Ένας υπαξιωματικός ο Δημήτρης Κωνσταντίνου που έζησε από πρώτο χέρι τα γεγονότα της Κύπρου μιλά στον Αντώνη Κακαρά και αποκαλύπτει ότι ΄Ελληνες αξιωματικοί γνώριζαν πολύ πριν τι θα συνέβαινε στη Κύπρο και «έδιωξαν τις γυναίκες τους» μέρες πριν. Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που αποκαλύπτει -και αυτή- το μέγεθος της προδοσίας των χουντικών.
-: Τι βαθμό έχεις τώρα κύριε Κωνσταντίνου;
Κων/νου: Αντιπλοίαρχος, απόστρατος ειδικότητα ηλεκτρολόγος.
-: Και μιλάμε για το Κυπριακό. Για την Κύπρο, για την υπηρεσία σου στην Κύπρο και μιλάμε άνετα.
Κων/νου: Κανένα πρόβλημα δεν έχω. Καταρχήν να σας πω ότι πολιτικά είμαι από αυτούς τους μεταβλητούς. Λοιπόν κατά διαστήματα πήγα και στο ένα κόμμα, πήγα και στο άλλο και δεν μου αρέσει δηλαδή αυτό το σύστημα το πολιτικό που λένε τώρα και σε πολλούς δεν αρέσει, εμένα δεν μου άρεσε ποτέ. Κυρίως μέσα στον στρατό. Δεν μπορούσα να… δεν εννοούσα μέσα στην δουλειά μου να συζητήσω θέμα τέτοιο. Και ίσως κάποτε να είχα ανακατευτεί. Ήρθε ένας συνάδερφος κάποτε, ο Γιαννούλης – πιθανώς να τον ξέρετε εσείς – να πάω σε ένα κέντρο σε μία συγκέντρωση που έκανε κάποιος ανώτερος αξιωματικός. Και μου είπε Πήγαινε και ζήτα να συμμετέχεις και εσύ. Δεν κατάλαβα να σας πω και τι ήταν αυτό και ούτε και ήξερα τίποτε και δεν μπορούσα να πάω να παρακαλέσω να συμμετάσχω σε μία εκδήλωση. Δεν ξέρω εάν αυτό ήταν το θέμα ή μία έχθρα που είχα από τους παλιούς πολύ φίλους μου … ότι τους έβαλα εγώ στα καράβια όταν ήμουνα στο … Μ’ αυτές τις ειδικότητες…
-: Γιατί αυτοί τι ήτανε πολιτικά και νομίζουν ότι είσαι αντίθετος;
Κων/νου: Εκείνη την περίοδο τουλάχιστον δύο που γνώριζα που ήτανε εκεί πάνω επρόσκειντο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και προσπαθήσανε μέσα από εκεί να με κάνουνε ότι εγώ δεν είμαι τέλος πάντων δικός τους και ότι δεν πρέπει να είμαι εκεί. Και μάλιστα μετά από δύο χρόνια που έκανα εκεί στο γραφείο, με βάλανε στις μεταθέσεις. Είχα κάνει κάποια μελέτη και ούτε ο διευθυντής μου, ούτε ο Κλαδάρχης μου ο Σκουριώτης τότε που ήτανε, ήθελαν να φύγω. Και μάλιστα μια μέρα, είχε πάει είκοσι φορές στον Β΄ κλάδο, δεν ξέρω εάν ήσαστε εσείς ακόμα εκεί…
-: Όχι.
Κων/νου: Ήτανε ο κύριος Βουραζέρης. Και κατεβαίνει κάτω και μου λέει, συγνώμη ήτανε και έκφραση του, ‘Ρε Μήτσο τι έχεις κάνει και όλος ο Β΄ κλάδος θέλει να φύγεις από το ΥΕΚ;’ Λέω ‘Κύριε διευθυντά, δεν έχω κάνει τίποτα’ του λέω.
-: Αυτά τώρα σε σχέση με το Κυπριακό και την υπηρεσία σου εκεί;
Κων/νου: Όχι, αλλά…
-: Γιατί τα λες;
Κων/νου: Γιατί τα λέω; Για να δείτε… ίσως αυτά που θα σας πω για το Κυπριακό να παίρνουν μια πλευρά της μιας ομάδας ή της άλλης ομάδας. Ήθελα να σας αποδείξω ότι είμαι ανεξάρτητος άνθρωπος ιδεολογικά. Πάμε τώρα στο Κυπριακό. Λοιπόν το 1972 ξεκίνησα από εκεί, επιλέχτηκα να πάω στην Αμερική σαν ανταλλαγή προσωπικού, επειδή έτυχε να μην πάω αποστολή παρ’ όλο που ήμουνα αρχηγός της σειράς μου – υπαρχηγός μάλλον, αρχηγός ήτανε ο Στρατήγης για τον οποίο πρέπει να ξέρετε προφανώς κάποια ιστορία… ο οποίος αποτάχτηκε σαν ναύτης – και δεν είχα πάει. Πέρασα σχολή Εθνικής έξι μήνες, κάτι έγινε μας στείλανε με απόσπαση στα καράβια μέχρι να διευθετηθεί η κατάσταση.
-: Για τον Στρατήγη είπες ότι ήτανε αρχηγός τάξεως και αποτάχτηκε, γιατί;
Κων/νου: Σε κάποιο καράβι κάποια διένεξη έγινε με τον πρώτο μηχανικό, κάποια διαταγή παράκουσε, ήτανε ένα θέμα υπηρεσιακό και λοιπά, ήτανε άσχετο. Λοιπόν μου λέει ο Λεόνε ‘Που θες να πας; Για λίγο θα πας, για δυο μήνες, τρεις.’ Λέω ‘Πάω στο ΘΥΕΛΛΑ.’ Λοιπόν πήγα στο ΘΥΕΛΛΑ, τελικά πέρασε ο καιρός, πέρασε ο καιρός και δεν είχαμε καμία ειδοποίηση πότε θα φύγουμε για την Αμερική. Στο ΘΥΕΛΛΑ όμως ήρθανε οι ετήσιες δηλώσεις της τοποθέτησης. Έρχεται ο οπλονόμος και εγώ δεν έκανα βέβαια γιατί ήμουνα με απόσπαση και περίμενα να φύγω. Μου λέει ‘Κάνεις δήλωση.’ Του λέω ‘Εγώ είμαι με απόσπαση, θα φύγω.’ Πηγαίνει στον ύπαρχο, λέει ο ύπαρχος ‘Όχι θα κάνεις.’ Τότε οι δηλώσεις ήτανε τρεις, δεν ήτανε τέσσερις όπως γνωρίζετε εσείς στο ΓΕΝ. Στη ΔΝΕ τις άλλαξε μετά ο κύριος Δημητριάδης και έκανε ξεχωριστή της Κύπρου. Και εκεί που δήλωσα στο εξωτερικό δήλωσα Ναι διότι νόμιζα ότι πήγαινα στην Αμερική. Μετά από λίγο καιρό έρχεται ένα σήμα να πάω στην Κύπρο. Ήτανε Απρίλιος περίπου, Απρίλιος του ’73. Δεν ήθελα να πάω, από εδώ από εκεί ρώτησα κάποιους συναδέλφους, δεν είχα κανένα λόγο. Πολλοί πηγαίνανε τότε για τα λεφτά, εγώ δόξα το Θεό με την γυναίκα μου καλά ήμουνα. Μάλιστα ήταν και άρρωστη η γυναίκα μου και δεν το εκμεταλλεύτηκα, διότι επρόκειτο να κάνει μία εγχείρηση καρδιάς. Λόγω ότι ήμουνα πολύ υπάκουος με τα καλά του και τα κακά του, πήγα στη ΔΝΕ είπα ότι δεν θέλω να πάω, μου είπε ο υπόλογος ο Δέρας εκεί ότι ‘Ένα μήνα φυλακή θα φας…’ μου λέει ‘… αν αρνηθείς.’ Ο χαζός εγώ το πίστεψα αντί ν’ ανεβώ στον… να πω ότι έχω ένα πρόβλημα και… Και πήγα στην Κύπρο. Συνέπεσε να πάω στην Κύπρο στο τέλος Μαΐου όταν ήτανε το Κίνημα του Ναυτικού, το οποίο δεν το πήρα είδηση καθόλου. Να σας πω ότι γύρισα μετά και δεν ήξερα τίποτα, κάτι πολύ λίγα άκουσα.
-: Γενικά στην Κύπρο δεν έμαθε κανείς για το Κίνημα του Ναυτικού;
Κων/νου: Εγώ να σας πω την αλήθεια με συναδέρφους δεν έκανα και πολύ παρέα.
-: Ραδιόφωνα, εφημερίδες;
Κων/νου: Τίποτα, τίποτα. Δεν έμαθα τίποτα. Και νομίζω ότι εκείνες τις μέρες πρέπει να ήμουνα στο ΓΕΝ για να φύγω. Και μάλιστα όταν γύρισα…, καταρχήν όταν γύρισα πήγα στο ΣΦΕΝΔΟΝΗ και ήτανε ύπαρχος… και καθίσαμε και τα λοιπά, και όταν διάβασα το βιβλίο σας…ή μάλλον πιο μπροστά το Κίνημα του Ναυτικού και μετά το δικό σας, τότε έμαθα ότι ο κύριος Δεμέστιχας ήταν και αυτός και όλοι σας όλον αυτόν τον αγώνα που είχατε κάνει. Δεν πήρα είδηση τίποτε κύριε Κακαρά. Με τους συναδέλφους σας δεν έκανα πολύ γιατί… δεν ξέρω… κάπου οι ιδέες τους δεν ταιριάζαμε ας πούμε. Ασχολούνταν με τα πράγματα τα οποία τα θεωρούσα άχρηστα και έτσι δεν έμαθα τίποτε. Τέλος πάντων. Και στην Κύπρο έναν μόνο συνάδερφο έκανα παρέα ο οποίος έτυχε και είναι στην γειτονιά μου, με τους άλλους δεν έκανα. Πάντα έκανα με ανθρώπους έξω από το Ναυτικό γι’ αυτό και δεν έχω πολλούς γνωστούς από το Ναυτικό, πολύ λίγους. Γνωστούς να τους βλέπω, να τους χαίρομαι, να δακρύζω που τους βλέπω…αλλά μέσα στην υπηρεσία δεν ξέρω…η στάση που κρατούσανε γενικά για την υπηρεσία δεν μου ταίριαζε. Να πούμε ένα παράδειγμα, παράδειγμα για τους αξιωματικούς. Υπήρχε…είχαμε μία διαφορά, ο καθένας ήτανε στα καθήκοντα του, ο καθένας λέει άλλα. Όταν κάναμε μία συζήτηση και έπαιρνα και έλεγα ‘Μισό λεπτό αυτή είναι η θέση μας…αυτά είναι τα καθήκοντα μας…ο άλλος πήγαινε και έκανε αυτά τα καθήκοντα…’ κάπου με θεωρούσανε και ύποπτο. Οπότε δεν έκανα καθόλου παρέα και είχα την ησυχία μου. Λοιπόν…πήγα στην Κύπρο στο τέλος του Μαΐου το ’73. Όταν πήγα κάτω, πήγα στο Μπογάζι και όταν παρουσιάστηκα στην βάση αντικατέστησα τον (…) Ντεσταβλάκη με τον οποίο ήμασταν στο Βέλγιο στην παραλαβή των ναρκαλιευτικών τύπου (…). Ήτανε μαζί με τον κύριο Ζαράνη στο τεχνικό γραφείο γι’ αυτό και λοιπόν είπε στον Ζαράνη ποιος ήμουνα εγώ, ήξερε ότι ασχολούμαι και με γραφική εργασία και λοιπά αρκετά…και με έβαλε στο τεχνικό γραφείο. Πως ξεκίνησα με τα γραφικά; Στη σχολή Ναυτοπαίδων όταν πήγα στον τρίτο μήνα ο κύριος Πολυάδης που μας έκανε Ελληνικά, μετά που πήγα στον πίνακα με πήρε στα (…) της σχολής επί 3 χρόνια και δεν έκανα αγγαρείες καθόλου και όσα μαθήματα ήτανε Ελληνικά – επειδή είχα κάνει δύο τάξεις στο γυμνάσιο και οι υπόλοιποι ήταν του Δημοτικού, σχεδόν η πλειονότητα – πήγαινα στο γραφείο…
-: Του Δημοτικού εννοείς και οι υπαξιωματικοί όλοι;
Κων/νου: Το πλείστον των υπαξιωματικών του στρατοπέδου ήταν του Δημοτικού, υποχρεωτικά. Ήμασταν λίγοι, λίγοι οι οποίοι είχαμε κάνει δυο, μία ή δυο τρεις τάξεις στο Γυμνάσιο και εγώ είχα βγάλει δυο τάξεις τότε. Και από εκεί ασχολήθηκα λιγάκι με τα γραφικά. Μπήκα λοιπόν στο γραφείο με τον κύριο Ζαράνη και μετά νομίζω από ένα τρίμηνο έφυγε και ο Ζαράνης και ήρθε ο κύριος Ντάνος, γνωστός τώρα από το σύστημα του Κυπριακού. Εγώ είχα νοικιάσει ένα σπίτι έξω από την βάση, το οποίο ήταν χωρισμένο στα δύο. Ήταν ένας υπάλληλος της Ηλεκτρικής της Λευκωσίας που μέσα σε ένα συνοικισμό που ήτανε ας πούμε κάποια ελίτ πλούσιοι, αυτός κατάφερε επειδή ήτανε στην ΔΕΗ και πήρε κι αυτός ένα μερίδιο και επειδή δεν είχε λεφτά να κάνει βίλα, έκανε ένα κτιριάκι το οποίο το είχε χωρίσει στη μέση και έκανε δυο δυαράκια, γκαρσονιέρες ας το πούμε έτσι. Αλλά είχε κάνει και μία μεσόπορτα για να μπορέσει να το περάσει από την Πολεοδομία. Έτσι λοιπόν πήγα μέσα…και μας άνοιξε και την πόρτα…ήταν έτσι ανοιχτό. Μετά λοιπόν που ήρθε ο κύριος Ντάνος έψαχνε κι αυτός για σπίτι. Ο κύριος Ντάνος ήταν τότε χωρισμένος και είχε μία κοπέλα με την οποία συζούσε. Πάρα πολύ καλή κοπέλα. Και ήρθε λοιπόν και έψαχνε ένα σπίτι, του είπα ότι νοικιάζει ο άλλος το διπλανό και τράβα και νοίκιασε το δίπλα και μετά από λίγες μέρες έκλεισε η πόρτα, έβαλε μια πόρτα και ήμασταν σε μία κατοικία σε δύο γκαρσονιέρες δίπλα δίπλα. Καλός άνθρωπος ο κύριος Ντάνος ήσυχος και λοιπά. Όταν έφτασε όμως… γι’ αυτό σου ρωτάω ένα πράγμα ότι άσχετα τι θα επακολουθήσει μετά και τι πίστεψε μετά, διότι είναι αλήθειες πολλά πράγματα που μπορεί να πήρα… Όταν κατέβηκε κάτω ο Ντάνος δεν ήτανε ας το πούμε δεξιός. Μάλιστα είχε τραγούδια του Θεοδωράκη και λοιπά κι έδειχνε ότι ήτανε ας πούμε από το Κέντρο και προς τα Αριστερά και έτσι ήταν μάλιστα και η κοπέλα. Γιατί η κοπέλα του έγινε φίλη με την γυναίκα μου. Αυτό κύλησε όλο το θέμα. Με το που πηγαίνεις στην Κρήτη προσπαθούνε κάποιοι να σε εγκλωβίσουνε…
Καν: Στην Κύπρο εννοείς.
Κων/νου: Ναι στην Κύπρο…είτε οι Γριβικοί…, κυρίως οι Γριβικοί πηγαίνανε τώρα εκεί πέρα, είτε Μακαριακοί. Πιο πολλοί οι Γριβικοί ερχόντουσαν εκεί σε μας τους Έλληνες. Λοιπόν ήτανε ένας Αλέκος εκεί ο οποίος ερχότανε…όταν ερχότανε… Παρέλειψα να σου πω ότι όταν πρωτοπήγα στην Κύπρο, έχω έναν ξάδερφο στην Κύπρο ο οποίος παλιά που είχε πάει παντρεύτηκε. Με αυτόν τον ξάδερφο όταν πηγαίναμε γυμνάσιο μέναμε στο ίδιο δωμάτιο. Πάρα πολύ καλός στα φιλολογικά, παντρεύτηκε στην Κρήτη. Παντρεύτηκε την…έγινε μπατζανάκης με τον αρχηγό της αστυνομίας της Κύπρου, δεν θυμάμαι πως τον λέγανε, Αντωνίου λεγόταν , Χριστοδούλου λεγότανε, δεν θυμάμαι. Μάλιστα πήγαμε στο σπίτι αυτουνού του αρχηγού της αστυνομίας μια μέρα σαν επίσκεψη…γιατί οι αδερφές δεν θέλαν…σαν επίσκεψη, αυτός δεν ήτανε εκεί, ήταν όμως η γυναίκα του. Έτσι λοιπόν μου συνέστησε ‘…να μην ανακατευτείς με κανένανε. Ούτε με τους μεν, ούτε με τους δε.’ Και πράγματι αυτό έπραξα. Ερχόταν λοιπόν μερικές φορές ένας Αλέκος Γριβικός και με ζήταγε. Εγώ για να μην φαίνομαι, άνοιγε την πόρτα η γυναίκα μου, του λέει ‘Δεν είναι εδώ’, ξάπλωνα πίσω από έναν καναπέ που είχαμε και δεν φαινόμουν καθόλου. Ε ήρθε 3-4 φορές βαρέθηκε, δεν ξαναήρθε. Είδε ότι εγώ δεν τσιμπάω, άλλοι δεν ξέρω τι κάνανε. Πέρασε ο καιρός ήσυχα και καλά, εγώ ήμουνα στο…
-: Όταν λες δεν ξέρεις τι κάνανε, εννοείς συναδέρφους δικούς σου, του Ναυτικού; Δικούς μας του Ναυτικού, τους οποίους εκτιμάς ότι προσέγγιζαν πάλι οι Γριβικοί αλλά δεν ξέρεις…
Κων/νου: Ναι, ναι δεν ξέρω. Οι πιο πολλοί μένανε στο Τρίκομο ή στον απέναντι συνοικισμό στο Μπογάζι, ενώ στον από ‘δω συνοικισμό που ήμουνα εγώ πάνω από το στρατόπεδο ήμασταν μόνο δύο, εγώ και ο Αθανασούλης ο τηλεγραφητής.
-: Εκτιμάς ότι αρκετούς τους είχανε προσεγγίσει και τους πήραν με το μέρος τους οι Γριβικοί;
Κων/νου: Οι Γριβικοί, κυρίως αυτοί που ήταν στο Τρίκομο. Και ίσως και στο απέναντι λιγάκι. Ο Αθανασούλης που ήτανε δίπλα μου δεν είχε ανακατευτεί και αυτός. Τουλάχιστον εμείς οι δύο που ήμασταν εκεί στον συνοικισμό και είχαμε μία δικιά μας παρέα με τους ανθρώπους που ήτανε εκεί στον συνοικισμό και ήτανε άνθρωποι καλού πολιτιστικού επιπέδου.
-: Ο Ντάνος;
Κων/νου: Θα συνεχίσω. Λοιπόν ο καιρός πέρασε όλο το χειμώνα…ο Ντάνος ήτανε ένας ήσυχος άνθρωπος και λοιπά. Μάλιστα μερικές φορές κάναμε και παρέα στο σπίτι, τραγούδια ο Ντάνος Θεοδωράκη και τέτοια και τα λοιπά, που νόμιζα που σας λέω ότι πήγαινε προς τα εκεί. Και πράγματι έτσι ήτανε γιατί τα έλεγε η κοπελιά του, αυτή που συζούσε, στην γυναίκα μου. Ήτανε τόσο καλός, μπορώ να πω αγαθός, που μια φορά εκεί που συζητάγαμε στο σπίτι του έλεγα ορισμένα πράγματα, κάπου πρέπει να κρατάς και μία έτσι σκληρή γραμμή και τα λοιπά, ‘Έλα ρε…’ του λέει η Λεία η γυναίκα του ‘…μέχρι και ο Κωνσταντίνου σου λέει ότι είσαι αγαθός’. Λοιπόν τέλος πάντων πέρασε ο καιρός και ερχόμαστε τώρα στην εποχή του Ιανουαρίου. Κυκλοφορούσε μία φήμη ότι θα γίνει πραξικόπημα τότε που ήτανε…
-: Ιανουάριο του ’73;
Κων/νου: Όχι το ’74 πάμε τώρα. Κυκλοφορούσε μία φήμη και βλέπαμε κάτι κινήσεις, γενικά βλέπαμε αυτούς που ξέραμε ότι είναι Γριβικοί, ότι επίκειται κάποιο πραξικόπημα. Και μάλιστα ήταν την περίοδο που ήταν ο Μακάριος στην Κίνα. Δεν θυμάμαι από πού έμαθα ότι…, έμαθα ότι οι Γριβικοί ήτανε κάπου αγριεμένοι γιατί δεν τους άφησε ο Γρίβας να κάνουνε το πραξικόπημα τότε. Δεν ξέρω, αυτό άκουσα, δεν θυμάμαι να σας πω από πού το άκουσα, αλλά αυτό έχει γίνει ακριβώς.
-: Πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου;
Κων/νου: Ναι εναντίον του Μακαρίου. Άσχετα οι μπόμπες που μπαίνανε κατά διαστήματα, που μπαίνανε κάποιες μπόμπες στον δρόμο και ποτέ δεν τον χτυπήσανε και λοιπά, δεν μπορούσαν να κάνουνε αυτό που έκανε ο Παναγούλης ξέρω ‘γω. Έτσι λοιπόν πέρασε αυτός ο καιρός, οι Γριβικοί ήτανε κάπως…τους έβλεπες μισοαλαφιασμένους. Κάπως δυσαρεστημένοι. Έρχεται τώρα λίγο το τελευταίο δίμηνο πριν το πραξικόπημα του καλοκαιριού του Ιουλίου – ας πούμε από τον Μάιο – που αρχίζει η προεδρική αστυνομία, η προεδρική φρουρά και μας κάνει ελέγχους κατά διαστήματα στους δρόμους. Μας κάνουν έναν ψυχολογικό πόλεμο.
–: Σε ποιους κάνει ελέγχους;
Κων/νου: Σε μας του στρατού, του Ναυτικού ήμασταν. Μας σταμάταγε όταν γυρίζαμε από τη Λευκωσία, όταν πηγαίναμε στη Λευκωσία μας σταμάταγε και μας έλεγχε τα αυτοκίνητα, το πορτμπαγκάζ και λοιπά, μας έδειχνε έτσι ότι ‘Σας ελέγχουμε, σας κάνουμε…σας έχουμε…’ ή σαν να λέει ‘Σηκωθείτε και φύγετε’ μια τέτοια συμπεριφορά. Όχι η κανονική αστυνομία, η προεδρική φρουρά, έχουνε δύο αστυνομίες στην Κύπρο. Έτσι λοιπόν έγινε αυτό το διάγγελμα του Μακαρίου που έλεγε ότι οι Έλληνες αξιωματικοί πρέπει να φύγουνε από την Κύπρο. Το συζήτησα με τον Ντάνο, ο Ντάνος όμως είχε πάρει ένα αυτοκίνητο με δάνειο και δεν ήθελε να φύγει από την Κύπρο, είχε πρόβλημα οικονομικό. Πάντα είχε πρόβλημα οικονομικό. Και του είχε υποσχεθεί ο Παπαγιάννης ότι θα τον κρατήσει και τρίτο χρόνο κάτω. Εγώ δεν είχα τέτοιο πρόβλημα γιατί και το αυτοκίνητο που το αγόρασα…, είχα λεφτά πριν κατέβω στην Κύπρο και τα λεφτά που αγόρασα το αυτοκίνητο μου τα δώσανε τον πρώτο μήνα, μου τα στείλανε από τη Γερμανία και μάλιστα με φωνάξανε και στο ΓΕΕΦ, πού βρήκα τα λεφτά. Νομίζανε ότι έδωσα κάποια πληροφορία, ήτανε αυτό που…, κάποια συναλλαγή, κατάσκοπος ότι είμαι. Τους έδειξα το παραστατικό ότι τα έχω από τη Γερμανία τα λεφτά, ότι έχω εκεί την κουνιάδα μου και τελείωσε. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα και του έλεγα να πάμε να φύγουμε να πάμε στην Ελλάδα, αφού δεν μας θέλουνε να πάμε να φύγουμε, με το ζόρι θα καθίσουμε εκεί κάτω; Αυτός ήθελε να καθίσει όμως. Φτάνουμε λοιπόν τις τελευταίες μέρες τώρα (…), μαζί με τον Ντάνο πολλοί θέλανε να καθίσουνε, κι άλλοι θέλανε να καθίσουνε κάτω και κυρίως ο Αγιασοφίτης, τον οποίο κάπου τον έχετε γράψει, ο οποίος ήτανε σφόδρα δικτυωμένος στους Γριβικούς απ’ ότι μας έλεγε. Και μάλιστα ήρθε μια μέρα και με έπιασε και μου ζήτησε να λάβω μέρος στο πραξικόπημα και του λέω ‘Εμένα μην με ανακατεύεις’.
-: Πότε ήρθε και σου ζήτησε κάτι τέτοιο, θυμάσαι ημερομηνίες;
Όχι;
Κων/νου: Τελευταία εβδομάδα πριν το πραξικόπημα. Λοιπόν θα φτάσουμε στην τελευταία εβδομάδα. Λοιπόν πάμε μία εβδομάδα πίσω πριν το πραξικόπημα τώρα. Αυτός πρέπει να μου το είπε γύρω στις 8 ημέρες πριν από το πραξικόπημα. ‘Ξέρεις…’ λέει ‘…θα γίνει πραξικόπημα…’ ‘εμένα …’ του λέω ‘…μην με ανακατεύεις, δεν ασχολούμαι με τέτοια…’ και δεν ήθελα να ανακατευτώ με τίποτα με τέτοια πράγματα. ‘Εγώ…’ του λέω ‘…θέλω να φύγω.’ Το πραξικόπημα έγινε Δευτέρα, τη Δευτέρα λοιπόν την προηγούμενη είμαι στο γραφείο. Στο γραφείο που είμαι εκτός από βοηθός του τμηματάρχη των συνεργείων, είχα και τον εφοδιασμό. Δύο μέρες την εβδομάδα τουλάχιστον πήγαινα στην Αμμόχωστο, πήγαινα στα δημόσια έργα έπαιρνα τις καταστάσεις και προμήθευα με υλικά τη βάση.
