Ο συγγραφέας και απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ Αντώνης Κακαράς μας “τροφοδότησε” με μία ακόμη εξαιρετική συνέντευξη που έχει να κάνει με τα γεγονότα στη Κύπρο το 1974.
Το προδοτικό πραξικόπημα και την εισβολή του Αττίλα που ακολούθησε. Συνομιλεί με δύο υπαξιωματικούς, έναν ο οποίος διευκρινίζει κάποια σημεία παλαιότερης συνέντευξής του που έχει αναρτηθεί ΕΔΩ και έναν δεύτερο ο οποίος καταθέτει τη προσωπική του εμπειρία απ΄ όσα είδε ,άκουσε και κυρίως έζησε εκείνες τις ημέρες στη Κύπρο.
Το κείμενο του Αντώνη Κακαρά θα δημοσιευθεί λόγο του “όγκου” του σε συνέχειες όπως και όσα προηγήθηκαν καταρρίπτοντας πρέπει να πούμε τον “μύθο” που θέλει τους Έλληνες να μην διαβάζουν μεγάλα κείμενα. Η αναγνωσιμότητα των μακροσκελέστατων κειμένων του Αντώνη Κακαρά ,εξέπληξε κι εμάς τους ίδιους . Απόδειξη ότι οι Έλληνες διαβάζουν κάτι που είναι πραγματικά ενδιαφέρον ακόμη κι αν μπορεί να διαφωνούν μ΄ αυτό.
Κόντρα στους μύθους και στο “εμφυλιοπολεμικό κλίμα” που κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία μια ακόμη συνέντευξη του Αντώνη Κακαρά.
…Και εδώ κάνανε άσκηση με τους Τούρκους!
ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ – 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011
-. Πες μου κύριε Κωνσταντίνου, κάτι θέλεις να διορθώσεις από την περασμένη φορά;
Κωνσταντίνου.– Πρώτα πρώτα δεν είπα το εξής, με ρωτήσατε στο τέλος τι με πείραξε πιο πολύ. Και σας είπα με πείραξε ότι μου βάλανε το πιστόλι μπροστά και το τομσον για να πάω να κάνω πραξικόπημα. Εάν ήταν στην Ελλάδα κάτι θα είχα κάνει νομικά. Δυστυχώς εκεί δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Δεύτερον… αυτό ήταν το κυριότερο, δεύτερον, Αξ/κό στα πυροβόλα στις τρεις πρώτες ημέρες του πολέμου δεν είδα ούτε έναν, μόνο τον Ντάνο που πήγαινε στα συνεργεία κάπου-κάπου και τον Ταβλαρίδη που πήγαινε στο καράβι του τον ΛΕΒΕΝΤΗ. Δεν σας είπα όμως ότι πολύ συχνά ακουγόταν από τα μεγάφωνα το πλήρωμα του ΛΕΒΕΝΤΗ να πάει γρήγορα στο πλοίο. Αυτό μπορώ να σας πω ότι γινόταν κάθε μισή ώρα, κάθε μια ώρα μα ήταν όλες τις ημέρες, την δεύτερη την τρίτη κλπ. Δεν θα σας πω γιατί, μετά το έμαθα. Θα το πει αυτός που το ξέρει και το άκουσε. Αυτός ήταν ο λόγος. Όπως επίσης σας είπα ότι μετά που έφυγε ο Παπαδάκης από διοικητής και έγινε Ναυτ. Διοικητής Κύπρου και παρέλαβε ο Υποδιοικητής ΔΟΥΚΑΣ ως Διοικητής, από εκεί και πέρα είχαμε πράγματι Διοικητή γιατί πρώτα νοιώθαμε ότι δεν είχαμε, και ο οποίος πολύ συντονισμένα έκανε την υποχώρηση, και πήγαμε στην Λάρνακα και εν συνεχεία στην Λεμεσό και επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Και που, όπως σας είπα έβγαλε αυτές τις φήμες και γλιτώσαμε στην Λάρνακα από κάποια επεισόδια με τους Ελληνοκυπρίους. Αυτά, δεν θα πω άλλα.
