Η φωτογραφία  είναι από το σημείο που τάφηκε -και βρίσκεται θαμμένος ακόμη και σήμερα μαζί με άλλους ήρωες στρατιώτες μας το καλοκαίρι του 1913- ο Ταγματάρχης  Ιωάννης Βελισσαρίου .Είναι στην σημερινή Μπλαγκοεβαρντ Βουλγαρίας (ελληνική ονομασία Άνω Τζουμαγιά), το μέρος δηλαδή που δόθηκε η σχετική μάχη το καλοκαίρι του 1913, κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο.

Ίσως για τους πολλούς να μη λέει τίποτα το όνομα. Δείγμα και αυτό των καιρών και της έλλειψης εθνικής παιδείας που παρατηρείται γενικότερα.
Όταν ένας λαός δεν τιμά ούτε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα δεν έχομε πολλές ελπίδες σαν έθνος…..

Σήμερα που γιορτάζουν οι Ηπειρώτες και μαζί όλοι οι Ελληνες την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων- για την πτώση των οποίων συνέβαλε καθοριστικά ο εν λόγω ήρωας με παράτολμη κίνηση του – και θα εκφωνηθούν πολλά λόγια κούφια τις περισσότερες φορές, το γεγονός αυτό να μας βάλει σε σκέψεις και περισυλλογή….

The post Αυτός είναι ο τάφος ενός ήρωα Ελληνα – Θαμμένος μαζί με τους στρατιώτες του appeared first on OnAlert.

Ζωντανή απόδειξη ο συνάδελφος δημοσιογράφος Χρήστος Καπούτσης ο οποίος είδε το έγγραφο που τον αφορά από τις παρακολουθήσεις των υπηρεσιών πληροφορίων του στρατού και διαπίστωσε ότι τον παρακολουθούσαν και μετά από την αποστρατεία του!!!

“Θέλγεται από τον κομμουνισμό”

Σε εμπιστευτική αναφορά από την Υπηρεσία Εσωτερικής ασφάλειας προς το ΓΕΣ (με βάση σχετική αναφορά Διοικητή Μονάδας), με ημερομηνία 22-2-1984, ο Λοχαγός Χρήστος Καπούτσης, χαρακτηρίζεται ως ικανός αξιωματικός που όμως, «θέλγεται από την Κομμουνιστική Ιδεολογία, για τούτο συνιστάται η στενή παρακολούθησή του».

Ο Δημοσιογράφος Χρήστος Καπούτσης (διπλωματικός και στρατιωτικός συντάκτης από το 1990 μέχρι και σήμερα, τακτικό μέλος της ΕΣΠΗΤ), από το 1978 που αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, μέχρι το 1986, υπηρέτησε ως αξιωματικός σε διάφορες μάχιμες Μονάδες του Στρατού. Στις 17 Νοέμβριου του 1986, ο Λοχαγός Χρήστος Καπούτσης αποστρατεύεται με απόφαση του Δευτεροβάθμιου πειθαρχικού Στρατιωτικού Συμβουλίου και παραπέμπεται να δικαστεί από το Διαρκές Στρατοδικείο. Ο λόγος ήταν η δημοσίευση ενός δισέλιδου όρθρου στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», με θέμα «22 προτάσεις για τη βελτίωση του Στρατεύματος», όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει και την ανάγκη εκδημοκρατισμού των δομών των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατηγορία, «προσβολή του Στρατεύματος δια του Τύπου»!
Μετά την αποστρατεία του, οι αρχές ασφαλείας συνεχίζουν να παρακολουθούν τον πολίτη πλέον Χρήστο Καπούτση. Απόδειξη το σχετικό έγγραφο που δημοσίευσε το Onalert, που αναφέρεται σε συνέντευξη, που έδωσε το 1989 στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 984», τρία χρόνια μετά την αποστρατεία του!!

Μετά την αποστρατεία του, οι αρχές ασφαλείας συνεχίζουν να παρακολουθούν τον πολίτη πλέον Χρήστο Καπούτση. Απόδειξη το σχετικό έγγραφο που δημοσίευσε το On alert και αναφέρεται σε συνέντευξη, που έδωσε το 1989 στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 984», τρία χρόνια μετά την αποστρατεία του!!

Σεπτέμβριος του 1987, στο εδώλιο του κατηγορουμένου ο Χρήστος Καπούτσης, στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο στο ΡΟΥΦ. Καταθέτει ως μάρτυρας υπεράσπισης το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Κώστας Φιλίνης 1921- 2014) , τότε ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Εσωτερικού. Το Δικαστήριο, δέχτηκε την πρόταση του Στρατιωτικού Επιτρόπου και απήλλαξε τον Χρήστο Καπούτσης από την κατηγορία της «Προσβολής του Στρατεύματος δια του Τύπου»

Διαβάστε ακόμη:

Βελισσάριος: Οι «κόκκινοι»! Παρακολουθήσεις αριστερών μαζί με τα «σταγονίδια» της χούντας

«Σεξ, ψέμματα και κατασκοπεία»! Ποιοι ήθελαν να πουλήσουν στους Τούρκους απόρρητα σχέδια

The post Βελισσάριος: Οι «σοσιαλιστικές» παρακολουθήσεις για «φιλοκομμουνιστές»! appeared first on OnAlert.

Στα έγγραφα και στις αναφορές των υπηρεσιών ασφαλείας ,υπάρχουν πολλοί “αξιωματικοί στόχοι” οι οποίοι είτε είχαν “σχέση με το ΚΚΕ εξωτερικού” ,όπως γράφουν , είτε διάβαζαν οδηγητή, είτε είχαν κάνει το λάθος σ΄ ένα καφενείο του Έβρου να εκφράσουν την αποψη ότι η στρατιωτική δύναμη της Σοβιετικής Ένωσης τότε ,ενδεχομένων να είναι μεγαλύτερη απ΄ αυτή του NATO!

Υπάρχουν κι άλλες υποθέσεις πολλές με “ζωηρούς” υπαξιωματικούς που καταφέρονταν στο ΚΨΜ κατά του διοικητή τους. Υποθέσεις που θα μπορούσαν να κλείσουν εντός στρατοπέδου με ποινές από τον διοικητή απασχολούσαν ένα ολόκληρο σύστημα που στα μέσα της δεκαετίας του 80 πλέον έπρεπε να βρει “θηράματα” για να εξακολουθήσει να “τρέφεται” και να επιβιώνει.

Κάπως έτσι φθάσαμε και στον Χρήστο Καπούτση, τον συνάδελφο δημοσιογράφο εδώ και πολλά χρόνια. Άρθα του δημοσιεύονται κατά καιρούς και στο Onalert. Ο Χρήστος Καπούτσης απασχόλησε τις υπηρεσίες ασφαλείας όταν ήταν λοχαγός και  έδωσε μαζί με ταγματάρχη συνέντευξη στον ραδοφωνικό σταθμό 9.84!

Διαβάστε τα έγγραφα με τις “αριστερές” παρακολουθήσεις.

Διαβάστε ακόμη:

Βελισσάριος: Τα Καλάσνικοφ από την Κύπρο απειλές για απαγωγή πολιτικού και οι χιτλερίσκοι

«Σεξ, ψέμματα και κατασκοπεία»! Ποιοι ήθελαν να πουλήσουν στους Τούρκους απόρρητα σχέδια

The post Βελισσάριος: Οι «κόκκινοι»! Παρακολουθήσεις αριστερών μαζί με τα «σταγονίδια» της χούντας appeared first on OnAlert.

Καλάσνικωφ τα οποία έφυγαν με πλοίο μετά από τα γεγονότα της Κύπρου και μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά που αποθηκεύτηκαν και ποια ήταν η τύχη τους.

Παρακολουθήσεις πολιτικών όπως ο Γιώργος Μαύρος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ακόμη και πληροφορίες για προετοιμασία απαγωγής πολιτικού …

Και τέλος οι φιλοναζί…Από τότε υπήρχαν αξιωματικοί -ελάχιστοι θλιθερές εξαιρέσεις του κανόνα- που φόρεσαν την ένδοξη στολή του ελληνικού στρατού αλλά στο πορτοφόλι τους είχαν φωτογραφία του Αδόλφου!

ΑΥΡΙΟ: Οι …γνώριμοι στόχοι. Οι αριστεροί και ο ταγματάρχης που τόλμησε να μιλήσει

Διαβάστε ακόμη:

«Σεξ, ψέμματα και κατασκοπεία»! Ποιοι ήθελαν να πουλήσουν στους Τούρκους απόρρητα σχέδια

«Πραξικόπημα 1ης Ιουνίου 1981»! Οι λοχαγοί που θα μας «έσωζαν» από τον «σοσιαλισμό» – Έγγραφα

The post Βελισσάριος: Τα Καλάσνικοφ από την Κύπρο απειλές για απαγωγή πολιτικού και οι χιτλερίσκοι appeared first on OnAlert.

Δυο περιπτώσεις κατασκοπείας αποκαλύπτονται από τα έγγραφα που δημοσιεύουμε. Και οι δύο προς τα τέλη της δεκαετίας του 80. Η μία στην Ελλάδα , η δεύτερη στην Κύπρο.

Στην πρώτη περίπτωση υπολοχαγός ήθελε να πουλήσει σχέδια οχύρωσης της Κω σε Τούρκους!!! Οι υπηρεσίες τον “τσίμπησαν” ,τον παρακολούθησαν και του έριξαν “δόλωμα”. Ο υπολοχαγός “τσίμπησε” . Ο τότε ΥΕΘΑ Αντώνης Δροσογιάννης έδωσε διαταγή να μείνει η υπόθεση “εφτασφράγιστο μυστικό” αλλά να βρεθεί τρόπος ο υπολοχαγός να απομακρυνθεί από το στράτευμα. ΄Ετσι κι έγινε. Βρέθηκε αφορμή και αποτάχθηκε! Κι όμως ο υπολοχαγός προσέφυγε στην δικαιοσύνη η οποία τον δικαίωσε και τον επανέφερε στο στράτευμα! Ο Δροσογιάννης διέταξε να ασκηθεί έφεση.

Η δεύτερη υπόθεση αφορά σε απώλεια απόρρητων σχεδίων! Στρατιώτης συνελλήφθη να τα δίνει σε ιδιώτη. Στην ανάκριση ενέπλεξε τον ταγματάρχη του υποστηρίζοντας μάλιστα ότι είχε μαζί του σεξουαλική επαφή.

Αύριο οι θαυμαστές του Χίτλερ!

Διαβάστε τα έγγραφα:

Διαβάστε ακόμη:

«Πραξικόπημα 1ης Ιουνίου 1981»! Οι λοχαγοί που θα μας «έσωζαν» από τον «σοσιαλισμό» – Έγγραφα

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όλα τα έγγραφα παρακολουθήσεων αξιωματικών 1974-1986 στο φως!

Επιχείρηση Βελισσάριος:Παρακολουθήσεις αξιωματικών ύποπτων για εκτροπή!

The post «Σεξ, ψέμματα και κατασκοπεία»! Ποιοι ήθελαν να πουλήσουν στους Τούρκους απόρρητα σχέδια appeared first on OnAlert.

Στο πλήθος εγγράφων από τις αναφορές παρακολούθησης υπάρχει πληθώρα τέτοιων πληροφοριών. Και πολλές είναι “πιπεράτες”!

Οι ερωτικές σχέσεις αξιωματικών ήταν στο επίκεντρο όσων είχαν αναλάβει τις παρακολουθήσεις. Ποιος είχε χωρίσει και με ποια συζούσε, ποιος είχε ερωτικές σχέσεις με ξένες ,ποια σύζυγος απατούσε τον άνδρα της και για ποιο λόγο. Ακόμη και οι “προχωρημένες” για τις αρχές της δεκαετίας του 80 μουσικές προτιμήσεις αξιωματικών κρίνονταν ύποπτες. Ανάμεσα στα έγγραφα λοιπόν θα δείτε και τον “ύποπτο” αξιωματικό ο οποίος …άκουγε πανκ! Αλλά όπως σημειώνουν οι συντάκτες της αναφοράς “μάλλον είχε παρασυρθεί και τώρα δεν έχει σχέση”! Το είχε “γυρίσει” στην Νάνα Μουσχουρη….

Δείτε τα έγγραφα. Αύριο “σεξ, ψέμματα και κατασκοπεία”. Μια απίστευτη ιστορία που μιλά για απώλεια απόρρητων σχεδίων από την Κύπρο!

Διαβάστε ακόμη:

Λάσπη «χούντας» εναντίον τριών Α/ΓΕΣ – Ποιοι αναφέρονται στα έγγραφα παρακολούθησης

«Θα φέρουμε τον Παπαδόπουλο και θα κάνουμε πόλεμο στην Τουρκία»! Σχέδια χουντικών το 77

The post Παρακολουθήσεις στα κρεβάτια των στρατιωτικών και ο…πανκ υπολοχαγός! appeared first on OnAlert.

Οι παρακολουθήσεις αξιωματικών από το 1974 ως το 1986 -αν δεχτούμε ότι σταμάτησαν τότε- δεν γίνονταν μόνο επειδή για κάποια λίγα χρόνια οι “πυρήνες χουντικών” είχαν μια κάποια υπόσταση. Από τα έγγραφα που μέχρι σήμερα έχουμε δημοσιεύσει προκύπτει νομίζουμε εύκολα το συμπέρασμα ότι το επίπεδο των συνομωτών ήταν τουλάχιστον αστείο. Και πριν “βγει” η δεκαετία του 70 είχαν καταντήσει γραφικοί.

Αναφέρεται σε πολλά από τα έγγραφα η εκτίμηση αυτή και είναι θετικό.

Όμως οι παρακολουθήσεις συνεχίστηκαν και δυστυχώς χρησιμοποιήθηκαν για να “χτυπηθούν” και αξιωματικοί που η πορεία τους απέδειξε ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τις φιλοχουντικές ανοησίες. Ο μηχανισμός παρακολούθησης έγινε σε πολλές περιπτώσεις “ανεμιστήρας λάσπης”, μόνο και μόνο για να πλήξουν κάποιοι αξιωματικούς που είχαν προσόντα αλλά ενδεχομένως να είχαν διαφορετική πολιτική τοποθέτηση από την κυβερνητική εξουσία.

Τρεις μετέπειτα Αρχηγοί ΓΕΣ αναφέρονται στα έγγραφα. Και οι τρεις έφθασαν στην υψηλότερη θέση διοίκησης και την τίμησαν με το παραπάνω. Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τον τρόπο που διοίκησαν και αν αποδέχεται τα αποτελέσματα της διοίκησής τους κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δημοκρατικότητά τους ,την εντιμότητα και την αξιοπρέπειά τους. Το συμπέρασμα είναι προφανές και για τους τρεις: Κάποιοι ήθελαν να τους θέσουν εκτός στρατεύματος με την συκοφαντία περί χούντας.

Ο Νίκος Ντούβας , ένας δυναμικός Α/ΓΕΣ που κλήθηκε να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις όπως εκείνη της πτώσης του Chinook είναι ο ένας Αρχηγός που αναφέρεται. Κανένα από τα υποτιθέμενα “στοιχεία” δεν τεκμηριώνουν όσα κάποιοι προσπάθησαν να του αποδώσουν. Και βέβαια η πορεία του στο στράτευμα είναι η καλύτερη επιβεβαίωση.

Ο Φραγκούλης Φράγκος είναι ο δεύτερος! Ο στρατηγός Φράγκος ήταν τεταρτοετής το 1973! Συνεπώς πως είναι δυνατόν να είχε …ενταχθεί στις “ομάδες του Ιωαννίδη” ,όπως γράφεται σ΄ ένα από τα έγγραφα; Στον Φράγκο πολλοί μπορούν να αποδώσουν πολλά και να του ασκήσουν κριτική. Κανείς μας όμως δεν μπορεί ούτε να υπαινιχθεί κάτι για τα δημοκρατικά του αισθήματα.

Όσο για τον τελευταίο που δεν αναφέρεται ως χουντικός αλλά υπάρχει μια φράση σύμφωνα με την οποία μια ομάδα ανόητων σταγονιδίων εκφράζει την “εκτίμησή” της, δεν χρειάζεται νομίζουμε να πούμε πολλά. Ο Ευστάθιος Καπραβέλος εκτός από εξαιρετικός Αξιωματικός και Αρχηγός είναι Κύριος και το κεφαλαίο Κ δεν είναι τυχαίο. Ευτυχώς η ανοησία μερικών επιπόλαιων και ανεύθυνων δεν στοίχισε στην καριέρα του .

Η δημοσιοποίηση των εγγράφων από τις παρακολουθήσεις των αξιωματικών από το Onalert δεν είχε στόχο να αναδείξει με στοιχεία τους πυρήνες των φιλοχουντικών που ήθελαν να βάλουν την χώρα σε περιπέτειες, ακόμη και σε πόλεμο. Είχε στόχο όπως γράψαμε από την πρώτη ημέρα που αρχίσαμε την δημοσίευση των εγγράφων να αναδείξει και μία ακόμη “σκοτεινή” πλευρά αυτής της επιχείρησης. Αυτή που είχε να κάνει με την χρησιμοποίηση του μηχανισμού παρακολούθησης ως “όπλου” με το οποίο “εκτέλεστηκαν” πολλοί άξιοι αξιωματικοί . Ευτυχώς οι τρεις που αναφέρονται στα έγγραφα κατόρθωσαν να σταθούν όρθιοι . Δυστυχώς πολλοί άλλοι αξιωματικοί μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι με τα γραφικά σταγονίδια,χωρίς να έχουν καμία σχέση.

Στο πρώτο έγγραφο ο Ντούβας χαρακτηρίζεται ως…σκληρός χουντικός, λόγω οικογενειακών σχέσων !!! Κανένα από τ΄ άλλα …στοιχεία που συνοδέυουν την αναφορά δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο. Στο έγγραφο αναφέρεται και ένας αξιωματικός μορφή των Ειδικών Δυνάμεων ,για τον οποίο όσοι υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του «πίνουν νερό στ΄ όνομά του». Πρόκεται για τον στρατηγό Τραχανατζή, με λαμπρή καριέρα στις Ειδικές Δυνάμεις.

Ο Φράγκος φέρεται…εις τους πυρήνας του Ιωαννίδη!!! Αν και μέχρι το 1974 ήταν Εύελπις!  Προφανώς το «κάρφωμα» προέρχεται απ΄ όσους δεν ήθελαν τον Φράγκο στο στράτευμα. Ευτυχώς δεν …εισακούστηκαν τα «καρφιά».

Όσο για τον  Ευστάθιο Καπραβέλο; Νομίζουμε ότι δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην τον εκτιμούσε. Επαναλαμβάνουμε Κύριος.

ΑΥΡΙΟ:Τα «ερωτικά σκάνδαλα» των παρακολουθήσεων

Διαβάστε ακόμη:

«Θα φέρουμε τον Παπαδόπουλο και θα κάνουμε πόλεμο στην Τουρκία»! Σχέδια χουντικών το 77

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όλα τα έγγραφα παρακολουθήσεων αξιωματικών 1974-1986 στο φως!

The post Λάσπη «χούντας» εναντίον τριών Α/ΓΕΣ – Ποιοι αναφέρονται στα έγγραφα παρακολούθησης appeared first on OnAlert.

Το παραλίγο πραξικόπημα της 1η Ιουνίου 1981 το διαβάσατε χθες. Παρά το γεγονός ότι τα «σταγονίδια» απογοητεύθηκαν από την ακύρωσή του την τελευταία στιγμή,συνέχισαν να ζουν στον φανταστικό τους κόσμο ,πιστεύοντας ότι η Ελλάδα του 80 ήταν …έτοιμη να την κυβερνήσει λοχίας!

Το 1982 λοιπόν έκαναν μια…πρόβα . Για να δουν αν οι «πυρήνες» τους αντιδρούν όπως πρέπει. Διαβάστε τι προέκυψε:

ΑΥΡΙΟ: Ποιοι αξιωματικοί που χαρακτηρίστηκαν «χουντικοί» έφθασαν μέχρι Α/ΓΕΣ – Αποκαλυπτικά έγγραφα και λάσπη

Διαβάστε ακόμη:

«Πραξικόπημα 1ης Ιουνίου 1981»! Οι λοχαγοί που θα μας «έσωζαν» από τον «σοσιαλισμό» – Έγγραφα

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όλα τα έγγραφα παρακολουθήσεων αξιωματικών 1974-1986 στο φως!

The post «Θα φέρουμε τον Παπαδόπουλο και θα κάνουμε πόλεμο στην Τουρκία»! Σχέδια χουντικών το 77 appeared first on OnAlert.

Από τα έγγραφα των παρακολουθήσεων που αποκαλύπει σήμερα το Onalert.gr προκύπτει ότι την 1η Ιουνίου 1981, ομάδα αξιωματικών ήταν έτοιμη να μας…σώσει από τον σοσιαλισμό! Τα όσα αναφέρονται στα έγγραφα προκύπτουν από δύο πηγές. Από εκείνους που παρακολουθούσαν διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους απ΄ έξω καταγράφοντας ποιοι μπήκαν,βγήκαν και που πήγαν και από αξιωματικό που βρισκόταν μέσα στο διαμέρισμα και ανέμενε μαζί με άλλους την εντολή “για να κινηθούν”. Τελικά δόθηκε…άκυρο και έφαγαν…μπιφτέκια . Οι συνομιλίες μέσα στο διαμέρισμα έχουν ενδιαφέρον ,όπως μεγάλο ενδιαφέρον έχει η σημασία που έδιναν στην Σχολή Ευελπίδων.

Τα ονόματα των “σωτήρων” αποφασίσαμε να τα “σβήσουμε” όχι για να προφυλάξουμε τους ίδιους . Έχουν περάσει χρόνια δεν γνωρίζουμε την τύχη τους, πιθανότα κάποιοι δεν ζουν πια. Αλλά οι οικογένειες και ειδικά τα παιδιά τους δεν έχουν καμία ευθύνη για να σηκώσουν τα βάρη της ανοησίας των γονιών τους.

Τελικά το …πραξικόπημα δεν έγινε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία, έμεινε πολλά χρόνια και δυστυχώς και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του , όπως και η ΝΔ “περιέθαλψε” αρκετούς φιλοχουντικούς που μετά απο το 1981 ανακάλυψαν το “όραμα του σοσιαλισμού”. Στην Ελλάδα όλα γίνονται.