-: Τι υλικά εννοείς;
Κων/νου: Χρώματα, βίδες, εργαλεία και λοιπά. Και είχα πάρα πολύ καλές σχέσεις με όλον τον κόσμο. Θα σας κάνω διακοπή, γιατί είχα πάρα πολύ καλές σχέσεις; Όταν πρωτοπήγα στα δημόσια έργα είχα και μια κατάσταση και υπήρχε και μία παραγγελία για κάτι σιφόνια των τορπιλακάτων σαν αυτά που βάζουμε στο μπάνιο για να μην φεύγουν τα νερά κάτω. Ήταν μια παραγγελία η οποία ήταν εκατόν πέντε λίρες, πάω να τα πάρω, τα βλέπω, εκατόν πέντε λίρες εκείνα τα πράγματα; πέντε πραγματάκια, ήταν πολλά. Λέω ‘Με συγχωρείτε εγώ δεν τα παίρνω αυτά’ Δεν τα πήρα. Μου λένε… ‘εγώ δεν τα παίρνω εκατόν πέντε λίρες. Αυτά …’ λέω ‘… πέντε λίρες και πολύ είναι, μια λίρα το καθένα και πολύ είναι.’ Λέει ‘Τα παρήγγειλε ο άλλος…’ ‘Εγώ…’ λέω ‘…δεν τα παίρνω.’ Και μου λέει ο άλλος… Εγώ…’ λέω ‘…άντε να σου δώσω δέκα λίρες’ του λέω. Κατάλαβε τώρα αυτός που τα κατασκεύαζε ότι εγώ δεν αγοράζω και μου λέει ‘Δεν πειράζει…’ λέει ‘…πάρτα δωρεάν’ και τα πήρα δωρεάν. Με άφησε αυτός από τα δημόσια έργα να πάω να ψωνίσω, πήγα ψώνισα, έπαιρνα τις προσφορές μου. Έπαιρνα τις προσφορές μου, ψώνισα βίδες, μόλις είχα βγει, λέει ‘Γιατί πήρες βίδες από αυτόν;’ Έπρεπε να έρχεται και ένας των δημοσίων έργων για να ψωνίζω αλλά τέλος πάντων. Λέω ‘Τι γιατί πήρα; Αυτός είχε τις φθηνότερες και καλύτερες’ ‘Αυτός είναι κομμουνιστής’ μου λέει. Λέω, ‘Εμένα δεν με απασχολεί, θα στέλνεις τον βοηθό σου μαζί μου, θα παίρνουμε προσφορές και θα ψωνίζουμε από εκεί που είναι φθηνότερες και καλύτερες’ του λέω. Από εκεί και πέρα έληξε, έβγαινα έξω και ξέρανε οι καταστηματάρχες ότι δεν έχω δικτυωθεί πολύ και μ’ αγαπούσανε πάρα πολύ. Μάλιστα ξέχναγα το πορτοφόλι πολλές φορές στα καταστήματα και με ψάχνανε για να μου δώσουνε το πορτοφόλι. Έτσι λοιπόν. Είμαι στο γραφείο…
-: Θες να πεις δηλαδή ότι το υπόλοιπο σύστημα εκεί των παραγγελιών της μονάδας παράγγελνε όχι από κομμουνιστές αλλά από ανθρώπους με τους οποίους χρηματιζόταν;
Κων/νου: Πιθανώς, δεν ξέρω. Εγώ αυτό διαπίστωσα και αυτό έκανα. Αυτό που μου είπε αυτός των δημοσίων έργων ότι ‘Κακώς ψωνίζεις από εκεί’ εγώ ψώνισα από εκεί. Το ίδιο έκανα και μετέπειτα στην σταδιοδρομία μου και εδώ, και στον Ναύσταθμο που ήμουνα στην Διεύθυνση Τεχνικού το ίδιο έκανα και είχαμε και πολλές ιστορίες εκεί και ελέγχους. Λοιπόν, πιθανώς φαίνεται ότι από τότε υπήρχε το σαράκι της μοίρας. Λοιπόν, είναι Δευτέρα και έρχεται στο γραφείο ο κύριος Κανδαλέπας με τον κύριο Τσαταλό, κάποιος από τους δύο είχε βάρδια εκείνη την ημέρα, αξιωματικός φυλακής, και ζήτησε από τον Ντάνο να τους κάνει την βάρδια γιατί επρόκειτο να διώξουν τις γυναίκες τους. Το άκουσα και τελείωσε.
-: Εννοείς να διώξουν τις γυναίκες τους για την Αθήνα. Να ‘ρθούνε …
Κων/νου: Ναι, για την Αθήνα, ναι. Να έρθουνε για την Αθήνα. Λοιπόν, την ίδια μέρα το βράδυ εγώ είχα υπηρεσία, είχα υπόλογος φυλακής και όπως καθόμασταν εδώ παρέα αξιωματικών ακούω μια συζήτηση ότι ο Κανδαλέπας και ο Τσαταλός διώχνουν τις γυναίκες τους, διώχνουν τις γυναίκες τους, το άκουσα εκεί κάτω. Και ότι είχε έρθει ο Παπαγιάννης κάποια μέρα μέσα, ή απόγευμα ή την Κυριακή σε αργία, δεν το θυμάμαι τώρα ακριβώς, και κάλεσε τους αξιωματικούς. Γι’ αυτό σας λέω ότι εγώ δεν τα μάθαινα, έτυχε εκεί και είχα βάρδια, αν δεν είχα βάρδια δεν θα το μάθαινα. Κι ότι στην σύσκεψη εκεί πέταξε έξω τον Κανδαλέπα και τον Τσαταλό οι οποίοι ήτανε λέει αντίθετοι προς αυτά που τους έλεγε. Το έψαξα την άλλη μέρα και έμαθα ότι πράγματι ήταν κάτι σχετικό με πραξικόπημα και αυτοί δεν συμφωνούσανε και τους πέταξε έξω. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν… όχι, την ίδια μέρα, την ίδια μέρα το συζητήσαμε εκεί κάτω στο καρέ. Φεύγω παρατάω τη βάρδια, λέω σε έναν συνάδερφο ‘Έχε το νου σου’ και όπως ήμουνα – τότε μας έδωσαν και περίστροφα τις τελευταίες μέρες όταν κάναμε βάρδια – και όπως ήμουνα βγήκα έξω, πήγα στην γυναίκα μου και της λέω ‘Γυναίκα ετοιμάσου, ετοίμασε τα πράγματα, θα πάμε να ψωνίσουμε αύριο στην Λευκωσία, θα πάω να βγάλω εισιτήρια στην Λευκωσία, θα ψωνίσουμε στην Αμμόχωστο και θα φύγεις για την Ελλάδα. Θα πας στην Ελλάδα, θα έρθει και η αδερφή σου από την Γερμανία να την δεις, θα δούμε τι θα γίνει και αν όλα πάνε καλά ξαναέρχεσαι κάτω. Πας με μία άδεια’. Η γυναίκα μου ανένδοτη δεν ήθελε να φύγει. Γυρίζω στην βάση. Την άλλη μέρα πηγαίνω στο σπίτι, έχει μιλήσει όμως η γυναίκα μου με την γυναίκα του Ντάνου, ήταν σαν μια οικογένεια είχαμε γίνει κατά κάποιον τρόπο, τουλάχιστον οι γυναίκες μεταξύ τους, εγώ είχα και ένα παιδάκι, εκείνη δεν είχε παιδάκι και ήταν μαζί όλη μέρα. Και της είπε ‘Πάρε το παιδί και φύγετε’ της είπε. Ξέρεις καμιά φορά συγκινούμαι με ορισμένα πράγματα. Έτσι λοιπόν φεύγω την Τετάρτη και πάω στην Λευκωσία, γιατί έπρεπε από εκεί να βγάλουμε εισιτήριο, παίρναμε ένα χαρτί για να μας βγάλουν εισιτήριο. Δεν θυμάμαι, πηγαίναμε στο ΓΕΕΦ για να μας βγάλουνε εισιτήριο. Πήγα εκεί πήρα κάποιο χαρτί, δεν θυμάμαι πως ήτανε, πήγα έβγαλα εισιτήρια, το βράδυ γυρίζουμε στην Αμμόχωστο, στην Αμμόχωστο ψωνίζουμε ορισμένα δώρα και λοιπά και πάμε σπίτι. Την άλλη μέρα τώρα την Πέμπτη με πιάνουν ορισμένοι άλλοι συνάδερφοι και μου λένε ‘Να πας στην Λευκωσία να μας βγάλεις χαρτιά’ γιατί αυτοί δεν ξέρανε που να πάνε, πώς να κινηθούνε. Λέω ‘Να πάω παιδιά’ είπα ότι θα πάω και στην Αμμόχωστο να πάρω και κάποια πράγματα…
-: Εννοείς να πας να βγάλεις τα χαρτιά τους ώστε να βγάλουν εισιτήριο για τις γυναίκες τους;
Κων/νου: Ναι. Ναι, για τις γυναίκες τους. Λοιπόν πήγα έβγαλα λοιπόν και για την γυναίκα του Αθανασούλη που ήτανε καλά, ο Αθανασούλης ήταν στο τμήμα πληροφοριών – πως το λένε το Α2, πως το λένε εκεί πέρα- και γνώριζε κάποια πράγματα, αυτά τα οποία έρχονται μυστικά με τους Τούρκους και λοιπά. Τα σχέδια, τους χάρτες, εγώ δεν είχα πάρει είδηση για αυτούς τους χάρτες. Βγάζω λοιπόν για δυο τρεις, βγάζω εισιτήρια… Έχει έρθει τώρα πάλι…όταν ήμουνα εγώ στην Λευκωσία είχε έρθει ο Παπαγιάννης πάλι στην βάση…
-: Θες να πεις με τον Γιαννούλη ότι οι μυστικές υπηρεσίες ‘ξέραν ότι θα γίνει η εισβολή…
Κων/νου: Ο Αθανασούλης όχι ο Γιαννούλης.
-: Ο Αθανασούλης, ναι.
Κων/νου: Όχι, λέγανε ότι…ξέρανε ότι οι Τούρκοι είχαν κάποιους χάρτες και δείχνανε την Κύπρο χωρισμένη και κάτι τέτοια πράγματα. Και ξέρανε κάτι, ότι για το πραξικόπημα…ορισμένα πράγματα τα οποία ότι…δεν θα γινότανε, να όπως για το πραξικόπημα, το ήξερε. Αυτό δεν μπορώ να το αποδείξω, δεν μου είπε τίποτα το παιδί. Άκουσα εκ των υστέρων όταν ήμασταν στην Λεμεσό και κάναμε υποχώρηση, ότι αυτοί εκεί στο γραφείο είχανε κάποιες πληροφορίες, τώρα τι πληροφορίες δεν ξέρω. Λοιπόν έχει έρθει ο Παπαγιάννης πάλι και μάζεψε τους αξιωματικούς, δεν ξέρω τώρα τι τους είπε, τι συμφωνήσανε και λοιπά. Τους είπε όμως ότι δεν θα γίνει πραξικόπημα. Τους είπε ότι το πραξικόπημα δεν θα γίνει τελικά. Εξ ου και ο Κανδαλέπας και ο Τσαταλός δεν διώξανε τις γυναίκες τους. Εγώ όμως ήμουνα στην Λευκωσία και αυτή την συγκέντρωση δεν την έμαθα. Σας είπα ότι δεν είχα επαφές με κανέναν. Δεν την έμαθα την μπλόφα αλλά και να την μάθαινα πάλι το ίδιο θα έκανα. Έτσι λοιπόν όλα τα εισιτήρια που έβγαλα δεν τα χρησιμοποίησαν οι άλλοι, εκτός από τον Αθανασούλη που ήταν στο γραφείο. Γι’ αυτό σας λέω ότι πιθανόν κάτι να ήξερε. Λοιπόν το Σάββατο παίρνω τη γυναίκα μου και τη γυναίκα του Αθανασούλη και πηγαίνω στην Λευκωσία σε μία οικογένεια Κυπριακή, όχι του ξαδέρφου μου, σε μία άλλη οικογένεια. Πηγαίνω σε μία οικογένεια Κυπριακή και κάθομαι στο σπίτι και δίνω στην γυναίκα, στην γυναίκα την Κύπρια, να πάει τις γυναίκες στο αεροδρόμιο για να μην φαίνομαι εγώ στο αεροδρόμιο. Νομίζω, νομίζω ότι πιθανώς…να μην μπλέξω…ο Τζεφεράκος να μου είπε τότε που πήγα να βγάλω εισιτήριο ‘Καλύτερα μην πας στο αεροδρόμιο εσύ γιατί σας παρακολουθούνε’…πάντως έστειλα μία Κύπρια γυναίκα και πήγε τις γυναίκες στο αεροδρόμιο και φύγανε. Είναι Σάββατο τώρα…η γυναίκα μου την παραμονή του πραξικοπήματος είχε προγραμματιστεί να στεφανώσει ένα ζευγάρι. Εκεί στη βάση είχαμε διάφορους συναδέρφους, ήταν ένας συνάδερφος ο οποίος είναι μεγαλύτερος από εμένα – ζει ακόμα, πρέπει να είναι 75 χρονών, κάποιος Ζέρβας σηματωρός – του οποίου η κόρη θα παντρευότανε κάποιον συνάδερφο της αεροπορίας πάνω από εκεί από την βάση την δική μας από το βουνό ψηλά. Και ήρθε μια μέρα και παρακάλεσε ‘Μήτσο…’ μου λέει ‘…δεν βρίσκω κουμπάρο…’ μου λέει ‘…εσύ δεν έχεις ανάγκη από λεφτά…μπορείς να παντρέψεις τα παιδιά;’ ‘Έτσι επί λέξει, κανένας δεν ήθελε από αυτούς τους γνωστούς του τους φίλους του να παντρέψει, ίσως και να με εκτιμούσε διαφορετικά αλλά ήξερε ότι δεν είχα ανάγκη από λεφτά, ήξερε ότι δεν είχα χρέη, το αυτοκίνητο το είχα πάρει ντούκου και κανονίσαμε με την γυναίκα μου να τα στεφανώσουμε… δεν ήταν και τίποτα. Έτσι λοιπόν θα γινότανε ο γάμος την άλλη μέρα και αναγκαστικά στεφάνωσα εγώ το ζευγάρι αυτό. Εξαιρετικό παιδί μάλιστα, από τα Άγραφα. Έρχεται τώρα, περνάει η Κυριακή, γίνεται ο γάμος, την Δευτέρα το πρωί, πρωί πρωί γίνεται ο συναγερμός του πραξικοπήματος, χτυπάνε οι σειρήνες στη βάση μαζευόμαστε όλοι στο κέντρο, ο διοικητής ο Παπαγιάννης τώρα με το περίστροφο στο χέρι, ο πυράρχης με το τόμσον δίπλα του και εμείς εκεί.
