Στη Γερμανία,σαν σήμερα το 1995 η Βουλή εγκρίνει την αποστολή στρατιωτών και μαχητικών αεροσκαφών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, εμπλέκοντας, για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το γερμανικό στρατό σε αποστολή μάχης στο εξωτερικό. Ήταν μια απόφαση στην οποία τότε ίσως να μην δόθηκε η σημασία που έπρεπε. Η επιστροφή της Γερμανίας στα Βαλκάνια ήταν μία ακόμη φάση του σχεδίου απόλυτης ηγεμονίας της . Σχέδιο το οποίο φαίνεται ότι είχε ξεκινήσει αμέσως μετά από τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα της.
Η Γερμανία διέλυσε μια χώρα. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να σβηστεί από τον χάρτη η Γιουγκοσλαβία.
Οι πρώτοι που είχαν ζητήσει την ανεξαρτησία τους από την Γιουγκοσλαβία, ήταν οι Σλοβένοι και οι Κροάτες. Η Γερμανία τους στηριζε οι ΗΠΑ ήταν αρχικά επιφυλακτικές.
Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας ήταν ο Γκέσνερ ο οποίος είχε πολλούς ψηφοφόρους Κροάτες, πολλοί από τους οποιους δοσίλογοι που μετά τον πόλεμο, κατέφυγαν στη Γερμανία. Η οποία και τους “έσωσε”. Και βέβαια ήταν φανατικοί υπέρ της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

Ο Γκένσερ θεώρησε υποχρέωσή του να τους ικανοποιήσει: «Βεβαίως πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε την Κροατία». Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος υπουργός, ο οποίος έκανε την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας τη Σλοβενία και την Κροατία. Η πόρτα της κολάσεως είχε ανοίξει.
Τα όσα ακολούθησαν στην Βοσνία ήταν τραγικά.
Αλλά αυτό δεν απασχολούσε τη Γερμανία που είχε αρχίσει να “δημιουργεί” την δική της Ευρώπη. Την οποία ζούμε κι εμείς σήμερα.