Ο ήλιος έγερνε στη δύση, καθώς το τελευταίο από τα τουρκικά πλοία εγκατέλειπε το Αιγαίο και γυρνούσε να κρυφτεί στα στενά του Ελλησπόντου. Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, από τη γέφυρα του θωρηκτού «Αβέρωφ», καλούσε τα κανόνια να σιγήσουν κι άκουγε με υπερηφάνεια τις ιαχές των ανδρών του ελληνικού στόλου. Η ναυμαχία της Λήμνου μόλις είχε τελειώσει.
Μετά την ήττα του στη ναυμαχία της Έλλης (βλ.3.12.1912), ο τουρκικός στόλος είχε κάνει τη δεύτερη και τελευταία του απόπειρα να βγει στο Αιγαίο. Τέσσερα θωρηκτά («Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα», «Τουργούτ Ρέις», «Μεσουδιέ» και «Μετζιτιέ») και οκτώ ελαφρά πολεμικά πλοία ξεμύτισαν το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 1913. Σκοπός τους ήταν να ενισχύσουν τον τουρκικό στρατό που νικιόταν παντού, στη στεριά, από τους Έλληνες, οι οποίοι συνέχιζαν μόνοι τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο.
Απέναντι στον τουρκικό στόλο, ο ελληνικός αντιπαρέταξε τη ναυαρχίδα του, το θωρηκτό «Αβέρωφ», και τα, επίσης θωρηκτά, «Ύδρα», «Σπέτσες» και «Ψαρά», μαζί με οκτώ αντιτορπιλικά.
Το «Μεσουδιέ» βγήκε πρώτο εκτός μάχης με τους άνδρες του να προσπαθούν να σβήσουν την φωτιά και να μαζέψουν τους νεκρούς τους. Το «Μετζιτιέ» ήταν το δεύτερο που έκανε στροφή να φύγει. Η έκρηξη στο «Μπαρμπαρόσα» έγινε σύνθημα φυγής. Κι επειδή ο πειρατής του 17ου αιώνα, του οποίου το όνομα έφερε το πλοίο, ποτέ δεν το είχε σκάσει από ναυμαχία, κάποιος θεώρησε πρέπον να υποστείλει την δοξασμένη σημαία του. Το «Τουργκούτ Ρέις» έμεινε τελευταίο. Αποφάσισε κι αυτό να φύγει, όταν είδε τον «Αβέρωφ» να πλέει ίσα καταπάνω του.
Η ελληνική ναυαρχίδα χύθηκε πίσω από τα εχθρικά πλοία κυνηγώντας, μόνη αυτή, ολόκληρο τον τουρκικό στόλο. Ο «Αβέρωφ» έμοιαζε να χορεύει πάνω στα κύματα: Μια έδειχνε τη δεξιά του πλευρά, μια την αριστερή. Μια βαρούσαν τα δίδυμα κανόνια της αριστερής πλευράς, μια χτυπούσαν εκείνα της δεξιάς.
Από την έναρξη της ναυμαχίας ως τη στιγμή που και το τελευταίο τουρκικό πλοίο χώθηκε στα Δαρδανέλια είχαν περάσει ακριβώς τρεις ώρες.
Ως τις 30 Μαΐου, οπότε τέλειωσε ο πόλεμος, τουρκικό πλοίο δεν ξαναβγήκε από τα στενά. Απερίσπαστοι οι Έλληνες απελευθέρωσαν ένα προς ένα όλα τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα, που κατείχαν οι Ιταλοί.
Για τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, η δόξα επιφύλασσε νέους θριάμβους, στο πεδίο της πολιτικής αυτή τη φορά.
ΠΗΓΗ: historyreport.gr