-: Σε ποια βάση γίνονται αυτά;
Κων/νου: Στη βάση Χρυσούλη στο Μπογάζι, στη βάση Χρυσούλη στο Μπογάζι. Και κάνει διαίρεση έστειλε τον υποδιοικητή κάπου εκεί στην Αμμόχωστο σε κάτι (…) δεν ξέρω τι ήτανε και ούτε και έμαθα, πάντως πήγε εκεί με μία ομάδα μικρή πέντε άτομα, δεν ξέρω τι. Διαίρεσε τον Ντάνο και μαζί με μας…
-: Κύριε Κωνσταντίνου ποια ήταν η αποστολή που πήρατε από τον Παπαδάκη για την φύλαξη του νοσοκομείου με τον Ντάνο επικεφαλής;
Κων/νου: Από τον Παπαδάκη πήραμε εντολή να πάμε στο κέντρο διερχομένων στη Λευκωσία. Από εκεί μας πήρε ο Ντάνος, δεν ξέρω ποιος του έδωσε εντολή, να πάμε στο ΓΕΕΦ. Καθίσαμε εκεί, όπως σας είπα προηγουμένως, στο ΓΕΕΦ έξω για να φαινόμαστε ότι λαμβάνουμε μέρος στο πραξικόπημα το Ναυτικό, για να φαίνεται ο Παπαγιάννης ότι το όπλο του έλαβε μέρος στο πραξικόπημα και μετά πήγαμε να φρουρήσουμε το νοσοκομείο. Έτσι λοιπόν εγώ δεν διαιρέθηκα πουθενά γιατί ήξερε ο Ντάνος επειδή είχαμε και μια σχέση εκεί που μέναμε και ήμασταν και στο γραφείο και στο σπίτι μαζί, δεν με απασχόλησε γιατί ήξερε ότι δεν θέλω να συμμετάσχω. Κοιμήθηκα σε μία ρόβερ μέσα το βράδυ, δεν πήρα το χαπάκι που μας δώσανε σε όλους για να μην κοιμηθούμε. Την άλλη μέρα το πρωί χάλασε ένα ασανσέρ και με βρήκε και μου λέει αν μπορώ να κάνω κάτι, ήτανε και ο διευθυντής του νοσοκομείου. Ο διευθυντής του νοσοκομείου δε, δεν ήθελε να τον δει, όπως σας είπα, όταν πρωτοπήγαμε. Πήγα μέσα, βλέπω ότι…πηγαίνω στο ασανσέρ και βλέπω ότι είχε πέσει το ρελέ υπερφορτώσεως λόγω του ότι είχαν μπει πολλά άτομα μέσα. Λοιπόν το έφτιαξα και μετά μου λέει ο διευθυντής του νοσοκομείου ‘Δεν κάθεσαι εδώ…’ μου λέει ‘…να το κοιτάζεις το ασανσέρ;’ Άλλο που δεν ήθελα εγώ να βρω και μια αποστολή μέσα στο νοσοκομείο να μην είμαι έρμαιο έξω. Έτσι λοιπόν όλες τις μέρες που καθίσαμε εκεί ήμουνα με το ασανσέρ. Πήγαινα βόλτες πάνω κάτω, καθόμουνα. Μετά την δεύτερη μέρα άρχισε μία μεταβολή συμπεριφοράς του διευθυντού του νοσοκομείου προς τον Ντάνο. Ο Ντάνος…ερχόντουσαν άτομα τα οποία ήταν τραυματισμένα για νοσηλεία και ήρθανε κάποιες ομάδες Γριβικών οι οποίοι θέλανε να κάνουνε και αυτοί φρουρά στο νοσοκομείο και να μην επιτρέπεται στους Μακαριακούς να νοσηλεύονται. Ο Ντάνος όμως αυτό δεν το αποδέχθηκε και ήρθε σε ρήξη μεταξύ τους και μάλιστα παραλίγο να τον χτυπήσουνε.
-: Είπες ότι ήρθανε Γριβικοί και απαίτησαν να μην νοσηλεύονται στο νοσοκομείο;
Κων/νου: Ναι, ναι.
-: Και το ζήτησαν αυτό από τον Ντάνο και ο Ντάνος διαφώνησε;
Κων/νου: Ναι, ακριβώς. Έγινε εκεί μια φασαρία και τους είπε όχι δεν γίνεται αυτό το πράγμα, φωνάζανε αυτοί εκεί… Μετά από αυτά ο διευθυντής όταν είδε πως ο Ντάνος κράτησε αυτή τη στάση άρχισε και τον έπαιρνε για καφέ. Από την Τρίτη μέρα βέβαια δεν πήγαινε ο διευθυντής ας πούμε ούτε για καφέ ούτε για φαγητό, εάν δεν έπαιρνε και τον Ντάνο μαζί. Είχανε γίνει πλέον κολλητοί.
-: Εν τω μεταξύ το νοσοκομείο νοσηλεύει κανονικά όποιον ερχότανε;
Κων/νου: Κανονικά όλους. Ναι, ναι.
-: Οποιονδήποτε ερχότανε τραυματισμένος από το πραξικόπημα, είτε Μακαριακός…
Κων/νου: Ναι, ναι.
-: Πως τους ξεχωρίζανε αυτούς αν είναι Μακαριακοί ή…;
Κων/νου: Δεν εξετάζανε καθόλου, όποιος ερχότανε έμπαινε μέσα, μετά από αυτή την άρνηση του Ντάνου να δεχθεί μαζί με τους Έλληνες στην είσοδο του νοσοκομείου να είναι και οι Γριβικοί, οι οποίοι θα επιλέγουνε ποιοι θα νοσηλεύονται και ποιοι όχι. Έτσι λοιπόν μετά άρχισε μία καλή σχέση με τον διευθυντή του νοσοκομείου γι’ αυτό και παραξενεύτηκα όταν μετά από καιρό, έξι μήνες που γύρισα στην Ελλάδα, διάβασα ότι ο διευθυντής του νοσοκομείου καταθέτει και κατά του Ντάνου. Τότε σκέφτηκα ότι κάπου πιέστηκε ο διευθυντής του νοσοκομείου για να εκφραστεί κατά του Ντάνου αρνητικά. Γιατί είχανε γίνει κατά κάποιον τρόπο κολλητοί τις τελευταίες μέρες, τέλος πάντων. Περάσανε λοιπόν οι μέρες ο αρχαιότερος ο Καραπάνος που ήταν μαζί μας κάτι χρειάστηκε στην βάση, γιατί ήταν μηχανικός, και έμεινα εγώ αρχαιότερος, χωρίς όμως να αναλάβω καμία υποχρέωση. Δεν ξέρω ποιος έκανε τον αρχαιότερο πλέον στους υπαξιωματικούς εκεί που ήμαστε, τους είχε μάλλον ο Ντάνος. Όταν τελείωσε η αποστολή μας εκεί και θα επιστρέφαμε στη βάση μαζευτήκαμε και μας πήγανε στο ΓΕΕΦ. Εκεί λοιπόν στη γραμμή…
-: Ένα λεπτό κύριε Κωνσταντίνου, έχει γραφτεί ότι στο νοσοκομείο ο Ντάνος με δικούς του ανθρώπους έκανε έρευνες σε γιατρούς, πήρε πιστόλια και ατομικά…
Κων/νου: Ξέχασα να σας το πω. Ναι, ναι. Στο νοσοκομείο άκουσα ότι έλεγχε τους γιατρούς για πιστόλια και λοιπά, δεν το διαπίστωσα αλλά όμως ξέρω το εξής εφάρμοσε στους γιατρούς…του κάνανε κάπου οι γιατροί… πηγαίνανε έξω και δεν ερχόντουσαν οι άλλοι. Θέλανε οι γιατροί να αφήσουν το νοσοκομείο με πολύ λίγο προσωπικό σαν αντίδραση. Λοιπόν, εφάρμοσε το εξής, έστελνε το τετράκανο με ένα δυο άτομα πόσα μαζί, πήγαινε τον γιατρό κάπου έπαιρνε τον άλλον πρώτα και μετά κατέβαζε τον γιατρό. Του έλεγε ‘Θα παραδόσεις, θα φέρεις κάποιον γιατρό και μετά θα φύγει ο άλλος’. Σε μια φάση λοιπόν το τετράκανο πήγε κάπου και οι πολίτες εκείνης της περιοχής πιάσανε αιχμάλωτο κάποιον ναύτη…πιάσανε έναν ή δύο δεν ξέρω, κάποιον πιάσανε αιχμάλωτο και δεν τον αφήσανε και γυρίζει το τετράκανο και κάποιοι δεν είχανε γυρίσει.
