέσουν τα αποτελέσματα της έρευνας Τσεβά, άλλοτε μνημονεύοντας μόνο τους 18 επώνυμους νεκρούς του πορίσματος και άλλοτε προσθέτοντας και τους 16 ανώνυμους, αναφερόμενοι έτσι σε 34 συνολικά νεκρούς. Αμφότερες όμως οι εκδοχές αυτές πάσχουν από το μειονέκτημα της βασικής επιλογής, καθώς αγνοούν και κατά συνέπεια παραλείπουν τα 4 επιπλέον τεκμηριωμένα ονόματα της μετά τον Τσεβά διαδικασίας.
β) Κάποιοι άλλοι αναφέρονται σε 45 ή και 56 νεκρούς, σε αυθαίρετους δηλαδή αριθμούς, των οποίων είναι εξαιρετικά δυσχερές να εντοπιστεί η πηγή.
γ) Η κυρίαρχη τάση, τέλος, επιλέγει να προβάλλει τον κατάλογο που έχει το κύρος της μέγιστης νομιμοποίησης, αφού εκφωνείται τα τελευταία χρόνια στην ετήσια επετειακή εκδήλωση, που οργανώνεται στο ίδιο το Πολυτεχνείο.

Ο «επίσημος» κατάλογος

Ο κατάλογος αυτός, που έχει συνταχθεί με μέριμνα κυρίως της Προοδευτικής Ένωσης Μητέρων Ελλάδας (Π.Ε.Μ.Ε.), περιλαμβάνει 88 ονόματα, που δεν αναφέρονται πλέον αποκλειστικά στην περίοδο του Νοεμβρίου 1973, αλλά σε όλο το χρονικό διάστημα της δικτατορίας 1967-1974. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν όλες οι γνωστές περιπτώσεις των θυμάτων της χούντας, από τα θύματα του πραξικοπήματος και τους λιγότερο ή περισσότερο ανεξιχνίαστους θανάτους επωνύμων αντιπάλων του καθεστώτος, μέχρι τους αγωνιστές που έχασαν τη ζωή τους προβαίνοντας σε πράξεις αντίστασης και, φυσικά, τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Σ’ αυτούς τους τελευταίους θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας.

Τα ονόματα που εμφανίζονται στην κατηγορία αυτή είναι 52. Συγκρίνοντας τα* με τα αναφερόμενα στους παλαιότερους καταλόγους, παρατηρούμε ότι παραμένουν στη θέση τους 26 αταύτιστα ονόματα, τα οποία εξακολουθούν να εκφωνούνται κάθε χρόνο από τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου. Ανάμεσα τους 9 που πιθανότατα αφορούν σε άτομα τα οποία σε πρώτη φάση είχαν θεωρηθεί νεκροί, αλλά μετά τη μεταπολίτευση προέκυψε, όπως είδαμε, ότι είχαν μόνο τραυματιστεί. Δύο αποτελούν γνωστές παραφθορές ονομάτων και στοιχείων διαπιστωμένων νεκρών που είχαν διορθωθεί ήδη δύο ημέρες μετά τα γεγονότα, αλλά συνεχίζουν να αναφέρονται μαζί με τις σωστές εκδοχές τους, επαναλαμβανόμενα έτσι εις διπλούν: Υπό τον ανύπαρκτο «Αιγύπτιο» Τορίλ Τεκλέτ εξακολουθεί 30 χρόνια μετά να υποκρύπτεται η νορβηγίδα φοιτήτρια Toril Margrethe Engeland, και υπό τον Γεώργιο Σαρμαλή, ο Γεώργιος Σαμούρης. Ως Διαμαντάκος πλέον εμφανίζεται η Μαρία Διαμαντάκη των καταλόγων του 1974-1975, όνομα που θεωρούμε ότι πιθανότατα υποκρύπτει τη Μαρία Δαμανάκη, λόγω της αρχικής φήμης ότι η εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου είχε εκτελεστεί. Πέντε ονόματα αφορούν σε αυτοκτονίες που καταγράφηκαν μεταξύ Νοεμβρίου 1973 και Μαρτίου 1974, και αμφισβητήθηκαν μετά την μεταπολίτευση, χωρίς όμως και να προκύψει ποτέ κάποιο χειροπιαστό στοιχείο ότι ήταν πολιτικές δολοφονίες και μάλιστα συνδεόμενες με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ένα τουλάχιστον όνομα (Ιωάννης Φιλίνης) αντιστοιχεί σε πραγματικό νεκρό, του οποίου όμως ο θάνατος, σύμφωνα με την ίδια του την οικογένεια (συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του και ιστορικού στελέχους της αριστεράς Κώστα Φιλίνη), οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Εξακολουθούν, τέλος, να εκφωνούνται 14 ονόματα (από τα οποία τα 7 χωρίς καν βαπτιστικό), για τα οποία τίποτα περισσότερο δεν έγινε ποτέ γνωστό.

Αλλά το πλέον αξιοσημείωτο είναι ότι στον επίσημο αυτό επετειακό κατάλογο, ενώ αναφέρονται όλοι αυτοί οι άγνωστοι «νεκροί», σημειώνονται μόνον 16 από τους 23 επώνυμους νεκρούς του Πολυτεχνείου! Επτά άνθρωποι των οποίων γνωρίζουμε τα πλήρη στοιχεία και για τους οποίους έχει τεκμηριωθεί με τον πλέον αναμφισβήτητο τρόπο ότι έχασαν τη ζωή τους στα γεγονότα εκείνων των ημερών, ο Αλέξανδρος Μπασρί Καράκας, ο Ευστάθιος Κολινιάτης, ο Σπύρος Κοντομάρης, ο Ανδρέας Κούμπος, ο Σωκράτης Μιχαήλ, η Βασιλική Μπεκιάρη και ο Αλέξανδρος Παπαθανα-σίου, απουσιάζουν τελείως.

«Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών»

Η συγκέντρωση όλων αυτών των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας μας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις. Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο. Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία. Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

Οι τραυματίες

Ένα δεύτερο σκέλος της έρευνας προς την ίδια κατεύθυνση είναι η καταγραφή των τραυματιών. Όπως αναφέραμε ήδη, η προκαταρκτική έρευνα πιστοποίησε 1.103 τραυματίες, βάσει των καταστάσεων που απέστειλαν στον Δ. Τσεβά τα νοσοκομεία, οι κλινικές και ορισμένοι μεμονωμένοι ιατροί. Όπως όμως παραδέχεται και ο ίδιος ο εισαγγελέας, σε αυτούς πρέπει να προστεθεί και «ανεξακρίβωτον πλήθος ετέρων πολιτών», οι οποίοι «ή εφυγαδεύοντο υπό των ιατρών, ή ενοσηλεύοντο οίκοι, ή και ουδαμού προς νοσηλεία κατέφυγον, φοβούμενοι προφανώς δυσάρεστους δι’ αυτούς ή τας οικογενείας των εξελίξεις». Είναι ενδεικτικό του κλίματος μέσα στο οποίο εξελίσσονταν τα δραματικά γεγονότα εκείνων των ημερών, το γεγονός ότι με σχετική διαταγή που εξέδωσε στις 17.11.1973, ο τότε επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Ζαγοριανάκος έλαβε μέριμνα να απαγορεύσει ρητά «την προσωρινήν περιθαλψιν κατ’ οίκον προσώπων μη ενοικούντων μετά της οικογενείας ήτις παρέχει την περίθαλψιν, εάν τούτο δεν δηλωθή- εντός τριών ωρών εις την οικείαν αστυνομικήν αρχήν».

Ο αριθμός αυτών των θυμάτων που δεν νοσηλεύθηκαν επίσημα παραμένει προς διερεύνηση, να σημειώσουμε πάντως ότι ορισμένες εκτιμήσεις ανεβάζουν το σύνολο των τραυματιών (νοσηλευθέντων και μη) σε 2.000 περίπου. Αν και είναι πρώιμο ακόμη στο παρόν στάδιο της έρευνας μας να μιλήσουμε με απόλυτους αριθμούς, είναι προφανές ότι οι εκτιμήσεις αυτές είναι μάλλον συντηρητικές και βρίσκονται σε δυσαρμονία με τα στατιστικά δεδομένα από τη διεθνή εμπειρία σε αντίστοιχες περιπτώσεις της περιόδου εκείνης (Γαλλικός Μάης του 1968, Αμερικάνικο Αντιπολεμικό Κίνημα 1968-1970). Σε όλες εκείνες τις περιπτώσεις, οι μη νοσηλευθέντες ήταν πάντοτε πολλαπλάσιοι των νοσηλευθέντων, και μάλιστα σε καθεστώτα όπου το αντικίνητρο για τη νοσηλεία, το ενδεχόμενο δηλαδή διώξεων κατά των τραυματιών που θα προσέφευγαν για περίθαλψη, ήταν κατά τεκμήριο μικρότερο, απ’ όσο στην περίπτωση της Ελλάδας του 1973.

Στο πλαίσιο της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών επιχειρείται και στο ζήτημα αυτό η συγκέντρωση, η αποδελτίωση και ο επιστημονικός έλεγχος όλου του υπάρχοντος υλικού, αλλά και ο εντοπισμός συμπληρωματικών στοιχείων. Το ζητούμενο βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν είναι μόνον ο αριθμός ή η ταύτιση των ονομάτων, αλλά και οι πληροφορίες που προκύπτουν για το χρόνο, τον τόπο και τις συνθήκες τραυματισμού, καθώς και προσωπικά στοιχεία των θυμάτων (ηλικία, φύλο, απασχόληση κ.τ.λ.). Μια προκαταρκτική στατιστική επεξεργασία των στοιχείων που διαθέτουμε έως τη στιγμή αυτή, μας δίνει ενδιαφέρουσες εικόνες γύρω από το προφίλ των ατόμων που βρέθηκαν στα γεγονότα και, κατά τεκμήριο, πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις. Βλέπουμε ότι στον τομέα αυτό πλειοψηφούν τα άτομα που χαρακτηρίζονται ως εργατοτεχνίτες (26,7%) και έπονται οι φοιτητές (17,1%), οι ιδιωτικοί υπάλληλοι (15,8%) και οι μαθητές (10,3%). Ηλικιακά, πλειοψηφούν μεταξύ τους οι νέοι 22 χρονών (13,3%), 16 χρονών (12,8%) και 20 χρονών (12,7%), ενώ αμέσως μετά έπονται εκείνοι που ήταν 18 και 24 χρονών (9%).

Η επεξεργασία εξάλλου των συνθηκών του τραυματισμού τους, μας δίνει μια παράμετρο για να παρακολουθήσουμε βαθμηδόν την εξέλιξη των διαδηλώσεων και την ένταση των συγκρούσεων χρονικά και τοπικά. Αλλά ο τόπος και ο χρόνος, σε συνδυασμό με τον τρόπο τραυματισμού (κλομπς, δακρυγόνα, σφαίρες κ.τ.λ.), μας δίνει και ένα νήμα για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της συμπεριφοράς του καθεστώτος και την πορεία της επιχείρησης καταστολής. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο αντιεισαγγελέας Ιωάννης Ζαγκίνης, στην εισήγηση του προς το Συμβούλιο Εφετών το 1975, χωρίς να διαθέτει πλήρη στοιχεία για το σύνολο των τραυματιών, θεώρησε ότι σε 124 τουλάχιστον περιπτώσεις υπήρξε σαφής ανθρωποκτόνος πρόθεση εκ μέρους των δυνάμεων καταστολής. Πρόκειται κυρίως για περιπτώσεις στις οποίες ο τραυματισμός προέκυψε από τη χρήση πυροβόλων όπλων.

Η παρατήρηση αυτή μας φέρνει στην άλλη μεγάλη ενότητα που απασχολεί την έρευνα, δηλαδή τα γεγονότα που αφορούν στην αντίπερα όχθη, στο επίπεδο της πολιτικής, της στρατηγικής αλλά και της τακτικής. Μεταξύ των στοιχείων που αφορούν στους τραυματισμούς και τους φόνους, είναι και η ιδιότητα του αυτουργού (στρατιωτικός, αστυνομικός, κ.τ.λ.). Μια στατιστική επεξεργασία λοιπόν των αυτουργών υπό αυτή την άποψη, και μόνο σε ό,τι αφορά τις περιπτώσεις που, από την ανάκριση θεωρήθηκαν ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, δίνει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, με τα Σώματα Ασφαλείας να προηγούνται έναντι του Στρατού και στα δύο αυτά πεδία (54% έναντι 46% στις ανθρωποκτονίες και 64% έναντι 36% στις απόπειρες). Εάν προσθέταμε και τους απλούς τραυματισμούς (κακώσεις κ.τ.λ.), η διαφορά θα ενισχυόταν πολύ περισσότερο.

Συμπληρωματικά, η έρευνα περιλαμβάνει επίσης την αναλυτική προσέγγιση του πλούσιου φωτογραφικού και κινηματογραφικού υλικού καρέ-καρέ, τη χαρτογραφική απεικόνιση των διαδηλώσεων, των συγκρούσεων, των κινήσεων των δυνάμεων καταστολής, τη γεωγραφική και χρονολογική κατανομή των θυμάτων, κ.ο.κ.

Η έρευνα σε pdf 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΛΛΙΒΡΕΤΑΚΗΣ*

* Ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, μέλος τότε της Φοιτητικής Επιτροπής Αγώνα και πρόεδρος της συνέλευσης της Φιλοσοφικής Σχολής στο Πολυτεχνείο στις 16 Νοεμβρίου 1973, είναι σήμερα ιστορικός, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πολυτεχνείο: Δύο φοιτητές αφηγούνται: Η θητεία στα χρόνια της χούντας (ΜΕΡΟΣ Α)

Ντοκουμέντο: Ο κατάλογος των νεκρών από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου

«Το Χρονικό της Δικατορίας 1967- 1974» του Π. Βούλγαρη

Το «παρατσούκλι» του άρματος που μπήκε στο Πολυτεχνείο – ΒΙΝΤΕΟ

The post Πολυτεχνείο: Tα «επώνυμα» θύματα και ο «χάρτης του θανάτου» appeared first on OnAlert.

Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια
ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων
αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι
πως μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου

17 Νοεμβρίου

Βαριά σιωπή διάτρητη απ΄τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι,
ποιός θα πει περιμένω μέσα απ το μέσα μαύρο.
Μικροί σχοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια μ΄έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο,
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί και το μοναχικό σκυλί στ΄ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ΄τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους
πάνω απ΄τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς..
Πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