-.. Θες να πεις δηλαδή ότι με τον Δούκα διοικητή λειτούργησε η Βάση και γίνανε όλα κανονικά και ειδικά στην υποχώρηση;
Κωνσταντίνου.– Πραγματικά δεν ξέρω γιατί τις ημέρες του πολέμου δεν τον είδαμε τον Παπαδάκη που ήταν Διοικητής. Δηλαδή το γνωρίζω αλλά το έμαθα μετά. Θα σας πει ο Κώστας Αθανασούλης.-
-. Κύριε Αθανασούλη κάτι ήθελες να πεις για το πλήρωμα του ΛΕΒΕΝΤΗ;
«…μου βάλανε το πιστόλι μπροστά και το τομσον για να πάω να κάνω πραξικόπημα»
Αθανασούλης.- Λέτε να αρχίσουμε από εκεί; Από αυτό το σημείο;
-. Ας το καλύψουμε αυτό του πληρώματος του ΛΕΒΕΝΤΗ
Αθανασούλης.- Όλη μου την υπηρεσία στην Κύπρο από όταν πήγα στο Νησί μέχρι που έφυγα είχα παραλάβει την συνεννόηση της Ν.Β.Χ. Σε νορμάλ καταστάσεις η δουλειά δεν ήταν πολλή, και γι’ αυτό τις περισσότερες εργάσιμες ώρες εργαζόμουν στο γραφείο του υποδιοικητή. Οι ναύτες της Σν τα κατάφερναν και μόνοι τους. Όταν έγινε το πραξικόπημα οι πιο πολλοί πήγαν σε διάφορες θέσεις πχ στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας στα θέρετρα αξ/κών ΣΑΛΑΜΙΣ κλπ. Τα γραφεία στην Βάση κλείσανε και από εκείνη την ημέρα μέχρι και την εγκατάλειψη τις Βάσης ήμουν στην συνεννόηση συνεχώς. Στην συνέχεια του μικρού κτιρίου της Σν ο Κανδαλέπας με το Τσαταλό εάν θυμάμαι καλά είχαν φτιάξει έναν μικρό θάλαμο επιχειρήσεων πολύ πριν αρχίσουν πραξικόπημα και τουρκικές επιχειρήσεις και κατά την διάρκεια του πολέμου είχαμε κάποια καλή θα έλεγα εικόνα για το τι συμβαίνει σε όλο το Νησί. Εκείνο που λέει όμως συνέβη………(όταν) μιλάει ο Δ.Κων/νου για την 1η φάση που το ΛΕΒΕΝΤΗΣ γύρισε από την Πάφο που από ότι μάθαμε πήγε να βομβαρδίσει τον ραδιοφωνικό σταθμό που μίλησε ο Μακάριος και ότι δεν τον βομβάρδισε διότι όπως είπαν είχε σπίτια κοντά. Αυτά ακούστηκαν……και δεν τα διέψευσε κανένας, ούτε τα επιβεβαίωσε.
-.. Η ιστορία με τον Μακάριο είναι στο πραξικόπημα. Το πραξικόπημα είναι πριν την εισβολή. Άρα αυτά που λες έγιναν πριν την εισβολή.
Αθανασούλης.- Σωστά μιλάω για πριν την εισβολή για το πραξικόπημα, το λέω όμως διότι το ΛΕΒΕΝΤΗΣ έδρευε στην Αμμόχωστο, ποτέ στην βάση. Όταν όμως άρχισε η εισβολή για πρώτη φορά νομίζω ήρθε στην Βάση. Λοιπόν το ΛΕΒΕΝΤΗΣ ήρθε και έδεσε στο λιμανάκι με τις Τ/Α. Κυβερνήτης ήταν ο Ταβλαρίδης. Δεν τον ήξερα, πρώτη φορά τότε τον είδα, δεν είχα μαζί του καμιά σχέση και αυτό το βιολί με το πλήρωμα του ΛΕΒΕΝΤΗ στο πλοίο, που είπε ο Κωνσταντίνου άρχισε νομίζω από την πρώτη ημέρα, της εισβολής και όταν έρχονταν ειδήσεις ότι τα πράγματα πηγαίνουν πολύ άσχημα με την απόβαση, τότε περιμέναμε το τηλέφωνο. Πως γινόταν λοιπόν, χτυπούσε το τηλέφωνο στην συνεννόηση και μου λέγανε πες από τα μεγάφωνα το πλήρωμα του ΛΕΒΕΝΤΗ ταχέως στον ΛΕΒΕΝΤΗ. Το πλήρωμα του ΛΕΒΕΝΤΗ εκτός ενός μικρού αριθμού ατόμων που έμενε πάνω στο πλοίο για το μπόφορς, ενδιαιτούσε στη Ν.Β.Χ. Και αυτός ήταν ο λόγος που κάναμε τις ανακοινώσεις να πάει γρήγορα στο πλοίο. Τώρα στην αρχή δεν δώσαμε σημασία αλλά όταν αυτό άρχισε να επαναλαμβάνεται κάθε ώρα κάθε ημέρα και πιο συχνά, όλοι μα ΟΛΟΙ άρχισαν να αναρωτιούνται τι συμβαίνει και κυρίως τι σημαίνει αυτό. Δόθηκαν από ορισμένους υπαξιωματικούς συναδέλφους διάφορες εξηγήσεις… Το συζητούσαμε τις νυκτερινές ώρες εκεί γύρω στις 1 με 2, που ορισμένοι από τα πυροβόλα τους ερχόταν να μάθουν τα νεότερα και τις εξελίξεις των εισβολέων, διότι όλοι οι μόνιμοι ήταν διαιρεμένοι επικεφαλής πυροβόλων και την ημέρα ήταν θανάσιμο λάθος να κυκλοφορείς μες στην Βάση, λόγω αεροπλάνων, και ερχόταν να τούς ενημερώσω. Αυτό δένει με ότι είπε ο Κωνσταντίνου, ότι δεν έβλεπε κανένα επί τρεις ημέρες. ‘Όπως είπα και πιο πάνω ένα από τα κύρια θέματα της συζήτησης ήταν τι επί τέλους συμβαίνει με τον ΛΕΒΕΝΤΗ και το πλήρωμα του, τέσσερις πέντε πολύ στενοί μου φίλοι και συνάδελφοι καταλήγαμε σε ένα πράγμα. Ότι κάποιοι, όταν οι καταστάσεις δυσκόλευαν ετοιμαζόντουσαν να την κοπανήσουν. Για να είμαι ακριβής αυτό ήταν πάντα το δεύτερό μας θέμα.Λοιπόν γινόταν κάποιες περίεργες συναντήσεις στο διοικητήριο, που ήταν μονίμως μέσα στο κτίριο ο Παπαδάκης, κάποιοι με τσαντάκια και χαρτοφύλακες πήγαιναν και ερχόντουσαν και το κύριο ήταν,,ότι οι ανακοινώσεις γινόταν πάντα μετά μια είδηση η ένα σήμα που έλεγε ότι τα πράγματα πάνε μάλλον προς το τέλος τους και πιθανόν να καταλειφθεί το βόρειο μέρος του Νησιού και θα αποκοπούμε. Τότε δε προς το τέλος της πρώτης φάσης επικρατούσε στην Διοίκηση κάποιο είδους ανησυχίας αν όχι πανικός. Εφόσον όλοι συμφωνούσαμε ότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση παρά μια, ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να φύγουν δια θαλάσσης. Ένα βράδυ έγιναν και κινήσεις που ενίσχυσαν τις υποψίες μας, ότι έχει σχηματισθεί μια μικρή ομάδα, ένας συνάδελφος επικεφαλής πυροβόλου είπε ότι αν αποπειραθεί κάποιος να φύγει με το ΛΕΒΕΝΤΗ υποχρεωτικά πρέπει να περάσει από το πυροβόλο μου μπροστά, εγώ τότε δεν θα το επιτρέψω αυτό καμιά περίπτωση. Στην πρόταση αυτή συμφωνήσαμε όλοι, και αμέσως ένας δεύτερος είπε τότε και εγώ από την άλλη μεριά,δεν θα τους το επιτρέψω……… Πήραμε απόφαση να μην φύγει κανένας τους μόνος ή η μικρή ομάδα που είχε σχηματισθεί. Οι δε συνάδελφοι που ήταν επικεφαλής των πυροβόλων στο λιμάνι να κάνουν αυτό που πρέπει σε όσους εν καιρώ πολέμου ενεργούν έτσι.. Αυτή η ιδέα ήταν ενός επικεφαλής πυροβόλου εκεί κοντά στο λιμάνι, που υιοθετήθηκε από όλους, να εκτελεστεί δίχως να το ξαναπούμε. Τα γεγονότα μας ευνόησαν και με την αλλαγή της Κυβέρνησης στην Ελλάδα έγιναν αλλαγές και στην Κύπρο με αποτέλεσμα ο Διοικητής Παπαδάκης να μετατεθεί και ΓΕΕΦ ΝΔΚ και, να παραλάβει Διοικητής ο πλωτάρχης Π. Δούκας ένας σοβαρός και συνετός Αξ/κός με αποτέλεσμα να ακυρωθούν ευτυχώς για όλους τα σχέδιά μας και από την ώρα που έφυγε ο Παπαδάκης και μετά να μην ξαναανακοινώσει κανείς το πλήρωμα του Λεβέντη στο Λεβέντη. Τότε πραγματικά φάνηκε ότι,αυτό το σενάριο που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ήταν σωστό στις προβλέψεις μας.. Α, εδώ για να μην το ξεχάσω, θέλω μετά από τόσες δεκαετίες να ευχαριστήσω έναν συνάδελφο ιδιαίτερα, τον Δημήτρη τον Ζέρβα που ήταν σηματονόμος στις τορπιλακάτους και ο οποίος αφού οι Τ/Α έμειναν δεμένες η ανύπαρκτες κατά την διάρκεια της εισβολής – αυτό είναι μια ξεχωριστή ιστορία – ο Ζέρβας λοιπόν ήλθε εθελοντικά στην συνεννόηση και η βοήθειά του ήταν ανεκτίμητη. ‘Έμεινε όλο αυτό το διάστημα των γεγονότων στην συνεννόηση. Σ’ ευχαριστώ Δημήτρη.
-. Εκτιμάς δηλαδή ότι καλούσαν το πλήρωμα στον ΛΕΒΕΝΤΗ για να είναι έτοιμο το πλοίο ώστε μερικοί να σας εγκαταλείψουν στην Βάση και να φύγουν;
Αθανασούλης.– Ναι αυτήν την εκτίμηση κάνω και όχι μόνο εγώ. Είχαν πολλοί μα πάρα πολλοί την ίδια άποψη. Μέχρι κι από ναύτες το άκουσα να το σχολιάζουν ειρωνικά… άκουσα με τα αυτιά ναύτη να λέει σε άλλον, τι ώρα αρχίζουν απόψε τα δρομολόγια του ΛΕΒΕΝΤΗ και δεν το έλεγε τυχαία, το έλεγε γιατί ήταν σίγουρος ότι τον άκουγα. Μετά όπως σας είπα και πιο πάνω ήμασταν σχεδόν βέβαιοι.
-. Και γιατί να μην παίρνανε όλο το πλήρωμα, όλο τον κόσμο που ήταν στην βάση;
Αθανασούλης.– Είχαμε χονδρικά, (κανένας δεν ήξερε με ακρίβεια πόσοι είχαν έρθει και καταταγεί), τετρακόσιους περίπου ανθρώπους. Πού να τους βάλουν σε ένα περιπολικό; Δεν γινότανε. Μπορούσαν να πάρουν ένα μικρό αριθμό είκοσι ή τριάντα… αλλά τότε θα ήταν ολοφάνερο αυτό, ενώ τρεις τέσσερις… πίστευαν ότι όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα και έτσι θα ήταν απαρατήρητοι.
Κωνσταντίνου.– Το νούμερο ένα ήταν ο ΓΚΙΚΑΣ που καθόμουνα κι εγώ μαζί του στο πυροβόλο.
-. Ήσασταν αποφασισμένοι να χτυπήσετε το πλοίο;
Αθανασούλης.– Δεν έχω χρησιμοποίηση την λέξη χτυπήσει, είπα ότι σε καμία περίπτωση να μην φύγουν κάποιοι, το βαπόρι… δεν είχε πρόβλημα, άλλοι είχαν…….Εδώ θέλω να σας πω γιατί κατά τους υπολογισμούς μου χονδρικά ήμασταν περίπου τετρακόσιοι. Υπολογίζω στην Βάση και τα πληρώματα των Τ/Α διακόσιοι και άλλους τόσους επίστρατους. Όταν Κηρύχθηκε η επιστράτευση… μην πάει το μυαλό σας… πριν την εισβολή, δεν έγινε κάποια επιστράτευση… την παραμονή, όχι τέτοια πράγματα, μετά την απόβαση το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου έλεγε όποιος μπορεί να φέρει όπλο να καταταγεί. Αποτέλεσμα ήταν σ’ εμάς έπρεπε πχ να καταταγούν πενήντα ή εξήντα και ήρθαν διακόσιοι, καταλαβαίνετε τι χαμός έγινε τότε εάν δεν έχεις όπλα να τους δόσεις ούτε τόσες στολές. Μιλάμε για οργανωμένο χάος.
-. Το ΛΕΒΕΝΤΗΣ έμεινε στην Βάση μαζί με τις Τ/Α και τα πήραν οι Τούρκοι όταν έφθασαν εκεί η είχαν…
Αθανασούλης.– Όχι δεν έχουμε φτάσει εκεί… δεν έχω φτάσει εκεί πέρα γιατί δεν πιάσαμε όλη… εν πάσι περιπτώσει………. Η απόβαση άρχισε αν θυμάμαι καλά Σάββατο 4.30 το πρωί. Και έγινε κατάπαυση την Δευτέρα το μεσημέρι στις μία. Να έχετε κατά νου ότι δεν είναι δυνατόν μετά από τέσσερις δεκαετίες να είναι ακριβείς ημερομηνίες και ώρες. Έρχεται την Δευτέρα το μεσημέρι λοιπόν στις μία παρά τέταρτο ένα σήμα αστραπιαίο και λέει από ώρας 1 πυροβόλα δεσμευμένα, ακόμη και για δοκιμές πυροβόλων θα παίρνετε άδεια από το ΓΕΕΦ. Δρομολογήθηκε αμέσως και συμμορφωθήκαμε με το σήμα. Σε συζητήσεις που έγιναν γύρω από αυτό ήταν πως είναι δυνατόν να παίρνουμε άδεια, για δοκιμές των πυροβόλων, όταν τα τουρκικά αεροπλάνα μας βομβάρδιζαν όλη την ώρα; Κατά την διακοπή των εχθροπραξιών έφθασε στη Βάση από την Κυρήνεια ο Αρχικελευστής Γαλιάτσος με το πλήρωμα του Ναυτικού Σταθμού Κυρήνειας μετά από περιπέτειες και με τα πόδια. Εκεί μας είπε ότι με την κατάπαυση του πυρός που κάναμε εμείς, οι Τούρκοι βάρεσαν με ότι είχαν και δεν είχαν και πήραν την Κυρήνεια. Εμείς πάντως νομοταγείς…….
-. Πάμε λίγο από την αρχή, ποια ήτανε τα καθήκοντά σου στη Βάση και για πιο διάστημα έμεινες στην Κύπρο;
Αθανασούλης.- Πήγα το καλοκαίρι του 73 στην Κύπρο και έμεινα μέχρι μετά τον πόλεμο τον Σεπτέμβριο του 74… έμεινα για περίπου 2 μήνες μετά την απόβαση στο Νησί. Τοποθετήθηκα απ ευθείας στη Βάση. Ανέλαβε υπεύθυνος στη συνεννόηση. Η Σν είχε περιορισμένες δυνατότητες, ένα ραδιοτηλέφωνο VHF 2 δέκτες και ένα πομποδέκτη SSB. Η κίνηση σε σήματα ήταν πέντε έξη την ημέρα και κάναμε τακτικές επαφές η μάλλον συνεχή ακρόαση με τα Ρ/Ε του Ναυτικού. Είχαμε ένα στον Απόστολο Ανδρέα ένα στην Αγία Νάπα στην Αμμόχωστο και ένα στον Κορμακίτη πάνω από την Κυρήνεια. Τα είχαν ονομάσει ΣΕΠ (Σταθμός Εγκαίρου Προειδοποιήσεως).
-. Άρα έζησες όλη την περίοδο από το πραξικόπημα, την εισβολή των Τούρκων, την πρώτη εισβολή, τον δεύτερο πόλεμο, τον δεύτερο Αττίλα και μετά τον δεύτερο Αττίλα ένα μήνα περίπου;
Αθανασούλης.– Να απαντήσω στο τελευταίο για να το κλείσουμε. Κατά τον πρώτο πόλεμο μας βομβάρδισαν πολλές φορές τα Τούρκικα αεροπλάνα. Τα Ρ/Ε του Ναυτικού μας έδιναν αναφορές για το τι γίνεται στην περιοχή τους από στόχους επιφανείας, »εννοώ πλοία » εμείς όμως είχαμε μεγάλο πρόβλημα με τα αεροπλάνα και τότε απροσδόκητα από κάποια επικοινωνία, τυχαία βέβαια με το ΡΑΝΤΑΡ της Αεροπορίας, που ήταν πάνω από εμάς στο βουνό Καντάρα, άρχισαν και μας έδιναν κινήσεις αεροπλάνων και ποια ερχόντανε για εμάς. Αυτό έγινε αρκετές φορές και πιστεύω ότι την τρίτη ημέρα το αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι γιατί τους περιμέναμε, τα αντιαεροπορικά μας ήταν πάντα από εκεί που ερχόταν στραμμένα προς την κατεύθυνσή τους και μ’ αυτό τον τρόπο τούς ρίξαμε 4 αεροπλάνα και 2 είδαμε που έφυγαν βγάζοντας καπνούς, μετά επιβεβαιώθηκε ότι έπεσαν το ένα στο Τρίκωμο και δεν θυμάμαι πού το άλλο, αλλά μας το είπαν χωρικοί από τα γύρω χωριά. Λόγω του ότι ήμασταν ο μόνος σταθερός στρατιωτικός στόχος, γιατί όλα τα στρατόπεδα είχαν αδειάσει, εμείς και η ΕΛΔΥΚ… και είμαστε στην διαδρομή μεταξύ Αποστόλου Ανδρέα και Αμμοχώστου, βομβάρδιζαν συχνά πυκνά το λιμάνι και την περιοχή της Αμμοχώστου, περνούσαν τακτικά και μας έριχναν ό,τι τους απόμενε.
-. Άρα θες να πεις ότι αυτήν την προσφορά καταρχήν της Αεροπορίας δεν την έχει αναγνωρίσει το Ναυτικό αφενός και αφετέρου δεν έχει αναγνωρισθεί ιστορικά η προσφορά του προσωπικού μονίμων υπαξιωματικών και ναυτών της Βάσης με την κατάρριψη 4 έως 6 Τουρκικών αεροσκαφών. Μάλιστα. Πάμε λίγο πίσω στο κλίμα που επικρατούσε στο προσωπικό το στρατιωτικό των Ελλήνων στην Κύπρο επί Μακαρίου πριν το πραξικόπημα.
