Η ιστορία της όπως την παρουσίασε η εφημερίδα Χουριέτ και η Αϊσέ Αρμάν. Η μετάφραση είναι του Χαρ. Καραγκιοζούδη
Η Υποσμηναγός Ναζλίγκιουλ αυτοκτόνησε ;
Μήπως τη σκοτώσαμε εμείς ;
Σ’ αυτή τη σελίδα μπορείτε να δείτε φωτογραφίες της Ναζλίγκιουλ, που είναι μια από τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.
Πέθανε σε ηλικία 29 ετών, στην Καισάρεια. Η Ναζλίγκιουλ ήταν στρατιωτικός και την απέβαλαν από το στράτευμα.
Το σκεπτικό: ανηθικότητα και απειθαρχία.Την επόμενη ημέρα αυτοκτόνησε.Έβγαλε το όπλο της, το στήριξε στα στήθη της και πάτησε τη σκανδάλη.
Άφησε πίσω στον κόσμο ένα 4χρονο όμορφο αγοράκι και έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο.
Ένας άνθρωπος, μια μητέρα, για ν’ αφήσει το παιδί της και να φύγει, πραγματικά πρέπει να αισθάνθηκε πολύ ανήμπορη.
Πρέπει να μην ήταν σε θέση να βρει ένα δρόμο διεξόδου.
Την θλίψη της τη νιώθω στην καρδιά μου. Επειδή ξέρω τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σ’ αυτή τη χώρα.
Άει στο διάολο!!
Καταδικάστε τους υπευθύνους για το θάνατο της Ναζλίγκιουλ. Στο διάολο για τον ανδρισμό τους, στο διάολο για την ηθική τους.
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται «αυτοκτονία». Όταν μια γυναίκα την κατηγορείτε για ανηθικότητα, δεν την στριμώχνετε τόσο στη γωνία…
Ως ένας ολόκληρος όχλος ανδρών, με τις αξίες σας για τη γελοία ηθική σας, που καταρρέει, τι ρωτούσατε…
Γιατί παντρεύτηκες ; Γιατί χώρισες; Γιατί έχεις την επιμέλεια του παιδιού; Γιατί ο Αρίφ σου στέλνει μηνύματα; Τι υπάρχει ανάμεσα σε σένα και τον Εβρέν;
Μετά από τα μαθήματα Εθνικής Ασφαλείας, γιατί συνομιλούσες με τους πολίτες εκπαιδευτές;
Αυτοί οι άνδρες γιατί σε έψαχναν;Τι έκανες μ’ αυτούς; Γιατί μακιγιάρεσαι;
Δηλαδή αυτά τα αφήνετε έτσι, χωρίς επιλογή.
Είναι σαν να τη λέτε «πέθανε»
Γι’ αυτό το λόγο σας αναθεματίζω εσάς !!
Κοίταξα από εκείνο το λόφο
Πήγα σ’ εκείνο το λόφο στην Καισάρεια, στο λόφο όπου αυτοκτόνησε η Ναζλίγκιουλ. Στάθηκα ακριβώς πάνω στο σημείο (που αυτοκτόνησε) και κοίταξα από το λόφο την Καισάρεια.
Και είπα: «Γιατί το έκανες αυτό Ναζλίγκιουλ, γιατί έβλαψες τον εαυτό σου;»
Αλλά ποιο το όφελος.
Την επόμενη ημέρα που την απέβαλαν από το στράτευμα, φεύγει από το σπίτι, λέει στη μητέρα της ότι πάει να παραδώσει το όπλο της, όμως ενώ βρισκόταν στο δρόμο, την ψάχνει ένας συνάδελφός της στον οποίο απαντά «έρχομαι», όμως δεν εννοούσε την Αεροπορική Βάση, αλλά πηγαίνει σ’ εκείνο το λόφο.
Αφήνει το αυτοκίνητό της στο χώρο του παρκινγκ.
Είναι ντυμένη με μια βαμβακερή μπλούζα, ένα παντελόνι τζην και μπότες στα πόδια.
Στο τέλος του παρκινγκ υπάρχει περίφραξη, τα δέντρα μέχρι κάτω και περνάει πίσω από την περίφραξη.
Σύμφωνα με τους μάρτυρες το σκηνικό έχει ως εξής:
Σκύβει , βγάζει το όπλο από τη τσέπη της και τραβάει τη σκανδάλη
Έπεσε δίπλα στο όπλο.
Αυτή τη στιγμή στέκομαι ακριβώς στο σημείο που στάθηκε και αυτή.
Πατώ πάνω στο γκαζόν που πάτησε και αυτή.
Προσπαθώ να το φανταστώ: «Σε τι ψυχική κατάσταση να ήταν για να τραβήξει τη σκανδάλη? Τι είδους καταπίεση να ήταν αυτή? Τι είδους μοναξιά ήταν αυτή? Τι είδους απελπισία ήταν αυτή?».
Κλαίω για τη Ναζλίγκιουλ. Κλαίω για το γιο της.
Κλαίω για τα χρόνια που δεν έζησε.
Γιατί το κάνουν αυτό οι άνθρωποι;
Πως μπορεί να έφτασε σ’ αυτό το σημείο;
Φυσικά από το θάνατο κάποιοι θα επωφεληθούν.
Άει στο διάολο.
Μιλώ με τους υπεύθυνους του χώρου στάθμευσης.
«Ακούγοντας τον πυροβολισμό έτρεξα αμέσως» λέει και «βλέπω μια ψηλή γυναίκα που φορούσε τζην και μπότες να βρίσκεται πεσμένη στο έδαφος. Ζούσε. Είχε πέσει δίπλα στο όπλο. Ακριβώς ανάμεσα στα στήθη της υπήρχε μια οπή, από την οποία έτρεχε αίμα. Αγκομαχούσε. Την πήρα στην αγκαλιά μου. Δεν μου είπε τίποτα. Έτσι και έμεινε. Έπειτα το αγκομαχητό της σταμάτησε και ο παλμός της έφυγε. Έχασε τη ζωή της..»
Τελευταία το μαθαίνει η μάνα
Εκείνη την ώρα η μητέρα της Ναζλίγκιουλ, βρίσκεται στο σπίτι και μαζεύει χαρτοκιβώτια.
Ο μικρός Εγκεμέν τρέχει και κινείται εκεί γύρω.
Η μητέρα δεν ξέρει ακόμη ότι έχασε την κόρη της.
Εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο.
Ήταν η Μιλλέτ, η οποία βολιδοσκοπεί αν η μητέρα έμαθε για την πικρή είδηση.Επειδή η είδηση για την αυτοκτονία της Ναζλίκγιουλ, μετά από 20 λεπτά δόθηκε στο διαδίκτυο.
Και αυτή (η μητέρα) είναι η τελευταία που μαθαίνει την είδηση.
Ωστόσο το προηγούμενο βράδυ, λέγοντας η Ναζλίγκιουλ στη μητέρα της ότι την έδιωξαν από το Στρατό, λέει η μητέρα: «Ωχ, λυτρώθηκα αγγελέ μου. Θα γυρίσουμε στο Οσμανιγιέ στην επαρχία Μπαχτσέ (ιδιαίτερη πατρίδα) και θα περνάμε άνετα».
Και της ευχαριστούσε η σκέψη, ότι η κόρη της θα άρχιζε μια νέα ζωή.
Όμως ένας ο οποίος δεν είναι στρατιωτικός, δεν γνωρίζει την κατάσταση του στρατού. Και αυτοί που ξέρουν, δεν μιλάνε.
Κατά την προετοιμασία αυτού του άρθρου, φυσικά συνομίλησα με γυναίκες.
Η Νεβίν Νταστάνογλου, είναι μια φωτισμένη δασκάλα από το Καρς.
Είναι μια φαρμακωμένη μητέρα, μια μητέρα η οποία πήγε να λιώσει και η οποία στέκεται στα πόδια της με χάπια.
Και οι δυο αδερφές της, η Νιλ και η Γκιουλντανέ.
Εκτός απ΄ αυτές τις τρεις γυναίκες, συνομίλησα και με μια γυναίκα Αξιωματικό, που την έδιωξαν και αυτήν από το Στρατό για τους ίδιους λόγους και που τα αρχικά της είναι «Μ.Υ».
Όμως θα έπρεπε να συνομιλήσω και με τους άνδρες.
Όμως, αφού το όνομα της Ναζλίγκιουλ υποτίθεται ότι ενεπλάκη σε υπόθεση ανηθικότητας και ήταν η αιτία της αποβολής της, δεν θα έπρεπε να υπάρχει και το όνομα τουλάχιστον ενός άνδρα;
Για παράδειγμα το ΓΕΕΘΑ , δεν θα έπρεπε να συνομιλήσει μ’ αυτά τα στελέχη που της έστελναν μηνύματα αγάπης από τον Η/Υ;
Τι κρίμα, οι άνδρες που εμπλέκονται σ’ αυτή την υπόθεση, δεν φάνηκαν τόσο γενναίοι όσο οι γυναίκες.
Ο ένας είπε: «Είμαι παντρεμένος, έχω παιδιά, μην με ανακατεύετε» και ο άλλος ήταν στη γωνία και παρακολουθούσε από τη χαραμάδα…
Ντροπή σας ρε τέτοιοι άνδρες.
Αυτή η γυναίκα πέθανε.
Το βάρος για κάθε τι θα πέσει πάνω της.
Πίεσε τη σφαίρα στο ίδιο της το σώμα και έφυγε.
Ντροπή σας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τουρκικός στρατός. Περισσότεροι νεκροί από αυτοκτονίες απ΄ ότι στις μάχες!
ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΣΟΚ: μία αυτοκτονία στρατιωτικού κάθε μέρα στις ΗΠΑ!
Γιατί αυτοκτονούν οι στρατιώτες;Μια συνέντευξη που προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις.Βίντεο