Ως ριψοκίνδυνο τυχοδιωκτισμό χαρακτηρίζει ο δυτικός Τύπος την πρόθεση των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας να επιτρέψουν στους Ρώσους στρατιωτικούς να χρησιμοποιούν το λιμάνι της Λεμεσού και την αεροπορική βάση της Πάφου. Και παρόλο που γίνεται λόγος μόνο για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, οι νατοϊκοί αναλυτές ήδη εκφράζουν ανησυχία για τη μη υπογραμμένη ακόμη συμφωνία.
Όπως φαίνεται από τα δημοσιεύματα κυρίως του κυπριακού Τύπου, οι υπουργοί Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας Σεργκέι Σοϊγκού και Φώτης Φωτίου διεξήγαν συνομιλίες κατά τη διάρκεια των τελευταίων εννέα μηνών. Και το αποτέλεσμά τους ήταν ακριβώς η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε περίπτωση ανάγκης να παρέχει στα ρωσικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη τη δυνατότητα χρήσης του λιμανιού της Λεμεσού και της αεροπορικής βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου. Όπως διευκρίνισε ο κ. Φωτίου, αυτό το βήμα αποτελεί απόδειξη της ενίσχυσης της συνεργασίας μεταξύ της Μόσχας και της Λευκωσίας. Ο υπουργός Άμυνας τόνισε επίσης ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιεί την αεροπορική βάση και το λιμάνι αποκλειστικά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και για ανθρωπιστικές αποστολές. Και δεν θα επιτραπεί στους Ρώσους στρατιωτικούς να χρησιμοποιούν τις αποθήκες του λιμανιού και της αεροπορικής βάσης.
Παρόλο που η εν λόγω συμφωνία παρέχει στην Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας πολύ περιορισμένες δυνατότητες και ακόμη δεν έχει ούτε καν υπογραφτεί, ορισμένοι αναλυτές την έχουν ήδη αξιολογήσει ως αποτέλεσμα της χρήσης από τη Μόσχα ήπιων διπλωματικών μεθόδων. Με άλλα λόγια, η Ρωσία χρησιμοποιεί έναντι της Κύπρου την περιβόητη soft power – «ήπια ισχύ» – για τη δημιουργία στο νησί δικού της στρατιωτικού προγεφυρώματος. Σε όλη αυτή την κατάσταση φαίνονται ξεκάθαρα ίχνη ριψοκίνδυνου τυχοδιωκτισμού, στον οποίο έχουν προχωρήσει η Λευκωσία και η Μόσχα, υποστηρίζει ο Μπόρις Κάλνικι σε δημοσίευμά του στη γερμανική γνωστού κύρους εφημερίδα Die Welt.
Δεν είναι καθόλου εκπληκτικό το ότι η Ρωσία έχει ζητήσει από τους Κυπρίους να της δώσουν τη δυνατότητα χρήσης των βάσεών τους, αν χρειαστεί, διαπιστώνει ο εμπειρογνώμονας Ρουσλάν Πούχοφ:
Το πιθανότερο είναι ότι το θέμα της συνεννόησης είναι να μπορούν να προσγειωθούν εκεί ρωσικά στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη που μεταφέρουν κάπου ανθρωπιστική βοήθεια, για παράδειγμα. Είναι σαφές ότι τέτοιου είδους συμφωνίες δεν αρέσουν σε πολλούς εχθρούς της Ρωσίας και σε όσους δεν θα ήθελαν να εφαρμόζει η Κύπρος μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική και αμυντική πολιτική. Όπως είναι γνωστό, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ ενώ είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η ΕΕ έχει μια κοινή πολιτική, γι΄ αυτό είναι πολύ πιθανόν ότι θα τις πιέσουν οι Βρυξέλλες ώστε να μη συνεργάζονται με μας.
Όπως φαίνεται, η δημιουργία στην Κύπρο μιας κανονικής στρατιωτικής ναυτικής και αεροπορικής βάσης της Ρωσίας, αν αυτό είναι γενικά δυνατό, μπορεί να είναι μόνο υπόθεση του απώτερου μέλλοντος. Πολύ περισσότερο, που ο νυν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης ακολουθεί γραμμή ένταξης στο ΝΑΤΟ. Πάντως, δυτικοί αναλυτές έχουν ήδη υπολογίσει ότι ακόμη και η απλή δυνατότητα ανεφοδιασμού στην Κύπρο των αεροπλάνων με καύσιμα και αναπλήρωσης των εφοδίων των πλοίων διευρύνει σημαντικά το επιχειρησιακό δυναμικό της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας. Και γιατί όχι;
Νικίτα Σορόκιν από την Φωνή της Ρωσίας
