Στο OnAlert.gr πολλές φορές έχουμε χαρακτηρίσει την κ. Ταγίπ Ερντογάν μεγαλομανή, αλαζόνα, εμμονικό, υπερφίαλο, άνθρωπο με τεράστιο εγώ.Οι χαρακτηρισμοί αυτοί - που έχουν διαπεράσει πολλά σχόλια σε ρεπορτάζ ή αναλύσεις μας για την Τουρκία τα τελευταία χρόνια- δεν διεκδικούν …ιατρική βούλα: Στηρίζονται βασικά σε ανάλυση γεωπολιτικών, διπλωματικών και γενικά πολιτικών επιλογών του κ Ερντογάν στην σφαίρα της εξωτερικής πολιτικής.
Ωστόσο η βεβαιότητά μας αυτή δεν θα ήταν τόσο απόλυτη αν δεν συμπληρωνόταν και από αξιολόγηση της συμπεριφοράς του σημερινού Προέδρου της Τουρκίας από μια σειρά επιλογών του στην άσκηση της λεγόμενης καθημερινής πολιτικής στο εσωτερικό της Τουρκίας, ως Πρωθυπουργού: Μεγάλα λόγια, υπερβολικά μεγάλα – για το σκοπό που προορίζονταν – έργα, υπερβολικές εγωκεντρικές αντιδράσεις, αξιολόγηση των δυνατοτήτων του με μέτρημα του ίσκιου του πρωί ή απόγευμα…Όλα αυτά με πολιτικά κριτήρια :
Τώρα ένα άρθρο του Αlain Frachon στην γαλλική εφημερίδα κύρους Le Monde, έρχεται να βάλει τον Ερντογάν στο …ντιβάνι του ψυχολόγου και την βούλα της επιστήμης σε αυτές μας τις εκτιμήσεις.- και μάλιστα μέσα από ένα άκρως επίκαιρο θέμα: Την στάση του Τούρκου Προέδρου απέναντι στους Κούρδους ( και ιδιαίτερα του Κομπάνι της Συρίας) και τα συνδεόμενα με αυτήν ήτοι την στάση απέναντι στους Αμερικανούς και το καθεστώς Ασαντ.<< Η ύβρις φέρνει αυτοκαταστροφή : Ο Ερντογάν στο ντιβάνι του ψυχιάτρου>> είναι ο τίτλος στα ΝΕΑ της Παρασκευής που φιλοξενούν το άρθρο της Le Monde: Παρόλο που στην ανάλυση …χρησιμοποιεί έναν …νευροψυχίατρο και την θεωρία του, πρόκειται για ένα άκρως πολιτικό/ρεπορταζιακό κείμενο, επίκαιρο, βατότατο και - πιστεύουμε - αποκαλυπτικό: Οτι η κρίση μεγαλομανίας του έχει δραματικές επιπτώσεις για την Μέση Ανατολή. Αλλά και αυτοκαταστροφή!
Ας το δούμε:
Η παθολογία που πλήττει συχνά πολιτικούς
Το 2009 – γράφει – ο Ντέιβιντ Οουεν, πρώην νευροψυχίατρος και πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, έφτιαξε ένα ίδρυμα για τη μελέτη μιας παθολογίας που πλήττει συχνά τους πολιτικούς ηγέτες και μοιάζει σήμερα να πλήττει ιδιαιτέρως τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με δραματικές συνέπειες για τους Κούρδους του Κομπάνι, τη Μέση Ανατολή και την Τουρκία: της ύβρεως.
Η δημοσιογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Γκίλιαν Τετ υπενθύμισε πρόσφατα κάποια συμπτώματα της πάθησης, όπως τα κατέγραψε το ίδρυμα του καλού δρος Οουεν, το Daedalus Trust. Η ύβρις εκδηλώνεται συνήθως σε ένα άτομο που μετρά κάποιες επιτυχίες, κατόπιν αποφάσεων που έλαβε κόντρα στην άποψη των συμβούλων του.
Πίσω από τη βιτρίνα της κανονικότητας, το άτομο αναπτύσσει τότε μια υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό του, παθολογικής φύσεως, που μεταφράζεται σε μια επικίνδυνη συμπεριφορά: αρνείται να ακούσει τους συνεργάτες του, αν δεν επιδεικνύει περιφρόνηση προς αυτούς∙ είναι πεπεισμένος πως μόνον αυτός έχει δίκιο και ρέπει προς τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια. Εν προκειμένω, η εχθρότητα που επιδεικνύει η Άγκυρα έναντι των Κούρδων του Κομπάνι εξηγείται με μια τριπλή φιλοδοξία του Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να αποδυναμώσει τους Κούρδους της Τουρκίας και να αλλάξει δραστικά την πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία ώστε, in fine, να εκδιώξει τον Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία στη Δαμασκό. Ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο.
Προκειμένου να δικαιολογήσει την παθητικότητά της απέναντι στα μαρτύρια του Κομπάνι, η Τουρκία προωθεί ένα επιχείρημα με στρατηγικό περιτύλιγμα. Προτεραιότητα δεν είναι η μάχη εναντίον των τζιχαντιστών του <<Ισλαμικού Κράτους>> (ΙΚ/ ISIL), αλλά η μάχη εναντίον του καθεστώτος της Δαμασκού. Η βαρβαρότητα αυτού του τελευταίου παράγει τη βαρβαρότητα του <<Ισλαμιστικού Κράτους>> . Επιπλέον, αυτό δεν θα ηττηθεί με αεροπορικές επιθέσεις. Η Άγκυρα αξιώνει λοιπόν περαιτέρω εμπλοκή των ΗΠΑ και δημιουργία στη Βόρεια Συρία μιας ζώνης ασφαλείας, υπό αμερικανική αεροπορική προστασία. Θα μπορέσει να στεγάσει κάποιους από τους ενάμισι εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες στην Τουρκία καθώς και κέντρα εκπαίδευσης των «μετριοπαθών» ανταρτών εναντίον της Δαμασκού.
Εξοργίζει τις ΗΠΑ
Εκβιασμός προς την Ουάσιγκτον: Η Τουρκία δεν θα συμμετάσχει ενεργά στη μάχη εναντίον του <<Ισλαμικού Κράτους>> (ΙΚ/ ISIL) παρά μόνον αν ο Μπαράκ Ομπάμα δεχθεί αυτούς τους όρους.
Η άρνηση του Ερντογάν να αναλάβει δράση εναντίον του <<Ισλαμικού Κράτους>> εξοργίζει τις ΗΠΑ: Συμπεριφορά ανάξια ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, λένε στην Ουάσιγκτον. Ενοχλεί επίσης την κοινή γνώμη στην Ευρώπη: συμπεριφορά ανάξια μιας χώρας που διαπραγματεύεται την ένταξή της, λένε στις Βρυξέλλες. Στο μεταξύ, το Κομπάνι θα πληρώνει το τίμημα. Αυτή όμως η στάση κρύβει άλλους στόχους. To Κομπάνι υπερασπίζονται ηρωικά οι κουρδικές συριακές πολιτοφυλακές του Κόμματος Δημοκρατικής Ενωσης (PYD), μιας θυγατρικής οργάνωσης του PKK, με το οποίο ο Ερντογάν έχει ξεκινήσει ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις εδώ και δέκα μήνες. Διασφαλίζοντας την ήττα του PYD, ο Τούρκος πρόεδρος καταφέρνει πλήγμα στο PKK, το οποίο θέλει σε θέση αδυναμίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ευνοώντας επίσης μια νίκη του ΙΚ στο Κομπάνι, εμποδίζει το PYD να αναπτύξει μια αυτόνομη κουρδική ζώνη κατά μήκος των τουρκικών συνόρων, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο και ορμητήριο για τους Κούρδους της Τουρκίας..
Η ύβρις φέρνει την αυτοκαταστροφή
Ο Ερντογάν μπορεί να χάσει πολλά σε αυτή την υπόθεση. Ενδεχόμενη πτώση του Κομπάνι κινδυνεύει να επιφέρει ρήξη στις διαπραγματεύσεις με το PKK, βυθίζοντας εκ νέου την Τουρκία στον εσωτερικό πόλεμο. Μπορεί επίσης να αμαυρώσει την εικόνα της σταθερότητας και της επιτυχίας που έχει αυτή η χώρα σε μια Μέση Ανατολή συνδρομήτρια στο χάος.Η ύβρις φέρνει την αυτοκαταστροφή, διέγνωσε ο Ντέιβιντ Οουεν.
Διαβάστε ακόμη:
Οι εξαγωγικές εξοπλιστικές φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι μεγάλες! Ποιος ο στόχος
Συνελήφθη δημοσιογράφος στην Τουρκία λόγω «εύλογης υποψίας»!!!
Οι 10 όροι παγίδες του Ερντογάν στις ΗΠΑ για να συμμετέχει στο μέτωπο κατά τζιχαντιστών