Η συμμετοχή της Ελλάδας στην κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας έχει χωρίς αμφιβολία “τραυματίσει” τις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας. Κι απ΄ ότι φαίνεται αρκετά σοβαρά, ελπίζουμε όχι ανεπανόρθωτα.
Ο επικεφαλής της ρωσικής καμπάνιας “Στήριξε την Ελλάδα” Γκεόργκι Μουράντοφ,σε μία συνεντευξή του στον Δημήτρη Λιάτσο για την ιστοσελίδα “Σύγχρονη Ρωσία” δεν μασάει τα λόγια του. Εκφράζει τη βαθιά του θλίψη και τον προβληματισμό του .
Γνωστός ελληνιστής, διπλωμάτης, και πρόεδρος των Συνδέσμων Φιλίας Ρωσίας – Ελλάδας και Ρωσίας – Κύπρου, ο Γκεόργκι Μουράντοφ, βρέθηκε στη “μαύρη λίστα” που συνέταξαν οι Βρυξέλλες, με το νέο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Διαβάστε την συνέντευξή του:
ΕΡ: Γιατί ειδικά εσείς κληθήκατε να αναλάβετε καθήκοντα στην Κριμαία;
ΑΠ: Προσωπικά, το εκλαμβάνω ως μια δυνατότητα συνέχισης της δουλειάς μου σε ένα χώρο που γνωρίζω πολύ καλά, όπως είναι τα Βαλκάνια και ο Ελληνισμός. Εξακολουθώ να είμαι πρόεδρος των Συνδέσμων Φιλίας με την Ελλάδα και την Κύπρο. Το γεγονός ότι πριν καλά – καλά αναλάβω τα καινούργια καθήκοντά μου, κάποια κράτη στην Ε.Ε. έσπευσαν να με συμπεριλάβουν στον κατάλογο με τις κυρώσεις, μου προκαλεί έντονο προβληματισμό και μέσα από αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να τον μοιραστώ με τους πολυπληθείς Ελληνες φίλους μου.
Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει, είναι ότι, όταν σε ένα διπλωμάτη του κόβουν τη δυνατότητα επαφής για διαπραγμάτευση, για διάλογο, για κοινή δράση, αυτό αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο. Διότι, όταν δεν μιλά η διπλωματία, η γλώσσα της συνεργασίας και της αλληλεπίδρασης, τότε μιλούν τα … κανόνια! Εγώ είμαι διπλωμάτης καριέρας, και ως τέτοιος θα συνεχίσω να λειτουργώ. Να σημειωθεί ότι στον συγκεκριμένο κατάλογο κυρώσεων δεν υπάρχουν άλλοι πρεσβευτές και διπλωμάτες. Είμαι ο πρώτος διπλωμάτης καριέρας που «τιμωρείται».
Δεύτερον. Φαντάζει πολύ περίεργο το “σκεπτικό”, βάσει του οποίου περιελήφθη το όνομά μου στον συγκεκριμένο κατάλογο. Το ότι, δηλαδή, συμμετείχα δραστήρια στη διαμόρφωση των διοικητικών δομών της Κριμαίας! Μα η διαμόρφωση των δομών αυτών έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο – Μάρτιο. Πάνε πλέον 8-9 μήνες, αφότου ανέλαβα τα καθήκοντά μου. Τώρα το θυμήθηκαν; Αποτελεί λοιπόν τεράστιο ψέμα, η “αιτιολογία” που επικαλούνται για να μου επιβάλουν κυρώσεις.
Μια τρίτη σκέψη, στην οποία δεν μπορώ πλέον να μην αναφερθώ, είναι ότι όλη τη διπλωματική καριέρα μου την πέρασα σε χώρες που σήμερα είναι μέλη της Ε.Ε.: Την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Κύπρο. Ολοι οι φίλοι μου, διπλωμάτες από τις χώρες αυτές, αμέσως όταν το έμαθαν, έσπευσαν να μου τηλεφωνήσουν. Στις ηγεσίες και των τριών αυτών χωρών είμαι πολύ γνωστός. Ετσι μου δημιουργείται ένα πελώριο ερωτηματικό. Γιατί; Ξέρετε, στην ιδιοσυγκρασία των Ρώσων υπάρχει η εξής έννοια: «Τους δικούς μας δεν τους δίνουμε».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ηγεσίες της Ελλάδας, της Κύπρου, και της Βουλγαρίας ψήφισαν για να μπει το όνομά μου στον κατάλογο των κυρώσεων, αν και γνώριζαν καλά ότι τα “επιχειρήματα” δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Θα ήθελα να ρωτήσω τους φίλους μου εκεί: Αξίζει άραγε να συνεχίσω να προεδρεύω των Συνδέσμων Φιλίας; Να παραμείνω εκπρόσωπος των φίλων με την Ελλάδα και την Κύπρο, όταν οι ηγεσίες των χωρών αυτών ψηφίζουν κυρώσεις σε βάρος μου, με αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο, να μου απαγορεύουν να ταξιδέψω σε αυτές;
Εχετε υπόψη σας ότι αυτές τις ημέρες γιορτάζουμε τα 50χρονα ίδρυσης του Συνδέσμου της Ρωσοκυπριακής Φιλίας, στον οποίο, φυσικά, εξακολουθώ να είμαι πρόεδρος. Πρόσφατα είχα την τιμή να συναντηθώ με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ.Αναστασιάδη, και τον υπουργό Εξωτερικών, κ.Κασουλίδη. Θυμηθήκαμε τους δύσκολους καιρούς στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, όταν προσπαθούσαμε να λύσουμε το θέμα της προμήθειας των αντιαεροπορικών πυραύλων, S-300, από την Κύπρο, και, πρόσφατα, όταν ανησυχούσαμε για τα θέματα που προέκυψαν από την οικονομική κρίση. Εγώ πάντα επεδίωκα να βοηθήσω, και να στηρίξω. Γι’ αυτό, δεν θα το κρύψω: Αισθάνομαι πικραμένος!
ΕΡ: Ξέρετε, αισθάνομαι άβολα, νοιώθω να με βαραίνει κι εμένα η συλλογική ευθύνη απέναντί σας … Δεν κατανοώ πως είναι δυνατόν να επικροτήσουν τις σε βάρος σας κυρώσεις, τη στιγμή μάλιστα που εσείς κινητοποιηθήκατε ως επικεφαλής της κίνησης «Στήριξε την Ελλάδα», τα δύο-τρία τελευταία χρόνια…
ΑΠ: Οταν η Ελλάδα μπήκε στη βαθιά κρίση που τη μαστίζει μέχρι σήμερα, σαν Σύνδεσμος Φιλίας θεωρήσαμε πρώτιστο καθήκον να βοηθήσουμε, με το σύνθημα , «Στήριξε την Ελλάδα»! Προωθήσαμε πολλά θέματα όπως «αγοράστε ελληνικά προϊόντα», «ταξιδέψτε στην Ελλάδα», «κάντε διακοπές στην Ελλάδα», κ.α. Αυτό έδωσε αποτελέσματα. Τα τελευταία τρία χρόνια η εισροή Ρώσων στην Ελλάδα τριπλασιάστηκε. Εντυπωσιακά αυξήθηκαν και οι εισαγωγές ελληνικών προϊόντων στη ρωσική αγορά. Εργαστήκαμε για το καλό της φιλίας μας με την Ελλάδα, και βοηθήσαμε όπως μπορέσαμε έναν ομόδοξο λαό.
ΕΡ: Προβληματίζομαι με αυτές τις μεθοδεύσεις που ωθούν τις ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία να ψηφίζουν μέτρα κατά καταξιωμένων φίλων μας. Διότι εσείς δεν είστε το πρώτο κρούσμα “στοχοποίησης” Ρώσων, που συνδέονται στενά με τον Ελληνισμό. Τα ίδια συνέβησαν και με την πρόεδρο του Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βαλεντίνας Ματβιένκο, γνωστής φίλης και υποστηρικτού της Ελλάδας, βραβευμένης μάλιστα από την ελληνική Πολιτεία και το Κοινοβούλιο. Απαγόρευση να επισκεφθεί την Ελλάδα έχει επιβληθεί και στην Ελληνίδα εκπρόσωπο της Κριμαίας στη ρωσική Ανω Βουλή, Ολγα Κοβιτίδη, η οποία πρόσφατα μου εξέφρασε το παράπονο: “Και τι θα γίνει παρακάτω; Θα μου απαγορεύσουν να είμαι Ελληνίδα;” Και τώρα τρίτο κρούσμα. Απαγόρευση στον Μουράντοφ, στον άνθρωπο που συνδέεται πλήρως με τον θεσμό της φιλίας μεταξύ του ρωσικού κόσμου και του Ελληνισμού. Πλήγματα, δηλαδή, κατά εκείνων που στην Ελλάδα αποκαλούμε «οι άνθρωποί μας στη Ρωσία».
ΑΠ: Εκτιμώ πως όλα αυτά είναι κινήσεις με στόχο την παραπέρα ταπείνωση του Ελληνισμού. Οπως έγινε και με την κρίση που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, όταν με τεχνητό, βίαιο και χονδροειδή τρόπο επιβλήθηκαν εξοντωτικά μέτρα κατά της ελληνικής κοινωνίας. Μέτρα που συνέφεραν όμως, μια σειρά άλλων χωρών της Ε.Ε.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τσακίστηκε το οικονομικό και Τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, και επεδίωξαν να τσακίσουν όλο το οικονομικό οικοδόμημα που δημιούργησε η Ρωσία και η ρωσική επιχειρηματικότητα στην Κύπρο. Για μένα, όλα αυτά είναι κρίκοι μιας ενιαίας αλυσίδας. Λυπάμαι, ωστόσο, που σε αυτή την περίοδο της κρίσης, δεν μπορέσαμε να προτείνουμε έναν εναλλακτικό δρόμο εξόδου από την κρίση σε μια πολύ φίλη χώρα, όπως η Ελλάδα. Συγκεκριμένα, συνένωση με την Τελωνειακή Ενωση, προμήθεια φθηνής ενέργειας (φυσικό αέριο, πετρέλαιο), κ.α.
ΕΡ: Γιατί δεν το κάνατε;
ΑΠ: Διότι ποτέ δεν επιδιώξαμε να εισβάλουμε στο χώρο που έχει συγκροτήσει μια άλλη πολιτικο-οικονομική ομάδα χωρών. Κι εμείς, άλλωστε, έχουμε έναν ανάλογο χώρο, την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών, όπου ανήκει και η Ουκρανία. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση συμβαίνει το αντίθετο. Η Δύση θεώρησε ότι μπορεί και δικαιούται να χωθεί στην ΚΑΚ και να πει: “Παίρνουμε την Ουκρανία, τη Μολδαβία, όλους τριγύρω …” Εμείς, ακόμα κι όταν ξέσπασε η κρίση, το 2008-2009, δεν ενεργήσαμε με γνώμωνα να εντάξουμε στη δικιά μας τροχιά εξάρτησης καμιά χώρα της Ε.Ε., με “όπλο” είτε τη φθηνή ενέργεια, είτε τις επενδύσεις, τον δανεισμό, κ.ο.κ. Είναι αυτό που λέμε στα ελληνικά «Δεοντολογία». Και επιβάλλεται, οι σχέσεις ανάμεσα στους πολιτικοοικονομικούς σχηματισμούς που υπάρχουν, να διέπονται από κανόνες Δεοντολογίας. Αυτή είναι η αντίληψή μας, η συμπεριφορά μας και η στάση μας έως τώρα.
Παρ’ όλα αυτά, οι Δυτικοί θεωρούν πως διατηρούν για τον ευατό τους το αποκλειστικό δικαίωμα να συντρίβουν και να γκρεμίζουν ό,τι θεωρούν πως δεν τους ταιριάζει. Ωραία, και που θα πάμε έτσι; Επιδιώκουν να διαλύσουν την ΚΑΚ, να εμποδίσουν τη δημιουργία του Ενιαίου Οικονομικού χώρου, και να αποτρέψουν την ενδυνάμωση της Ευρασιατικής Ενωσης; Και μετά τι; Μπορώ να μαντέψω που στοχεύουν…
ΕΡ: Στον διαμελισμό της Ρωσίας, όπως συχνά λέγεται;
ΑΠ: Και τι θεωρείτε; Πως εμείς θα ανεχτούμε κάτι τέτοιο; Οπως και εκείνοι, έτσι και μεις έχουμε κυριαρχικά δικαιώματα, και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε τη διάλυση του κράτους μας. Αυτό τον πλούτο που διαθέτει η χώρα μας δεν μας τον «χάρισε» ο Θεός, όπως αρέσκονται να λένε οι Δυτικοί. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και θυσιών πολλών γενεών, των προγόνων μας που ανακάλυψαν και κατάφεραν να εποικίσουν τη Σιβηρία, κ.λ.π.. Σε άλλους έκανε «δώρο» ο Θεός και ο … τσάρος: Την Αλάσκα, στους Αμερικανούς ας πούμε, έναντι μόλις 7 εκατομμυρίων δολαρίων!
Διαβάστε ακόμη: