Ο πιο διάσημος κατάσκοπος δεν αναγνωρίζει πλέον την χώρα του

Ο κατάσκοπος Τζορτζ Σμάιλι πέρασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της χώρας του, όμως σήμερα, με την ψήφο υπέρ του Brexit, δεν την αναγνωρίζει πια, λέει με παράπονο ο Τζον Λε Καρέ για τον ήρωά του, τον οποίο επιστράτευσε και πάλι για το νέο του μυθιστόρημα. «Ο Σμάιλι, που πέρασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τη σημαία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αισθάνεται προδομένος. Αισθάνεται σαν ξένος στην ίδια του τη χώρα. Γι΄αυτόν τον λόγο τον ξανασυναντούμε και τον αποχωριζόμαστε στο εξωτερικό», εξήγησε στο BBC.

Η υπόθεση «που υπηρετούσε του αφαιρέθηκε, η ιδέα της πίστης προς την χώρα του – ποια χώρα; ποιο Ηνωμένο Βασίλειο;- εξαφανίσθηκε. Αγαπά ακόμη τη χώρα του, είμαι βέβαιος, αλλά αισθάνεται ξένος εκεί», λέει ο μετρ του κατασκοπευτικού μυθιστορήματος που αποκαλύπτει ότι έγραψε το νέο του βιβλίο, «A Legacy of Spies», που εκδόθηκε σήμερα, μέσα σε ένα είδος φρενίτιδας αντι-Brexit και αντι-Ντόναλντ Τραμπ.

«Είναι μία τόσο δύσκολη περίοδος για να γράφει κανείς, με το Brexit που απεχθάνομαι και τον Τραμπ που επίσης απεχθάνομαι. Αυτό που βλέπουμε είναι μία Ευρώπη που έχει παγιδευθεί ανάμεσα σε δύο πυρά, στην επίθεση κατά των δημοκρατικών κανόνων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Για τον Σμάιλι είναι πολύ δύσκολο να το καταπιεί», λέει, περιγράφοντας τον ήρωα-φετίχ οκτώ από τα μυθιστορήματά του ως βαθιά φιλοευρωπαίο. «Λέει ότι το μοναδικό όνειρο που θα είχε ποτέ θα ήταν το όνειρο μίας ενωμένης Ευρώπης, ό,τι έκανε το έκανε για την Ευρώπη».

Ο Τζον Λε Καρέ, 85 ετών, επανέρχεται στην συνέντευξή του στο BBC στο δικό του παρελθόν του κατασκόπου, πριν αφιερωθεί στη λογοτεχνία από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60. «Μου είχαν αναθέσει μία σειρά πρακτόρων και εγώ στρατολογούσα κι΄ άλλους. Αντίθετα με την αντίληψη που έχουμε για τη διαχείριση των πρακτόρων, πρόκειται για ένα έργο ποιμενικό», λέει αναφερόμενος στα αγωνιώδη τηλεφωνήματα στη μέση της νύκτας, τις απειλές αυτοκτονίας και την ανάγκη να ανταποκρίνεσαι, «να στηρίζεις».

«Τους φρόντιζα, ήμουν δεκτικός στα προβλήματά τους, έκανα ό,τι μπορούσα καλύτερο με τον τρόπο του εφημέριου προς το ποίμνιό του και ταυτόχρονα τους χρησιμοποιούσα επιχειρησιακά. Είχαμε απόλυτη συνείδηση ότι εκμεταλλευόμασταν ανθρώπους και έπρεπε να τους το εξηγήσουμε με κάποιον τρόπο».

(Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP)