MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ
Στη Δάφνη του Αγίου Όρους έφθασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ως επίσημα προσκεκλημένος από την Ιερά Κοινότητα, προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις του εορτασμού για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Αθωνικής Πολιτείας στον εθνικό κορμό.
Αμέσως μετά την άφιξη του Οικουμενικού Πατριάρχη, πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση στο Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς. Αμέσως μετά ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναχώρησε για την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές.
Στην συνέχεια σχηματίστηκε ιερή πομπή με κατεύθυνση τον Ναό του Πρωτάτου, όπου τελέσθηκε επίσημη υποδοχή και δοξολογία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά τη δοξολογία αντιφώνησε:
«Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, τη παναγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιτέρω Τριάδι, τω ενί Θεώ, και ύμνος «τη προστασία και σκέπη και εφόρω του περιωνύμου κλήρου της», τη Αχράντω Θεοτόκω, πρέπει και κατά την εσπέραν ταύτην ότι ηυδόκησεν εις την ημετέραν Μετριότητα, ερχομένην εκ της βασιλίδος των πόλεων, μετά της οποίας υφαλίως και κορυφαίως ενούται και συνδέεται ο Ιερός Άθως, να ευρισκώμεθα δι ἕκτην φοράν της ταπεινής πρωθιεραρχικής διακονίας ημών, ενταύθα, εις τον τόπον τον έχοντα «ιεράν κρηπίδα και απεριδόνητον ιεράν άγκυραν» την Κυρίαν Θεοτόκον, ίνα εορτάσωμεν και πανηγυρίσωμεν μετά της προσφιλούς Οσιότητος υμών ιερόν επετειακόν γεγονός, το οποίον η Χάρις του χρόνους και καιρούς εν τη ιδία εξουσία θεμένου Κυρίου επιτρέπει ίνα ζώμεν εις χρόνους εσχατολογι-κους, κατά τους οποίους «εψύγη η αγάπη των πολλών», εκλονίσθη το φρόνημα, αξίαι και αρχαί παραγράφονται και τα πάντα αξιολογούνται ως «ματαιότης».
Ευρισκόμενοι εις την αγιορειτικήν γην, «μεταξύ ουρανού και γης», κατά την προσφυά ρήσιν συγχρόνου Αγιορείτου, λησμονούμεν τα του κόσμου και προστρέχομεν απόψε, και ες αεί, ημείς οι εκ Κωνσταντινουπόλεως και υμείς οι «οικούντες τον κλήρον» τούτον πατέρες και αδελφοί, «εν τη ση προστασία και μητρική χάριτι και συμπαθεστάτη προνοία και αντιλήψει σου», Υπεραγία Θεοτόκε, κομίζοντες άμα πάσι τοις εν τω Περιβολίω τούτω οικούσιν η παροικούσι μονασταίς, τέκνοις αγαπητοίς της Θεομήτορος, την ειρήνην και την ευλογίαν του Δεσπότου Χριστού, δεόμενοι άμα της Υπεραγίας Θεοτόκου: «την πύλην ημίν της ζωής υπάνοιξον, αφαρπάζουσα πυλών ημάς του Άδου», «βραβεύουσα άμα φιλεσπλάγχνως αποκοπήν των πολλών χρεών» μας.
Προθύμως ανταποκρινόμεθα εις την απευθυνθείσαν ημίν πρόσκλησιν της Ιεράς Κοινότητος όπως επισκεφθώμεν το ευλογημένον περιβόλιον της Παναγίας, επ εὐκαιρίᾳ της εκατοστής επετείου από της ενσωματώσεως αυτού εις την Ελληνικήν επικράτειαν και της εκδόσεως του ιερού ιστορικού και θεοευλογήτου Ψηφίσματος των τότε οικούντων εν αυτώ μακαριστών Αγιορειτών πατέρων, δια του οποίου εξεδήλωσαν την αμετάθετον βούλησιν αυτών ίνα ασκώνται και δραστηριο-ποιώνται εν τη επικρατεία της ευλογημένης Ορθοδόξου Ελλάδος. Της κοιτίδος του πολιτισμού και της ελευθέρας ασκήσεως των αξιών του πνεύματος, και μάλιστα της Ορθοδόξου πίστεως, του ήθους και του έθους, της αληθείας και της ζωής, πέραν σκοπιμοτήτων και επιγείων βλέψεων.
Ερχόμενοι ως κανονικός Επίσκοπός σας, πατέρες και αδελφοί, εις τα ίδια, ευφραινόμεθα διότι παραλαμβάνετε ημάς, και ευχαριστούμεν εαυτοίς και αλλήλοις επί τη επανασυναντή-σει, χαίροντες ότι κατά το τριήμερον τούτο «εν εσπέρα και πρωί και μεσημβρία, εν ημέρα, νυκτί και πάση ώρα, και εν παντί καιρώ» θα ευρισκώμεθα υπό την σκέπην της Κυρίας Θεοτόκου, και δεόμεθα προς αυτήν όπως «μη παύση εν παντί περισκέπουσα το περίβλεπτον τούτο Όρος» της κληρουχίας της ευλογημένης Ελλάδος και της Μητρός Εκκλησίας, «το ευλαβώς εν ημέρα τε και νυκτί το άγιον όνομα της Θεομήτορος φέρον εν τω στόματι και νοΐ, παρέχουσα εν τούτω πλουσία χειρί της αυτής επιστασίας τα γνωρίσματα», τα οποία και νυν «καρδίας πόθω» ψηλαφούμεν κατά τρόπον απτόν.
Εκφράζοντες τας ευχαριστίας δια την γενομένην τιμητικήν υποδοχήν εις τον φιλόξενον λιμένα της Δάφνης, και εισοδεύοντες εις τα «άγια των αγίων» του Αγίου Όρους εκ της «πύλης της κατ ἀνατολάς», αρχόμεθα των εορτασμών εν καθαρώ νοί και συμπνευματιζόμεθα μετά των απ αἰῶνος «του Όρους καθηγητών, μοναστών, μιγάδων, Ιεραρχών, αθλητών, ομολογητών, ποιμένων και οσίων και μετά των μοναστών του πλήθους» και βιούμεν τω πνεύματι τα προ αιώνος γεγονότα, την ακμήν και την παρακμήν, την κραταιάν ως ο θάνατος αγάπην και αφοσίωσιν των Αγιορειτών εις την Ορθόδοξον Πίστιν και εις τα ιδεώδη του Γένους των Ελλήνων, υπό την σκέπην, προστασίαν και αρωγήν του οποίου, κατά τα Αγιορετικά ήθη, ζη και κινείται και μαρτυρεί ο Άθως τοις εγγύς και τοις μακράν.
Ευλογούντες υμάς επικαλούμεθα πατρικώς πλουσίαν την Χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επί πάντας και ένα έκαστον Αγιορείτην μοναχόν, ταις πρεσβείαις της Κυρίας Θεοτόκου.
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω ηγαπημένα, «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος». Αμήν.