Ηταν Τρίτη 3 Νοεμβρίου του 1898 ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης αναχώρησε απο το λιμάνι της Σούδας, στην Κρήτη. Για εκείνη την μέρα η Ιστορία θα γράψει οτι η Κρήτη απελευθερώθηκε.
Όπως γράφει στην ιστοσελίδα Candianews.gr o Αλέκος Α. Ανδρικάκης, στις 3 Νοεμβρίου 1898, «η Ιστορία θα γράψει πως η Κρήτη απελευθερώθηκε από την οθωμανική αυτοκρατορία. Δεν έμεινε όμως ελεύθερη ούτε ανεξάρτητη στην πραγματικότητα. Τον τουρκικό ζυγό αντικατέστησε, μέχρι και την ημέρα της ένωσης με την Ελλάδα, η στρατιωτική παρουσία των μεγάλων δυνάμεων. Αυτή που εμπόδισε, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, την άμεση ένωση και, στη συνέχεια, καθυστέρησε όσο μπορούσε την ένταξη της Κρήτης στο ελληνικό κράτος.
Η ιστορική πραγματικότητα είναι ότι οι τουρκικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το νησί, μετά από κατοχή 229 χρόνων, εξαιτίας της απαίτησης των μεγάλων δυνάμεων και κυρίως της Αγγλίας. Αυτό όμως δεν συνέβη στο όνομα του διεθνούς δικαίου και της ελευθερίας των Κρητών.
Η στάση των μεγάλων δυνάμεων, και κυρίως της Αγγλίας, ήταν κατεξοχήν φιλοτουρκική σε όλες τις κρητικές επαναστάσεις της τελικής φάσης του Κρητικού Ζητήματος.»
Σύμφωνα με το Wikipedia τον Αύγουστο του 1898 οι Τούρκοι προχώρησαν σε άγριες σφαγές των Χριστιανών στο Ηράκλειο πράγμα που οδήγησε τους ξένους ναυάρχους στην απόφαση για την απομάκρυνση των Τούρκων. Η Τουρκική χωροφυλακή αποχώρησε μαζί με τον Τουρκικό στρατό, ενώ οι ναύαρχοι ανέλαβαν την διοίκηση της Μεγαλονήσου. Στο διάστημα που μεσολάβησε έως την άφιξη του πρίγκιπα Γεώργιου, τον Δεκέμβριο του 1898, η Μεγαλόνησος διοικείτο από τους Διοικητές των Διεθνών στρατευμάτων. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νόμο Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακίων.
«Στην απόφαση όμως της εκδίωξης έπαιξε καταλυτικό ρόλο το γεγονός ότι ανάμεσα στα θύματα του Ηρακλείου ήταν 18 Άγγλοι (Σκωτσέζοι για την ακρίβεια) στρατιωτικοί. Αυτό εξόργισε την αγγλική διοίκηση, που είχε ανεχτεί προηγουμένως τις προκλήσεις των Τούρκων. Κι έτσι τιμώρησε την οθωμανική αυτοκρατορία και με την εκδίωξη του στρατού της και με τον απαγχονισμό των πρωταιτίων των σφαγών. Μάλιστα όταν ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης έφευγε, στις φυλακές των Χανίων υπήρχαν ακόμη φυλακισμένοι από τους πρωταιτίους βασιβουζούκους, που οδηγήθηκαν στην κρεμάλα λίγο αργότερα» γράφει ο Α. Ανδρικάκης.
Πηγη – Candianews.gr