Ηλεκτρονικός πόλεμος: Η αυξανόμενη ανάπτυξη των ηλεκτρονικών μέσων δημιούργησε την ανάγκη για τον έλεγχο των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών σε ένα πεδίο. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη ενός νέου τομέα των διαβιβάσεων που αποτελεί το ύψιστο όπλο ενός σύγχρονου στρατού, τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο (ΗΠ).
Ο Ηλεκτρονικός Πόλεμος αποτελεί την προσπάθεια ενός στρατού να κυριαρχήσει στο ηλεκτρομαγνητικό (ΗΜ) περιβάλλον. Υποστηρίζει, προστατεύει και επιτίθεται σε κάθε μορφής ηλεκτρομαγνητική απειλή. Ο Ηλεκτρονικός Πόλεμος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε όλη την έκταση των ενεργειών που περιλαμβάνονται σε μια στρατιωτική επιχείρηση. Η χρήση του ξεκινά από την περίοδο της ειρήνης, μέσω της παροχής υποστήριξης στις φίλιες δυνάμεις, συνεχίζεται στην ένταση μέσω υποστήριξης των διαδικασιών χειρισμού της κρίσης και τέλος, κατά τη διάρκεια των πολεμικών ενεργειών μέσω της σχεδίασης και εκτέλεσης επιχειρήσεων Ηλεκτρονικού Πολέμου, που υποστηρίζουν τις κύριες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αποτελεί έτσι ένα σημαντικότατο πολλαπλασιαστή ισχύος και είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που θα κρίνουν την έκβαση των επιχειρήσεων.
Επιτήρηση: Το 1930 άρχισε η κατασκευή των πρώτων RADAR (Radio Detection And Ranging) τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά από αυτόν άρχισε η ανάπτυξή τους με στρατιωτικές και μη εφαρμογές. Στις 26 Φεβρουαρίου 1935 οι Robert Watson Watt και Arnold Wilking εκτέλεσαν ένα ιστορικό πείραμα στην Αγγλία. Χρησιμοποίησαν ραδιοφωνικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα για τον έγκαιρο εντοπισμό εχθρικών αεροσκαφών. Με την εξέλιξη αυτή οι βρετανοί ενίσχυσαν την άμυνά τους έναντι της γερμανικής αεροπορίας.
Σήμερα η αλματώδης ανάπτυξη των ψηφιακών συστημάτων έχει δώσει τεράστια ώθηση στις δυνατότητες των ραντάρ. Κύριοι τύποι είναι τα ανίχνευσης επιφάνειας, αέρα, ελέγχου προσγείωσης αεροσκαφών, υψομετρικά, μετεωρολογικά, ελέγχου πυρός, ταχύτητας, ανίχνευσης κίνησης.
Επιπροσθέτως, η επιτήρηση έχει εφοδιαστεί και με άλλα μέσα (αισθητήρες) για την καλύτερη επίβλεψη του πεδίου μάχης όπως ηλεκτροοπτικούς αισθητήρες (κάμερες) και αποστασιόμετρα, τα οποία υποβοηθούν το έργο των ραντάρ.
ΜΕΑ (Μη-Επανδρωμένα Αεροσκάφη) UAV (Unmanned Aerial Vehicle): Το 1959 άρχισε η εξέλιξη των συστημάτων αυτών από την αεροπορία των ΗΠΑ και τα πρώτα πέταξαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου αποστολή τους ήταν η φωτογράφηση πεδίου μάχης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Yom Kippur, οι Ισραηλινοί εξέλιξαν αρκετά τα ΜΕΑ με αποτέλεσμα να θεωρούνται πρωτοπόροι του είδους. Με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορούν να εκτελεστούν αποστολές επιτήρησης πεδίου μάχης και ηλεκτρονικού πολέμου.
Στον Ελληνικό Στρατό, η προμήθεια των πρώτων μη επανδρωμένων αεροσκαφών έγινε το 2004. Ο συγκεκριμένος τύπος ΜΕΑ που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός, το SPERWER, έχει δυνατότητα πτήσης άνω των 200 χλμ με χρήση ή χωρίς τη χρήση αναμεταδότη. Διαθέτει κάμερες ημέρας και νύκτας, μετάδοση εικόνας υψηλής ευκρίνειας σε πραγματικό χρόνο και έχει τη δυνατότητα να φέρει ποικιλία φορτίων.