Ανέκαθεν, από τότε που έγινε ανεξάρτητη η Μεγαλόνησος (1960), στηρίχθηκε σθεναρά, και όχι μόνο πολιτικά-διπλωματικά, απο τη Μόσχα. Γύρω στα 130 δις ευρώ, ρωσικά κεφάλαια πέρασαν απο το νησί, είτε με τη μορφή καταθέσεων, είτε με τη χρησιμοποίηση των κυπριακών Τραπεζών ως «τράνζιτ» για επανεπενδύσεις στη Ρωσία.
Και αυτά μόνο στην περίοδο μετά την είσοδο της Κύπρου στην ευρωζώνη. Αν υπολογίσει κανείς και την προ ευρώ εποχή θα κατανοήσει πως δημιουργήθηκε το κράτος ευημερίας «Των Κυπρίων Τόπος».
Πριν και μετά την είσοδο στην Ε.Ε.και την ευρωζώνη, η Λευκωσία ψήφισε σειρά νόμων που προσάρμοζε το οικονομικό και τραπεζικό της σύστημα στα ευρωπαικά δεδομένα. Οι έλεγχοι απο τις Βρυξέλλες γινόταν ανελλειπώς, και οι γραφειοκράτες έφευγαν ικανοποιημένοι.
Κάπου-κάπου βέβαια, θυμούνταν και το βρώμικο χρήμα. Συνήθως, όποτε η ΕΕ και οι ΗΠΑ ήθελαν να πιέσουν για κάτι τη Ρωσία. Οπως για παράδειγμα σε περιόδους που Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ήθελαν να ορθώσουν εμπόδια σε ενεργειακά σχέδια της Μόσχας. Γενικότερα, ρωσικοί αγωγοί, ρωσικές τραπεζικές καταθέσεις δισεκατομμυρίων, και οτιδήποτε το ρωσικό, θεωρείτο απαράδεκτη γεωπολιτική απόπειρα του Κρεμλίνου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Τα σχέδια των Βρυξελλών υλοποιήθηκαν με τη συναίνεση της κυπριακής ηγεσίας
Αναφορικά με τους αγωγούς, η ζωή βάζει τη σφραγίδα της, παρά τις παραφύσει επιδιώξεις. Οσον αφορά τις καταθέσεις, γίνεται ολοφάνερο πως μετά το «κούρεμα» των ελληνικών Τραπεζών και το «φέσι» των έξι και πλέον δις ευρώ που φόρτωσαν τις κυπριακές Τράπεζες τα «γκόλντεν μπόις» που το ίδιο το δικό τους,νεοφιλελεύθερο σύστημα αξιών εξέθρεψε, η Κύπρος βρέθηκε, από το πουθενά, με τεράστιο πρόβλημα. Αν και το σύστημα συνέχισε να δουλεύει. Η πρώτη προσπάθεια του προέδρου Χριστόφια να κλείσει την τραπεζική τρύπα με τη βοήθεια των Ρώσων -και παρά την ανταπόκριση του Κρεμλίνου με δάνειο 2,5,δις ευρώ καιεπιτόκιο 4,5%- απλά το πρόβλημα μεταφέρθηκε μερικούς μήνες πιο πέρα.
Οι επόμενες απόπειρες για νέο δάνειο, αρχικά 2,5 μετά 4 και τέλος 5 δις ευρώ απο τη Μόσχα, είναι γνωστό ότι κατέληξαν άκαρπες. Στο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων, έγιναν γνωστά πολλά για την επιπολαιότητα και τον επιφανειακό τρόπο που οι κύπριοι παράγοντες «εξάντλησαν» την εμπιστοσύνη του Κρεμλίνου. Λίγοι όμως, επικέντρωσαν την προσοχή τους στην άτεγκτη στάση των Βρυξελλών προς τη Λευκωσία, να μην προβεί σε καμμιά συνεργασία με τη Ρωσία.
Για λόγους ρεαλιστικούς και μη έχοντας καμμιά διάθεση ρήξης με την Ε.Ε. για το θέμα της δανειοδότησης της Κύπρου, το Κρεμλίνο έκρινε ότι η δανειοδότηση πρέπει να γίνει μέσα απο το πρόγραμμα της ευρωτρόικας. Μάλιστα, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε η εντύπωση πως πάμε για μια τέτοιου είδους ευρωρωσική συνεργασία, η οποία θα εκδηλωθεί μετά τις προεδρικές στην Κύπρο. Για τους ειδικούς τα ποσά ήταν γνωστά: Δέκα απο τη μια πλευρά, πέντε απο την άλλη και μια επιμήκυνση τους δανείου των 2,5 δις.
