Η χήρα του ηρωϊκού διοικητή της Ναυτικής Βάσης στο Μαρί,Ανδρέα Ιωαννίδη,σπάει τη σιωπή της μετά τα όσα ακούστηκαν για το πόρισμα των αιτιών της έκρηξης αλλά και για τις διαρροές που ήθελαν να “φορτώνουν” ευθύνες στον νεκρό συζυγό της.Όλη η συνέντευξη ,όπως δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο της Κύπρου.
Ο χρόνος άρχισε να μετρά γύρω στις 4 τα ξημέρωματα της 11ης Ιουλίου 2011. Το τηλέφωνο ξύπνησε το διοικητή ναυτικού Ανδρέα Ιωαννίδη και τη σύζυγό του. Συνηθισμένο φαινόμενο. Κάτι τον χρειάστηκαν στη ναυτική βάση και έπρεπε να παρουσιαστεί. Η Μαρία Ιωαννίδου, μια ζωή δίπλα σε αξιωματικό του ναυτικού, δεν ανησύχησε καθόλου. Πήρε το βιβλίο της και άρχισε να διαβάζει, περιμένοντας να ξημερώσει. Δύο ώρες μετά, ένιωσε το σπίτι να σείεται συθέμελα. Ενστικτωδώς άνοιξε το ραδιόφωνο μήπως και ακούσει τι είχε συμβεί. Εκείνη την ώρα έπαιζε μουσική και ο μουσικός παραγωγός διέκοψε το τραγούδι για να πει μόνο ότι έγινε μια έκρηξη κάπου στην περιοχή του Μαρί αλλά δεν μπορούσε να πει περισσότερα. Σφίχτηκε η ψυχή της. Το μυαλό της πήγε στον άνδρα της. Άρχισε να τρώγεται και πήρε τηλέφωνο την καλύτερή της φίλη. Σε δύο ώρες, ο χρόνος σταμάτησε. Με ένα νεύμα που της έκαναν, κατάλαβε ότι ο σύζυγός της ήταν νεκρός…
Η κ. Μαρία Ιωαννίδου, η χήρα του διοικητή του ναυτικού Ανδρέα Ιωαννίδη, που έχασε τη ζωή του από την έκρηξη της 11ης Ιουλίου, δηλώνει μετά από τρεις ολόκληρους μήνες ότι πλέον άρχισε να την πνίγει η ατμόσφαιρα.
«Δεν θέλω να πω τίποτα στον Πρόεδρο Χριστόφια. Αφού ό,τι και να του πω, διερωτώμαι αν θα το καταλάβει. Το μόνο που με νοιάζει είναι η ψυχή του Ανδρέα. Θέλω να δικαιωθεί, γιατί από την πρώτη ημέρα κάποιοι άρχισαν να ρίχνουν λάσπη. Τις τελευταίες ημέρες νιώθω ότι μπήκε μέσα στο σπίτι μου η σαπίλα», τονίζει.
«Εγώ δεν ήθελα να γίνει η ζωή μου δημόσια, δεν ήθελα να γίνω σταρ και να με δείχνουν τα ΜΜΕ. Μου αναστάτωσαν τη ζωή, έχασα τον άνδρα μου, δεν μπορώ να ανεχθώ άλλο τα όσα ακούω».
Τρεις μήνες μετά από την τραγωδία, άνοιξε την καρδιά της στον «Φ»:
Ως σύζυγος, θρηνεί για τον άνδρα της και ζητά απόδοση ευθυνών και απονομή δικαιοσύνης. Ως μητέρα, δηλώνει περήφανη για τα παιδιά της και λέει ότι η έγνοια της είναι να νιώθουν κι εκείνα περήφανα για το όνομα που κουβαλούν. Ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, διερωτάται αν «ζούμε σε ένα δικτατορικό καθεστώς στο οποίο όλοι πρέπει να σιωπούμε και να προστατεύουμε τον ένα».