-: Το τετράκανο είναι κάποιο όχημα που…
Κων/νου: Είναι ένα μικρό όχημα ας πούμε που έχει τέσσερα μπράουνιγκ, κάτι τέτοιο. Λοιπόν, και εδώ είναι το παράξενο…σας είπα ότι έλεγα τον Ντάνο καμία φορά αγαθό, ήπιο και λοιπά που δεν μπορούσες να το φανταστείς…εξεπλάγη από την αντίδραση του, μπήκε στο τετράκανο, πήγε στο σημείο εκείνο και είπε ‘Αφήστε τους ανθρώπους…’ ή τον άνθρωπο, δεν θυμάμαι αν ήταν ένας ή δύο ‘…αφήστε τους ελεύθερους να έρθουνε, διαφορετικά θα σας διαλύσω, θα σας πυροβολήσω’. Τέτοιο θάρρος δεν το περίμενα από τον Ντάνο με τον χαρακτήρα που είχε. Αυτό ήταν το επεισόδιο με τους γιατρούς, τους είχε υπό έλεγχο, δεν φεύγει κάποιος αν δεν έρθει άλλος και για τις νοσοκόμες, όχι μόνο για τους γιατρούς. Λοιπόν…
-: Επίσης γράφτηκε ότι ο Ντάνος ή αρνήθηκε ή υποχρεώθηκε να κάνει ταφή νεκρών και μαζί με τους νεκρούς ετάφησαν και ζωντανοί και τραυματισμένοι. Ξέρεις τίποτα πάνω σε αυτό;
Κων/νου: Απολύτως τίποτα.
-: Δεν έχεις ακούσει τίποτα;
Κων/νου: Τίποτα, τίποτα, τίποτα απολύτως. Τίποτα. Παρόλο που ήμουνα μέσα στο νοσοκομείο στο ασανσέρ, αλλά ούτε και από συνάδερφο άκουσα κάποιον. Δεν θα το έλεγε κάποιος; Γιατί συζητούσαμε μετά που γυρίσαμε στη Λάρνακα, στη Λευκωσία, κάποιος θα έλεγε κάτι. Δεν άκουσα τίποτα. Εάν το έκανε δεν ξέρω. Γυρίζουμε λοιπόν στο ΓΕΕΦ και καθόμαστε σε σειρά να έρθει να μας συγχαρεί ο Παπαγιάννης ο διοικητής. Ήρθε λοιπόν ο Παπαγιάννης είπε κάτι λόγια, αυτά που λένε τα συνηθισμένα και έχει εκεί μια ομάδα υπαξιωματικών του επιτελείου και φέρνει κάποια δώρα. Ήταν ένα δίκαννο, ένα φορητό ραδιοφωνάκι – αυτό που σήμερα έχει πέντε ευρώ, κάτι πλαστικά…ένα πρασινωπό ήταν μάλιστα, ένα καλάμι ψαρέματος και κάτι άλλο…το άλλο δεν θυμάμαι τι ήτανε, ένα ευτελές πράγμα. Και λέει αυτά είναι από ένα σπίτι που έπεσε, μοίρασε τα δώρα. Ποιος είναι αρχαιότερος… αρχαιότερος ο Κωνσταντίνου. Μου δίνουνε το δίκαννο. Το πήρα στα χέρια μου, να το κάνω τι εγώ το δίκαννο. Ο συνάδερφος μου ο Σαγιάς εκεί πέρα ‘Ά ρε να το είχα εγώ το δίκαννο να πηγαίνω για κυνήγι…’ και λοιπά, του λέω ‘Κύριε Ντάνο δεν το θέλω, δώστε το στον Σαγιά’. Δεν το έκανα να το δώσω επειδή νόμιζα ότι αυτό είναι παράνομη πράξη, τελείωσε…εγώ δεν το χρειαζόμουνα. Ούτε είχα σκεφτεί ότι αυτό το έχουνε κλέψει ή το έχουνε αρπάξει από κάποιον. Λοιπόν, το πήρε τελικά ο Σαγιάς και έδωσε άλλα τρία εκεί, τα έδωσε σε διάφορους άλλους συναδέρφους. Κανένας από τους συναδέρφους, από αυτούς που τα πήρανε, δεν πήγε να τα πάρει από κάπου και ούτε επρόκειτο από εκεί που τα πήρανε αυτοί του επιτελείου να τα πάρει ο ενδιαφερόμενος. Από κάπου τα είχανε ξαφρίσει, δεν ξέρω…και απ’ ότι έμαθα από βιβλία που διάβασα – και νομίζω από το δικό σας – ότι είχανε πάει σε κάποιο σπίτι του Ανανία…
-: Του Αζίνα
Κων/νου: Ναι, τέλος πάντων…μπορεί να τα πήρανε από εκεί. Έτσι λοιπόν αυτά τα έδωσε ο Παπαγιάννης στους τέσσερις πιο παλιούς. Γυρίζουμε λοιπόν στη βάση, εγώ στη βάση πλέον δεν έχω…η γυναίκα μου έχει φύγει και έχω μια γνωστή μου οικογένεια εκεί έξω, αν δεν κάνω λάθος πρέπει να γυρίσαμε στις είκοσι τρεις όχι… δεκαπέντε και τέσσερις…δέκα εννιά. Όταν γυρίζω στη βάση πηγαίνω σε ένα σπίτι που ήτανε φιλικό μου εκεί έξω που μέναμε, εκεί που έμενα στην γειτονιά μου. Εκεί ήτανε μια οικογένεια κυπριακή που ο άντρας της δούλευε στο ακρωτήρι στους Εγγλέζους, στη βάση. Μάλιστα παρεξηγήθηκε η γυναίκα που πήγα σπίτι της, παρ’ όλο που είχαμε πάρα πολύ καλές σχέσεις, πάρα πολύ καλή σχέση και εδώ στην Αθήνα είχε έρθει μετά και ειδωθήκαμε και στο σπίτι της είχαμε πάει στην Λευκωσία. Όταν ήταν έκρυθμη η κατάσταση δεν μας αφήνανε να πηγαίνουμε στην βάση εάν δεν είχαμε κάποιο όπλο μαζί μας και είχα πάρει τη ζώνη με το περίστροφο και της κακοφάνηκε που με είδε έτσι με την εξάρτηση. Αφού συζητήσαμε μου είπε ότι ‘Οι Τούρκοι θα κάνουνε εισβολή και θα έρθει ο άντρας μου να με πάρει μετά το σαββατοκύριακο’ δυστυχώς δεν πρόλαβε, την πληροφορία την έμαθε την ημερομηνία… δεν έπιασε λοιπόν και εγκλωβίστηκε η γυναίκα αυτή με τα δυο της κορίτσια…
-: Πότε είπες ότι δώσανε αυτή την πληροφορία στη γυναίκα αυτή;
Κων/νου: Αυτή δεν ξέρω πια ημέρα την έμαθε, εγώ την έμαθα την παραμονή του πραξικοπήματος το απόγευμα. Λάθος, παραμονή της εισβολής των Τούρκων, αφού γυρίσαμε από το πραξικόπημα.
ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ
