Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα για την Λιβύη και κυρίως για την «επόμενη μέρα».
Όμως αυτό που προβληματίζει είναι το γεγονός ότι ενώ σε όλες τις πρωτοβουλίες παίζει σημαντικό ρόλο η Τουρκία, η Ελλάδα μοιάζει να βρίσκεται εκτός παιχνιδιού.
Στην Μόσχα συναντώνται επικεφαλής της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) στη Λιβύη που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, ο Φάγεζ ας Σάρατζ, και ο αντίπαλός του στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, επικεφαλής του αυτοαποκαλούμενου Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ) και ισχυρός άνδρας της ανατολικής Λιβύης, προκειμένου να υπογράψουν συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Παρόντες στη συμφωνία για την Λιβύη οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας, Τσαβούσογλου και Ακάρ.
Ερωτήματα γεννά η στάση της Ιταλίας, η οποία -όπως ανέφερε και η DW- επιχειρεί προσέγγιση με την Μόσχα αλλά και την Άγκυρα, στην προσπάθειά της να εδραιώσει και να ενισχύσει τον ρόλο της στην Λιβύη.
Πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, αναφέρουν πως μέσα στις προτάσεις της Ιταλίας είναι να δημιουργηθεί μια μόνιμη τριμερής παρουσία στην Λιβύη για τον έλεγχο τήρησης της εκεχειρίας, η οποία να απαρτίζεται από Ιταλούς, Ρώσους και Τούρκους.
Το μεσημέρι της Δευτέρας ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης ανακοίνωσε πως διεθνής διάσκεψη για τη σύγκρουση στη Λιβύη με συμμετοχή των κύριων πρωταγωνιστών και των εμπλεκόμενων χωρών θα οργανωθεί τον Ιανουάριο στο Βερολίνο.
«Οι προετοιμασίες για μια τέτοια διάσκεψη βρίσκονται σε εξέλιξη», δήλωσε στη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης των δημοσιογράφων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ και πρόσθεσε πως η διάσκεψη αυτή θα πραγματοποιηθεί «σε κάθε περίπτωση» τον Ιανουάριο και πως μπορεί να διεξαχθεί την ερχόμενη Κυριακή 19 Ιανουαρίου.
Υπενθυμίζεται πως την 19 Ιανουαρίου μεταβαίνει εκτάκτως στο Βερολίνο και ο Ταγίπ Ερντογάν, ενώ για τις 24 Ιανουαρίου ήταν προγραμματισμένη επίσκεψη της Άγκελα Μέρκελ στην Άγκυρα.
Όπως έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό, στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη θα μετάσχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία. Συμμετέχουν, επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος και η Αφρικανική Ένωση.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των κινήσεων, η απουσία της Ελλάδας. Γιατί δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εκπροσώπηση της Ελλάδας μόνον η παρουσία της ΕΕ στη Σύνοδο για τη Λιβύη…
Το γεγονός προκαλεί απορία σε πολιτικούς και στρατιωτικούς παρατηρητές, ειδικά μάλιστα μετά την έντονη κινητικότητα που ανέπτυξε η Ελλάδα, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη, κινητικότητα που είχε σημαντική συμβολή στην καταδίκη αυτής της συμφωνίας από ΕΕ, Ρωσία και Στέητ Ντιπάρτμεντ.
Οι εντυπώσεις γίνονται ακόμη πιό αλγεινές αν σκεφτεί κανείς πως η Τουρκία με μια συμφωνία που σχεδόν άπαντες έχουν καταδικάσει, έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε «συμπρωταγωνιστή» των εξελίξεων.