Σύμφωνα με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, το MQ-25 Stingray θα υποστηρίξει σε μεγάλο βαθμό την καλύτερη χρήση των μαχητικών, επεκτείνοντας επίσης την επιχειρησιακή εμβέλεια των αεροσκαφών του Πολεμικού Ναυτικού.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο κορυφαίος κατασκευαστής μη επανδρωμένων αεροσκαφών μάχης (UCAVs). Το πρόγραμμα UCAV έχει αντιμετωπίσει μια σειρά αλλαγών για την αναδιάρθρωση του, με αποτέλεσμα η έναρξη της παραγωγής να καθυστερεί επανειλημμένως. Η πιο πρόσφατη αλλαγή στο δόγμα του Πενταγώνου, είναι το γεγονός ότι πλέον κινείται προς το Σύστημα Αερομεταφερόμενου Ανεφοδιασμού (CBARS), στο πλαίσιο του οποίου ελήφθη η απόφαση για το MQ-25 Stingray.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα στοχεύει στην ταχεία ανάπτυξη ενός μη επανδρωμένου συστήματος για να επιβιβαστεί ως μέρος πτέρυγας αεροσκαφών του αεροπλανοφόρου, στο πλαίσιο του οποίου το MQ-25 Stingray, θα διεξάγει ανεφοδιασμό καυσίμου αλλά θα παρέχει και άλλες υπηρεσίες.
Η πρώτη πτήση του αεροσκάφους ενδέχεται να λάβει μέρος εντός του 2019, ενώ κάθε αεροπλανοφόρο μπορεί να φέρει από τέσσερα έως έξι μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης. Μόλις αυτή η έκδοση τεθεί σε λειτουργία, ένα άλλο μοντέλο θα μπορούσε γρήγορα να ακολουθήσει, το λεγόμενο MQ-25B, το οποίο θα διαθέτει μεγαλύτερη ταχύτητα αλλά και πιο ικανό οπλικό σύστημα.
Στο μέλλον, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ θα μπορούσε να αναπτύξει τέσσερα έως έξι UCAVS σε κάθε αερομεταφορέα του, ενώ θα μπορούσε να φτάσει και τα δώδεκα ανά αεροπλανοφόρο. Η προμήθεια μπορεί να φτάσει στο σύνολο μέχρι και τα 156 αεροσκάφη κατά τη διάρκεια του προγράμματος.
Ωστόσο αυτό δεν είναι απαραίτητο καθώς οι Η.Π.Α. θα μπορούσαν να προμηθευτούν αρκετό αριθμό τέτοιων αεροσκαφών για αυτούς που επιχειρούν στη θάλασσα και να πληρούνται έτσι οι ανάγκες συντήρησης, εκπαίδευσης και το απόθεμα των ανταλλακτικών. Έτσι, ένας μεσαίος στόχος προμηθειών μπορεί να είναι τα 56 αεροσκάφη, δηλαδή τέσσερα ανά αεροπλανοφόρο μέχρι και 84.