Κάθε Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ “βγάζει” ειδήσεις προσελκύοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Όμως αυτή ειδικά η σύνοδος που ξεκινά αύριο, έχει γίνει είδηση… πριν καν αρχίσει. Ένας από τους λόγους είναι η “πρεμιέρα” του προέδρου Τραμπ ο οποίος θα παραστεί στις εργασίες ενός οργανισμού εναντίον του οποίου εξαπέλυσε ομοβροντίες ήδη από την προεκλογική του εκστρατεία.
Υποτίθεται ότι στα θέματα που αναμένεται να συζητηθούν στις Βρυξέλλες συγκαταλέγονται η οικονομική συνεισφορά των κρατών-μελών, η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας -θέμα που καθίσταται οδυνηρά επίκαιρο μετά την πρόσφατη βάρβαρη τρομοκρατική επίθεση στο Μάντσεστερ- και οι σχέσεις με την Ρωσία. Αυτά περιλαμβάνει επισήμως η ατζέντα. Μόνο που πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην Σύνοδο έχουν στο μυαλό τους την δική τους ατζέντα.
Ο πρόεδρος Τραμπ έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι όλα τα κράτη-μέλη θα πρέπει να δαπανούν το 2% του αμυντικού προϋπολογισμού του ΑΕΠ τους για την Συμμαχία, κατακεραυνώνοντας τις χώρες που δίνουν “πολύ λιγότερα”, όπως λέει. (Η Ελλάδα δεν είναι ανάμεσά τους καθώς εκπληρώνει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της). Η Γερμανία ήδη βλέπει ότι θα έχει πρόβλημα εδώ, αφού μέχρι σήμερα δαπανούσε λιγότερα από το απαιτούμενο 2% ενώ τα σχέδια του Βερολίνου για “περισσότερη ευρωπαϊκή άμυνα” έρχονται ουσιαστικά σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ: δύο αμυντικοί οργανισμοί δύσκολα θα χωρέσουν στην ίδια ήπειρο.
Η αμέριστη δέσμευση των κρατών-μελών στις ούτως ή άλλως προβλεπόμενες οικονομικές υποχρεώσεις τους έναντι της Συμμαχίας δεν είναι το μόνο που ζητά ο πρόεδρος Τράμπ από τους εταίρους του στο “απαρχαιωμένο”, κατά δήλωσή του, ΝΑΤΟ. Ο Αμερικανός πρόεδρος οραματίζεται μεγαλύτερο ρόλο γι’ αυτό στην μάχη κατά της τρομοκρατίας. Ωστόσο ο γενικός γραμματέας Γιενς Στόλτενμπεργκ, παρόλο που παραδέχθηκε ότι το ΝΑΤΟ οφείλει να πράξει περισσότερα στον τομέα αυτόν, ελίχθηκε για να αποφύγει την “νάρκη” της ευθείας εμπλοκής του οργανισμού στον πόλεμο κατά του ISIS.
Στις θέσεις Τραμπ ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία θα πρέπει να συνεργαστεί με τον διεθνή συνασπισμό που από το 2014 μάχεται τους φανατικούς του Ισλαμικού Κράτους διεξάγοντας αεροπορικές επιδρομές κατά θέσεών τους στο Ιράκ και την Συρία, ο Στόλτενμπεργκ φρόντισε να υπενθυμίσει διπλωματικά ότι “κάθε μια από τις 28 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ μετέχει μεμονωμένα στον συνασπισμό”.
Όμως αργότερα σήμερα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων “διπλωματική πηγή” ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ θα ενταχθούν τελικά στον συνασπισμό. Η ίδια πηγή υποστήριζε ότι η σχετική απόφαση “έχει εγκριθεί σε επίπεδο πρεσβευτών” και μένει να εγκριθεί και από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων την Πέμπτη στην Σύνοδο.
Αν ισχύει αυτό, θα είναι μεγάλη ανατροπή. Διπλωματικές πηγές εξέφραζαν την άποψη ότι χώρες όπως η Ιταλία ή η Γαλλία θα ήταν απρόθυμες να συμμετάσχουν πλήρως καθώς τυχόν άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ θα ήταν “κακή διαφήμιση” για την Συμμαχία πλήττοντας την εικόνα της. Η συμμετοχή της στις επιδρομές κατά της Λιβύης του Καντάφι το 2011 έχει αφήσει άσχημες μνήμες στον αραβικό κόσμο και υπάρχει κίνδυνος “κάποιοι να θεωρήσουν ότι τα πλήγματα του συνασπισμού είναι πλήγματα του ΝΑΤΟ και της Δύσης”, τόνιζαν.
Όμως ο πρόεδρος Τραμπ είναι από τους ανθρώπους που δεν τους αρέσει να του φέρνουν αντιρρήσεις και θα πιέσει όσο μπορεί. Ακούσιος σύμμαχός του -για τους δικούς του λόγους- ο Τούρκος ομόλογός του, Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν. “Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ πρέπει να επιδείξουν περισσότερη αλληλεγγύη στην μάχη κατά της παγκόσμιας τρομοκρατίας” δήλωσε χαρακτηριστικά.
Βέβαια για τον Τούρκο πρόεδρο η τρομοκρατία είναι μια έννοια που “χωράει” σχεδόν ο,τιδήποτε έχει να κάνει με Κούρδους -ΡΚΚ, YPG, στο βόρειο Ιράκ, στην Συρία, παντού… Αν και αυτή την στιγμή δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή θέση, καθώς έχει ανοίξει αρκετά παράλληλα “μέτωπα”, η Άγκυρα προσέρχεται στην σύνοδο έχοντας πάντα κατά νου να αποκομίσει ό,τι μπορεί, με όποια ευκαιρία.
Και φυσικά, από την “καυτή” ατζέντα της συνόδου δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι σχέσεις του ΝΑΤΟ με την Ρωσία. Υπενθυμίζεται ότι το διήμερο 29-30 Μαΐου η Φινλανδία θα φιλοξενήσει την 13η Ετήσια Διάσκεψη του ΝΑΤΟ για τα Όπλα Μαζικής Καταστροφής (WMD), τον Έλεγχο των Εξοπλισμών, τον Αφοπλισμό και την Μη Διάδοση των WMD. Η διάσκεψη αποκτά ιδιαίτερη σημασία μετά την επανειλημμένη χρήση -των απαγορευμένων- χημικών όπλων στην Συρία, και τις πυρηνικές/πυραυλικές δοκιμές της Βορείου Κορέας.