Το κυνηγητό που δέχτηκε ο ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος από τη χούντα ήταν απίστευτο. Και πάντα κατέληγε σε φυλακίσεις και βασανιστήρια. Στο τρίτο μέρος της συνέντευξής του στον Αντώνη Κακαρά περιγράφει με πολύ λεβεντιά και χιούμορ τι είχε υποστεί. Διέθετε και από τα δύο σε απεριόριστες ποσότητες ο ναύαρχος.
Διαβάστε ΕΔΩ το πρώτο μέρος και ΕΔΩ το δεύτερο
.- Αυτά είναι γνωστά Λεωνίδα. Γράφονται … Το έχω το χαρτί αυτό.
Β. Θα σου πω, θα σου πω όμως τι έγινε με τους τρεις συμμαθητές μου. Κατ’ αρχήν με τον Τριανταφυλλίδη και μάλιστα εκεί παραλίγο … και με παρεξήγησε τζάμπα μετά ο Τριανταφυλλίδης, διότι ο Τριανταφυλλίδης με είχε καλέσει στο γάμο του …Όταν δεν είχα συλληφθεί… Πριν, πριν συλληφθώ, Πριν συλληφθώ… Ο Ταπίνης ήτανε λόγω της 13ης Δεκεμβρίου. Εγώ δεν είχα με 13η Δεκεμβρίου καμία …Σεσημασμένος ήμουνα. Στο γάμο του Τάσου είχε καλέσει εμένα και είχε καλέσει και τον Σπύρο τον Ταπίνη. Ήταν ο Γιώργος ο Ροζάκης, ο Βλαστός ο Γιώργος …, όπως ο γάμος γινόταν και τα λοιπά, σε μια στιγμή επειδή βάσταγε πολύ, βγήκα να καπνίσω έξω από την εκκλησία και με πλησιάζει ο Ροζάκης και άρχισε να καταφέρεται κατά της δικτατορίας και του είπα «Έχεις δίκιο ρε Γιώργο …» και τα λοιπά, ξέρεις όμως χωρίς να ανοίγομαι ούτε και αυτός να πολυανοίγεται και εκείνη τη στιγμή βγαίνει έξω ο Πίτερ ο Νικολόπουλος, ο οποίος ως συμμαθητής ήταν και αυτός καλεσμένος. «Γεια σου Παναγιώτη» του λέω, «γεια σου Λεωνίδα» και τα λοιπά, και όπως κάνει να φύγει ο Νικολόπουλος, ο Γιώργος ο Ροζάκης, αλλά ο Νικολόπουλος δεν είχε φύγει, δηλαδή για να το ακούσει, λέει «Αυτού μην του μιλάς είναι μαλάκας» μου λέει ο Ροζάκης.
.- Ο Ροζάκης κάτω από εσένα ή συμμαθητής σου;
Β. Όχι, νεότερος πολύ. Τέσσερα χρόνια, κάπου εκεί. Λοιπόν εντάξει. Εγώ δεν έδωσα σημασία. Μετά μαθαίνω …, μετά μαθαίνω ότι ο Τριανταφυλλίδης τιμωρήθηκε διότι κάλεσε εμένα και τον Ταπίνη στο γάμο του. Και στενοχωρήθηκα πολύ σε σημείο που όταν μετά συναντ…, για να τον προστατέψω, περισσότερο να προστατέψω τον Τριανταφυλλίδη, όταν μετά συναντηθήκαμε στον Ορφέα …του γύρισα την πλάτη, πήγε να μου μιλήσει και μου παρήγγειλε «Γιατί τι έχει μαζί μου ο Λεωνίδας;» Και μετά την χούντα του είπα τι είχα μαζί του. Δεν είχα τίποτα μαζί του. Αλλά λέω να μην τους μπερδεύω τους ανθρώπους. Πώς μπερδεύτηκαν τώρα οι άλλοι; Όταν γύρισα από την εξορία πήρα τον Κρίτωνα …και πήγαμε σε μία παιδική χαρά. Παιδάκι μικρό ήτανε, εκεί ήταν ο Μιχαήλ με το γιο του και ο Πεζόπουλος με την κόρη του. Τυχαίο, όχι ότι είχαμε δώσει ραντεβού. Παίζανε τα παιδιά, μιλάγαμε, λέγαμε άσχετα πράγματα εμείς, και μετά λέει ο Μιχαήλ «Δεν ερχόσαστε για καφέ στο σπίτι;» ήταν εκεί κοντά το σπίτι του. Λοιπόν, τώρα πως περιήλθε εις γνώση του Γενικού Επιτελείου; Δεν το ξέρουμε. Το θέμα είναι ότι την επομένη καλούνται σε απολογία ο Πεζόπουλος και ο Μιχαήλ. Και μου τηλεφωνεί ο Πεζόπουλος σπίτι και αφήνει παραγγελία, «Πέστε στο Λεωνίδα να βγει να με πάρει από έναν τηλεφωνικό θάλαμο.» Μου έκανε εντύπωση. Βγαίνω, «Τι είναι ρε Νίκο;» του λέω, λέει «Κοίτα να δεις …» το και το μου λέει, «… έχει υπόψη σου ότι εμείς θα πούμε …» και μου λέει τι θα λέγανε.
.- Για την παιδική χαρά αυτά;
Β. Ναι. «Να το έχεις υπόψη σου μην ερωτηθείς και εσύ. Εντάξει;», «Εντάξει.» Μετά λοιπόν από αυτό, εγώ άρχισα να τους αποφεύγω μην τους πάρω στο λαιμό μου, όχι τίποτα άλλο δηλαδή. Γυρίζοντας τώρα από την αυτήν …, αυτό είναι παρένθεση… γυρίζοντας από την εξορία και είναι λεπτό το γεγονός, εν συνεχεία γίνεται μία κίνηση και μάλιστα η κίνηση έγινε στην κηδεία της μητέρας του Ζαρκάδα …Είχε ξεκινήσει μια κίνηση, όχι μόνο από εμάς αλλά από άλλους και απέξω, για να κάνουμε μία διαμαρτυρία όσοι γυρίσανε από την εξορία για να αφήσουνε ελεύθερους και όσους είχαν μείνει στην εξορία. Έτσι; Και κυκλοφορούσε ένα κείμενο και βάζαμε υπογραφές.
Ν. Το οποίο πρέπει να ομολογήσω ότι ξεκίνησε από τον Μπουλούκο. Οι Μπουλούκοι ξεκινάγανε όλα τα κείμενα. Πρέπει να το παραδεχθούμε.
Β. Ναι, είχε υπογράψει και ο Κονοφάος, μιλάμε για το ‘71.. Το έχω το κείμενο εδώ στα δικά μου τα χαρτιά και ποιοι είχαν υπογράψει. Και λέγαμε ότι «Εμείς οι οποίοι πήγαμε στην εξορία και γυρίσαμε …» και τα λοιπά και τα λοιπά και το δημοσιεύει το ‘’Βήμα’’ και ‘’Τα Νέα’’. Και με τα ονόματα βεβαίως. Μα είμαστε όλοι από εξορία. Δεν ήταν κανείς που δεν πήγε εξορία. Δεν μας λένε τίποτα γι’ αυτό. Και μετά από λίγο πεθαίνει ο Σεφέρης. Και γίνεται η κηδεία του Σεφέρη που ήταν λίγο …, δεν ήταν σαν τη κηδεία του Γεώργιου του Παπανδρέου αλλά ήτανε… Ο Γιάννης ο Χαραλαμπόπουλος …Και εγώ και τα λοιπά. Την επομένη λοιπόν, ίσως με αφορμή αυτές τις δύο εκδηλώσεις. Χτυπάει το κουδούνι, «Αστυνομία ανοίξτε.». Αυτήν την ώρα με πάνε κατευθείαν σε τακτικό ανακριτή στο στρατοδικείο και μου διαβάζει όλα όσα υπήρχαν στην πρώτη, τίποτα το καινούργιο. Δηλαδή σαν να αναζωπυρωνόταν η οργάνωση των ΄΄Ελευθέρων Ελλήνων΄΄… Μου λέει λοιπόν «Τι έχεις να απολογηθείς γι’ αυτά;», Του λέω «Για στάσου …», ήταν ένας δικαστικός της στρατιωτικής δικαιοσύνης, του λέω «Δεν πρόκειται να απολογηθώ για τίποτα. Αρνούμαι να απολογηθώ. Αρνούμαι.» Λέει «Τι εννοείς; Δεν μπορείς να αρνηθείς.» Λέω «Αρνούμαι ούτε καν υπογράφω κανένα χαρτί. Αρνούμαι.», «Τότε …», μου λέει «… θα πας φυλακή.» Λέω «Να πάω στη φυλακή. Εγώ αρνούμαι. Δεν απολογούμαι.» Οπότε όπως ήμουνα με βάζουν σε τζιπ και Κορυδαλλό. Άκου τώρα την άλλη πλάκα. Φθάνω στον Κορυδαλλό, από Κορυδαλλό δεν είχα ιδέα βεβαίως. Με πάνε στο μηχανάκι, μου παίρνουν τα δακτυλικά αποτυπώματα και τα λοιπά, με πάνε σε μια αποθήκη, μου δίνουν μια κουβέρτα, ένα στρώμα και λέει «Πάμε.» Πάμε λοιπόν, ήταν ένα κελί. Αλλά από ότι καταλαβαίνω … Αυτό τουλάχιστον ήταν ένα κελί δικό σου, δεν ήταν δικό μου μάλλον. Θα σου πω τώρα. Όχι την πρώτη φορά δικό μου ήταν, μετά πήγα σε διπλό κελί. Μπαίνω μέσα λοιπόν, αλλά το κελί αυτό δεν είχε τίποτα μέσα, γιατί έπρεπε να κάνουμε το κρεβάτι, το κάναμε εκεί το κρεβάτι και ένα τραπέζι και μια καρέκλα, ήταν λοιπόν άδειο με μια χέστρα μέσ’ τη μέση. Μπαίνω λοιπόν εγώ μέσα, κλείνει η πόρτα από πίσω, ήμουνα σε μία χέστρα. Ακριβώς στο διπλανό κελί, ο οποίος με είχε δει από το ματάκι, είχαν τον Παντελή τον Καλαμάκη. «Λεώνιντας …» Ο Καλαμάκης με φώναζε πάντα ΄΄Λεώνιντας΄΄, ακούω μια φωνή σε μια στιγμή «Λώνιντας …» ο Καλαμάκης μου λέει «Άνοιξε το παραθυράκι.» Ανοίγω το παραθυράκι χώραγε ο λαιμός να βγει έξω, βγάζω το λαιμό μου και βλέπω στο διπλανό το λαιμό του Παντελή. «Τι γίνεται …» Λέω «… κύριε συνταγματάρχα …» μιλάγαμε με το βαθμό … Του λέω «Κύριε συνταγματάρχα με έχουν κλείσει …, θα τους γαμήσω την Παναγία …» λέω, «… με έχουν κλείσει σε ένα αποχωρητήριο.»
.- Δεν είχες καταλάβει ότι αυτό είναι το κελί το κανονικό;
Β. «Δεν είναι …» μου λέει «… αποχωρητήριο, το κελί είναι.», «Ποιο κελί;» λέω, «Εδώ δεν έχει τίποτα.», «Θα τα φέρουνε τώρα σε λίγο.» μου λέει.
.- Πόσο έμεινες Λεωνίδα στον Κορυδαλλό;
Β. Ένα χρόνο. Θα σου πω. Παραπάνω. Παραπάνω γιατί είχα το …, εγώ ήμουνα …, το κακούργημα. Εν πάση περιπτώσει, εκεί λοιπόν είχανε ένα κελί, μια πτέρυγα, είναι αυτή η περίφημη … η Α΄ πτέρυγα.
Ν. Το ’73 μετά δεν έπαθες την γαστρορραγία; (…) σε εξετάζανε εκεί πέρα, στις 21 Μαΐου το ’73.
Β. Είμαστε στον επάνω όροφο, ήμασταν Ελεύθεροι Έλληνες, τέσσερις Ελεύθεροι Έλληνες ήταν η ομάδα του Π.Α.Κ., οι μικροί, δηλαδή ο Σήφης ο Βαλλυράκης, ο Γιάννης ο Κυριαζής, ο Σπηλιόπουλος, ο Χαραλαμπόπουλος ο … Ο Κώστας ο Χαραλαμπόπουλος… Τον Χρήστο τον βρήκα μετά σε άλλη πτέρυγα. Ο δεύτερος όροφος ήταν άδειος και στο ισόγειο ήταν το Π.Α..Κ- των μεγάλων, δηλαδή ο …… ο Αλευράς ο Γιάννης, Τουλούπας, ο Σαρτζετάκης, ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος και κάτι τέτοιοι. Ο πρώτος που έφυγε από εκεί ήταν ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος. Σιγά σιγά είχαμε ξεμείνει … Εμείς εκεί είμαστε προφυλακισμένοι. Δεν είχαμε δηλαδή …Άρχισε να αδειάζει. Τα αντίθετα (…). Άρχισαν λοιπόν σιγά-σιγά οι αποφυλακίσεις και από τον πρώτο όροφο και από το ισόγειο. Γίνεται η δίκη των παιδιών Βαλλυράκη, Σπηλιόπουλου και τα λοιπά, αρπάνε την καταδίκη τους, τους φέρνουνε κι αυτούς και τους πάνε πλέον στη… στη Γ΄. Αδειάζαμε, αδειάζαμε, αδειάζαμε, ήταν και ο Τόμπρας εκεί μαζί. Και σε μία στιγμή είχαμε μείνει… Γίνεται η δίκη των μεγάλων … του Π.Α.Κ.. Εκεί μένει μόνο ο Πελοποννήσιος, ο Φώντας ο Πελοποννήσιος. Ο Γιαννόπουλος και ο Γρηγόρης ο Κασιμάτης, όλοι οι άλλοι φύγανε. Ήτανε ο Διαγόρας Χρονόπουλος με τον Θεοδοσόπουλο, δηλαδή είμαστε πανσπερμία εκεί πέρα, αλλά αυτοί φεύγανε σιγά σιγά και σε μία στιγμή είχαμε μείνει εγώ, ο Χαμπίπης … Ο Καλαμάκης, ο Τσούρσης … Όχι ο Καλαμάκης είχε φύγει. Τον Τσούρση τον φέρανε στο άλλο, στη Γ΄. Θα σου πω τώρα. Και έτσι μας παίρνουνε και εμάς από εκεί, γιατί είμαστε σαν το Σπαντάου που ήταν ένας. Είμαστε μια πτέρυγα μόνοι μας, εγώ, ο Χαμπίπης και ο Αλέκος ο Ζαρκάδας. Μας παίρνουν και μας πάνε στη Γ΄ και εμάς με τους κατάδικους.
.- Τους κεντρώους.
Β. Εκεί ήταν, ο πρώτος όροφος είμαστε εμείς, δεύτερος, τρίτος ήταν οι ποινικοί. Εκεί πάλι εκ περιτροπής, δηλαδή έφυγε ο Καλαμάκης ήρθε ο Μπλούτσος, έφυγε ο Μπλούτσος, ήρθε ο Τρούρσης… Ο Ζερβογιάννης όχι. Εκεί λοιπόν γνωριστήκαμε πλέον όλοι, εκεί πέρασε και ο Χρήστος ο Χαραλαμπόπουλος, ο Αλέκος ο Αρχάκης, …. ο Παντελάκης και αυτά …
.- 50 με 60 πολιτικοί κρατούμενοι που ήταν προελεύσεις Κέντρου … Και κάποιοι …, ο Άγγελος ο Πνευματικός και τα λοιπά.
Β. Ναι, ναι. Ο Άγγελος, μπράβο. Λοιπόν …Εκεί μένω μέχρι τον …
Ν. Να σου πω εγώ. Τον Δεκέμβριο του ’72. Περίπου ένα χρόνο. Δηλαδή …. Μέχρι το τέλος …, το τέλος του ’72. Στις αρχές του ’73 βγήκες νομίζω, δεν θυμάμαι και τον Μάιο του ’73 σε ξαναπιάνουν.
