Ο πέμπτος κατά σειρά πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934 και σπούδασε νομικά στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.Ήταν δικηγόρος και ασχολήθηκε με την πολιτική από πολύ μικρή ηλικία.
Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή-Λωράνς Λεβέντη και είχε τέσσερα παιδιά. Ως εκπρόσωπος της ΕΟΚΑ παρέστη στη Διάσκεψη του Λονδίνου, το Φεβρουάριο του 1959, για την υπογραφή των Συμφωνιών της Ζυρίχης, στις οποίες είχαν καταλήξει οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας με τη συναίνεση της Βρετανίας.
Ήταν δε ο ένας από τους δύο αντιπροσώπους (εκτός των προσκληθέντων εκπροσώπων του ΑΚΕΛ) που ψήφισε εναντίον της υπογραφής των Συμφωνιών. Παρά τη στάση του αυτή, δεν αρνήθηκε τη συνέχιση της προσφοράς του και υπήρξε ένας από τους τέσσερις αντιπροσώπους της ελληνοκυπριακής πλευράς στη Συντακτική Επιτροπή, που είχε αναλάβει τον καταρτισμό του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Υπηρέτησε για έντεκα χρόνια, διαδοχικά, ως Υπουργός Εσωτερικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Γεωργίας και Φυσικών Πόρων.Υπήρξε σύμβουλος του πρώτου συνομιλητή Γλαύκου Κληρίδη έως τον Απρίλιο του 1976. Ακολούθως διορίστηκε ο ίδιος συνομιλητής από τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ, θέση στην οποία υπηρέτησε έως τον Ιούλιο του 1978.
Στις 7 Οκτωβρίου 2000 εξελέγη χωρίς αντίπαλο, Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος. Στις 29 Αυγούστου 2006, ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από την προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗ.ΚΟ.).
Ο υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ) Τάσσος Παπαδόπουλος, εκλέχθηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο. Η επιτυχία του Παπαδόπουλου σηματοδότησε ιστορική αλλαγή για την ηγεσία της Κύπρου αφού τερμάτισε την 40χρονη σταδιοδρομία του Γλαύκου Κληρίδη στα πολιτικά της Μεγαλονήσου. Την υποψηφιότητά του στήριξαν εκτός του ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ, το ΚΙΣΟΣ και οι Οικολόγοι-Περιβαλλοντιστές, ενώ το ποσοστό που έλαβε ξεπέρασε και τις προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, που τον έφεραν να προηγειται μεν σταθερά, αλλά την ίδια ώρα έδειχναν και εκλογές δύο γύρων.
Ο Παπαδόπουλος εξελέγη στην Προεδρία, εξασφαλίζοντας το 51,51% των ψήφων. Ακολούθησε ο απερχόμενος Πρόεδρος Γλαύκος Κληρίδης με ποσοστό 38,80%, ο Αλέκος Μαρκίδης περιορίστηκε μακριά στην τρίτη θέση με ποσοστό 6,62%, ενώ ο πρόεδρος των Νέων Οριζόντων Νίκος Κουτσού συγκέντρωσε ποσοστό 2,12%.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το έργο του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλος στον τομέα της οικονομίας. Συγκεκριμένα, είχε πετύχει στο τέλος του 2007 δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος 59,4% του ΑΕΠ. Πέτυχε ακόμη το διπλασιασμό του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας, από 1,9% το 2003 σε 4% το 2007, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου η οποία αποτυπώθηκε στην αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά 27,5%, την αύξηση του ποσοστού υλοποίησης των αναπτυξιακών δαπανών στο 82% και τον υπερδιπλασιασμό των κοινωνικών δαπανών, μέσω της καθιέρωσης των Πακέτων Κοινωνικής Συνοχής.
Το σχέδιο Ανάν
Παρά τις εξωτερικές πιέσεις που δέχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Μεγάλη Βρετανία αλλά και από το εσωτερικό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αντιτάχθηκε στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν το 2004.
Απόσπασμα από το διάγγελμα της 22ας Απριλίου
Στο διάγγελμά του στις 22 Απριλίου 2004, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, ζήτησε από τους Κύπριους πολίτες να καταψηφίσουν το Σχέδιο του Γενικού Γραμματέα και συμπλήρωσε:
«Στο δημοψήφισμα του Σαββάτου δεν θα υπάρξει αντιπαράθεση Κομμάτων, δεν είναι αντιπαράθεση ιδεολογική, άρα δεν είναι καν αντιπαράθεση μεταξύ πολιτών. Είναι αντιπαράθεση με τη συνέχεια και την ιστορία μας και ότι είναι η κρίση του καθενός. Εγώ δεν θεωρώ ότι θα υπάρξουν είτε νικητές είτε ηττημένοι. Ηττημένη θα είναι μόνο η Κύπρος εάν υπάρξουν επεισόδια, πανηγυρισμοί, κλίμα το οποίο θα εμποδίσει την επόμενη μέρα να ξανακτίσουμε την ομόνοια και τη συναίνεση και τις κοινές προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε τους πραγματικά δύσκολους χρόνους που έχουμε μπροστά μας. Είτε «ναι» ψηφίσει ο πολίτης, είτε «όχι» ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν «ναι», όσοι ψηφίσουν «όχι», πιστεύω θα έχουν την κοινή επιδίωξη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που με βεβαιότητα έρχονται. Γι’ αυτό κάνω παράκληση, έκκληση προς τον κόσμο: ούτε πανηγυρισμοί δικαιολογούνται, γιατί δεν πανηγυρίζουμε νίκη, δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε επειδή δεν βρήκαμε λύση του Κυπριακού, μόνο ανακούφιση μπορούμε να αισθανόμαστε γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα. Καλώ επομένως όλους σε αυτοσυγκράτηση, κοσμιότητα, χωρίς εξάρσεις, χωρίς ψεύτικα συνθήματα νίκης και ήττας. Δεν θα υπάρξουν για μένα, ούτε νικητές, ούτε ηττημένοι»
Η μάχη με τον καρκίνο
Στη 1.08 τα ξημερώματα της 12ης Δεκεμβρίου του 2008, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας άφησε την τελευταία του πνοή στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Νοσηλευόταν από τις 22 Νοεμβρίου με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονος και οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια.