Η γεωπολιτική διαμάχη στην Ουκρανία, αρχίζει να επιφέρει σημαντικές οικονομικές «παράπλευρες απώλειες». Πρόσφατο θύμα της κρίσης στις σχέσεις Μόσχας – Κιέβου, είναι το επιτυχημένο, κοινό κατασκευαστικό πρόγραμμα του πασίγνωστου μεταγωγικού αεροπλάνου An-70.
Το ρωσο-ουκρανικό στρατιωτικό-μεταγωγικό αεροσκάφος νέας γενιάς «Antonov» An-70, ολοκλήρωσε με επιτυχία τις απαιτητικές πτητικές δοκιμές και έτσι δόθηκε το «πράσινο φως» για την έναρξη της μαζικής παραγωγής του. Το μέλλον του όμως, στο φόντο των πρόσφατων εξελίξεων στην Ουκρανία, φαίνεται αβέβαιο.
Πρόσφατα, μέσα στο μήνα, έγινε γνωστό ότι το υπερσύγχρονο μεταγωγικό αεροσκάφος «Antonov» An- 70, ολοκλήρωσε με επιτυχία τις κρατικές δοκιμές για τον έλεγχο όλων των συστημάτων του, και για την αξιοπιστία του. Επίσης πιστοποιήθηκαν οι δυνατότητες του αεροπλάνου για τη μεταφορά συγκεκριμένου όγκου και τύπου εμπορευμάτων. Όμως, παρά τις εξαντλητικές δοκιμές και τα πετυχημένα αποτελέσματα, το αεροσκάφος βρίσκεται στο «στόχαστρο» της ουκρανικής κρίσης.
Το νέο αεροσκάφος βρέθηκε στη δίνη μιας γεωπολιτικής διαμάχης και γίνεται θύμα της πολιτικής κατάστασης στην Ουκρανία. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Το έργο έχει βρεθεί αρκετές φορές κοντά στα πρόθυρα της διακοπής. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Βίκτορ Γιούσενκο (2005-2010), το πρόγραμμα είχε σχεδόν «καταρρεύσει». Οι εργασίες ξανάρχισαν, όταν ανέλαβε την προεδρία της Ουκρανίας ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Παρά τις συνεχείς αναποδιές και τις καθυστερήσεις, η πραγματικότητα είναι ότι το An-70 -αυτή η στρατιωτική «εναέρια νταλίκα»- το περίμεναν από καιρό στην αγορά. Το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών του κλάδου για τα αεροσκάφη «ξαναζεστάθηκε» στη διεθνή αεροδιαστημική έκθεση MAKS-2013 στη Μόσχα, εκεί όπου το γιγάντιο τετρακινητήριο αεροπλάνο εκτέλεσε άψογα μια σειρά πτήσεων επίδειξης. Νωρίτερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπάθησε να δημιουργήσει το δικό της αεροσκάφος στο ίδιο επίπεδο και με τις ίδιες περίπου προδιαγραφές, όπως ήταν το έργο της Airbus «A- 400M», αλλά αυτή η απόπειρα δεν ήταν και τόσο πετυχημένη. Τα χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού αεροσκάφους ήταν κατώτερα του An-70, το οποίο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βραχείς απογειώσεις και προσγειώσεις (600-800 μέτρα) σε μη ασφαλτοστρωμένους διαδρόμους και να πετάξει σε αποστάσεις μέχρι και 7.800 χιλιόμετρα. Ακόμα και φορτωμένο με 20 τόνους εμπορεύματα, το «Αντόνοφ» μπορεί να διανύσει απόσταση μεγαλύτερη των 3.000 χιλιομέτρων.
Η ρωσική Πολεμική Αεροπορία
Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, που χρειάζεται μεταγωγικά αεροσκάφη μέσων αποστάσεων για τακτικούς επιχειρησιακούς σκοπούς, έχει προγραμματίσει την προμήθεια αεροσκαφών An-70. Οι ρώσοι στρατιωτικοί προσελκύστηκαν από τις επιδόσεις και ειδικά από την ικανότητα του αεροσκάφους να λειτουργεί σε μικρούς διαδρόμους. Στην ίδια κλάση βρίσκεται το βαρύ ρωσικό Il-476. Το An-70, θα ανανεώσει το στόλο των στρατιωτικών μεταγωγικών αεροσκαφών της ρωσικής ΠΑ, αντικαθιστώντας το απαρχαιωμένο An-12. Το 2012, το υπουργείο Άμυνας είχε εκτιμήσει τις ανάγκες της ρωσικής ΠΑ σε 60 αεροσκάφη An-70.
