Στις 8 Ιουνίου 1928, δύο Έλληνες αεροπόροι, ο συνταγματάρχης Αδαμίδης (διοικητής της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας) και ο υπολοχαγός αεροπόρος Παπαδάκος ξεκίνησαν ένα πρωτοποριακό και αρκετά τολμηρό για την εποχή του εγχείρημα, την πραγματοποίηση του πρώτου εναέριου γύρου της Μεσογείου.
Η πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού εκείνη την εποχή ήταν ένα πολύ σημαντικό κατόρθωμα το οποίο μάλιστα χρειάστηκε πολλές μέρες για να ολοκληρωθεί, καθώς οι τεχνικές δυνατότητες των αεροπορικών πτήσεων δεν ήταν ιδιαίτερα εξελιγμένες.
Φωτογραφία: To αεροπλάνο τύπου Βreguet »Ελλάς»
Στις 5 τα ξημερώματα της ημέρας εκείνης, οι δυο αεροπόροι ξεκίνησαν το ταξίδι τους από το αεροδρόμιο του Τατοΐου επιβιβαζόμενοι σ’ ένα Μπρεγκέ 19 με την ονομασία «Ελλάς». Τρία ακόμη Μπρεγκέ τους συνόδεψαν ενώ πλήθος κόσμου, είχε συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο. Μπροστά, στη θέση του πιλότου, κάθισε ο Παπαδάκος και πίσω του ο Αδαμίδης. «Ο συνταγματάρχης είνε ξεραγκιανός και η όψις του προδίδει την σύνεσιν και την προσοχήν, ενώ ο υπολοχαγός έχει την γελαστήν διάθεσιν θηρίου εις τα αδρά του χαρακτηριστικά», γράφει το «Έθνος».
Φωτογραφια: O Παπαδάκος
Όπως σχολίαζε η εφημερίδα το ίδιο βράδυ, «Είνε μια ημερομηνία που αξίζει να μείνη για πάντα στην ανάμνησί μας με όλη τη συγκινητική δόνησι των παλμών που ενοιώσαμε εκείνη τη στιγμή. Μας επλημμύρισε αυθόρμητα από τα πιο αγνά συναισθήματα της δυνατής χαράς. Κάτι σαν νίκη μέσα εις το ειρηνικό πλαίσιο των έργων του πολιτισμού. Γιατί το αεροπλάνο δεν είνε μόνον μέσον πολεμικόν. είνε αυτό καθ’ εαυτό η πρόοδος, μια πρόοδος μάλιστα γεμάτη από τον ευγενέστερο κίνδυνο για τον άνθρωπο. Έχει όλο το γόητρο της κατακτήσεως από μέρους των όντων μπροστά εις την υποτασσομένην μεγαλειότητα της Φύσεως. Περικλείει την τόλμην και συμβολίζει την θέλησιν [..]».
Φωτογραφία: Ο Αδαμίδης
Η ομιλία του Αδαμίδη προς τους συναδέλφους αξιωματικούς πριν την αναχώρηση:
«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώται.
Ευχαριστώ θερμώς πάντας υμάς διά το ενδιαφέρον και τας προσπαθείας τας οποίας κατεβάλατε, σωματικάς τε και πνευματικάς, διά την επιτυχίαν της πρώτης μεγάλης εναερίου διαδρομής.
Είμαι εξαιρετικά ενθουσιασμένος διότι έλαχεν ο κλήρος εις εμέ και τον κ. Παπαδάκον να διανοίξωμεν πρώτοι τας οδούς του αιθέρος εις τους Έλληνας αεροπόρους. Ας ελπίσωμεν και ας ευχηθώμεν εις τον Θεόν όπως στεφθή υπό επιτυχίας το ταξείδιον τούτο, το οποίον θα αποτελεί νίκην όχι βέβαια εμού και του Παπαδάκου, αλλά της ελληνικής αεροπορίας.
Η διαδρομή αύτη δεν θα είνε μοναδική. Θα επακολουθήσουν και άλλαι, εις τας οποίας θα δυνηθούν να λάβουν μέρος και πλείστοι εξ υμών.
Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι όπως σας επανίδω πάντας υγιείς. Και πριν αποχωρισθώμεν, ας αναφωνήσωμεν όλοι μαζί:
Ζήτω το ελληνικόν Έθνος! Ζήτω η ελληνική αεροπορία!»
Να σημειώσουμε ότι ο Χρήστος Αδαμίδης (1885-1949) υπήρξε πρωτοπόρος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και μετέπειτα Στρατηγός Αεροπορίας. Υπήρξε ένας από τους τρεις πρώτους Έλληνες αξιωματικούς που εστάλησαν για αεροπορική εκπαίδευση στην Γαλλία, ενώ επίσης συμμετείχε σε επιχειρήσεις στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913).
Το 1927 ο Αδαμίδης, φέροντας τον βαθμό του Συνταγματάρχη, ορίστηκε διοικητής της Αεροπορικής Υπηρεσίας Στρατού. Λίγο αργότερα μαζί με τον Ανθυπολοχαγό Ευάγγελο Παπαδάκη τον γύρο της Μεσογείου με αεροσκάφος Breguet 19.
Η διαδρομή
Αφού το αεροπλάνο έκανε μια βόλτα πάνω από την Αθήνα χάθηκε στον ορίζοντα με κατεύθυνση το Σούνιο κι από κει προς Χίο-Ρόδο-Κύπρο-Αλεξανδρέττα, ενώ το απόγευμα προσγειώθηκαν στο Χαλέπι. Από το Χαλέπι ειδοποίησαν το υπουργείο Στρατιωτικών και την αεροπορική άμυνα για την άφιξή τους. Ο εναέριος γύρος της Μεσογείου συνεχίστηκε. Παλαιστίνη, Αλεξάνδρεια, Τρίπολη (της Λιβύης), Τύνιδα, Αλγέρι, Μαρόκο και από εκεί Ισπανία και Γαλλία μέχρι το Παρίσι, ώστε την 1η Ιουλίου, τρεις εβδομάδες από την αναχώρησή τους, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το ταξίδι περιείχε αρκετές στάσεις, ενώ σε πολλά μέρη οι δυο αεροπόροι παγιδεύτηκαν αρκετές μέρες λόγω των καιρικών συνθηκών και των ατελειών της αεροπορίας, που βρισκόταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία.
Ο γενικός χάρτης, με το σχέδιο πτήσης:
Την Κυριακή 2 Ιουλίου 1928 γράφει στο ημερολόγιο του ο Παπαδάκος:
Απογείωσις. Ένα παιχνιδάκι το δρασκέλισμα της Βαλκανικής. Το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, μικρός σταθμός για να συμπέσουμε στην ώρα που μας είπαν και να μην ταλαιπωρήσουμε τους Αθηναίου σε πολύωρη αναμονή. Έχουμε κάμη 12.800 χιλιόμετρα εντός 75 ωρών και 35 λεπτών. Καθώς αντικρύζουμε την Πάρνηθα, η καρδιά μας χτυπάει πολύ δυνατά. Το θέαμα του τόσου κόσμου μας ζαλίζει και προσγειούμενοι πέφτουμε στην αγκάλη του πλήθους, χωρίς να ακούμε και να βλέπουμε καθαρά το χαλασμό του λαϊκού συναγερμού. Τίποτα από την υπεροψία του θριάμβου. Πιο γλυκειά είνε η απλή συναίσθησις ενός ωραίου καθήκοντος…
