Τουρκία: Σε παρατεταμένο αντάρτικο πόλεων οδηγείται το Ντιγιάρμπακιρ

Του Ανέστη Καλλιγά
Δημοσιογράφου

Η αλαζονική συμπεριφορά και στρατηγική του Ταγίπ Ερντογάν μετέτρεψαν τον πόλεμο εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους» σε πόλεμο κατά των Κούρδων, με συνέπεια ο πόλεμος της Συρίας να επεκταθεί εντός της τουρκικής επικράτειας και ειδικότερα στο Diyarbakir της νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Η συγκεκριμένη πόλη με πληθυσμό 1.654.196 κατοίκους, με ρυθμό αύξησης αυτού κατά 11,6% το 2015, στην πλειοψηφία τους Κούρδοι, τελεί υπό την απειλή της Αγκύρας, η οποία εφαρμόζει τακτικές εξόντωσης του κουρδικού πληθυσμού, στα πλαίσια των στρατιωτικών της επιχειρήσεων εναντίον του ΡΚΚ.

Σε δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Deutsche Welle/Ιανουάριος 2016 αναγράφεται ότι, χιλιάδες άνθρωποι εγκατάλειψαν την περιοχή του Diyarbakir, όπου έχει διακοπεί η παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος.

Στις 25-02-2016, ο Mahmut Bozarslan, Κούρδος δημοσιογράφος που βρίσκεται στην εν λόγω πόλη, γνωστοποίησε στον Business Insider ότι, συνεχίζεται η ενίσχυση των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων που επιχειρούν εναντίον των ανταρτών του ΡΚΚ. Σημειωτέον ότι, μετά την κλιμάκωση των επιχειρήσεων το Δεκέμβριο του 2015, πάνω από 50.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη αυτή και μετέβησαν σε άλλες περιοχές, με αποτέλεσμα η κατάσταση να οδηγείται σε ένα παρατεταμένο αντάρτικο πόλεων, το οποίο αναμένεται να κλιμακωθεί έτι περαιτέρω το επόμενο χρονικό διάστημα.

Ας σημειωθεί ακόμη ότι, στα πλαίσια της τουρκικής προπαγάνδας, το καθεστώς Ερντογάν και συγκεκριμένα ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος τύπου της Τουρκικής Προεδρίας της Δημοκρατίας εξέφρασε την άποψη ότι, οι αντάρτες του PKK δεν υπακούουν πλέον τον ιστορικό τους ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Τέλος, σύμφωνα με το Χρ. Μηνάγια, στο βιβλίο του με τίτλο: «Αποκαλύπτοντας τον Τουρκικό Λαβύρινθο-Ισλάμ και Πολιτική στην Τουρκία», οι βασικές συνιστώσες του κουρδικού προβλήματος εστιάζονται στους εξής παράγοντες: στις πολιτικές και κοινωνικο-πολιτιστικές απαιτήσεις των Κούρδων, στην ανεπαρκή τους εκπαίδευση, στην ανεργία και στον ένοπλο αγώνα του ΡΚΚ.

Ωστόσο, η τουρκική στρατηγική δεν αποσκοπεί στην επίλυση του εν λόγω προβλήματος, αλλά επιδιώκει να ποδηγετήσει τον κουρδικό λαό και να θέσει υπό τον έλεγχο του αυταρχικού κρατικού μηχανισμού της χώρας, όλους τους πολιτικούς φορείς και τα ένοπλα τμήματα των Κούρδων.

Από τις επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ, τις διάφορες συνεργασίες της Άγκυρας σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, τις δηλώσεις τoυ Erdoğan ότι «δεν υπάρχει κουρδικό πρόβλημα απλώς υπάρχουν προβλήματα που έχουν οι Κούρδοι πολίτες», τη στάση όλων των κυβερνήσεων έναντι του κουρδικού κόμματος ΗDP και τις συλλήψεις των μελών της ΚCK (Ένωση Κοινοτήτων Κουρδιστάν), αντιλαμβάνεται ο καθένας τις προοπτικές που υπάρχουν για την επίλυση του κουρδικού προβλήματος.

Επίσης, ενώ ο κουρδικός παράγοντας διεκδικεί δυναμικά έναν περιφερειακό και ρυθμιστικό ρόλο στην περιοχή, η τουρκική κυβέρνηση διακατέχεται από μια μικροπολιτική αντίληψη μη αντιλαμβανόμενη την ουσία του κουρδικού προβλήματος, το οποίο με την πάροδο του χρόνου αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία. 

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το Μεσογειακό Κέντρο Στρατηγικής Ανάλυσης και Πληροφοριών (ΜΕ.ΚΕ.Σ.Α.Π.)