Διαβάστε τα έγγραφα :

Τα παρακάτω έγγραφα είναι απ΄ όσα κατέθεσε ο αξιωματικός που παρακολουθούσε τους επίδοξους…σωτήρες εκ των έσω, ή που τέλος πάντων «μετανοημένος» είπε τι είδε και τι άκουσε μέσα στο διαμέρισμα.

Αύριο διαβάστε για το πως πλησίαζαν αξιωματικούς οι φιλοχουντικοί και την «πρόβα πραξικοπήματος» του 1982!

Διαβάστε ακόμη:

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όλα τα έγγραφα παρακολουθήσεων αξιωματικών 1974-1986 στο φως!

Επιχείρηση Βελισσάριος:Παρακολουθήσεις αξιωματικών ύποπτων για εκτροπή!

The post «Πραξικόπημα 1ης Ιουνίου 1981»! Οι λοχαγοί που θα μας «έσωζαν» από τον «σοσιαλισμό» – Έγγραφα appeared first on OnAlert.

Το Onalert έχει στην διάθεσή του έναν ολόκληρο…τόμο απ΄ αυτά τ΄ αρχεία της ντροπής. Και η ντροπή αφορά πολλούς. Τους φιλοχουντικούς που μέχρι την δεκαετία του 1980 …ονειρεύονταν να γίνουν Παπαδόπουλοι και …Πινοσέτ. Οι προετοιμασίες των πραξικοπημάτων τους είναι για γέλια . Θα διασκεδάσετε διαβάζοντας τις λεπτομέρειες των επίδοξων πραξικοπηματιών που πάντα έτρωγαν …άκυρο την τελευταία στιγμή. Βέβαια μπορεί τώρα εμείς με την ασφάλεια των χρόνων που πέρασαν να …διασκεδάζουμε ,όμως τότε οι άνθρωποι που τα ζούσαν δεν διασκέδαζαν καθόλου . Αντιθέτως. Ούτε οι πολίτες που ανησυχούσαν -κι απ΄ ότι φαίνεται δικαιολογημένα- ότι μπορεί ο …λοχίας να ξανάρθει.

Πολλοί απ΄ αυτούς αφού δεν κατάφεραν να γίνουν …σωτήρες της χώρας “τρούπωσαν” στα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης. Άλλοι στην ΝΔ κι άλλοι στο ΠΑΣΟΚ.

Ντροπή γιατί με αφορμή την πάταξη των “σταγονιδίων” όπως προκύπτει από την ανάγνωση των ντοκουμέντων δέχτηκαν λάσπη πολλοί στρατιωτικοί που μπορεί να μην ήταν “Μουστακλήδες” αλλά δεν ταυτίστηκαν με την χούντα,δεν πείραξαν συναδέλφους τους ,δεν έχει κανείς κάτι να τους προσάψει. Κάποιοι απ΄ αυτούς έφθασαν ψηλά ,έχουμε προσωπική άποψη και τα όσα διαβάσαμε επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα περί λάσπης . Δυστυχώς όλα τα “συστήματα παρακολούθησης” ακόμη και με δημοκρατικό μανδύα νοιώθουν πάντα την ανάγκη να δικαιολογούν την ύπαρξή τους και γι΄ αυτό πρέπει να δείχνουν ότι…παράγουν έργο.

Και βέβαια δεν αποτελεί εκπληξη ότι οι…αγαπημένοι στόχοι δεν ξεχάστηκαν ποτέ! Μαζί με τα σταγονίδια στο ίδιο τσουβάλι ήταν πάντα όσοι ήταν ή έδειχναν ότι ήταν αριστεροί!

Το Onalert θα παρουσιάσει σε συνέχειες, χωρισμένα σε ενότητες τα έγγραφα των “επιχειρήσεων παρακολούθησης”. Θα διαβάσετε για όλα τα πραξικοπήματα παρωδία που ετοιμάζονταν από επίδοξους σωτήρες . Από τι θα την έσωζαν; Από τον κομμουνισμό τον οποίο είχε αφήσει…ανεξέλεγκτο ο Καραμανλής. Πως γίνονταν οι επαφές ,ποιες νύχτες ήταν έτοιμοι να δράσουν οι φιλοχουντικοί και πως τελευταία στιγμή σταματούσαν.

Θα διαβάσετε πως γινόταν οι προσεγγίσεις στελεχών και θα διαπιστώσετε πόσο μεγάλη σημασία έδιναν πάντα όλοι αυτοί στην Σχολή Ευελπίδων. Ήταν κλειδί για τα σχέδια τους. Αυτό πρέπει και σήμερα να μας προβληματίσει.

Θα διαβάσετε ονόματα Αρχηγών ΓΕΣ τους οποίους όσοι είχαν αναλάβει τις παρακολουθήσεις είχαν χαρακτηρίσει φιλοχουντικούς. Χωρίς τεκμηρίωση. Και τα τρία ονόματα Αρχηγών που θα διαβάσετε δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα να αμφισβητηθεί η δημοκρατική τους συνείδηση κατά τη διάρκεια της θητείας τους.

Θα διαβάσετε και θα καταλάβετε με τι αστειότητες και ανοησίες ασχολούνταν επί πολλά χρόνια οι υπηρεσίες πληροφοριών του Στρατού.

Σήμερα μια πρώτη γεύση. Λίγα έγγραφα τα οποία δείχνουν ότι από την πτώση της χούντας και μετά , οι πυρήνες των φιλοχουντικών ήλπιζαν και πίστευαν ότι σύντομα θα ξαναέρθουν στα …πράγματα. Αύριο θα διαβάσετε για το πως προετοιμάστηκε το πραξικόπημα του 1981 λίγο πριν από τις εκλογές που έφεραν τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Τελικά οι πραξικοπηματίες έμειναν …να φάνε μπιφτέκια σ΄ ένα διαμέρισμα αφού την τελευταία στιγμή ένα τηλεφώνημα ακύρωσε την …σωτηρία μας.

Η δημοσίευση των αρχείων ξεκινά παραμονή της επετείου του Πολυτεχνείου. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο.

Στο πρώτο έγγραφο καταγράφεται το κλίμα που επικρατούσε από το 1977 κι ακόμη πιο πριν. Οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν καταγράψει όσα είχε πει αξιωματικός ,υπολοχαγός τότε, πολύ γνωστό όνομα των Ειδικών Δυνάμεων αργότερα. «Σεπτέμβριον ,Οκτώβριον θα επανέλθωμεν», φέρεται να είπε . Δεν επανήλθαν και ο ίδιος έκανε λαμπρή καριέρα.

Στο δεύτερο έγγραφο προκύπτει από την μαρτυρία ενός φιοχουντικού, γιατί υπήρχε τότε πραγματική ανησυχία για την εκδήλωση πραξικοπήματος. Διαβάστε πως περιγράφει την «δομή» των φιλοχουντικών δυνάμεων.

Το τρίτο έγγραφο έχει σχέση με την Κύπρο. Και το πόσο «συμφωνημένα» ήταν κάποια πράγματα. Ποτέ δεν θα έχουμε αποδείξεις ατράνταχτες αλλά πολλές φορές η κοινή πεποίθηση είναι πιο δυνατή. Διαβάστε το απόσπασμα:

Διαβάστε ακόμη:

Επιχείρηση Βελισσάριος:Παρακολουθήσεις αξιωματικών ύποπτων για εκτροπή!

Όλη η επιστολή-σοκ που έλαβε ο Βενιζέλος για τους «νοσταλγούς» της Χούντας!

Ποιος κτυπάει ,ποιον με τις επιστολές περί Χούντας!

The post ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όλα τα έγγραφα παρακολουθήσεων αξιωματικών 1974-1986 στο φως! appeared first on OnAlert.

Τι συνέβη; Φαίνεται ότι κάποιοι “κύκλοι” του ΠΑΣΟΚ, δεν είδαν καθόλου θετικά την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Σχολής Ευελπίδων,με την οποία αποφασίστηκε να μην τεθεί θέμα αποπομπής του τεταρτοετή Εύελπι,ο οποίος είχε κατηγορηθεί για τα όσα ακούστηκαν στην εορτή της 17ης Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο της Σχολής. Έτσι χθες επιχείρησαν να δώσουν συνέχεια στο θέμα και είχαν κινητοποιήσει συγκεκριμένα ΜΜΕ για να ασχοληθούν με την απόφαση του Πειθαρχικού.

Η “επιχείρηση” έγινε αντιληπτή από τη ΝΔ κι επειδή υπήρχε η βεβαιότητα ότι θα γίνει προσπάθεια εμπλοκής της στο θέμα με αρνητικό τρόπο,υπήρξε για κάποια ώρα ένταση και τηλεφωνικές επαφές στις οποίες συμφωνήθηκε ότι η συνέχιση αυτού του θέματος δεν κάνει καλό σε κανένα και ειδικά στη χώρα,που από τη μια εμφανίζεται να συζητά με τους δανειστές της και από την άλλη δίνει την εντύπηωση ότι κινδυνεύει δήθεν …από πραξικόπημα!

Αυτή η εκδοχή μπορεί να προκαλεί γέλια στο εσωτερικό της χώρας αλλά στο εξωτερικό πολλοί σπεύδουν να το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας. Μην ξεχνάμε ότι το σχετικό κλίμα διαμορφώνεται εδώ και μήνες από κάποιους εντός Ελλάδος. Άρχισε με την υπόθεση του “Βελισσάριου”,του σχεδίου παρακολούθησης αξιωματικών ως τα μέσα της δεκαετίας του 80,συνεχίστηκε με …το σημειωτόν των Ευέλπιδων στην ματαιωθείσα παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου,το οποίο παρουσιάστηκε περίπου ως εξέγερση και κορυφώθηκε με την φημολογία περί επικείμενου πραξικοπήματος,την οποία ο τότε ΥΕΘΑ Πάνος Μπεγλίτης άφησε για πολλές ημέρες να “σέρνεται”.

Σε ποιον “χρεώνουν” την προσπάθεια να δοθεί συνέχεια στο θέμα του Εύελπι; Κάποιοι στο ΥΕΘΑ “φωτογράφισαν” τον ΑΝΥΕΘΑ Γ.Ραγκούση,αλλά τελικά μάλλον τον αδικούν.Άλλοι πάλι δείχνουν κατ΄ ευθείαν Ιπποκράτους και μάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να εντοπίσουν τον “ένοχο” .

The post «Υπογειος πόλεμος» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για τον Εύελπι,την ώρα που η χώρα βουλιάζει! appeared first on OnAlert.

Διαβάστε όλο το αφιέρωμα:
 
Χρειάστηκαν χρόνια για να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι δεν θα ξαναγίνει δικτατορία. Τις «ανησυχίες» του στρατού για τον «υπερβολικό» εκδημοκρατισμό φρόντιζαν άλλωστε να τις υπενθυμίζουν πολλοί: από τον εθνάρχη Καραμανλή μέχρι τις επαναλαμβανόμενες «ασκήσεις ετοιμότητας» του 1982-84. 
 
Στους πρώτους τουλάχιστον μήνες της Μεταπολίτευσης, το ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος θεωρούνταν κάτι παραπάνω από σοβαρό και τα στελέχη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας φρόντιζαν να παίρνουν στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας.

«Η κυβέρνηση δεν είχε θέσει ακόμη κάτω από τον έλεγχο της το στρατό», διαβάζουμε στις αναμνήσεις του Γεωργίου Ράλλη.

«Υπήρξαν πολλές πληροφορίες για απόπειρα συλλήψεως του Καραμανλή. Μερικά βράδια ο Καραμανλής δεν κοιμόταν στη ‘Μεγάλη Βρετανία’, ενώ κάποιο βράδυ κοιμήθηκε στο πλοίο ενός φίλου του για να μην τον συλλάβουν» («Πολιτικές εκμυστηρεύσεις», Αθήνα 1990, σ.177). «Φήμαι και πληροφορίαι περί επικείμενων δυναμικών ενεργειών ή και γενικωτέρου πραξικοπήματος ωργίαζον», συμπληρώνει ο τότε ΥΠΕΘΑ, Ευάγγελος Αβέρωφ. «Η κατάστασις αυτή συνεχίστηκε επί αρκετόν καιρόν κάθε τόσο με πολλήν ένταση και ενίοτε με συγκεκριμένους κινδύνους» («Πρακτικά Βουλής» 28.2.75, σ.1070).



«Κατά μια πληροφορία», σημειώνει στα απομνημονεύματά του ο τότε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, Αγγελος Βλάχος, «το σχέδιο αφορούσε σύλληψη και απαγωγή του Καραμανλή […] Αλλη πληροφορία ανέφερε ότι μερικές ομάδες αξιωματικών θα δημιουργούσαν αιματηρά επεισόδια και, με την πρόφαση επιβολής της τάξεως, θα έφερναν τεθωρακισμένα στην πρωτεύουσα για να επιβάλουν τους όρους τους». Πηγή ιδιαίτερης ανησυχίας αποτελούσαν οι μονάδες καταδρομών, «που εθεωρούντο άκρως χουντικές». Για την αντιμετώπισή τους, «στα ανοιχτά του Μεγάλου Πεύκου είχε αράξει ένα αντιτορπιλλικό», που δεν έφυγε από εκεί παρά μόνο μετά τις εκλογές («Αποφοίτηση 1974», Αθήνα 2001, σ.132-4). 

Στελεχωμένο (και) από δεξιούς αξιωματικούς διωγμένους από τη χούντα, το πολεμικό ναυτικό θεωρούνταν «στήριγμα της δημοκρατίας» απέναντι στο στρατό ξηράς.

«Οι κυβερνήτες και άλλοι αξιωματικοί διανυκτερεύαμε ένδον στα πλοία και στις υπηρεσίες», αναφέρει στα δικά του απομνημονεύματα ο τότε αντιπλοίαρχος Χρήστος Λυμπέρης. «Υπήρχαν αγήματα σε άμεση ετοιμότητα αντίδρασης. Τα αντιτορπιλλικά και οι πυραυλάκατοι ήταν αραιωμένα εκτός ναυστάθμου, ενώ είχε εξασφαλιστεί η μεταξύ μας επικοινωνία». 

Ο ίδιος μας πληροφορεί για την αντισυμβατική χρήση που επιφυλάχθηκε στο παραδοσιακό φακέλωμα των στρατευμένων:

«Ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε όλοι οι επανελθόντες κυβερνήτες ήταν με ποιούς θα συγκροτήσουμε τα αγήματα ασφάλειας του πλοίου εναντίον ενεργειών ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ανοίξαμε τους φακέλους αναφορών ασφάλειας των πλοίων και εντοπίσαμε ποιούς ναύτες και στελέχη φακέλωνε το προηγούμενο καθεστώς. Δεν ήταν λίγοι αυτοί. Ε, αυτούς επιλέξαμε, δηλαδή κομμουνιστές, αριστερούς και αντιδικτατορικούς δεξιούς και είχαμε ήσυχο το κεφάλι μας» («Πορεία σε ταραγμένες θάλασσες», Αθήνα 1999, σ.72).

Για τον αντίκτυπο αυτών των αλλαγών στις υπηρεσίες ασφαλείας, αποκαλυπτικές είναι οι αναμνήσεις ενός αξιωματικού της ΥΠΕΑ: «Ο αντισυνταγματάρχης της ΚΥΠ Αναστασιάδης εμπιστευτικά μου λέγει πως δυο χιλιάδες αντάρτες πόλεων, εκπαιδευμένοι σε λιβυκά και τσεχοσλοβακικά έμπεδα, εισήλθαν προς στήριξη του Καραμανλή, γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη σε στρατό και σώματα ασφαλείας.

Περιγράφει τον 28χρόνο θεσσαλονικέα αρχηγό, ικανό σε φόνο από τριάντα μέτρα τρέχοντος ατόμου […]. Προφταίνω να τον ρωτήσω εάν η ΚΥΠ γνωρίζει την ταυτότητα όλων αυτών και παίρνω καταφατική απάντηση, ενώ ασμένως φεύγει με ματιές γύρω του, μήπως τρίτος ακούει ή παρακολουθεί» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.128). 

Ο ίδιος δε ο Καραμανλής έχει περιγράψει πώς απείλησε με λαϊκή κινητοποίηση για να αναγκάσει τη στρατιωτική ηγεσία να συγκρατήσει τους υφισταμένους της: «Το πρωί της 11ης Αυγούστου [1974] επληροφορούμην ότι δυνάμεις ελεγχόμεναι από τον Ιωαννίδην επρόκειτο το βράδυ της ιδίας ημέρας να επιχειρήσουν πραξικόπημα. […] Είπον εις τους αρχηγούς των Επιτελείων ότι είναι ζήτημα αξιοπρεπείας και δι’ εμέ και δι’ αυτούς να εξουδετερώσουν εντός της ημέρας τα καρκινώματα αυτά ή άλλως να παραιτηθούν.

Τους έταξα προθεσμίαν έως τας 2 μμ δια να μου είπουν εάν αναλαμβάνουν ή όχι την ευθύνην αυτήν και τους εδήλωσα ότι εάν δεν συνεμορφώνοντο θα ήμην υποχρεωμένος ή να παραιτηθώ ή να καλέσω εντός της ημέρας τον λαόν εις την Πλατείαν Συντάγματος και να ζητήσω από αυτόν να κάμει αυτό που εκείνοι θα ηρνούντο ή δεν θα ηδύναντο να μου εξασφαλίσουν –δηλαδή να εξουδετερώσει τους συνομωτούντας κατά της Κυβερνήσεως και του λαού» («Αρχείο Καραμανλή», τ.8ος, σ.68).

Τελικά οι απειλές έπιασαν τόπο και οι ύποπτες μονάδες μεταφέρθηκαν αυθημερόν εκτός Αθήνας.



Το πραξικόπημα της πυτζάμας



Η «αυτορρύθμιση» του σώματος των αξιωματικών, με τη «μετάλλαξη» των μικρομεσαίων χουντικών σε «νομιμόφρονες», ήταν η μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ για τον έλεγχο του στρατού. Τη διαδικασία αυτή περιέγραψε αναλυτικά ο Αβέρωφ κατά την ενημέρωση της Βουλής για το «πραξικόπημα της πυτζάμας», το Φλεβάρη του 1975:

«Το περίφημο πρόβλημα της λεγομένης αποχουντοποιήσεως, ως προς ό,τι αφορά τους πολυαρίθμους νεωτέρους αξιωματικούς, δεν μπορεί να είναι ποσοτικόν. Είναι και πρέπει να είναι ποιοτικόν. Πρέπει να πείσουμε όλους αυτούς τους καλοπίστους φλογερούς νέους αξιωματικούς ότι από εκεί ήταν η εγωπάθεια και αι πομφόλυγες, η πατριδοκαπηλεία και τελικά η εθνική ταπείνωσις, και ότι απ’ εδώ είναι η αλήθεια, η φιλελευθέρα παράδοσις, το φως το ελληνικόν. […]

Προσωπικώς έχω εξηγήσει τα δεδομένα της χθές και της σήμερον εις σαφώς περισσοτέρους των 10 χιλιάδων αξιωματικών, μαθητών Σχολών και Ανθυπασπιστών» («Πρακτικά Βουλής» 28.2.75, σ.1041). 

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής, κατά τον Αβέρωφ, ήταν οι «ελάχιστοι» επίδοξοι πραξικοπηματίες (τα «σταγονίδια») «να συναντούν παντού άρνησιν, έτσι ώστε μερικοί να μας πληροφορούν περί των υπόπτων κινήσεων». Χάρη σ’ αυτή την εσωτερική πληροφόρηση εξαρθρώθηκε στις 24 Φλεβάρη 1975 το «πραξικόπημα της πυτζάμας», με 37 προληπτικές συλλήψεις και την αποστρατεία άλλων 150 αξιωματικών. 



Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το «κίνημα» του 1975 δεν ήταν παρά «ανόητες κινήσεις ελαχίστων αμετανοήτων, συνδεομένων με τους πρωτεργάτας της δικτατορίας» (τον Ιωαννίδη), που δεν πρόλαβαν να βγάλουν τα τανκς. Η κυβέρνηση επέλεξε να τους χτυπήσει τη στιγμή «κατά την οποίαν αφ’ ενός θα ημπορούσαν να υπάρξουν μαρτυρικές καταθέσεις περί αρχής προετοιμασίας προς στάσιν», προτού όμως «λάβει χώραν η παραμικρά στασιαστική ενέργεια».

Καλού κακού, πάντως, ο Αβέρωφ θεώρησε χρήσιμο να ανακοινώσει στη Βουλή το τέλος της «κάθαρσης» των υπολειμμάτων της δικτατορίας: «πλην εκδηλώσεων απειθαρχίας, αι οποίαι θα πατάσσωνται αμέσως και αμειλίκτως», ξεκαθάρισε, «δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα» για τα πεπραγμένα των στρατιωτικών επί χούντας. «Οι Αξιωματικοί οι οποίοι είχον καλοπίστως παρασυρθεί από μία συστηματική προπαγάνδα, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Αξιωματικών, δικαιούται να ησυχάσει οριστικώς» (όπ.π., σ.1072).



Βασιλικές συνωμοσίες



Το «πραξικόπημα της πυτζάμας» ήταν η τελευταία φορά που η ύπαρξη συνωμοτών στο στρατό έγινε παραδεκτή από επίσημα χείλη. Ομως οι κυβερνώντες δεν έπαψαν ν’ ασχολούνται με τέτοιες κινήσεις. 



Από το δημοσιευμένο «Αρχείο Καραμανλή» γνωρίζουμε π.χ. ότι το φθινόπωρο του 1975 ο υπασπιστής του έκπτωτου βασιλιά, απόστρατος συνταγματάρχης Γ. Αρναούτης, βολιδοσκοπούσε αξιωματικούς του ναυτικού για συμμετοχή σε πραξικόπημα με σκοπό την επάνοδο του Κωνσταντίνου, την ανάσχεση του «κομμουνιστικού κινδύνου» και την αμνήστευση των καταδικασμένων χουντικών. Κεντρικό ρόλο στην αποκάλυψη των ζυμώσεων έπαιξε ο πλοίαρχος Π. Παναγιωταρέας, που με κυβερνητική εντολή ταξίδεψε στο Λονδίνο για να συναντηθεί με τον τέως (13.10.75) και τον Αρναούτη (16.1175).

Το Γενάρη του 1976 ο Καραμανλής διαβίβασε στον Γκλίξμπουργκ, μέσω του αυλάρχη του Λεωνίδα Παπάγου, ότι οι κινήσεις του είχαν γίνει γνωστές και του ζήτησε «να πάψει να συνωμοτεί». 

Τον Οκτώβριο του 1976, ανάλογες ζυμώσεις φιλοβασιλικών στρατιωτικών γνωστοποιήθηκαν στην κυβέρνηση Καραμανλή από τη βρετανική κυβέρνηση και την αμερικανική πρεσβεία (με την οποία οι συνωμότες είχαν, προφανώς, έρθει σε επαφή). Την «προειδοποίηση» τού τέως ανέλαβε αυτή τη φορά ο Ράλλης. Αποτελεσματικότερη φαίνεται όμως πως υπήρξε η παρέμβαση του άγγλου πρωθυπουργού Τζέιμς Κάλαχαν, που στις 18.11.76 κάλεσε τον Κωνσταντίνο και «του διαμήνυσε να μην αναμιγνύεται σε παρόμοιες δραστηριότητες όσο βρισκόταν επί βρετανικού εδάφους» (τ.9ος, σ.123-6).



Το δημοσιευμένο ημερολόγιο του Παπάγου επιβεβαιώνει αυτές τις συναντήσεις, αρνούμενο φυσικά την εμπλοκή του Κωνσταντίνου κι αποδίδοντας τα πάντα σε «πλεκτάνη agent provocateur» (σ.589). Αποκαλυπτική είναι ωστόσο η εκτίμησή του -το Γενάρη του 1975- ότι «η δημοκρατία δεν θα λειτουργήσει» στην Ελλάδα «γιατί ο ισχυρότερος παράγων της πολιτικής μας ζωής είναι ακόμη ο στρατός» (σ.572). 

Το πιο ενδιαφέρον σημείο αφορά ωστόσο μια συζήτηση του Παπάγου με τον Αβέρωφ (9.5.75).

Ο υπουργός Άμυνας, διαβάζουμε, «θεωρεί πάντα ότι ο Καραμανλής είναι ο μόνος κατάλληλος για τις σημερινές περιστάσεις. Αν αυτός εκλείψει, θα υπάρξουν εξελίξεις που ίσως επηρεάσουν και τη θέση του Βασιλέως. Μπορεί κάτι να γίνει στο στρατό, αλλά και στο πολιτικό προσκήνιο θα υπάρξουν μεταβολές, διότι πολλοί θα εκδηλωθούν υπέρ του Βασιλέως» (σ.581-2). Μπορούμε να μιλάμε για συμβουλή –δεδομένου μάλιστα ότι στην ίδια συζήτηση ο Αβέρωφ εμφανίζεται θυμωμένος με τον Καραμανλή, που τον είχε προσβάλει δημόσια μπροστά στους Μολυβιάτη και Μπίτσιο;

Τουλάχιστον ο αυλάρχης κάπως έτσι αντιλήφθηκε τα πράγματα…

Οι επίδοξοι πραξικοπηματίες δεν το έβαλαν άλλωστε κάτω. Σύμφωνα με το Αρχείο Καραμανλή, «φάνηκαν να κινούνται και πάλι στα τέλη του 1978. Και τότε, όμως, η αδυναμία τους να εξασφαλίσουν διεθνή υποστήριξη και -πάνω απ’ όλα- υποστήριξη από τις Ενοπλες Δυνάμεις, υπήρξε καθοριστική για την αποτυχία των σχεδίων τους» (τ.9ος, σ.126).

Ολη αυτή η κινητικότητα ελάχιστα θα γίνει αντιληπτή προς τα έξω, παρόλο που ο φόβος ενός πραξικοπήματος απασχολούσε κατά καιρούς τα αθηναϊκά ΜΜΕ. Τον Απρίλιο του 1980, «πληροφορίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μάλλον αξιόπιστες» οδήγησαν π.χ. στη λήψη αυξημένων μέτρων ασφαλείας («Ταχυδρόμος» 24.4.80). Μετά το 1976, σοβαρότερες ανησυχίες προκαλούν ωστόσο τα επίσημα ψυχροπολεμικά σχέδια δράσης των ενόπλων δυνάμεων («Ε», «Ίρις», «Θάλεια» κλπ), με τα οποία ο στρατός αναλαμβάνει σε περίπτωση «κρίσης» την καταστολή του «εσωτερικού εχθρού».



Οι «ασκήσεις» του 1982-84

Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 υπήρξε τομή εξίσου σημαντική με τη Μεταπολίτευση του 1974: για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, τη διακυβέρνηση της χώρας αναλάμβανε ένα σοσιαλιστικό (κι όχι απλά μη δεξιό) κόμμα, επαγγελόμενο ριζοσπαστικές κοινωνικές αλλαγές και δραστικό αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής.

Η «ανησυχία» της στρατιωτικής ηγεσίας για μια τέτοια εξέλιξη θα χρησιμοποιηθεί, πριν και μετά τις εκλογές, ως ένα πειστικό επιχείρημα για τον περιορισμό των όποιων αλλαγών. 

Επικαλούμενο κάποιον ανώνυμο νατοϊκό διπλωμάτη, το Newsweek υπενθύμιζε π.χ. στις 14.9.81 ότι «υπάρχουν δυνάμεις στο στρατιωτικό κατεστημένο της Ελλάδας που μπορεί να μη δεχθούν την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ». Σημαντικότερη υπήρξε ωστόσο η επίκληση των αντιδράσεων του στρατού από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Καραμανλή, για να αποσπάσει τη συμμόρφωση του Ανδρέα Παπανδρέου σε βασικές πολιτικές επιλογές του (βλ. δίπλα).

Ακόμη κι έτσι, η σκιά των τανκς δεν εξαλείφθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Μέχρι την απομάκρυνση του Καραμανλή από την προεδρία, το Μάρτιο του 1985, έγιναν γνωστές τρεις τουλάχιστον κινητοποιήσεις για την απόκρουση ενδεχόμενου πραξικοπήματος.

Ο πρώτη πήρε τη μορφή 4ωρης νυχτερινής «αιφνιδιαστικής άσκησης ετοιμότητας» του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας τη νύχτα της 1ης Ιουνίου 1982. Την κήρυξη του «συναγερμού» έκανε από το σπίτι του ο υφυπουργός Αμυνας Αντώνης Δροσογιάννης, ο Παπανδρέου έφτασε τα μεσάνυχτα στο Πεντάγωνο (όπου και έβγαλε τη νύχτα), ενώ το σπίτι του στο Καστρί είχε περικυκλωθεί από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Στην ΕΡΤ και τον ΟΤΕ εγκαταστάθηκαν ταγματάρχες ως «σύνδεσμοι», ενώ ματαιώθηκε «λόγω καιρού» μια προγραμματισμένη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο στρατόπεδο των ειδικών δυνάμεων στο Μεγάλο Πεύκο. Επισήμως επρόκειτο για άσκηση «έναντι εξωτερικής απειλής», ημιεπίσημα ωστόσο διέρρευσε ότι σκοπός ήταν η «προστασία του πολιτεύματος» από απροσδιόριστες κινήσεις. Ερωτηματικά προκαλεί, ωστόσο, η λογοκρισία του δημοσιευμένου «Αρχείου Καραμανλή» για τις επαφές του Αντρέα με τον πρόεδρο και το Μολυβιάτη εκείνες τις μέρες (βλ. δίπλα).

Εντυπωσιακότερη υπήρξε η δεύτερη κινητοποίηση, το Σαββατοκύριακο 26-27 Φεβρουαρίου 1983.

Το απόγευμα του Σαββάτου τέθηκαν σ’ επιφυλακή τα σώματα ασφαλείας, το βράδυ εγκαταστάθηκαν στο Πεντάγωνο οι υπουργοί Προεδρίας, Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης κι Εμπορικής Ναυτιλίας, ενώ ο υφυπουργός Αμυνας Παυσανίας Ζακολίκος στάλθηκε μέσα στη νύχτα για «επιθεώρηση» των μονάδων της Β. Ελλάδας.

Την επομένη η «άσκηση» επεκτάθηκε στο στρατό, ενημερώθηκαν τα κόμματα κι αξιωματικοί εγκαταστάθηκαν στην ΕΡΤ και τον ΟΤΕ. Το ίδιο βράδυ, ενώ η κρατική τηλεόραση διέψευδε τις φήμες για πραξικόπημα, ο πρωθυπουργός δειπνούσε στο σπίτι του με τον αμερικανό πρεσβευτή Μόντιγκλ Στερνς.

Ακολούθησε η αποστρατεία 29 στρατηγών, 52 ταξιάρχων κι 100 συνταγματαρχών. Σύμφωνα με το φιλοκυβερνητικό Τύπο, υπήρξαν πληροφορίες για «κινήσεις» στρατιωτικών στο Μεγάλο Πεύκο, την Ξάνθη (Δ΄ Σ.Σ.), την Αλεξανδρούπολη και την Ορεστειάδα (31ο Σ.Π.), καθώς και φήμες για συλλήψεις αξιωματικών. Για αποτυχημένο πραξικόπημα μίλησαν και ευρωπαϊκά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα (RTF, DW, BBC. Επισήμως ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο -ξανά- για «άσκηση ετοιμότητας».

Τι συνέβη ακριβώς;

Σημείωμα του Μολυβιάτη στο «Αρχείο Καραμανλή» αποκαλύπτει πως η κυβέρνηση είχε ενημερωθεί από το σταθμάρχη της CIA «ότι το βράδυ της επομένης θα γινόταν απόπειρα συλλήψεως του προέδρου και του πρωθυπουργού, καταλήψεως του Πενταγώνου κλπ» (τ.12ος, σ.272). Ο ίδιος ο Καραμανλής φέρεται να υποτίμησε το όλο συμβάν, και το πρωί της Κυριακής έκανε δημόσια λόγο για «βλακείες».

Εντελώς διαφορετικά αντέδρασε η Ν.Δ., που έσπευσε να καταγγείλει τη λαϊκή κινητοποίηση σαν «απροκάλυπτη και ωμή εφαρμογή ολοκληρωτικών μεθόδων» που προκαλεί «εύλογες υπόνοιες» για «προσχεδιασμένη γενική δοκιμή επιβολής Δικτατορίας από το Κυβερνόν Κόμμα». Οσο για τα κόμματα της Αριστεράς, οι αντιδράσεις τους κινήθηκαν μεταξύ απαίτησης να μάθουν περισσότερα και δεδηλωμένης βεβαιότητας ότι κάτι συνέβη.

Η σύνδεση του «κινήματος» με την επίσκεψη του σοβιετικού πρωθυπουργού Τιχόνοφ στην Αθήνα την προηγούμενη βδομάδα, αλλά και με το γεγονός ότι οι ελληνοαμερικανικές διαπραγματεύσεις για τις βάσεις βρίσκονταν στο πιο κρίσιμο σημείο τους, παρέμεινε πάντως στο επίπεδο των εικασιών. 

Αν κάτι διαφοροποιεί το «κίνημα του 1983» από κάθε άλλο, αυτό ήταν η κινητοποίηση της οργανωμένης βάσης του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς.

Ηδη από το μεσημέρι της Κυριακής το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού ειδοποιήθηκαν από κυβερνητικά στελέχη «να πάρουν τα μέτρα τους», ενεργοποιώντας τους παράνομους μηχανισμούς τους (κι ειδοποιώντας τις μικρότερες αριστερές οργανώσεις). Στο Αριστοτέλειο, συγκέντρωση φοιτητών ενημερώθηκε από τον (πασόκο) πρόεδρο της ΦΕΑΠΘ Μιχάλη Αλεξανδρίδη ότι «υπάρχει κίνηση κατώτερων αξιωματικών του στρατού» αλλά «η κατάσταση ελέγχεται».

Περίπου 1.000 μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς διαδήλωσαν το ίδιο βράδυ στη Θεσσαλονίκη, ενώ σε σχολές της Αθήνας η ΚΝΕ καλούσε τη Δευτέρα με ντουντούκες την «κυβέρνηση της Αλλαγής» να στηριχθεί στο λαό, διανέμοντας όπλα στην ΕΦΕΕ και στα συνδικάτα. 

Ο,τι και νάχε συμβεί, το σίγουρο είναι ότι δεν επαναλήφθηκε.

Στα τέλη του 1984, η τρίτη κατά σειράν «άσκηση» του είδους (με αφορμή εκρήξεις βομβών που αργότερα αποδόθηκαν στον πολυπράκτορα Κρυστάλλη) υπήχθη θεσμικά στο υφιστάμενο «Σχέδιο Ξενοκράτης». Ακόμη πιο αθόρυβα εξελίχθηκαν κάποιες μεταγενέστερες «επιφυλακές», τις οποίες μαθαίνουμε από τα απομνημονεύματα του τότε ΥΠΕΘΑ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου («Κρίσιμα χρόνια», Αθήνα 2000, σ.354-7). Για το ίδιο λόγο διαλύθηκε το 1985 η ενιαία διοίκηση των Ειδικών Δυνάμεων (Λυμπέρης 1999, σ.512). Ωσπου, το 2001, το νέο «στρατηγικό δόγμα» ανέθεσε ξανά στις ένοπλες δυνάμεις την καταστολή (και) του «εσωτερικού εχθρού», υιοθετώντας την αμερικανική αντίληψη περί «ασύμμετρων απειλών».

Ομως αυτά είναι μια εντελώς διαφορετική -και γνωστή στους αναγνώστες μας- ιστορία…


 

Το λογοκριμένο αρχείο

Η αναφορά του «Αρχείου Καραμανλή» στην «άσκηση» της 31.5/1.6.1982 προκαλεί περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα επιλύει. Το πρωί της ίδιας μέρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε συναντηθεί με τον Πέτρο Μολυβιάτη «κατόπιν εντολής του κυρίου προέδρου της Δημοκρατίας, ανησυχούντος για την γενική κατάσταση της χώρας» (τ.12ος, σ.195). Του ασκήθηκε πίεση να μην προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό της νομοθεσίας για τα συνδικάτα (Ν. 1264) και τα ΑΕΙ (Ν. 1268), γιατί αυτό «θα δώσει ισχυρότατα όπλα στους κομμουνιστές». Μεγάλο μέρος της συνομιλίας των δυο αντρών για τα εσωτερικά ζητήματα της χώρας έχει ωστόσο λογοκριθεί.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα πρακτικά της συνάντησης Καραμανλή–Παπανδρέου, δυο μέρες μετά την «άσκηση». Μαθαίνουμε μόνο ότι ο εθνάρχης «επέστησε την προσοχή» του Αντρέα στο ότι τα υπό ψήφιση νομοσχέδια «είναι κατά βάσιν αντισυνταγματικά» και «θα προκαλέσουν στους αντίστοιχους τομείς επικίνδυνες αναστατώσεις», καθώς και ότι, ενόψει ανασχηματισμού, «υπενθύμισε τη συμφωνία τους ότι για τα Υπουργεία Εξωτερικών, Αμύνης και Δημόσιας Τάξης θα πρέπει προηγουμένως να συνεννοηθεί μαζί του» (σ.198).

Αγρίως λογοκριμένο είναι τέλος το σημείωμα του Μολυβιάτη για τη συνομιλία του με τον πρωθυπουργό στις 7 Ιουνίου. Το δημοσιευμένο απόσπασμα ξεκινά με την υπενθύμηση των όρων (και των ορίων) του παιχνιδιού: «Είπα στη συνέχεια στον κ. Παπανδρέου ότι ο κύριος πρόεδρος παρακαλεί να ενημερωθεί εγκαίρως για τον ανασχηματισμό της Κυβερνήσεως και να συνεννοηθεί με τον πρωθυπουργό για τα υπουργεία Εξωτερικών, Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως. Γιατί έχει και ο ίδιος ευθύνες, αλλά είναι και θέμα ασφαλείας» (τ.12ος, σ.200).

Για να διαλευκάνουμε τις απορίες μας, αναζητήσαμε τα πρωτότυπα των εγγράφων στο «Ιδρυμα Καραμανλή». Η υπεύθυνη εκεί, κυρία Μινώτου, μας αρνήθηκε την πρόσβαση με τη δικαιολογία ότι «αυτή την εποχή το αρχείο ψηφιοποιείται». Ελπίζουμε το φθινόπωρο να είναι προσπελάσιμο…
Τα τανκς του εθνάρχη

Ο φόβος ενός νέου στρατιωτικού πραξικοπήματος δεν ήταν μόνο ένα μεταπολιτευτικό σύνδρομο, κατάλοιπο του τραύματος του 1967. Ως απειλή, επιστρατεύθηκε το 1981 από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, για να διασφαλιστεί η αθέτηση των επαγγελιών του ΠΑΣΟΚ για ριζικές αλλαγές.

Τα δημοσιευμένα «Αρχεία Καραμανλή» είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικά επ’ αυτού.

Κατά πάσα πιθανότητα, ο Αντρέας Παπανδρέου δεν χρειαζόταν βέβαια και πολλά για να βάλει νερό στο (προεκλογικό) κρασί του, που έτσι κι αλλιώς είχε αραιωθεί αρκετά καθ’ οδόν προς τις ιστορικές κάλπες της 18ης Οκτωβρίου 1981.

Η επίκληση όμως του κινδύνου επέμβασης του στρατού, και μάλιστα απ’ τον ανώτατο άρχοντα και «ρυθμιστή του πολιτεύματος», είναι αποκαλυπτική για τις συνθήκες περιορισμένης λαϊκής κυριαρχίας κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η σημαντικότερη πολιτική αλλαγή μετά το ’74. 

Δυο μέρες μετά της εκλογές, ο Καραμανλής καλεί τον Αντρέα και του δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, ωστόσο, φροντίζει να του καταστήσει σαφή τα όρια στα οποία μπορεί να κινηθεί:

«Τον επληροφόρησα ότι το βράδυ της εκλογής η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μου διεμήνυσε την απόφασή της να παραιτηθεί, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούσε να εγγυηθεί την πειθαρχία των Ενόπλων Δυνάμεων, στην περίπτωση που η νέα Κυβέρνηση θα έθετε σε εφαρμογή τις προεκλογικές της διακηρύξεις και ιδίως εκείνες που έχουν σχέση με την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Και τον επληροφόρησα, επίσης, ότι αξίωσα από την ηγεσία να παραμείνει στη θέση της -πράγμα που εγένετο- με τη διαβεβαίωση ότι ο νέος πρωθυπουργός θα αποφύγει να κάνει πράγματα τα οποία θα εκθέσουν τη χώρα σε κινδύνους» (τ.12ος, σ.138).

Μια στρατιωτική ηγεσία που απειλεί με «διασάλευση της πειθαρχίας» των υφισταμένων της κι ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας που (αντί να τη βάλει στη θέση της) «εγγυάται» ότι η κυβέρνηση που έχει εκλεγεί με 48% -κι επιπλέον απολαμβάνει τη στήριξη του 13% της Αριστεράς- δεν θα εφαρμόσει τις προεκλογικές της διακηρύξεις. Μάλλον σαν ανέκδοτο μοιάζει η «διαβεβαίωση» του Καραμανλή «ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις αυτή τη στιγμή είναι απαλλαγμένες από φατριασμούς και δεν θα πρέπει να διαταραχθεί αυτή η κατάσταση» (σ.137).

Ακόμη διαφωτιστικότερος είναι ο εθνάρχης σε μια άλλη καταγραφή των τότε διαβουλεύσεών του με τη στρατιωτική ηγεσία:

«Τέσσερις ημέρες προ των εκλογών», γράφει, «ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Γκράτσιος, με πληροφόρησε ότι οι αρχηγοί των Επιτελείων είχαν αποφασίσει να παραιτηθούν σε περίπτωση νίκης του ΠΑΣΟΚ. Απεδοκίμασα την απόφασή τους αυτή και τους συνέστησα να παραμείνουν στις θέσεις τους, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα της εκλογής». 

Τη βραδιά των εκλογών ο πρόεδρος τηλεφωνεί στον Γκράτσιο, ρωτώντας «για την κατάσταση που επικρατούσε στις Ενοπλες Δυνάμεις».

Ο στρατηγός τον πληροφορεί «ότι οι αρχηγοί συσκεφθέντες και πάλι απεφάσισαν να υποβάλουν την επομένη τις παραιτήσεις των, γιατί δεν ημπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη έναντι των Ενόπλων Δυνάμεων στην περίπτωση που η Κυβέρνηση θα έθετε σε εφαρμογή την πολιτική που είχε εξαγγείλει προεκλογικά».

Ο Καραμανλής δίνει ωστόσο «κατηγορηματική εντολή να παραμείνουν στις θέσεις τους» –μεταξύ άλλων, «δια να διευκολύνουν τους ιδικούς μου χειρισμούς» (σ.133-4).

Οι «χειρισμοί» του εθνάρχη στέφθηκαν από επιτυχία: «Ο κ. Παπανδρέου εξεπλάγη, μ’ ευχαρίστησε και μ’ εβεβαίωσε ότι δεν προτίθεται να διαταράξει την κατάσταση στο στράτευμα, διότι αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι το συμφέρον και του τόπου και το δικό του. […] Εν συνεχεία μου είπε ότι ξέρει ότι αποδίδω ιδιαίτερη σημασία εις τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης και γι’ αυτό ήθελε να μου πει σε ποιούς σκέπτεται να τα εμπιστευθεί, για να του πω κι εγώ τη γνώμη μου» (σ.138). 



Οι λεπτομέρειες αυτού του «ιστορικού συμβιβασμού» θ’ αποκρυσταλωθούν σε σειρά συνομιλιών του νέου πρωθυπουργού με το Γ.Γ. της προεδρίας, Πέτρο Μολυβιάτη (3-13.11.1981). Τα πρακτικά της πρώτης συνάντησής τους (3.11) δημοσιεύονται πάντως στο «Αρχείο Καραμανλή» αγρίως λογοκριμένα: υπάρχει μόνο η διαβεβαίωση του Αντρέα ότι «για όλα τα σοβαρά εξωτερικά θέματα θα ενημερώνει και θα συνεννοείται με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας».
 

The post Tα τανκς της Μεταπολίτευσης appeared first on OnAlert.

Μετά από μία εκτενή ιστορική αναδρομή ο συντάκτης της επιστολής «φωτογραφίζει»  τους δύο αξιωματικούς  που έφθασαν στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας!

ΟΛΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

Η μεταπολεμική κατάσταση και στη χώρα μας, στα πλαίσια της Αμερικανικής ηγεμονίας, που προέκυψε απ’ το Β΄ ΠΠ, χαρακτηρίζεται από ένα ανηλεή «καυγά» μεταξύ των ΗΠΑ, ως της νέας ηγεμονικής δύναμης και της Μ. Βρετανίας, ως της προηγούμενης, που αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει το «τιμόνι» του κόσμου…στη πρώτη ! Η μεταπολεμική ιστορία, σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίθει παραδειγμάτων του φοβερού αυτού «καυγά», που θα έπειθε ακόμη και το πιο κακόπιστο ενδιαφερόμενο !
           

Στη πατρίδα μας, είναι γνωστό ότι τα Βρετανικά συμφέροντα, κατά παράδοση, εκπροσωπούσαν τα ανάκτορα, με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, να βλέπει εκεί και τα δικά του συμφέροντα…και κατά προέκταση της πατρίδας μας,  ανεξάρτητα πολιτικής παρατάξεως. Εξάλλου αυτό είχε αφήσει ως παρακαταθήκη και ο δυναμικός εκφραστής τους, από της ενάρξεως του Μεγάλου Πολέμου (Α΄ΠΠ), Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, επισφραγίζοντας μάλιστα αυτό, με το περίφημο…και «ακατανόητο» για πολλούς, προ του θανάτου του, «ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ», βεβαιωμένος προφανώς… για την αποκατάσταση της βρετανικής «ορθοφρόνησης» των ανακτόρων  ! 
         

Τα Αμερικανικά συμφέροντα στη χώρα μας θα «εγκαινιάσει», ο ΠΑΠΑΓΟΣ, ως ο  αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπός τους, που θα αναδειχτεί μετά τον εμφύλιο (με τη στήριξη κάποιων Βενιζελικών παραγόντων της πολιτικής μας ζωής Βλ. Σοφούλης), με τις δάφνες του Στρατάρχη-νικητή (πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους, δόθηκε σε Έλληνα στρατηγό), ως ο πανίσχυρος ηγέτης της δεξιάς, διαλύοντας το παραδοσιακό φιλοβρετανικό «Λαϊκό» κόμμα της και ιδρύοντας το «Συναγερμό»…κατά μίμηση του «ομοιδεάτη» του Ντε Γκωλ . Πρόκειται για μια «εξόφληση» ενός  «γραμματίου» για την αποφασιστική συμβολή του στην απευκταία για τους Βρετανούς,…«περίεργη» εμπλοκή του Χίτλερ στα δυτικά και νότια Βαλκάνια, δηλ. Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα (όπως προκύπτει από επίσημα  έγγραφα της εποχής), αποδεικνύοντας έμπρακτα τις καθαρές προθέσεις προσφοράς των υπηρεσιών του…στην επερχόμενη, μέσα απ’ το πόλεμο, νέα ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ ! Αυτό βέβαια θα στοιχίσει στο λαό μας…μια φρικτή 4ετή κατοχή(…ως βίαιη εξάρθρωση, δια του Γερμανικού ολετήρα, των βρετανικών θέσεων στη χώρα μας) και στη συνέχεια ένα φρικτότερο εμφύλιο(…ως βίαιη επιβολή της Αμερικανικής ηγεμονίας σ’ αυτή).
         

Επί Παπάγου λοιπόν, θα «στηθεί» η συνωμοτική οργάνωση, του ΙΔΕΑ, σε προφανή αντιρρόπηση της επιρροής του «στέμματος» στο Σώμα των αξιωματικών.  Με το θάνατό του(1955) η αντίδραση των βρετανικών υπηρεσιών, δια των ανακτόρων, θα είναι άμεση και καίρια, καταφέρνοντας, με τη στήριξη των υποτακτικών του «στέμματος» βρετανόφιλων στρατηγών,….να εισχωρήσουν στην οργάνωση, βασιλόφρονες και βρετανόφιλοι αξιωματικοί, με τρόπο ώστε να αλλοιωθεί  σοβαρά… ο αμερικανικός χαρακτήρας της. Έτσι ο ΙΔΕΑ… θα γίνει «ΙΑΝΟΣ», ως μεικτή πλέον βρετανοαμερικανική συνωμοτική οργάνωση, για τον έλεγχο και την επιρροή του συνόλου του στελεχιακού δυναμικού του στρατεύματος !
         

Με την έναρξη της 10ετίας του 1960 και την εκλογή του «επιθετικού» Κέννεντυ, ως προέδρου των ΗΠΑ…και εκπροσώπου των πολυεθνικών του αμερικανικού βορά (Ροκφέλλερ), θα σημειωθούν καταλυτικής σημασίας   «γεγονότα» και στη πατρίδα μας, για την αποφασιστική πλέον εξάρθρωση των βρετανικών ερεισμάτων σ’ αυτήν και την ολοκληρωτική «στροφή» της στη «γραμμή» που όριζαν για το κράτος των ΗΠΑ,… οι πολυεθνικές τους ! Κύριο γεγονός-«στροφέας» θα σταθεί,…η εκβιαστική αμερικανική «στροφή» (βλ. υπόθεση Μέρτεν), του μέχρι τότε «βρετανικά συμπλέοντος», υπό την εποπτεία των ανακτόρων, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ (βλ. Συνθήκη Λονδίνου-1959). Τη περίοδο αυτή θα αναζωπυρωθεί έντονα το αμερικανικό τμήμα του ΙΔΕΑ και το 1961… θα φθάσει μέχρι το «προθάλαμο» πραξικοπήματος, υπό τον Γρίβα(με εποπτεία Λαδά),…αλλά θα «καρφωθεί» για να αποτραπεί, απ’ το Σταματελόπουλο(2οΕΓ/ΣΔΑ),… της ομάδας  Παπαδόπουλου!
         

Με τη δολοφονία Κέννεντυ, το Νοέμβριο του 1963, η κατάσταση θα οξυνθεί σοβαρά…με τη βρετανική αντεπίθεση στο Ελληνοκυπριακό «μέτωπο»(13 σημεία Μακαρίου) και θα περιπλακεί επικίνδυνα απ’ την αντίδραση των αμερικανικών παραγόντων(εκπροσώπων των πολυεθνικών βεβαίως)της χώρας. Οι τελευταίοι, στη πολιτική σκηνή της, θα «εστιάσουν» στο κόμμα της ΕΚ, ως πολιτικό «δημιούργημά» τους, μετά από ανεπιτυχείς πειραματισμούς(ΚΕΑ) και στο στρατό στους δικούς τους αξιωματικούς του ΙΔΕΑ, που υπό τη «σκέπη» τους θα  οργανώνουν τα χρόνια αυτά τις πολυπλόκαμες συνωμοτικές ομάδες τους (Λαδάς, Ιωαννίδης, Στειακάκης κά).
         

 Η κατάσταση θα φθάσει στη σοβαρότερη μεταπολεμική(βρετανοαμερικανική) πολιτική κρίση του 1964, με αντιστοίχησή της,…στους παράγοντες του ΙΔΕΑ και θα «κλείσει» με τον βρετανοαμερικανικό «συμβιβασμό» της 21ης Απριλίου 1967, εκτός  συμβατικών πολιτικών πλαισίων, για την από κοινού αντιμετώπιση του Αραβοισραηλινού πολέμου, ως αναγκαστικής πλέον «λύσης», για την αναδιανομή της πετρελαϊκής «τούρτας» της Μ. Ανατολής, απ’ τις  επτά «αδελφές».
         

Έτσι, θα συμβιβαστούν και οι σφόδρα εχθρικές, μέχρι τότε, κύριες ομάδες Λαδά-Ιωαννίδη με αυτή του Παπαδόπουλου, με τη τελευταία βέβαια  να έχει  το πρώτο λόγο, απ’ το γεγονός της γενικότερης πολιτικής συγκυρίας που τον ευνοούσε(Τζόνσον στο τιμόνι των ΗΠΑ) και της ανακτορικής προστασίας του αρχηγού της,…μέσω των βασιλικών και φιλοβρετανών στρατηγών που μπορούσε να ελέγχει και τον προστάτευαν (Σπαντιδάκης, Αγγελής, Ζωιτάκης κά)  Συνακόλουθα, στην «επαναστατική» αυτή κατάσταση της Ελλάδος, οι Βρετανοί θα βρεθούν με συγκριτικό πλεονέκτημα, που θα αποδειχτεί όμως προσωρινής «χρήσης», μιας και τα δικά τους ανάκτορα δεν θα μπορούσαν να «λειτουργήσουν», εξ αντικειμένου, σε περίπτωση εκτροπής απ’ τη Συνταγματική τάξη, που εγγυότανε ο θεσμός, χωρίς πολιτικούς παράγοντες…και στρατηγούς να την «εκφράσουν» !
         

Επομένως ο βρετανικός «συμβιβασμός» στη «λύση» Παπαδόπουλου,…ενείχε την απομάκρυνση των ανακτόρων απ’ την «επαναστατική» πολιτική σκηνή, πράγμα που εισπράττονταν ως πλεονέκτημα «επαναστατικής» προοπτικής της άλλης πλευράς του ΙΔΕΑ, της πολυπληθούς φιλοαμερικανικής. Έτσι αυτή τώρα,  θα τηρούταν  σε αναμονή ευνοϊκών συνθηκών,…. με το πεδίο συνωμοτικής εκμετάλλευσης(στρατολόγησης) του στελεχιακού δυναμικού του στρατού, «ανοικτό» για την ομάδα Ιωαννίδη (αφού ο Παπαδόπουλος απ’ τη μια και ο Λαδάς απ’ την άλλη, θα «μπλοκάρονταν» σε κυβερνητικό έργο, χάνοντας εκ των πραγμάτων την ουσιαστική επαφή τους με τις συνωμοτικές τους ομάδες, επαφιέμενοι τώρα στη συνωμοτική δραστηριότητα του Ιωαννίδη,…την «αρσακειάδα» κατά Παπαδόπουλο, που θα κάλυπτε «επαναστατικά» τα  νώτα τους !)   
           

Ο  Παπαδόπουλος, ως εκφραστής της βρετανικής «καθεστωτικής» γραμμής, θα συνεπικουρείται,…απ’ το όπλο του πυροβολικού, απ’ όπου προέρχεται και συμβολίζει…τη  «καθεστωτική» ισχύ στο στρατό, ως το παραδοσιακό όπλο των στρατηγών, στα χέρια των οποίων κρίνονταν το κύρος τους ! Συνακόλουθα η ομάδα του κινούνταν, στις «παρυφές» της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, απ’ όπου και θα αντλεί δύναμη, ερείσματα και προστασία. Τα μέλη της περιορίζονται σε εξακριβωμένα βρετανόφιλα στελέχη, «υψηλών προδιαγραφών»(ανώτεροι επιτελικοί αξιωματικοί), απ’ το όπλο του Πυροβολικού κυρίως, που παραδοσιακά το εγγυόταν ! Στη διάρκεια της χούντας, οι νομιμόφρονες μέχρι τότε αξιωματικοί,…ως κατά συνθήκη βασιλόφρονες-βρετανόφιλοι, χωρίς να είναι οργανωμένοι στην ομάδα αυτή, την στήριξαν στο σύνολό τους,…ως μία καθεστωτική συνέχεια, μιας οξύτατα ταραγμένης πολιτικά  περιόδου(1964-65), όπου θα αμφισβητούνταν δυναμικά το βρετανικό στάτους της χώρας !
    

 Συνεπής λοιπόν ο Παπαδόπουλος,….στα βρετανικά συμφέροντα της χώρας,  με την επιβολή του καθεστώτος του, μετά το θλιβερό «φιάσκο» του βασιλικού αντιπραξικοπήματος, θα φροντίσει ΑΜΕΣΩΣ να το «ισορροπήσει»  βρετανικά, στα πλαίσια της ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ,….αλλά και το παπά των ανακτόρων, προς μεγάλη αγανάκτηση της (φιλοαμερικανικής και μη) ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα τον διατηρήσει στο «θρόνο» του αρχιεπίσκοπου !
            

Στη Κυπριακή πλευρά της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, κατά τη φυσική προέκταση των βρετανικών πραγμάτων της χώρας μας, ο Μακάριος, ως πρόεδρος της βρετανοκρατούμενης και υπό το καθεστώς της ΖΥΡΙΧΗΣ και του ΛΟΝΔΙΝΟΥ Κύπρου, θα βρίσκεται εύλογα στην ίδια «γραμμή πλεύσης» με αυτή του Παπαδόπουλου ! Έτσι εξηγούνται προφανώς και τα «ωραία λόγια» του πρώτου προς τον δεύτερο, στην επίσημη επίσκεψή του στη Κύπρο,…που απλώς επιβεβαίωναν την επιχειρούμενη αποκατάσταση, από της επιβολής της δικτατορίας, της (βρετανικής) πολιτικής ευθυγράμμισης ΑΘΗΝΩΝ-ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,…που είχε σοβαρά διαταραχτεί, στη μεγάλη κρίση του 1964… και θα υλοποιηθεί με την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας !    
         

 Ο Ιωαννίδης τώρα, το «Αμερικανάκι» του ΙΔΕΑ, γνωστός απ’ τα πρώτα «χνάρια» του στο στρατό (Μέση Ανατολή) ως σφόδρα αντιβασιλικός και αντικομουνιστής αλλά και «δεδομένος» στην  ΑΝΤΙΒΡΕΤΑΝΙΚΗ και ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΦΙΛΗ »γραμμή» ΠΑΠΑΓΟΥ, αφότου επιτεύχθηκε ο μεγάλος «συμβιβασμός» της 21ης Απριλίου, θα επιδοθεί με πρωτοφανή συνωμοτικό ζήλο, στον «αγώνα» μεγέθυνσης και επικράτησης της ομάδας του, με  προοπτική να καταστεί κάποια στιγμή ο κυρίαρχος του «επαναστατικού» παιγνιδιού, ελέγχοντας «από τα κάτω» το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού! Κύριος στόχος του «επαναστατικού» του προγράμματος, η ευρύτατη το δυνατόν στρατολόγηση κατώτερων στελεχών,…από τη «παρθενική» τους(!) ακόμη είσοδό στη παραγωγική τους σχολή (ΣΣΕ, ΣΙ, ΣΝΔ, ΣΜΥ) Και αυτό θα μπορούσε να γίνει εύκολα στη ΣΣΕ, δεδομένου ότι ως Διοικητής του τάγματος Ευελπίδων, προ και στη περίοδο της εκδήλωσης της 21ης  Απριλίου ’67 και πριν αναλάβει την ΕΣΑ,…απ’ τον ομοΙΔΕΑτη του Λαδά, είχε φροντίσει να οργανώσει άρτια προς τούτο και συνωμοτικά το χώρο της Σχολής, ως το αναγκαίο προστάδιο «μύησης» στην «επανάσταση» των Ευελπίδων, αφήνοντας στο πόδι του τον απόλυτα έμπιστό του υποδιοικητή Κονδύλη Αντρέα, που πράγματι, ως νέος διοικητής του τάγματος Ευελπίδων,…θα αποδεικνύονταν αντάξιος της εμπιστοσύνης και των προσδοκιών  του ! Κύριος χώρος «αλίευσης» προπαιδευμένων ήδη «επαναστατών», μετά την έξοδο τους απ’ τη Σχολή, το Πεζικό, ο μαζικότερος χώρος στελεχών, απ’ όπου  επιλέγονται, κατά κύριο λόγο, τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων.
         

Η πρόθεση προφανής : μεγάλες «ψαριές» και ταυτόχρονα ευχερής επιλογή,… με «επαναστατικά» κριτήρια, των πιο μάχιμων, ως Καταδρομέων, που θα στήριζαν δυναμικά και αποφασιστικά την «επανάσταση». Τώρα η προπαγάνδα στη ΣΣΕ, πέραν των καθιερωμένων για το «δίκαιο»  της   «επανάστασης» και άλλες αηδίες, θα επεκταθεί  στη προβολή επιλογής του Πεζικού για τους αποφοιτούντες, για την ευχερή  στη συνέχεια  ένταξή τους και με κάθε «επαναστατικό» μέσο, στις Ειδικές Δυνάμεις ! Μια προπαγάνδα που θα «χαλάει κόσμο»,…ως «επαναστατική» και «λαικότροπη» επιλογή, «αβανταρισμένη» βέβαια με «γαργαλιστικά» κίνητρα….
           

*Κάποιοι μάλιστα, επιλεγόμενοι, για τα (Ιωαννιδικά) τους φρονήματα, ως «αρχηγοί» τάξεων, έδιναν «συνυποσχετική» για την επιλογή του πεζικού και στη συνέχεια των Ειδικών Δυνάμεων, εφόσον ήθελαν να βγουν αρχηγοί και να’ χουν εξασφαλισμένη λαμπρή «επαναστατική» σταδιοδρομία !  Για παράδειγμα ο αρχηγός της τάξεως του 19,… επελέγη αρχηγός, ως «άνθρωπος» του Κονδύλη και μόνον, βγήκε στο ΠΖ, επελέγη για τις ΚΔ και κατάφερε να εξελιχτεί, όντας «κραγμένος» Ιωαννιδικός, στρατηγός επί ΠΑΣΟΚ … Στα ίδια «χνάρια», ως φανατικός Ιωαννιδικός και ο αρχηγός της τάξης 19…., !  
         

 Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, η «υπερομάδα» πλέον Ιωαννίδη, θα βρεθεί κυρίαρχη στον «επαναστατικό»  χώρο της 21ης Απριλίου και θα μονοπωλήσει την «επανάσταση» στο στρατό,…χωρίς αντίπαλο (Η ομάδα Παπαδόπουλου ουσιαστικά είναι διαλυμένη από καιρό και άνευ σημασίας) Στην αρχή θα αιφνιδιαστεί απ’ τις εξελίξεις που η ίδια  «πυροδότησε» στη Κύπρο,…αλλά σύντομα θα συνέλθει και ως «καταδρομική», θα αναζητήσει και το ανάλογο  «σχήμα» δράσης της, στα νέα δημοκρατικά δεδομένα. Θα κινηθεί σε δυο βασικές κατευθύνσεις.
         

Στη πρώτη κατεύθυνση, θα εκθέσει…τους πιο εκτεθειμένους της, σε προκαταδικασμένες  συνωμοτικές δράσεις («καπνογόνα»), όπου θα εστιαστεί εύλογα το ενδιαφέρον της Ελληνικής κοινωνίας (πραξικόπημα «πιτζάμας»κτλ). Σύντομα όμως, ο κόσμος θα μιλάει για κάποια εναπομείναντα «σταγονίδια», που δεν θα άξιζε το κόπο να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το θέμα….Πρόκειται για μια καθαρή επινόηση του τότε ΥΕΘΑ, για να μειώσει το ενδιαφέρον και να απομακρύνει το βλέμμα της Ελληνικής κοινωνίας στο φλέγον και εξαιρετικά σοβαρό θέμα της χούντας, όπου θα μπορούσε, τότε πιθανόν, να βρίσκονταν μέσα της, μετά από ενδελεχή και σε βάθος εξέταση, νωπά ίχνη επώνυμων παραγόντων της ανασυγκροτούμενης δημοκρατίας μας….
  
Επομένως η έκθεση… των εκτεθειμένων…είχε και την έννοια της «δυνάμει» απειλής…προς κάθε δημοκρατική κατεύθυνση !
    

Στη δεύτερη και κύρια κατεύθυνση, η Ιωαννιδική δράση θα είναι «υποδόρια», με μακρόπνοο στόχο τη συνέχιση επιρροής στο στελεχιακό δυναμικό του στρατιωτικού οργανισμού, με τη πιο προνομιακή μεταχείριση και επαγγελματική προώθηση των θετικά εκδηλούμενων και διακείμενων σε «επαναστατικές θέσεις, απ’ τα εναπομείναντα…πολλά και μη εκτεθειμένα «σταγονίδια» που θα εξελίσσονταν κανονικά και ανεμπόδιστα στα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας και μάλιστα στα καίρια πόστα της !
            

Η κατεύθυνση αυτή θα ευοδώνονταν μοιραία, στη βάση μιας  θλιβερής πραγματικότητας όπου το μείζον του στελεχιακού δυναμικού θα αποδεικνύονταν θετικά διακείμενο στην «επανάσταση». Στόχος της κατεύθυνσης αυτής θα είναι  η  προσαρμογή συμπεριφοράς στα δεδομένα της Δημοκρατίας και η επιθετική εισχώρηση στα κόμματα εξουσίας της ! Σύντομα σχετικά, θα βρίσκονται σ’ αυτά, άριστα συνεργαζόμενοι χουντικοί αξιωματικοί και μάλιστα «κραγμένοι», που θα εξελίσσονται,…με τις ευλογίες της εκάστοτε δημοκρατικής   κυβέρνησης, στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας !
   

Σήμερα, εν έτει 2011, η κατάσταση δεν έχει ουσιαστικά μεταβληθεί,… «προς δόξαν» του πρόσφατα αποβιώσαντος Ιωαννίδη! Φαίνεται λοιπόν ότι ο συνωμότης αυτός, σχεδίασε  με ρεαλισμό και προοπτική την «επαναστατική»  δράση της ομάδας του …για τα χρόνια της δημοκρατίας που ζούμε. Τι άλλο όμως πιο εκκωφαντικό απ’ τη σημερινή ηγεσία του στρατεύματος !                        

Ως «διάγνωση», τρόπον τινά, του φαινομένου αυτού, θα μπορούσαμε  να πούμε, ότι έχει διαταραχτεί  σοβαρά το DNA του στρατιωτικού μας οργανισμού, ως μέρους της δημοκρατικής μας πολιτείας !

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ

The post Όλη η επιστολή-σοκ που έλαβε ο Βενιζέλος για τους «νοσταλγούς» της Χούντας! appeared first on OnAlert.