– Το πόρισμα του κ. Πολυβίου καταλογίζει ξεκάθαρα ευθύνες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Για εσάς ήταν έκπληξη;
– «Από την όλη διαδικασία είχε φανεί ότι αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα. Ένιωθα ότι αυτή θα ήταν η φυσιολογική κατάληξη, απλώς δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο ξεκάθαρος ο κ. Πολυβίου. Ο άνθρωπος από την αρχή μας διαβεβαίωνε ότι θα ήταν ξεκάθαρος και αυτό το έλεγε και δημόσια. Ανησυχούσα φυσικά ότι θα του ασκούσαν πιέσεις και δεν θα τολμούσε, αλλά τελικά φαίνεται ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ. Δεν άρεσε βεβαίως σε κάποιους το πόρισμά του, αλλά τι να κάνουμε;».
– Κάποιοι χαρακτήρισαν το πόρισμα ατεκμηρίωτο. Εσείς μάλλον νιώθετε ότι σας δικαίωσε;
– Ναι. Είπαν ότι ήταν ατεκμηρίωτο αλλά αυτό είναι αστείο γιατί οι ίδιοι μιλούν για «φονική έκρηξη» και όταν λέμε «φονική» σημαίνει ότι κάποιος εφόνευσε. Από την άλλη, πώς μπορούμε να μη δεχτούμε το πόρισμα αυτό; Ο κ. Πολυβίου διορίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο για να κάνει αυτή τη δουλειά και μας έλεγαν να κάνουμε υπομονή, να μη βγάζουμε μόνοι μας συμπεράσματα και να περιμένουμε το πόρισμά του. Περιμέναμε. Ο κ. Πολυβίου δημοσιοποίησε το πόρισμά του και την ίδια μέρα, το ίδιο Υπουργικό μαζεύτηκε στο σπίτι του Προέδρου και πρόλαβε σε μερικές ώρες να μελετήσει όλο εκείνο το τεράστιο σύγγραμμα και να βγάλει συμπεράσματα. Μάλλον ξεχνάμε ότι αυτού του είδους οι επιτροπές έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Ένα μεγάλο μέρος του πορίσματος αποτελείται από συμβουλές και συστάσεις για διόρθωση κάποιων κακώς εχόντων. Όμως, στους όρους εντολής του κ. Πολυβίου ήταν και η απόδοση πολιτικών ευθυνών. Τώρα οι πολιτικές ευθύνες πήγαν στον κάλαθο. Διόρισαν τον κ. Πολυβίου για να καταλήξει σε κάποιο πόρισμα και μετά πέταξαν το πόρισμά του στον κάλαθο. Διερωτώμαι, πήγαν και οι συστάσεις διοικητικής φύσης για τη διόρθωση των στρεβλώσεων που εντόπισε ο κ. Πολυβίου στον κάλαθο ή μόνο τις πολιτικές ευθύνες του προέδρου πέταξαν;».
– Απογοητευτήκατε από όσα ακολούθησαν της δημοσιοποίησης του πορίσματος;
– «Τα όσα ακολούθησαν για μένα ήταν η σαπίλα που εισέβαλε στο σπίτι μου. Από την αρχή και υπογείως, κάποιοι προσπαθούσαν να επιρρίψουν ευθύνες στον Ανδρέα και τώρα ξεκάθαρα και δημόσια ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ αφήνει να εννοηθεί ότι οι ευθύνες βαραίνουν και τον Ανδρέα. Κανονικά ο άνδρας μου εκείνη τη στιγμή δεν έπρεπε να ήταν εκεί. Μπορούσε να ήταν στο σπίτι ή στο γραφείο του ασφαλής και να δίνει διαταγές, όχι να βρίσκεται δίπλα από τη φωτιά. Τώρα θυμούνται κάθε εβδομάδα και μια λέξη και τη λένε και την ξαναλένε για να αφήσουν υποψίες. Την περασμένη εβδομάδα έλεγαν γιατί δεν έκανε εκκένωση. Δηλαδή τι κάνουν τώρα; Προσπεράσαμε τα δύο χρόνια λαθών και φθάσαμε στην τελευταία νύκτα για να πούμε ότι εκεί ήταν οι ευθύνες και να επιρρίψουμε ευθύνες στον Ανδρέα; Ακούσαμε και κάποιον του ΑΚΕΛ στη Βουλή να διερωτάται γιατί δεν μετακίνησε τα εμπορευματοκιβώτια ο Ιωαννίδης. Μα μπορούσε να αποφασίσει και να τα μετακινήσει μόνος του, τη στιγμή που υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις; Τελικά, αντί να είμαστε εμείς παραπονούμενοι, έρχονται οι άλλοι να βγουν από πάνω».
