Ο έρωτας στα χρόνια της εξορίας – Ο ναύαρχος και η «αριστερή» σύζυγος

  
Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος την στολή που φόρεσε την σεβάστηκε. Τα γαλόνια του τα τίμησε με το παραπάνω. Και την ψυχή του δεν την πούλησε ποτέ στο διάολο . Έζησε και υπηρέτησε δίπλα σε πολιτικούς που την εποχή εκείνη ήταν μεγαθήρια. Αλλά ποτέ δεν επέτρεψε στον εαυτό το να …καταθέσει τα γαλόνια του σε κανενα. Πολιτική ταυτότητα είχε αλλά ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος …καταθέσεις δεν έκανε.

Μόνο την ψυχή του κατέθεσε στην γυναίκα που ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε το 1966. Ήταν η κόρη του Σταύρου Ηλιόπουλου βουλευτή της ΕΔΑ. Του το “πρόσθεσαν” κι αυτό οι χουντικοί όταν “ήρθαν” στα πράγματα . Διώχθηκε ο Βασιλικόπουλος για την αντιστασιακή του δράση . Φυλακίστηκε και εξορίστηκε . Και για τον γάμο του! Αλλά δεν έκανε ποτέ πίσω. Γιατί εκτός από τα γαλόνια του , σεβόταν και τα παντελόνια του ο ναύαρχος.

Έφυγε σε μια στιγμή που η χώρα είναι σε απόλυτη παρακμή. Τόσο μεγάλη που κάποιοι αξιωματικοι καταθέτουν τα γαλόνια τους σ΄ αυτούς που νοσταλγούν να τους διώκτες του ναυάρχου.

Αύριο στις 15.00 θα τον αποχειρετήσουν οι φίλοι και συνάδελφοί του στο Α’ Νεκροταφείο.

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και το 1954 αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Μέχρι το τέλος του 1965 σταδιοδρόμησε κανονικά, έχοντας υπηρετήσει σε διάφορες Μονάδες του Στόλου και προήχθη μέχρι τον βαθμό του υποπλοιάρχου. Ωστόσο, η ανώμαλη πολιτική κατάσταση που επικράτησε τη χρονιά εκείνη στην Ελλάδα τον έφερε σε αντίθεση με την τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ενώ κατά το τέλος του 1966 (μετά από αντιδικία που είχε επί προσωπικού θέματος και της δυσμενούς υπηρεσιακής μεταχείρισης που υπέστη) υπέβαλε, για λόγους ευθιξίας, την παραίτησή του.
Από τις πρώτες μέρες της επιβολής της Δικτατορίας του 1967 πέρασε στην ενεργό Αντίσταση: Αρχικά με μία μικρή Οργάνωση που ίδρυσε ο ίδιος με μερικούς φίλους του («Φιλική Εταιρεία») και στη συνέχεια εντάχθηκε, το καλοκαίρι του 1968, στη μεγάλη Οργάνωση «Ελεύθεροι Έλληνες» τα μέλη της οποίας ήσαν απότακτοι/ απόστρατοι αξιωματικοί διωχθέντες από το δικτατορικό καθεστώς.
Λόγω της αντιστασιακής του δράσης συνελήφθη το 1969 και έκτοτε υπέστη πολλές διώξεις (ΕΑΤ/ΕΣΑ- εξορία- φυλακή), ενώ αποφυλακίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1973 με τη γενική αμνηστεία που χορηγήθηκε σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους.
Μετά την πτώση της Δικτατορίας αποκαταστάθηκε στις τάξεις των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, επανήλθε στην ενεργό δράση και επανέκτησε τη θέση του στην επετηρίδα με τον βαθμό του αντιπλοιάρχου. Στη συνέχεια υπηρέτησε:
– Ως αντιπλοίαρχος: Κυβερνήτης των αντιτορπιλικών «ΛΕΩΝ» και «ΒΕΛΟΣ».
– Ως πλοίαρχος:
α) Επιτελής στο ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο Κεντρικής Μεσογείου (Comedcent- Ρώμη).
β) Διοικητής Στολίσκου Ναρκοπολέμου (ΔΝΑΡ).
– Ως αρχιπλοίαρχος: Διευθυντής Β΄ Κλάδου του ΓΕΝ.
– Ως υποναύαρχος: Διοικητής Ναυτικής Εκπαιδεύσεως (ΔΝΕ).
Τον Νοέμβριο του 1985 προήχθη σε αντιναύαρχο και ανέλαβε τα καθήκοντα του Αρχηγού Στόλου, τα οποία διατήρησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1986, οπότε και ανέλαβε τα καθήκοντα του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και του Commander Eastern Mediteranean σε επίπεδο ΝΑΤΟ (Comedeast).
Από τη θέση του Αρχηγού ΓΕΝ παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1989 οπότε και του απονεμήθηκε ο βαθμός του ναυάρχου και ο τίτλος του επιτίμου Αρχηγού ΓΕΝ.
Τον Οκτώβριο του 1993 επελέγη από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τοποθετήθηκε διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), θέση από την οποία παραιτήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1996 (επομένη μέρα των Ιμίων).
Ο Λ. Βασιλικόπουλος είχε τιμηθεί με τα παράσημα Χρυσός Σταυρός του Φοίνικα, Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα, Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικα, Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής, Ανώτερος Ταξιάρχης Μακαρίου του Γ΄, Παράσημο της Λεγεώνος της Αξίας των ΗΠΑ και με τα μετάλλια Στρατιωτικής Αξίας Α’ Τάξεως και του Αντιδικτατορικού Αγώνα περιόδου 1967- 1974.

Διαβάστε ακόμη:

Ο αξιωματικός Λεωνίδας Βασιλικόπουλος


ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναύαρχος αλλά πάνω απ΄όλα «ένας άξιος άνθρωπος»