Β. Με πιάσανε ετοιμοθάνατο στην κλινική, τη Θεραπευτική εδώ … στην Συγγρού. Με διάτρηση. Περιτονίτιδα. Πρώτη μέρα μπήκε ο φρουρός. … Ορισμένα πλέον από εκεί και πέρα…, γυρνάμε πλέον και είμαστε ένα διάστημα όλοι ελεύθεροι. Εγώ έχω κολλήσει πολύ από την εξορία με το Σπύρο το Μουστακλή, ο οποίος προς τιμήν του ερχόταν και στον Κορυδαλλό και με έβλεπε, μου έστελνε φαΐ στον Κορυδαλλό …
Ν. Και ο Αλέκος ο Ζαρκάδας έτσι πιάστηκε και μπήκε και αυτός στον Κορυδαλλό, πήγε και ζήτησε κανονική αίτηση … να κάνει επισκεπτήριο στον Λεωνίδα, μαζί με τον …, ο αδερφός του ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καναδά, είχε έλθει κι αυτός, να πάει και ο καθηγητής ο αδερφός του. Και μετά τον ξαναπιάσανε και αυτόν. Ναι. «Περάστε.» λέει και …
Β. Λοιπόν, εν πάση περιπτώσει, τώρα σ’ αυτό το μεσοδιάστημα που μεσολάβησε, μέχρι το ‘73 που έγινε η ιστορία με το κίνημα του Ναυτικού, εγώ βλεπόμουνα και κουβεντιάζαμε πολύ με το Σπύρο το Μουστακλή και είχαμε κατά κάποιο τρόπο εξαγριωθεί, διότι απλά οι μεγάλοι, οι Ελεύθεροι Έλληνες, είχε έρθει εντολή Είναι σημαδεμένη η τράπουλα και περιμέναμε να δούμε τι θα γίνει. Λοιπόν βλέπω το Σπύρο, ήπιαμε καφέ μια μέρα και τα λοιπά, του λέω «Δεν πάει βρε Σπύρο, πολύ έχουμε αδρανοποιηθεί.» και τα λοιπά, «Κι εγώ το ίδιο …» μου λέει, «… θέλω και πρέπει κάτι να κάνουμε, δεν πάμε να δούμε τον Παπανικολάου το συνταγματάρχη …», ο οποίος είχε επαφές με την ηγεσία …της οργάνωσης να πούμε, «… να του πούμε ότι …», «Πάμε.» του λέω. Πραγματικά λοιπόν του τηλεφωνούμε, «Θέλουμε να σας δούμε.» Λέει «Ελάτε.». Φθάνουμε λοιπόν επάνω, του λέμε «Κύριε συνταγματάρχα κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς.»
Ν. Μείνατε πολύ καιρό έξω …
Β. «Κάτι πρέπει να κάνουμε …» και τα λοιπά. Λέει «Παιδιά, κοιτάξτε να δείτε. Να κάνετε λίγο υπομονή. Πρέπει να κάνετε υπομονή, αυτή τη στιγμή δεν ωφελεί να κάνουμε οτιδήποτε διότι είμαστε σταμπαρισμένοι …» και τα λοιπά. Πραγματικά μετά μάθαμε ότι στο σπίτι μου από κάτω… μου τα έχουν πει μετά την πτώση της δικτατορίας, ότι υπήρχε στημένος άνθρωπος στην ίδια πολυκατοικία που έμενα εγώ, ο οποίος παρακολουθούσε τις κινήσεις μου.
Ν. Και ο οποίος ήρθε μάρτυρας κατηγορίας στο στρατοδικείο. Ο Λουκόπουλος.
Β. Μπράβο. ναι. Λοιπόν, φύγαμε απογοητευμένοι. Και μου λέει ο Σπύρος «Τι περιμένεις; Τους ξέρω εγώ τους … Την Παναγία τους και τον Χριστό τους ….»
.- Έβριζε ο Σπύρος.
Β. « … χεσμένοι …» και τα λοιπά. Εντάξει. «Τι κάνουμε λοιπόν;», «Εντάξει θα τα ξαναπούμε», «Θα τα ξαναπούμε.» Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όχι πολύ μεγάλο, μου τηλεφωνεί, «Θέλω να σε δω επειγόντως» μου λέει. Δίνουμε ραντεβού στο πατάρι του Λουμίδη. Πηγαίνω, «Τι γίνεται ρε Σπύρο;», μου λέει «κοίταξε να δεις, κάτι πολύ σοβαρό.» «Τι σοβαρό;» Με τον Ιπποκράτη τον Σαβούρα ήμασταν μαζί εξορία στην Σαμοθράκη. Έχουμε κάνει εξορία μαζί. Μου λέει «Ο Ιπποκράτης ο Σαβούρας έχει όπλα, πολλά, έχει πολλά όπλα, τα είδα.» «Τι όπλα έχει ρε Σπύρο;» « Έχει καλάζνικοφ, έχει χειροβομβίδες έχει αυτά.», «Πού τα έχει;» Μου λέει «Σε ένα σπίτι στο Παλιό Φάληρο.», «Ρε συ …» του λέω «… αυτά δεν πρέπει να κυκλοφορούν, πρέπει κάπου να ασφαλιστούν μέχρι να δούμε τι μπορεί να γίνει, τι θα τα κάνουμε. Τι όπλα, τι θα τα κάνουμε; Θα κάνουμε αντάρτικο …;» και τα λοιπά. Ο μόνος για αντάρτικο ήταν ο Καρούσος βέβαια, ο οποίος είχε κάνει και αντάρτης αλλά να το έλεγε πολύ νωρίτερα, με τον Οπρόπουλο. Όταν ο Οπρόπουλος ήταν στα καλά του να πούμε, να βγει ο Καρούσος με μια ομάδα στο βουνό …, καλά δεν έγιναν αυτά, ήταν στα σχέδια. Του λέω «Εντάξει… πρέπει κατ’ αρχήν να ασφαλίσουμε αυτά τα όπλα κάπου, ούτως ώστε να μην μπορεί να τα βρει κανείς και εν συνεχεία να συνεννοηθούμε με τον Σαβούρα, να δούμε τι μπορεί να τα κάνει τα όπλα …» και τα λοιπά, «… και πώς μπορούμε πλέον εμείς, γιατί όπως μου τα λες δεν είναι ένα πιστόλι …» ένα πιστόλι καλό είναι αλλά εδώ μου μίλαγε τώρα για πολυβόλα, για χειροβομβίδες και τα λοιπά.