Το τι έγινε στο Γιουρογκρούπ και πως μεθοδεύτηκε η λύση που επελέγη, είναι γνωστό. Οπως και η παραδοχή του Μπαρόζο, στη Μόσχα, μια βδομάδα αργότερα, ότι πράγματι η Ρωσία «δεν έγινε δυνατό να ενημερωθεί πριν απο τη λήψη της απόφασης». Δηλαδή, ελήφθη μια απόφαση που επέβαλλε αφαίμαξη στις καταθέσεις ανάμεσα στις οποίες και μερικές δεκάδες δις ευρώ ρωσικής προέλευσης. Κι’ όλα αυτά, χωρίς καν να ενημερωθεί ο άμεσα ενδιαφερόμενος, η Ρωσία. Ποιά αμοιβαία εμπιστοσύνη μπορεί να υπάρξει, μετά από αυτό, μεταξύ Ε.Ε – Ρωσίας;
Ο ρόλος της κυπριακής ηγεσίας
Ακόμα χειρότερα, η όλη μεθόδευση εφαρμόστηκε με τις πλάτες της κυπριακής ηγεσίας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, οι δηλώσεις των Ρώσων παραγόντων, μόνο ανησυχία και προβληματισμό μπορεί να προκαλεί. «Δεν υφίσταται για μας πρόβλημα με το όνομα Κύπρος. Αυτό είναι πρόβλημα της Ε.Ε. και των Κυπρίων», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ιγκορ Σουβάλοφ.
Αλλά και για το θέμα της επιμήκυνσης του παλιού δανείου, επίσης αποκαλυπτικός ήταν ο τόνος στη δήλωση ότι «αν υπάρξει η όποια ανάγκη που να δικαιολογεί δική μας συμβολή, μόνο τότε μπορούμε να κάνουμε λόγο γι΄αυτό. Προς το παρόν, δεν υπάρχει επ΄αυτού κανένας διάλογος».
Ταυτόχρονα, ο υπουργός Οικονομικών, Αντόν Σιλουάνοφ, και ο πρόεδρος της Τράπεζας VTB, Αντρέι Κόστιν, καλούν επιμόνως τους Ρώσους να φέρουν τις καταθέσεις τους στις ρωσικές Τράπεζες. Ηδη η ρωσική Δούμα (Βουλή) ετοιμάζει νόμο για φορολογική αμνηστία, δίνοντας έτσι κίνητρα για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων. Αυτά και πολλά άλλα στοιχειοθετούν την εικόνα «αποδόμησης» της προνομιακής σχέσης που είχε η Κύπρος με τη Ρωσία.
Προς νέο σχέδιο Ανάν;
Απομένει να δούμε αν θα επέλθει μεταβολή και στη ρωσική θέση για το Κυπριακό ζήτημα. Αν δηλαδή, στη βάση του μνημονίου, οι επιταγές της Ε.Ε. είναι η προώθηση λύσης του Κυπριακού με όρους ανάλογους, αν όχι πολύ πιο επαχθείς του σχεδίου Ανάν, που ο κυπριακός λαός απέρριψε το 2004, και ο εξαναγκασμός γιαμεταφορά του-μελλοντικού- φυσικού αερίου της Κύπρου, με αγωγό μέσω Τουρκίας, τότε προφανώς η Μόσχα δεν μπορεί να μείνει «κυπριότερη» των Κυπρίων.
Η ΕΕ άδειασε ωμά τη Ρωσία, παρ’ότι συζητείτο πως θα συνέβαλε η Μόσχα στην επίλυση της κυπριακής κρίσης
Για παράδειγμα, η Μόσχα είναι κατά της αναγνώρισης του Κοσόβου, όσο συνεχίζει να είναι αυτό και θέση της Σερβίας. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Αραγε, η κυπριακή ηγεσία, αποδεχόμενη τις ανοικτά αντιρωσικές επιλογές της ΕΕ, έχει μετρήσει και το κόστος που θα πληρώσει για τη «βοήθεια» που παίρνει απο τη μεγάλη ευρωπαική «οικογένεια»; Κατά τα αλλα, η -καταληστευμένη- Μόσχα δεν… βοήθησε, όπως φωνασκούν τώρα τα κάθε λογής «παπαγαλάκια»!
Πηγή – Αλέξανδρος Δημητρίου- Η Ρωσία Τώρα