Ένα απίστευτο γαϊτανάκι διπλωματών, πρακτόρων, πιέσεων και απειλών εκτυλίχθηκε για πολύ καιρό, πολύ πριν την έκρηξη, όμως όλα δείχνουν ότι το μόνο που ποτέ και κανείς δεν υπολόγισε ήταν οι ζωές αθώων
Απόρητα έγγραφα που έρχονται στην επιφάνεια, ξανά μέσω wikileaks, δείχνουν τις αφόρητες πιέσεις προς την Κύπρο, δείχνουν ένα ολόκληρο παζάρι, λάθη και απίστευτο παρασκήνιο μέχρι να καταλήξουν τα κοντέινερ με τα εκρηκτικά να “ντανιαστούν” στη βάση στο Μαρί. Όλα ξεκινούν όταν οι Αμερικανοί μετά από πληροφορίες πρακτόρων ελέγχουν ανοιχτά της Κύπρου το πλοίο Μοντσιεγκορσκ ρωσικών συμφερόντων. Μεταφέρει τεράστιες ποσότητες σφαίρες, βλήματα όλμων, αρμάτων και αντιαρματικών, εκρηκτικά κ.α.
Το φορτίο είναι όπλα από το Ιραν προς τη Συρία. Ξεκινάει ένας απίστευτος διπλωματικός πυρετός. Που θα πάει το πλοίο. Οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ , ο ΟΗΕ ψάχνουν λύση, κανείς δεν θέλει να καταλήξουν Συρία.
Εξετάζονται οι λύσεις της Κύπρου και της Μάλτας. Τελικά η Κύπρος δέχεται 13/2/2009 το πλοίο να “δέσει” στη Λεμεσό. Γίνεται δεκτό το αίτημα να ¨δέσει” ένα πλοίο που λόγω της επικινδυνότητας έμενε ανοιχτά για μέρες, αλλά αυτό είναι μόλις το πρώτο σε μια σειρά λαθών. Τι θα γίνει με τα εκρηκτικά;
Αρχικά η κυπριακή κυβέρνηση δεν θέλει να ξεφορτωθούν στην Κύπρο. Εξετάζεται το σενάριο να μεταφερθούν στον “καυτό” Λίβανο, αλλά απορρίπτεται. Ύστερα πέφτει η πρόταση να μεταφερθούν στην Βρετανική Βάση στο Νησί, απορρίπτεται. Η Γερμανία προτείνει μεταφόρτωση σε δικό της πλοίο υπό σημαία ΟΗΕ που πλέει στην περιοχή. Και αυτό το σενάριο απορρίπτεται.
Άγνωστο πως και ενώ αναζητείται λύση να διασκορπιστούν και στη συνέχεια να απενεργοποιηθούν τα εκρηκτικά αυτά τελικά καταλήγουν για τρία ολόκληρα χρόνια κάτω απ’ τον καυτό Ήλιο της Μεγαλονήσου. Ποιος πήρε την απόφαση; Ποια ανταλλάγματα μέτρησαν περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες ζωές; Ποιος έχει την ευθύνη που κανείς δεν έκανε κάτι για την απενεργοποίηση η την καταστροφή τους;