Πριν από δύο χρόνια, η Ρωσία και η Ουκρανία είχαν καταφέρει να προσδιορίσουν τον τόπο παραγωγής του αεροσκάφους. Αποφασίστηκε, ότι το αεροσκάφος θα κατασκευαστεί στις εγκαταστάσεις του αεροναυπηγικού εργοστασίου στο Καζάν (Kazan Aviation Production Association named after S.P.Gorbunov» (KAPA). Οι ουκρανικές επιχειρήσεις, θα κατασκευάσουν τον κινητήρα (το εργοστάσιο «Motor Sich» στην πόλη Ζαπορόζιε), καθώς και τις πτέρυγες και το ουραίο τμήμα του αεροσκάφους (Κρατική επιχείρηση «Αντόνοφ»). Τέλος η άτρακτος και η τελική συναρμολόγηση θα γίνουν στο Καζάν.
Στις «μυλόπετρες» της γεωπολιτικής
Τώρα, σε μια περίοδο ακραίας επιδείνωσης των ρωσο-ουκρανικών σχέσεων, το έργο βρέθηκε και πάλι ανάμεσα στις μυλόπετρες της γεωπολιτικής και η περαιτέρω μοίρα του είναι άγνωστη. Κάτω από τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες, οι εργασίες για την ανάπτυξη του έργου «An-70», είναι αντικειμενικά αδύνατο να προχωρήσουν, σχολίασε στη RBTH ο αρχισυντάκτης του αεροπορικού περιοδικού «Aviaport», Ολέγκ Παντελέγιεφ.
Και εξήγησε: «Όλα τα σχέδια που συντονίζονται σε κυβερνητικό επίπεδο, αλλάζουν. Η δύσκολη κατάσταση, γίνεται ακόμα δυσκολότερη από τη θέση που τηρούν οι ουκρανοί πολιτικοί, οι οποίοι ασκούν ισχυρές πιέσεις στον κύριο ανάδοχο του έργου για να σταματήσει η συνεργασία της ουκρανικής επιχείρησης με τη Ρωσία. Οι ρώσοι θα καλύψουν τις ανάγκες για μεταγωγικά αεροσκάφη με τα Il-476 και μερικώς, με το μεταγωγικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου (MTΑ), ένα κοινό έργο Ρωσίας και Ινδίας. Φυσικά, το ΜΤΑ έχει χωρητικότητα μικρότερη από τη μισή του An-70, αλλά μπορεί και αυτό να χρησιμοποιείται σε μη ασφαλτοστρωμένους διαδρόμους».
Θεωρητικά η σωτηρία του έργου An-70 θα μπορούσε να έρθει από τις εξαγωγές σε τρίτες χώρες. Ωστόσο, ο εμπειρογνώμονας είναι πολύ επιφυλακτικός σχετικά με αυτό το ενδεχόμενο. Μια άλλη ιδέα είναι να πουληθούν στο εξωτερικό τα αεροναυπηγικά σχέδια και ο τεχνικός φάκελος των συστημάτων προώθησης του αεροσκάφους. Για την Κίνα, για παράδειγμα, μια τέτοια συμφωνία θα είναι άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς και για τη Βραζιλία, λέγει ο Παντελέγιεφ. Όμως, οι προοπτικές αυτών καθαυτών των εξαγωγών του μεταγωγικού φαίνονται αυτή την περίοδο πολύ αμφίβολες. Επίσης, είναι πολύ απίθανο να ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του αεροσκάφους μόνο από την Ουκρανία. Στο κοινό σχήμα, συμμετέχουν ρωσικές εταιρείες, οι οποίες είναι αδύνατον να αντικατασταθούν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
ΠΗΓΗ: Η Ρωσία Τώρα