Αθανασούλης.- Θα ήθελα να τονίσω εδώ την άριστη συμπεριφορά των ναυτών και υπαξιωματικών στον πόλεμο. Το ηθικό ήταν πολύ υψηλό και δεν παρατηρήθηκε ούτε μια ολιγωρία σε όλη την διάρκεια των δύο φάσεων του πολέμου. Τώρα στο κλίμα που επικρατούσε επί Μακαρίου. Εγώ είχα την οικογένειά μου στην Κύπρο και οι πιο πολλοί μέναμε στα γύρω κοντινά χωριά και λίγοι στην Αμμόχωστο. Στην αρχή τους πρώτους 6-7 μήνες το κλίμα που βρήκα εκεί θα έλεγα ότι ήταν πολύ φιλικό προς εμάς από τους Κυπρίους. Επίσης θα έλεγα όμως ότι από κάποια στιγμή και μετά αντιστράφηκε και έγινε ψυχρό και συνεχώς χειροτέρευε. Τα Κυπριακά ΜΜΕ άρχισαν να κάνουν επιθέσεις εναντίον των Ελλαδιτών, όχι φυσικά χωρίς λόγο, και η Κυπριακή Κυβέρνηση να ανακοινώνει επίσημα ότι η Ελλάδα πρέπει να ανακαλέσει όλους τους Ελλαδίτες αξιωματικούς και ποιοι θα μείνουν από εμάς εκεί θα το πουν αυτοί. Εκεί προέκυψε και μια άλλη σοβαρή διαφωνία μεταξύ ΓΕΕΦ και Κυπριακής Κυβέρνησης, σχετικά με το ποιος θα επιλέγει τους έφεδρους αξιωματικούς που ερχόταν στην Εθνοφρουρά οι Κύπριοι να υπηρετήσουν την θητεία τους, και φυσικά η Εθνοφρουρά διοικείτο από Ελλαδίτες και έκαναν αυτοί την επιλογή. Τα πράγματα είχαν πάει σε αδιέξοδο όταν ανακοίνωσε η Κυπριακή Δημοκρατία ότι θα επιλέγει τους Κυπρίους Εφέδρους Αξιωματικούς, αλλιώς δεν θα τους αναγνωρίσει και δεν θα τους μισθοδοτεί. Θυμάμαι ότι αυτοί οι Κύπριοι Αξιωματικοί ερχόταν στην Ελλάδα ένα διάστημα για εκπαίδευση. Τότε πλέον το κλίμα κύριε Κακαρά για εμάς τους Ελλαδίτες έπαψε να είναι ψυχρό και έγινε καθαρά εχθρικό. Σε αυτό το σημείο επεμβαίνει η Ελληνική Κυβέρνηση και καλεί, όπως ανακοινώθηκε, τον ΓΕΕΦ Αντιστράτηγο στην Αθήναι για να αποφασιστεί πως θα γίνεται η επιλογή των Εφέδρων Αξ/κών και ποιοι από εμάς θα μείνουμε στο νησί. Αν θυμάμαι καλά τον αντικατέστησε ο ταξίαρχος Γεωργίτσης Επιτελάρχης. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι όταν λέω Ελλαδίτες εννοώ εμάς από εδώ, γιατί Έλληνες είμαστε όλοι. Στην συνέχεια έγινε το πραξικόπημα και πάνω σε αυτό δεν μπορώ να γνωρίζω ποια ήταν αληθινά και ποια όχι. Θα ήθελα εδώ να πω με έμφαση ότι διαβάζοντας περιπτώσεις πολλών στρατιωτικών που έχουν γραφεί για την περίοδο της εισβολής που και αυτοί έζησαν, όλοι γράφουν και αναφέρουν περιπτώσεις θάρρους, αυτοθυσίας των υπηρετούντων σε διάφορα μέτωπα και για ηρωισμούς. Με μεγάλη μου έκπληξη δεν διάβασα καμιά αναφορά για τα σίγουρα 4 αεροπλάνα που ρίξαμε στην ΝΒΧ. Δεν ξέρω οι αξ/κοι του Ναυτικού εάν είχαν η έχουν κάποιο λόγο και το κρατάνε μυστικό. Εδώ θα μιλήσω λίγο επί προσωπικού. Είναι συνηθισμένο στο Ναυτικό οι συνάδελφοι και όχι μόνο, να ρωτούν το προσωπικό της Συνεννόησης τι νέα έχουμε, αυτή η ερώτηση σε εμένα λόγω της θέσης μου, γινόταν τακτικά. Και όπως σας είπα τον τελευταίο καιρό με εχθρικό κλίμα στο νησί και την προοπτική ότι όλοι η σχεδόν όλοι από εμάς θα έφευγαν, ήταν πάντα στην επικαιρότητα. Κάποια ημέρα στο καρέ Υπαξιωματικοί την ώρα του καφέ ερωτήθηκα για μια ακόμη φορά πως βλέπω την κατάσταση και αν θα φύγουμε και ότι ευρέως συζητείται για πραξικόπημα ειδικά μετά την συγκέντρωση στην Λέσχη Αξ/κων φόρα παρτίδα