Το ταξίδι της Μέρκελ στην Άγκυρα, μια εβδομάδα μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις και τα δώρα στον Ερντογάν για να βοηθήσει στην κρίση με τους πρόσφυγες, αποτελεί “ψήφο εμπιστοσύνης” του Βερολίνου στον Ταγίπ Ερντογάν που φαίνεται ότι εκπληρώνει όλες τις προϋποθέσεις για να έχει την γερμανική στήριξη: είναι αυταρχικός,αντιδημοκράτης και αδίστακτος!
Επιπλέον είναι πολύ καλός πελάτης . Κι αυτά το Βερολίνο επίσης τα εκτιμά.
Η στήριξη Μέρκελ βέβαια αν κρίνουμε από τα δικά μας δεν λέει τίποτα. Ο Αντώνης Σαμαράς το βίωσε. Ο Ερντογάν “κυνηγά” την αυτοδυναμία του AKP και ελπίζει ότι τα 3 δις των ευρωπαίων φορολογουμενων που απλόχερα του δίνουν Βερολίνο και Βρυξέλλες θα του αποδώσουν τις απαιτούμενες ψήφους.
Η Μέρκελ συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέντ Νταβούτογλου και θα γίνει δεκτή από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ενρτογάν. Οι συνομιλίες θα αφορούν κυρίως την κοινή μάχη κατά της τρομοκρατίας, την κατάσταση στη Συρία, τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, καθώς και διμερή θέματα.
Το αξιοσημείωτο είναι πως η Μέρκελ επέλεξε να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη μόλις δυο εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως ο Ενρντογάν να προσπαθήσει να την κάνει… μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, εν μέσω των αυξανόμενων ανησυχιών στην Ευρώπη σχετικά με την ελευθερία του λόγου στην εύθραυστη δημοκρατία της Τουρκίας.
«Έχει καταφέρει να βάλει τον εαυτό της σε μια κατάσταση όπου δεν κερδίζει κανείς», δήλωσε ο Εκίν Ντελιγκέζ, Γερμανός βουλευτής των Πράσινων με τουρκική καταγωγή. «Και σε αυτή την κατάσταση η Μέρκελ εμφανίζεται επιθυμώντας τη φιλία! Ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό και το εκμεταλλεύεται», τόνισε ο ίδιος.
Η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται να μην διαθέτει αρκετά διαπραγματευτικά χαρτιά για να καταφέρει να περάσει το δικό της απέναντι στην Τουρκία, κυρίως καθώς μόλις 10 ημέρες πριν είχε επαναλάβει την αντίθεσή της στην ένταξη της Άγκυρας στην ΕΕ.
Η δήλωση της Μέρκελ έγινε πριν την πρόταση της ΕΕ προς την Τουρκία ενός «σχεδίου δράσης» για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, στο οποίο περιλαμβάνεται «η ανανέωση» των ενταξιακών συνομιλιών, καθώς και το ενδεχόμενο να εκδίδονται πιο εύκολα βίζες για τους Τούρκους που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη.
Ο Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχουν συμφέρον να αποφύγουν να φανεί ότι ξεπουλιούνται για να βοηθήσουν τους αχάριστους Ευρωπαίους. Ο Τούρκος πρόεδρος εκμεταλλεύεται αυτή την ευκαιρία για να ενισχύσει την επιρροή του στην Ευρώπη και τη Μέρκελ. Εξάλλου την Παρασκευή κατηγόρησε και πάλι την ΕΕ για ανειλικρίνεια σε ό,τι αφορά τις ενταξιακές συνομιλίες με την Τουρκία.
Στην πραγματικότητα τόσο ο Ερντογάν όσο και η Μέρκελ γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο βραχυπρόθεσμα η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ. Όμως και οι δύο έχουν κάτι να κερδίσουν από τη σημερινή συνάντηση: Για τη Γερμανίδα καγκελάριο η επιβεβαίωση από την Τουρκία της δέσμευσής της στο σχέδιο δράσης είναι σημαντική ώστε να περιοριστεί η εισροή προσφύγων στη χώρα της και να μειωθεί η πίεση που ασκείται στην Μέρκελ στο εσωτερικό ακόμη και από το ίδιο της το κόμμα.
Για τον Τούρκο πρόεδρο, το να κερδίσει μια υπόσχεση ότι θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες ώστε οι Τούρκοι πολίτες να μπορούν να ταξιδεύουν στην ΕΕ χωρίς βίζα ενδέχεται να τον ενισχύσει πολιτικά ενόψει των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου. Παράλληλα η ένταξη της Τουρκίας στον κατάλογο με τις «ασφαλείς χώρες» μπορεί να βοηθήσει τον τουρισμό της χώρας.
Ένας Γερμανός αξιωματούχος δήλωσε την Τετάρτη ότι το Βερολίνο είναι διατεθειμένο να στηρίξει την πρόταση της ΕΕ να συμπεριληφθεί η Τουρκία σε αυτό τον κατάλογο, κάτι το οποίο μέχρι τώρα η Γερμανία αντιμετώπιζε επιφυλακτικά εξαιτίας των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Άγκυρα και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει την κουρδική μειονότητα.
Όμως η Μέρκελ δέχεται πιέσεις να μην θυσιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα προς όφελος της ευρωπαϊκής ρεαλπολιτίκ. «Η Μέρκελ θα πρέπει να θέσει τις αρχές πάνω από την πολιτική στις συζητήσεις της με την τουρκική κυβέρνηση», δήλωσε ο Άντριου Γκάρνερ της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο η Άγκυρα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες.