Ποιος είναι ο «εγκέφαλος» της λογοκρισίας στο σύστημα Ερντογάν

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την επιχείρηση ελέγχου  του Τύπου της γειτονικής χώρας από την Τουρκική Κυβέρνηση  εμπεριέχονται σε άρθρο γνώμης, του Ορχάν Μπουρσαλί στη  Cumhuriyet.

Θέση του κ.  Μπουρσαλί είναι ότι η κυβέρνηση έχει αποκτήσει τον έλεγχο των ΜΜΕ, μέσα από συστηματικές ενέργειές της που σε μια επιγραμματική διατύπωση κωδικοποιούνται στην εξαγορά φορέων των Μέσων, την άσκηση συνεχών οικονομικών και πολιτικών πιέσεων σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια, τον εξαναγκασμό σε απολύσεις συντακτών και την επιβολή ευνοϊκών για το έργο της δημοσιευμάτων. «Εγκέφαλος» των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, σύμφωνα με τον αρθρογράφο θεωρείται ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ερντογάν, κ. Γιαλτσίν Ακντογάν.
Ωστόσο, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιμένουν ότι υπάρχει ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία – με το επιχείρημα, ότι, εάν δεν υπήρχε, οι εφημερίδες δε θα δημοσίευαν αβίαστα επικριτικά σχόλια για την τουρκική Κυβέρνηση στο σύνολό της, ούτε και χωριστά για καθέναν από τους Υπουργούς της .
Ο κ. Μπουρσαλί αναφέρεται ειδικά σε κάποιες βασικές πτυχές που συνθέτουν, κατά τη γνώμη του, το τοπίο των ΜΜΕ στη σημερινή Τουρκία :
 
-          Το κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ) εμμένει πεισματικά ότι η Τουρκία είναι μια προηγμένη δημοκρατία και η αντιμετώπιση των δημοσιευμάτων του Τύπου θα πρέπει να είναι συμβατή με αυτή τη γραμμή. Ακολούθως, η Κυβέρνηση απέχει από τακτικές φίμωσης του Τύπου, διότι μια τέτοια επιλογή θα έθετε εν αμφιβόλω το «δημοκρατικό» προφίλ της.
 
-          Οι πολίτες έχουν επίγνωση της πίεσης που το ΑΚΡ ασκεί στα ΜΜΕ. Φαίνεται πλέον ότι και η Δύση συμμερίζεται αυτή την άποψη. Ενώ μέχρι πρόσφατα, οι αντιδράσεις της στις κυβερνητικές πιέσεις των ΜΜΕ ήταν ασθενείς, εδώ και μερικά χρόνια υιοθετεί αδιαλείπτως, στις ετήσιες εκθέσεις της, επικριτική στάση στον τρόπο αντιμετώπισης των ΜΜΕ από την τουρκική Κυβέρνηση.
 
-          Στόχος του AKP είναι ο έλεγχος της κοινής γνώμης. Για την επίτευξη του στόχου της, η τουρκική κυβέρνηση επιδίωξε και απέκτησε τον έλεγχο εφημερίδων και περιοδικών με επιρροή. Για παράδειγμα, ο Όμιλος της Sabah έχει αναχθεί σε φερέφωνο της κυβέρνησης. Άλλα Μέσα που αντιστέκονται στην πίεση της τουρκικής κυβέρνησης, όπως ο Όμιλος Doğan, αντιμετωπίζουν υψηλά φορολογικά πρόστιμα.
 
-          Ορισμένες από τις εφημερίδες που ελέγχονται από την κυβέρνηση ενίοτε παραπλανούν με δημοσίευση άρθρων, αρνητικών προς την τουρκική Κυβέρνηση, προς επίρρωση της «αμερόληπτης» εκ μέρους τους καταγραφής της πραγματικότητας – ο αριθμός των φύλλων που πουλούν καθημερινά ακολουθεί ωστόσο καθοδική πορεία.
Ο αρθρογράφος, ρισκάρει την πρόβλεψη, ότι εφημερίδες, όπως η Milliyet και η Vatan θα χάσουν σύντομα την επιρροή τους καθώς πλησιάζουν περισσότερο την κυβέρνηση.
 
-          Εφημερίδες όπως η Star και η Yeni Şafak έχουν ημερήσια κυκλοφορία περίπου 100.000 φύλλα, ιδιαίτερα σε δήμους που ελέγχονται από το ΑΚΡ, αλλά ο πραγματικός αριθμός των αναγνωστών εκτιμάται ότι είναι πολύ μικρότερος.
 
-          Από την άλλη πλευρά, βέβαια, υπάρχουν εφημερίδες, όπως οι Sözcü, Cumhuriyet, Yurt και Yeni Çağ, που ασκούν έντονη κριτική στην κυβέρνηση, Όμως η κυκλοφορία τους δεν μπορεί να θεωρηθεί απόδειξη της ελευθερίας του Τύπου, καθώς απευθύνονται και επιλέγονται από ένα τμήμα του πληθυσμού, που ούτως ή άλλως δε στηρίζει την τουρκική κυβέρνηση.
 
-          Η κυβέρνηση προσπαθεί να συντρίψει τις εφημερίδες που έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Η εξαγορά της εφημερίδας Akşam αποτελεί παράδειγμα, που συνηγορεί σε αυτή την άποψη.