Ε, δεν μπορείς να μη χαμογελάς κάτω από τα μουστάκια όταν βλέπεις εικόνες σαν και αυτή των αμερικανών βουλευτών στους διαδρόμους και στα γραφεία του κτιρίου της ρωσικής Κρατικής Δούμας (κοινοβουλίου).
Δεν μπορεί να μην έρχεται στη μνήμη σωρεία βαρύγδουπων «σκληρών» δηλώσεων των ίδιων αμερικανικών κοινοβουλευτικών ανδρών πριν από τρία-τέσσερα μόλις χρόνια: Δεν θα πατήσουμε το πόδι μας στη ρωσική Βουλή μέχρι την επιστροφή της Κριμαίας στην Ουκρανία.
Αχ, δεν ακούσατε εκείνο το αφοριστικό: ποτέ μη λες ποτέ! Ας είναι, το αναφέρουμε έτσι, για να μη κατηγορηθούμε περί απώλειας μνήμης!
Ήρθαν οι κοινοβουλευτικοί άνδρες στη Μόσχα και επιστρέφοντας πιθανό θα ενημέρωσαν τον πρόεδρό τους για το κλίμα που επικρατεί στη Ρωσία, ενόψει της συνάντησης που θα έχει εκείνος με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, στο Ελσινκι.
Δεν ήταν μόνο οι βουλευτές που επισκέφθηκαν τη Μόσχα αυτές τις μέρες. Ήταν και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, το αρχιγεράκι των ΗΠΑ, ο Τζων Μπόλτον, που εστάλη για να προετοιμάσει τη διμερή συνάντηση κορυφής.
Στη Μόσχα εκτιμούν πως ο αμερικανός πρόεδρος, μετά από ένα σκληρό πρέσινγκ από τους νεοφιλελεύθερους αντιπάλους του στο εσωτερικό των ΗΠΑ, μάλλον αρχίζει να νιώθει τον κλοιό να χαλαρώνει και αρπάζει την ευκαιρία να υλοποιήσει αυτό που εξ’ αρχής είχε διακηρύξει. Μια συνάντηση με το Ρώσο ομόλογό του που θα βάλει τη βάση της επαναφοράς των διμερών σχέσεων σε ομαλά επίπεδα. Μια προσέγγιση του τύπου: Καλύτερα να συνομιλούμε παρά να διαπληκτιζόμαστε…
Η Μόσχα έγινε αποδέκτης και της είδησης που διέρρευσε, πως ο Τραμπ θα επιθυμούσε μια τετ-α-τετ συζήτηση με τον Πούτιν, πριν από τις συνομιλίες σε διευρυμένο επίπεδο. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, ωσάν να παίζει με τα νεύρα των απανταχού παραγωγών αντιρωσικής υστερίας, απάντησε με κείνο το μειλίχιο ύφος του: Ο ρώσος πρόεδρος είναι έτοιμος για κάθε φορμάτ συζήτησης με τον πρόεδρο Τραμπ!
Από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε η συνάντηση στο Ελσίνκι αλλά κυρίως μετά την είδηση περί πιθανής τετ-α-τετ συνάντησης, επικρατεί πανικός σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στα νεοφιλελεύθερα διπλωματικά «μαγαζιά» της ίδιας της Ουάσιγκτον.
Πέρα από τις πρώτες αντιδράσεις στο γερμανικό τύπο, να μια άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση της Άννας-Μαρίας Αντερς, γραμματέα της πολωνικής κυβέρνησης, υπεύθυνης για το διεθνή διάλογο της χώρας της: «Είμαστε ανήσυχοι, είμαστε οπωσδήποτε ανήσυχοι. Είμαστε ανήσυχοι διότι δεν είναι δυνατό προκαταλάβουμε τι θα συζητηθεί. Ο Πούτιν ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα γοητευτικός και μένει ανοιχτό το θέμα πως θα αντιδράσει ο δικός μας (sic) πρόεδρος!!!»
Ο λα λα που λενε και οι Γάλλοι! Θα κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία να αποφύγουμε σχόλιο περί «γοητείας», αποκλείεται, ωστόσο, να αποφύγουμε τον πειρασμό να μην υπογραμμίσουμε την έκφραση: «δικός μας πρόεδρος»! Τι έκφραση «κυριαρχικής υποτέλειας» είναι αυτή που εκστομίζει η Πολωνή αξιωματούχος; Πώς ηχούν τέτοιες εκφράσεις στα αυτιά των αξιωματούχων των Βρυξελλών;
Επίσης, τρεις φορές αναφέρει την έννοια «ανησυχία», μέσα σε δύο φράσεις. Επιβάλλεται να τονίζονται κάποια τέτοια σημεία για να γίνεται φανερό με τι είδους ηγεσίες έχουμε να κάνουμε σε ένα μεγάλο χώρο της ενιαίας Ευρώπης. Αρνούμαι να κατανοήσω ότι θα υπήρχε Έλληνας πολιτικός που θα εξέφραζε ανησυχία από μια συνάντηση κορυφής των ηγετών των δύο μεγάλων χωρών!
Ανησυχία, όμως, γιατί; Ο γνωστός ρώσος αναλυτής, Ιβάν Ντανίλοφ, δίνει τη δίκη του εξήγηση στην πολωνική — και όχι μόνο — έκφραση ανησυχίας… Μήπως η «ανησυχία» πηγάζει από την πιθανότητα ο αμερικανός πρόεδρος να έχει κάποια δικά του γεωπολιτικά σχέδια που θα βάλλει στο τραπέζι να συζητήσει με τον έχοντα μοναδική ικανότητα λήψης αποφάσεων «εδώ και τώρα» ρώσο πρόεδρο και παρατήσει στην τύχη τους εκείνους τους πολιτικούς και «ειδικούς» που έχουν κάνει τη ρωσοφοβία επικερδές επάγγελμα με χρήματα των αμερικανών; Ανησυχούν μήπως γίνουν αχρείαστοι!
Η ανησυχία για την τύχη της συνάντησης κορυφής Πούτιν-Τραμπ, έρχεται μέσα από τα «άγια των αγίων» του νεοφιλελεύθερου μπλοκ της αμερικανικής διπλωματίας που συνεχίζει να πολεμάει τον Τραμπ. Να τι γράφει ο εκ των επαγγελματιών δημιουργίας εγχρώμων επαναστάσεων σε πολλές χώρες του κόσμου, πρώην πρέσβης στη Μόσχα, Μάικλ Μακφόλ: Οι Ρεπουμπλικάνοι αγανάκτησαν όταν ο Ομπάμα δεν κατάφερε να συγκρατήσει τον Πούτιν από την κατοχή της Κριμαίας, αλλά πολλοί από αυτούς τώρα σιωπούν όταν ο Τραμπ σκέφτεται να αναγνωρίσει την κατοχή. Η σιωπή σας δείχνει τις αρχές σας και τη στρατηγική σας σκέψη στο θέμα των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων… Τις δύο τελευταίες εβδομάδες ο Τραμπ προσκάλεσε τη Ρωσία να επανέλθει στο G-7, αρνήθηκε την ανάμιξη της στις εκλογές του 2016, άφησε ανοιχτό το θέμα αναγνώρισης της Κριμαίας, άφησε ανοιχτή τη δυνατότητα αποχώρησης από τη Συρία, της μείωσης των αμερικανικών στρατευμάτων στη Γερμανία. Για όλα αυτά τι ζήτησε από τον Πούτιν;
Όλα αυτά τα «φοβερά και τρομερά» ο αποτυχημένος νεοφιλελεύθερος πολιτικοδιπλωματικός μάγειρας προσάπτει στον πρόεδρο της χώρας του, προφανώς για να ενισχύσει το μέτωπο εκείνων που κάνουν τα πάντα μέχρι τέλους ώστε να μη γίνει η συνάντηση. Ή τουλάχιστον να την απονευρώσουν, όπως έκαναν με την προηγούμενη πριν ένα χρόνο, στο Αμβούργο.
Με την ευκαιρία, καλό είναι να αναφερθεί πως ο Μακφόλ, υπηρέτησε πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα επιδιώκοντας σαφώς να δημιουργήσει προϋποθέσεις έγχρωμης επανάστασης ανάλογης με αυτή στην Ουκρανία το 2014, αλλά πριν από αυτή. Απέτυχε και μετά από δυόμισι χρόνια θητείας ζήτησε μόνος του να αποχωρήσει. Δεν του βγήκε, έτσι μετέπειτα, όπου βρεθεί και όπου σταθεί πουλάει «ρωσολογία», προφανώς με το αζημίωτο.
Το πιο σημαντικό στην ανακοινωθείσα συνάντηση κορυφής είναι το γεγονός ότι ο Τραμπ δείχνει έτοιμος να πάει σε απευθείας επαφή με τον Πούτιν παρά τις κραυγές μέσα και έξω από τις ΗΠΑ. Παρά την αντίδραση ακόμα και του στενού κύκλου των συνεργατών του.
Ο Τζων Μπόλτον, αν και πήγε στη Μόσχα και έγινε δεκτός στο Κρεμλίνο από τον πρόεδρο Πούτιν ωστόσο, είναι αντίθετος με τις επιλογές του προέδρου του. Σε συνέντευξη στο CBS, που έδωσε μετά την αποχώρηση από το Κρεμλίνο, ο Μπόλτον σε ερώτηση για την Κριμαία απάντησε: Ο πρόεδρος καθορίζει την πολιτική και όχι εγώ…
Ένα καθαρόαιμο γεράκι της Ουάσιγκτον αντί να υπηρετεί τον πρόεδρό του, δείχνει ότι αναγκάζεται να εκπληρώνει τις θελήσεις εκείνου, παραμένοντας ο ίδιος πιστός στην αρρωστημένη αντιρωσική εικονική πραγματικότητα, όπως το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής πολιτικής ελίτ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα καλούνται να συζητήσουν οι δύο ηγέτες στο Ελσίνκι, σε μια συνάντηση που μπορεί να φέρει πολλές ανατροπές ή και τίποτα! Ίδωμεν…