- Στον Πρόεδρο Χριστόφια τι θα θέλατε να πείτε;
– «Προσπάθησα να κρατηθώ σε ένα επίπεδο αλλά τελικά δεν καταλαβαίνουν. Δεν θέλω να πω τίποτα στον Πρόεδρο Χριστόφια. Και να πω κάτι, δεν θα καταλάβει. Αφού από την πρώτη στιγμή ακούσαμε ότι ο Πρόεδρος δεν παραιτείται. Από την πρώτη στιγμή άρχισε η λασπολογία κατά των νεκρών. Την ημέρα της δημοσιοποίησης του πορίσματος, όταν ήμασταν στο Προεδρικό, ήταν η πρώτη φορά που εγώ είπα στον κ. Χριστόφια ότι πρέπει να παραιτηθεί. Αν το ξαναπώ, θα αλλάξει κάτι;».
- Θα σας ικανοποιούσε η παραίτησή του;
– «Μάλλον στην κατάσταση που φθάσαμε σήμερα, πρέπει να δούμε τι γίνεται στον τόπο. Η Κύπρος έχει τόσα προβλήματα αυτή τη στιγμή και εμείς εξαιτίας της στάσης κάποιων οδηγούμαστε σε μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση και αυτό είναι λάθος. Βρισκόμαστε σε επικίνδυνες εποχές. Δεν γίνεται να φωνάζει ο κόσμος, να διαμαρτύρεται και να μην τον ακούς. Δεν είναι θέμα δικής μας δικαίωσης μόνο. Στις εκδηλώσεις πάει κι άλλος κόσμος, άσχετος, απλοί πολίτες και φωνάζουν. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε πίσω στην ιστορία. Δεν ζούμε υπό δικτατορικό καθεστώς που φωνάζει η πλειοψηφία αλλά εμείς σιωπούμε και τρέχουμε να προστατεύσουμε μόνο τον ένα».
Δεν μπορώ να βλέπω τα παιδιά μου να πληγώνονται. Δεν μπορώ να βλέπω τον γιο μου το μικρό σε αυτή την κατάσταση. Τα παιδιά μου αγαπούσαν πολύ τον πατέρα τους. Στο σπίτι ο Ανδρέας δεν ήταν στρατιωτικός. Ήταν πατέρας και σύζυγος. Για να καταλάβετε, εγώ δεν πήγα ποτέ σε παιδικό πάρτι γενεθλίων με τα παιδιά. Πήγαινε ο Ανδρέας πάντα μαζί τους στα γενέθλια των συμμαθητών τους. Ήταν τόσο δεμένοι που τώρα βλέπω τα παιδιά μου και δεν το αντέχω. Τα παιδιά μου έχουν πλέον, μόνο το όνομα του πατέρα τους. Τον ίδιο τον έχασαν, θέλω να είναι περήφανα για το όνομα που κουβαλούν και δεν θα σταματήσω μέχρι που να λήξει αυτό που γίνεται. Η σύζυγος Ο Ανδρέας δεν έφερνε ποτέ δουλειά στο σπίτι. Πολλές φορές τον έβλεπα σκεφτικό και ανήσυχο. Τον ρωτούσα αλλά δεν μου έλεγε… Μου έλεγε ότι ήταν θέματα του στρατού. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η ψυχή του, να ξέρω ότι είναι καλά. Και βεβαίως θέλω να δικαιωθεί. Για τον αξιωματικό Από τότε που ήταν ο ίδιος στρατιώτης, στα ΟΥΚ, έδειχνε ποιος ήταν. Μετά τις ασκήσεις που έκαναν, έβλεπε η πεθερά μου τα ρούχα του σχισμένα και λασπωμένα. Τον ρωτούσε τι είχε συμβεί, αν ήταν καλά και της έλεγε: «Μια χαρά μαμά, μια χαρά». Και μετά, ήταν τόσο περήφανος που ήταν Ελληνας αξιωματικός. Θέλω ο κόσμος να το ξέρει αυτό, να μην τον αμφισβητεί. Ο Ανδρέας Ιωαννίδης ήταν ένας λεβέντης. Περιμένουμε και από τον Πέτρο Κληρίδη να δουλέψει σωστά
- Ο κ. Πολυβίου έκανε ειδική αναφορά στον σύζυγό σας. Αυτό σας ικανοποίησε κάπως;
– «Ένιωσα δικαίωση, ανακούφιση, έκλαψα πάρα πολύ εκείνη την ώρα και μετά ηρέμησα και ετοιμάστηκα να πάω στο Προεδρικό στην εκδήλωση η οποία ήταν προγραμματισμένη από μέρες πριν και είτε το πόρισμα ήταν αυτό που είναι και απέδιδε ευθύνες και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε όχι, εμείς πάλι θα πηγαίναμε. Είναι κουραστικό να ακούμε ακόμα και για αυτό το θέμα τόσα πράγματα».
– Τι ενοείτε;
– «Μα ακόμα και σήμερα διάβασα μια ανακοίνωση στην εφημερίδα που έλεγε ότι τάχα είχαμε προγραμματισμένη την εκδήλωση στο Προεδρικό επειδή είχε διαρρεύσει το πόρισμα του κ. Πολυβίου και προλάβαμε να οργανωθούμε. Μα αυτό είναι αστείο. Κάθε Δευτέρα μετά την 11η Ιουλίου δεν πάμε στο Προεδρικό; Δεν το πήραν είδηση στο Προεδρικό ή στο ΑΚΕΛ ότι ο κόσμος πάει εκεί κάθε Δευτέρα βράδυ; Ήταν δυνατό να μην πηγαίναμε εκείνη τη Δευτέρα; Δεν μας βλέπουν τόσες εβδομάδες; Είμαστε κουνούπια και δεν φαινόμαστε»;
- Θα σας ικανοποιούσε η τιμωρία μόνο των αξιωματικών που βρίσκονται υπό διερεύνηση;
– «Όχι, δεν θα με ικανοποιούσε καθόλου. Η τιμωρία πρέπει να αρχίζει πάντα από πάνω και αυτό το λέω πάντα και όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση».
- Τώρα τι περιμένετε;
– «Περιμένουμε τον Γενικό Εισαγγελέα. Περιμένουμε και από τον κ. Πέτρο Κληρίδη ότι θα δουλέψει σωστά. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι το Σύνταγμα του δίνει απεριόριστη εξουσία και αυτό είναι κάτι που φοβίζει τον κόσμο και εμένα με ανησυχεί».
– Θα προχωρήσετε και ως οικογένεια σε κάποιες νομικές διαδικασίες;
– «Ναι. Με τους δικηγόρους μας θα προχωρήσουμε σε όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη και αποκατάσταση του ονόματος του άνδρα μου. Όταν ανακοινώθηκε ότι το Υπουργικό, τις πρώτες ημέρες μετά την έκρηξη, αποφάσισε να δώσει χρήματα στις οικογένειες, εγώ δεν έλαβα υπόψη το ποσό. Διερωτήθηκα όμως, αν αυτά τα λεφτά ήταν για να κλείσω το στόμα μου και να σταματήσω να αγωνίζομαι. Εγώ δεν θα σταματήσω. Έχω τα παιδιά μου και δεν μπορώ να τα βλέπω να πληγώνονται».
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