από τον Παπαγιάννη. Η απάντηση μου ήταν ότι παιδιά αυτό που σας λέω ισχύει για πάντα, εμένα δεν με έστειλαν εδώ για να κανονίσω ποιος θα είναι πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό είναι δουλειά των Ελλήνων της Κύπρου ποιον θέλουν πρόεδρο κλπ εμείς είμαστε εδώ για άλλο σκοπό. Το λέω διότι διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι ποιος το είπε, νομίζω ο Γουλέας, μάλλον ο Γουλέας, δεν είμαι σίγουρος ποιος είπε ότι οι Υπαξιωματικοί που έδιωξαν τις οικογένειές τους ήξεραν ότι θα γίνει πραξικόπημα. Λέω λοιπόν δυνατά για να το ακούσουν όσοι πίστευαν κάτι τέτοιο ότι ήταν μακριά νυχτωμένοι και δεν έβλεπαν ένα φουρκί μακριά από την μύτη τους, ότι το πραξικόπημα ήταν ολοφάνερο το ήξεραν και οι πέτρες ότι έρχονταν και οι Τούρκοι το ίδιο Ε Ρ Χ Ο Τ Α Ν Κ Α Ι ΑΥΤΟΊ. Δικό τους πρόβλημα αυτό, που δεν τα έβλεπαν αυτά.. Και τούτο διότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Έρχεται στην ΝΒΧ κάποιο απόγευμα ο Ν.Δ ΚΥΠΡΟΥ και ανακοινώνει στην λέσχη Αξ/κών φόρα παρτίδα όπως σας είπα πιο πάνω ότι την τάδε του μηνός θα γίνει πραξικόπημα και θα αλλάξουμε τον Μακάριο φυσικά. Αυτό την άλλη ημέρα το μάθαμε ό λ ο ι. Κυκλοφόρησε. Και λέω στον Δημήτρη τον Κωνσταντίνου, Δημήτρη έχουμε πραξικόπημα, φύγε για Λευκωσία βγάλε εισιτήρια να φύγουν οι οικογένειες μας για Αθήνα, ο Κωνσταντίνου μου λέει το ξέρω και ποιος δεν το ξέρει, χθες ήταν εδώ ο ΝΔΚ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ. Και εγώ πήγα, του λέω, να σου πω ένα μυστικό. Αργότερα μιλώντας με τον Κων/νου μου θύμισε ότι αυτός πρώτος ήλθε και μου είπε ότι αποφάσισε να στείλουμε τις οικογένειες μας στην Ελλάδα και όντως έτσι είναι. Όταν η είδηση περί πραξικοπήματος σε μια -δυο ημέρες μαθεύτηκε από όλους σχεδόν, ο ΝΔΚ ξαναήρθε στην Βάση και μάζεψε αυτούς που είχε ειδοποιήσει για το πραξικόπημα, και τους είπε να το ξεχάσουν δεν γίνεται τίποτε, ότι ΔΕΝ θα γίνει το πραξικόπημα και ακόμα ότι τους απείλησε μην τολμήσουν και μιλήσουν γύρω από αυτό το θέμα. Εμείς που δεν συμμετείχαμε δεν το μάθαμε αυτό περί αναβολής, το μάθαμε πολύ μετά, και για αυτό κύριοι εσείς που βγάζετε εύκολα συμπεράσματα διώξαμε τις οικογένειες μας ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και εγώ. Η αλήθεια κύριε Κακαρά και μετά πολλές δεκαετίες δεν χάνεται. Το ολοφάνερο το κουτούλησαν δεν το είδαν, αλλά αυτό είναι συνήθως το λάθος που κάνουν όσοι άνθρωποι έχουν πολύ μυαλό. Μένοντας στην υπηρεσία μου στην Βάση πριν το πραξικόπημα, όπως σας είπα η κίνηση στην Σν δεν ήταν μεγάλη και έτσι τις πιο πολλές ώρες βρισκόμουν στο γραφείο του υποδιοικητή και εκεί είχαμε φτιάξει ένα ας το πω έτσι ψευτοδίκτυο πληροφοριών. Και πού και πού μας έπεφτε και καμιά πληροφορία Είμαστε άσχετοι με το αντικείμενο, αλλά απλώς το προσπαθούσαμε.
ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: «ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΑΜΕ ΝΑΤΟΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ»!
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις συγκλονιστικές συνεντεύξεις που έχει πάρει ο Αντώνης Κακαράς από πρωταγωνιστές των γεγονότων στην Κύπρο.