Ανταποκριση απο τη Λευκωσία[μεσω facebook]
———————————————————————————–
Το γράφω όπως το νιώθω:
Είμαι περήφανος για τον λαό μας. Ξυπνήσαμε. Ωριμάσαμε. Και φαίνεται πως τώρα το εννοούμε:
Φτάνει πια!
Πάνω από 10 χιλιάδες άτομα -είδα με τα μάτια μου να γεμίζει η λεωφόρος Θεμ.Δέρβη στο σημείο εισόδου Προεδρικού μέχρι σχεδόν το βιβλιοπωλείο του Αγρότη- σηκώθηκαν από τον καναπέ και φώναξαν να παραιτηθεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας.
Ήταν μια συγκινητική ατμόσφαιρα με άτομα κυρίως νέους, αυτούς που οι τηλε-πολιτικοί εύκολα χαρακτήρισαν κατά καιρούς “απολιτίκ”, γυναίκες -κυριλέ και μη- αλλά και παππούδες να είναι παρόντες και να διαδηλώνουν.
Δεν είδα ΕΛΑΜ, δεν είδα κομματικές σημαίες, δεν είδα σύμβολα που διχάζουν. Δεν έπεσαν δακρυγόνα. Οι αστυνομικοί κάθονταν ανέμελα κάτω από τα δέντρα του Προεδρικού.
Ακόμα και τα λίγα “ακραία” και “φανατισμένα” συνθήματα που ακούστηκαν , δεν επισκίασαν την ομορφιά και τη δημοκρατικότητα της νύχτας.
Πάνω σε πρόχειρα ξύλα, στήθηκε μια αυθεντική εκκλησία του δήμου. Όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο και να εκφράσει τις θέσεις του. Χωρίς λογοκρισία. Χωρίς έλεγχο. Οι χιλιάδες πολίτες χειροκροτούσαν αυτά που τους έβρισκαν σύμφωνους και αδιαφορούσαν για τους λίγους γραφικούς που μίλησαν και είπαν τα δικά τους.
Από τα πολλά που άκουσα ξεχωρίζω το γράμμα του πρώτου εξάδελφου του Προέδρου Χριστόφια από την Αγγλία, ο οποίος του ζήτησε να παραιτηθεί, ενός εκπροσώπου των συγγενών των νεκρών της “ΗΛΙΟΣ” και μια νέας φοιτήτριας που είπε ένα μεγάλο “ευχαριστώ γιατί επιτέλους ξυπνήσαμε!”
Η πρωτόγνωρη ομορφιά της νύχτας ήταν στο ότι όλοι ήταν εκεί: δεξιοί, αριστεροί. Εντόπισα οπαδούς του ΑΠΟΕΛ και της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Που φώναξαν κατά του Παπασάββα, του Μολέσκη, του Υπαρχηγού -που είναι να απορεί κανείς γιατί δεν παραιτείται.
Είδα γυναίκες, πολλούς νέους, άντρες της εργατιάς. Ήταν η Κύπρος στα καλύτερά της. Η Κύπρος που μας αποκαλύπτεται αυθεντικά , ίσως για πρώτη φορά.
“Οι πολιτικοί μας δίχασαν σε δεξιούς και αριστερούς και ορίστε τα χάλια μας! Είμαστε δαμε ενωμένοι τζιαι θέλουμε όσοι δεν κάμνουν καλά τη δουλειά τους να πάνε σπίθκια τους!” μια από τις παρεμβάσεις που καταχειροκροτήθηκαν.
Η οργή ξεχύλισε μετά το ατυχέστατο διάγγελμα του Προέδρου. “Δεν είπε ούτε μια συγγνώμη. Μας αποκάλεσε φασίστες και ακραίους. Ε όχι κύριε μου! Είμαστε δημοκράτες και ζητούμε να παραιτηθείς!”
Έπιασα στην κουβέντα αρκετά άτομα: όλοι τους μου φάνηκαν ενθουσιασμένοι με αυτό που ζούσαν.
Πέτυχα ένα – δυο φοιτητές μου από το πανεπιστήμιο. “Ήρταμε που τον Πρωταρά κύριε. Εν το χάναμε με τίποτε. Εν πράματα τούτα να γίνουνται τζιαι εμάς να μεν μας ακούει κανένας;”
Είδα κουλάτους τύπους με τα ποδήλατά τους και άτομα με τους σκύλους τους να κάθονται στον κυκλικό κόμβο και να συζητούν για όσα μας συγκλόνισαν τις τελευταίες μέρες. Ο κάθε ένας όπως αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις. Με ένα κοινό συμπέρασμα: η κυβέρνηση έχει ασήκωτες ευθύνες. Και πρέπει να λογοδοτήσει.
Στην ατζέντα όμως όσων ήταν εκεί ήταν η αδιαφάνεια, το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η κομματικοκρατία. Η ανεργία, η οικονομική κρίση.
Ήταν όλα όσα οι πολιτικοί μας λένε ότι θα λύσουν. Αλλά μένουν μέχρι εκεί.
Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η προσπάθεια. Δεν ξέρω αν είναι ένα πυροτέχνημα που θα σβήσει ή ένα κίνημα που θα οδηγήσει κάπου.
Είδα συγκινημένα παιδιά να βλέπουν τις χιλιάδες του κόσμου που ήταν εκεί και να λένε “Επιτέλους! Είμαστε πολλοί! Εξυπνήσαμε!”
Είδα παππούδες να νιώθουν περηφάνια και να διεκδικούν αξιοπρέπεια για τον τόπο.
Απόψε, σε αυτή τη θερμή νύχτα της Λευκωσίας, ένιωσα τη φλέβα της Κύπρου να κτυπά δυνατά.
Ζήσαμε μια νύχτα που έμεινε στην ιστορία. Που έδωσε απαντήσεις. Διέξοδο.
Εαν η πολιτική ηγεσία πιάσει τον κοινωνικό αυτό παλμό, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Διαφορετικά, η συνέχεια μπορεί να ανεξέλεγκτη.
Μετά την ειρηνική ληξη του συλλαλητηρίου, το οποίο μάλλον είχε χαρακτήρα συνέλευσης, μαζέψαμε τα σκουπίδια που αφήσαμε στο δρόμο.
Βρέθηκα στην Πανδώρα για πίτσα.
Δυο πιτσιρίκια με μαύρα φανελάκια , ετοιμάζονταν να φύγουν με τη βέσπα τους.
“Θα πάτε και αύριο;” τους ρώτησα αυθόρμητα χωρίς να τους ξέρω , χωρίς να τους πω οτιδήποτε άλλο.
“Εν έσιη τσάνς να μεν πάμε!”
Η Κύπρος αποφάσισε να μιλήσει. Ας δυναμώσουμε τη φωνή μας.
Ανταπόκριση από τη Λευκωσία:»Επιτέλους,ξυπνήσαμε»
