Έρχεται η λήθη για το αίμα που χύθηκε στην Ευρώπη; Είναι δυνατόν τα εγκλήματα των ναζί να “ξεχαστούν” και πολύ χειρότερα να επαναληφθούν; Και τι θα γίνει όταν θα πάψουν να υπάρχουν επιζώντες της φρίκης ; Τα ερωτήματα ακούγονται πολύ επίκαιρα αν κι έχουν τεθεί πριν από την ετυμηγορία Ευρωπαίων ψηφοφόρων οι οποίοι με την ψήφο τους δήλωσαν ότι εμπιστεύονται το μέλλον τους σε ακροδεξιούς, φασίστες και νεοναζί.
Η συζήτηση για την λήθη των εγκλημάτων της ναζιστικής Γερμανίας, γίνεται στην ίδια την Γερμανία . Σε ρεπορτάζ της DW που υπογράφει η Ειρήνη Αναστασοπούλου γίνεται αναφορά στο φεστιβάλ φιλοσοσφίας PhilCologne στην Κολωνία.
Εκεί ο γερμανός συγγραφέας Μάρτιν Βάλζερ και η ειδική σε θέματα συλλογικής μνήμης και «κουλτούρας μνήμης», έχει γράψει πολλά βιβλία για τη «μακρά σκιά του παρελθόντος» Αλέιντα Άσμαν κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημα αν “υπάρχει καλή λήθη”.
Ο συγγραφέας παλιότερα είχε παραδεχτεί ότι η “ασταμάτητη παρουσία της ντροπής” τον έκανε να θέλει να κλείσει τα μάτια στην σκληρή αλήθεια του παρελθόντος και είχε μιλήσει για εκμετάλλευση των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην Γερμανία αλλά όλα αυτά είχαν γίνει το 1998.
Τώρα παραδέχεται ότι τα είχε πει γιατί “ως γνώστης του μιντιακού παιγνιδιού γνωρίζει ότι «ο Χίτλερ και το Άουσβιτς φέρνουν ποσοστά τηλεθέασης»!!!
Η Άσμαν από την άλλη επισήμανε ότι “η συλλογική μνήμη είναι κάτι σαν ένα «συμβόλαιο» με τις επερχόμενες γενιές, που εξερευνούν την κληρονομιά των προηγούμενων γενεών. Οι δύο ομιλητές συμφώνησαν ότι τα εγκλήματα που έγιναν στο Άουσβιτς και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανήκουν σε σειρά γεγονότων που οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει ότι δεν θέλουν να ξεχάσουν. Αλλά πώς λειτουργεί η μνήμη στο μέλλον; Όταν μάλιστα σε λίγο εκλείψουν όλοι οι επιζώντες του ολοκαυτώματος; Η ‘Ασμαν απαντά παραπέμποντας σε μουσεία, σε μνημεία και σε εκδηλώσεις μνήμης. Με την επιφύλαξη ότι η συμμετοχή στη συλλογική μνήμη δυσκολεύεται, όταν δεν υπάρχει άμεση σχέση με το γεγονός μέσω των γονέων ή προγόνων. Και προτείνει να πέσουν τα «σύνορα της μνήμης» ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς μέσω του διαλόγου. Με αυτόν τον τρόπο προωθείται η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση. «Η κουλτούρα μνήμης ζει, είναι σταθερή και υπό αυτήν την έννοια θα πρέπει να μπορεί να μεταλλάσσεται», γράφει στο βιβλίο της «Η νέα δυσφορία στην κουλτούρα μνήμης».
Στην Ελλάδα πάντως η λήθη φαίνεται ότι έχει έρθει για ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων.
Διαβάστε ακόμη:
ΔΙΣΤΟΜΟ: «Ο υπουργός Δικαιοσύνης «εκτέλεσε ηθικά» για δεύτερη φορά τα θύματα των ναζί»
Ο «κεραυνοβόλος πόλεμος» του Χίτλερ κατέληξε σε σφαγές αμάχων.Πλάνα εποχής