.- Για δυναμίτες, για εκρηκτικά;
Β. Τα είχαν φέρει στο στρατοδικείο …… και έλεγε ο πρόεδρος του στρατοδικείου «Γυρίστε τα από εκεί. Γυρίστε τα από εκεί.»
Ν. Κύριο εισαγγελέα, τον επίτροπο του …, που είναι τώρα …, που είναι τώρα εισαγγελέας εφετών …Ο κύριος Φλωράτος και ήταν στην περιοχή του Κορυδαλλού μέχρι πρότινος. Δεν ξέρω τώρα που είναι. Και πάει για εισαγ…, πες το …, πως το είπες; Και ο οποίος έκανε ότι μπορείς να φανταστείς.
Β. Ήταν στη συνέχεια και στου Μήνη τη δίκη. Πρόσεχε τώρα. Λοιπόν αυτή είναι η τελευταία φορά που εγώ βλέπω το Σπύρο στα καλά του… . Είναι η τελευταία φορά που είμαστε και οι δύο στα καλά μας και βλεπόμαστε. Διότι εγώ μετά από μικρό χρονικό διάστημα παθαίνω …19 Μαΐου παθαίνω τη διάτρηση στομάχου, περιτονίτιδα, δεν είχαμε στο ναυτικό νοσοκομείο δικαίωμα και τα λοιπά, με πετάνε σε μία κλινική εδώ στη λεωφόρο Συγγρού … Με έσωσε ένας νεαρός γιατρός … Επέμενε να με ανοίξουν διότι …
Ν. Κάποιος που είχα φέρει εγώ, Κιλιο…, πως το λένε; (…) και τα λοιπά, λέγανε ότι είναι κολικός νεφρού και περνούσανε οι ώρες και δεν μπορούσε να το γυρίσει … «Εγώ φεύγω από το συμβούλιο, θα πεθάνει ο άνθρωπος. Να τον ανοίξουμε και …» έτσι και έγινε.
Β. Λοιπόν και όπως είμαι εγώ εκεί τέζα, εγώ πλέον με σωλήνες, με … ήταν 22 Μαΐου, είχα αρχίσει να επικοινωνώ με το περιβάλλον, αλλά ήμουνα ακίνητος στο κρεβάτι και τα λοιπά. Και της λέω της Νότας «Φέρε μου μια εφημερίδα.» Θυμάσαι; Έτσι έγινε. Το θυμάμαι καλά. Θα σου πω γιατί. Και μου φέρνουν μια εφημερίδα και διαβάζω ότι το «ΒΕΛΟΣ» στο Φιουμιτσίνο και τα λοιπά και από κάτω αφού έλεγε …, είχε τον Κονοφάο είχε φωτογραφία … οι αρχηγοί του κινήματος και τα λοιπά …. Και παραδίπλα βλέπω «Συνελήφθησαν ο Σαββούρας, ο Ζαρκάδας και ο Μουστακλής …» και ο Μουστακλής. Και της λέω της Νότας με παράπονο, το θυμάσαι αυτό; «Ρε τα κωλόπαιδα, τι κάνανε και εμένα δεν με πιάσανε;» εμείς ήμασταν η ίδια ομάδα. Ήμασταν μια ομάδα εμείς τώρα. Και μου λέει η Νότα «Σε έχουν πιάσει και εσένα.» Ήτανε απ’ έξω ο σκοπός. Και μετά μετακόμισε και ήρθε μέσα. Να σου πω τι έγινε. Εγώ παθαίνω τη διάτρηση στις 19, 20 του μηνός έρχεται ο Μουστακλής να με δει … πριν συλληφθεί. Ήτανε από τους πρώτους που ήρθε, και εγώ δεν επικοινωνούσα καλά με το περιβάλλον. Τον είδα λοιπόν, τον ένιωσα να σκύβει από πάνω μου και αφού μου χάιδεψε το μέτωπο ξέρω ‘γω και τα λοιπά, τον άκουσα να μονολογεί, «Τώρα βρήκες να το πάθεις;» Το θυμάμαι καλά αυτό. Και μάλιστα εγώ μέσα στην παραζάλη μου, δεν καταλάβαινα και καλά, λέω «Τι μου λέει αυτός ο μαλάκας τώρα;» Μου λέει «Τώρα βρήκες να το πάθεις;» Και την επόμενη ή την μεθεπομένη είναι που διαβάζω στην εφημερίδα ότι συνελήφθησαν, και λέω, σου λέω «Τι κάνανε τα κωλόπαιδα και εγώ δεν το ξέρω;»
Ν. …Ήτανε ο Γαλικόπουλος, ο Γαλικόπουλος ήτανε ο αστυνομικός ασφαλείας …
Β. Ο οποίος μου πήρε την πρώτη κατάθεση… ήρθε ο Μιχάλης ο Βαρδάνης … Με ένα κουτί γλυκά. Αφήνει τα γλυκά ο Μιχάλης και την κοπανάει. Και φεύγει.
.- Ένα λεπτό. Εσύ ήσουνα με αυτούς οργανωμένος με τον Σπύρο το Μουστακλή δηλαδή …
Β. Τον Παπανικολάου, τον Ζαρκάδα …Που συλλαμβάνονται…. Και δεν είχε συλληφθεί ο Μιχάλης. Αυτό δεν το …, εάν είναι … Ο Μιχάλης συλλαμβάνεται μόνο με το Πολυτεχνείο. Δηλαδή την …. Με το κίνημα του ναυτικού. Συγνώμη ναι. Συλλαμβάνεται με το κίνημα του ναυτικού, διότι όταν φαίνεται επέλεξαν τον Σπύρο για τη Σύρο, όταν επέλεξαν τον Σπύρο για τη Σύρο είχε πει ο Σπύρος «Να πάρω μαζί μου …» κάπως έτσι πρέπει να είχε γίνει. Δεν ξέρω. Δεν τα ξέρω καλά αυτά.
Ν. Έγινε το εξής. Ήρθαν..στις 22 του μηνός και…, ο Δασκαλόπουλος ήταν αστυνομικός διευθυντής Αθηνών …κατά καλή σύμπτωση και τύχη ο κλινικάρχης ο (…) του Γαρουφαλίδη, ήταν ο ιδιοκτήτης της κλινικής, ήταν σύγαμπρος του Δασκαλόπουλου, είχαν πάρει δύο αδελφές. Και του λέει, προς τιμήν του ο Βαλσαμίδης, ως γιατρός πια, ότι «Εγώ δεν στον δίνω. Αν θέλεις πάρτον υπ’ ευθύνη σου, εγώ δεν υπογράφω για να φύγει από εδώ.» Και έτσι έμεινε άλλες δέκα μέρες …Έμεινε ο φρουρός απ’ έξω και μετά του βγάλανε τα σωληνάκια και τα αυτά και τον πήρανε.
.- Λεωνίδα πως τη λέγανε αυτή την οργάνωση;
Β. Ελληνική Αντιστασιακή Νεολαία. Πρόσεξε να δεις, …
.- Τι δραστηριότητα είχατε;
Β. Καμία εγώ ….. Πέραν του ότι ο Μουστακλής είχε δει τα όπλα αυτά και τα λοιπά, τα οποία μου τα είχε πει, έτσι; Ο Σαββούρας είχε κάνει μία οργάνωση, στην οποία είχε αυτοχρισθεί αρχηγός της … Λοιπόν εν πάση περιπτώσει … και είχε κάποιος από το Ναυτικό επαφές με το Σαββούρα.
.- Ο Μασουρίδης ήτανε; Ποιος ήτανε;
Β. Ο Ροζάκης ίσως. Ναι γιατί έμενε …, το γραφείο του Ροζάκη ήτανε στην ίδιο πολυκατοικία στο Κολωνάκι, που είχε το κτηνιατρείο από κάτω ο Ιπποκράτης. Γνωριζόντουσαν καλά δηλαδή. Λοιπόν και ο Γιώργος ο Πάλιος. Ο Γιώργος ο Πάλιος είχε επαφές με τον Ιπποκράτη …. Ναι, πρόσεξε τώρα να δεις. Γιατί μένουμε τώρα … Ο Ιπποκράτης (…) ο Σαββούρας είχε κάνει μία φανταστική οργάνωση στο μυαλό του, χωρίς όμως εμείς να έχουμε ειδοποιηθεί … αλλά είχε ετοιμάσει να μας στείλει επιστολές από τον αρχηγό της οργανώσεως …Τον στρατηγό Πορφύρη … Στην πρώτη αυτή, ο οποίος θα μας έλεγε ότι είναι γνωστή η δράση μας και τα λοιπά, κατά της χούντας, γι’ αυτό το λόγο εκτιμώντας την αντιχουντική μας θέση και τα λοιπά μας διορίζει. Και μας έδινε διορισμούς. Λοιπόν, εκεί όταν με πιάνει εμένα, με πηγαίνουνε στην ασφάλεια, δέκα ημέρες μετά που έμεινα … με τους σωλήνες, με πηγαίνουνε, είχα μείνει …, μη γελάσεις, 45 κιλά …. Καταλαβαίνεις πως ήμουνα …. Λοιπόν, ήμουνα λείψανο όπως το λες. Με πάνε λοιπόν εκεί… Έχουνε γίνει οι συλλήψεις των αξιωματικών του ναυτικού …. Εμένα βέβαια στην κατάθεση που μου κάνανε, μου λένε «Τι γνωρίζεις για το κίνημα του Ναυτικού;» Και εκεί τους απαντώ να πούμε ότι «Μη με μπερδεύετε με προδότες. Διότι εγώ …Εγώ αξιωματικούς οι οποίοι υπηρέτησαν το καθεστώς να πούμε, τους θεωρώ επίορκους του όρκου τους …» και τα λοιπά, « … και δεν ξέρω τίποτα ούτε μπορούσα να ξέρω.» και τα λοιπά. Πάει αυτό. Εκεί λοιπόν είμαστε στην ταράτσα της Μεσογείων …… της οδού Μεσογείων και στην αρχή πάλι δεν επικοινωνούμε, είναι δηλαδή ο Σαββούρας, ο Ζαρκάδας, εγώ, ο Παπανικολάου … Τον Μουστακλή λοιπόν τον έχουνε πάρει… Αυτοί είχαν κατά νου έναν – έναν, επειδή στην Ε.Σ.Α. ήταν γεμάτα τα κελιά και τα λοιπά, ένας-ένας να πηγαίνει από την ασφάλεια στην ΕΣΑ, να ξαναγυρίζει, να πηγαίνει δεύτερος. Και στην πραγματικότητα όμως εκεί μας έσωσε και θα σου πω γιατί. Απ’ ότι κατάλαβα. Εγώ όταν πήγα μετά από δέκα μέρες εκεί και επικοινώνησα με τους υπολοίπους, μου είπαν ότι ανησυχούμε πολύ διότι ήταν και ο Μουστακλής μαζί μας και τον έχουν πάρει. Και μετά από λίγο σε ένα επισκεπτήριο που έρχεται η αδελφή του Ζαρκάδα, μας δίνει την είδηση ότι ο Μουστακλής είναι …, είτε έχει πεθάνει ή ότι είναι ετοιμοθάνατος. Και βέβαια αυτοί σταματήσανε … Κανέναν από μας δεν πήρανε στο …
.- Πόσο μείνατε μέσα τότε Λεωνίδα;
Β. Α, μείναμε πολύ, μείναμε πολύ. Μείναμε περίπου δυο μήνες.
.- Εμείς δεν συναντηθήκαμε, ήμουνα στον Κορυδαλλό και με πάνε στην Αίγινα. Ήταν να φέρουνε του κινήματος μέσα.
Β. Εγώ για σένα μαθαίνω όταν μας πήγαν στον Κορυδαλλό, από τον Μήνη, «Τι παιδί …» γιατί εγώ τον Μήνη τον είχα συναντήσει την πρώτη φορά …, τον ήξερα πλέον τον Τάσο.
ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