ΚΑΛΑΜΟΣ 18 Νοεμβρίου

Ηλιόλουστη μέρα. Κάλαμος.
Η θάλασσα, σπουργίτια στον ελαιώνα
Κάλεσμα. Πρόκληση. Κάλλος. Μακρινή προδομένη μακαριότητα
α εσύ δραπέτη λιποτάκτη κρυμμένε ανάμεσα στ΄ αγάλματα, πίσω απ΄τ΄ αγάλματα
μέσα στ΄αγάλματα, αγάλματα κούφια χωρίς χέρια, χωρίς πέος, χωρίς αμπελόφυλλα
αρνήσου, αρνήσου, όχι να ξεχαστείς και να ξεχάσεις το δένδρο το πουλί το γαλάζιο
αμαρτία, αμαρτία, πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε εσείς, ο ίδιος ο έρωτας
κι ο έρωτας αμαρτία, Ελένη, Μάρω, Ηλέκτρα, Δήμητρα, παιδιά μας, τα παιδιά μας
πόσες γενιές παιδιά μας σε αδιαίρετο χρόνο χωρίς χρόνο
στα στάχυα και στα σύρματα στη γραφομηχανή, στον τηλεβόα
έρωτές μας, παιδιά μας,σκοτωμένα παιδιά μας, έρωτές μας
Για τίποτε άλλο να μην έχουμε μάτια παρά μόνο για σας. Τιποτ΄άλλο.
Ω! ανήμπορο ποίημα, ανήμπορο, ανήμπορο, ατελέσφορο
επάνω από δύο στίχους σταυρωμένους σταυρώνω τα χέρια και σωπαίνω
βράχος, το μέγα κόκκινο, δεύτερη πόρτα, πέμπτη πόρτα κι η δωδέκατη κλεισμένη
χτύπημα της γροθιάς στον τοίχο χτύπημα της πέτρας στην πέτρα
-μ΄ακούς; άκουσέ με, εγώ σ΄ακούω,
δύο σιωπές κάνουν μια φωνή κι ένα μεγάλο τεντωμένο χέρι.

ΑΘΗΝΑ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Με τους αγκώνες στηριγμένους στην ποίηση, με τα μάτια κλεισμένα στις παλάμες
ακούω τη φωτιά. Ανεβαίνει. Σκοτωμένοι επί τόπου μπροστά στο παράνομο μικρόφωνο
κι η φωνή τους ακόμα.. – Αδέρφια, αδέρφια, πάνω απ΄το αίμα τους, με το αίμα τους
πάνω από την αγρυπνισμένη Αθήνα
Πως μπορείτε λοιπόν; Πως μπορείτε;

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μάζεψαν τα οδοφράγματα, πλύναν τα αίματα, τα μισά παιδιά πήγαν σχολείο
οι γυναίκες βγήκαν για ψώνια, στη γωνιά ένα καμένο αυτοκίνητο
πλύναν τα ρούχα τ΄απλώσαν στις ταράτσες μυστικά-μυστικά μη φανούνε σαν άλλες σημαίες
κλειστά νοικοκυριά, το κρεμμύδι, η πατάτα, το λάδι
το αλάτι χυμένο στο δρόμο το ίδιο και τ΄αλεύρι,
μες στο ψυγείο το κόκκινο πουλί μ΄όλα του τα φτερά
Απ΄το θάνατο αρχίζουμε – έτσι έλεγε- απ΄το θάνατο αρχίζουμε πάλι
επάνω από τη μεγάλη γκρεμισμένη σκάλα
τι να κάνουμε -είπε- να ξεχαστούμε; θα ξεχάσουμε πάλι;
Σκεπασμένοι στην τρύπια κουβέρτα ως πάνω στα μάτια
λίγο λίγο θα βγάλεις το ΄να πόδι δοκιμάζοντας τον αέρα τη σιωπή το σκοτάδι
αργότερα τα χέρια, τελευταίο το κεφάλι.
Απέναντι η καρέκλα, τα τσιγάρα τα σπίρτα και το φως κολλημένο στον τοίχο
μια τεράστια κίτρινη αφίσα
Ώρα μεγάλη! ώρα σκληρή! ώρα αδειασμένη απ΄την δειλή μακροθυμία των στίχων
εδώ ό,τι πια θα πει θα ΄ναι το αίμα
Ω! κακόφημη ζωή ληστεμένη

22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Αργά που μεγαλώνει το μαχαίρι, αυτός που σιωπεί
δεν είναι που δεν έχει τίποτα να πει
δεν είναι τα δώδεκα καρφιά στον τοίχο, η ακρίδα στο ποτήρι
είναι που περιμένει να ξεσφίξουν τα σαγόνια του

The post Πολυτεχνείο 1973: O Γιάννης Ρίτσος περιγράφει τα γεγονότα appeared first on OnAlert.