Πριν από τρεισήμισι χρόνια (Ιανουάριο 2010), έγραφα σε δημοσιευμένο κείμενό μου, τα παρακάτω, σχετικά με την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2009 στον νεοεκλεγέντα τότε Πρόεδρο Ομπάμα:
“Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2009 στον Πρόεδρο Ομπάμα! Οι περισσότεροι μάλλον ξαφνιάστηκαν. Πολλά άρθρα γράφτηκαν παγκοσμίως με, κυρίως, αρνητικά σχόλια. Για ποιο λόγο δόθηκε το βραβείο σε έναν αρχηγό κράτους που ακόμη δεν πρόλαβε να δώσει δείγματα γραφής;
Κάποιοι αιτιολόγησαν την απονομή με το επιχείρημα ότι ο Ομπάμα έχει τις προϋποθέσεις και την πρόθεση να γίνει ένας “πρόεδρος της ειρήνης” και το βραβείο θα βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή… Κάτι δηλαδή σαν τα διόδια των εθνικών μας οδών: πληρώνουμε εκ των προτέρων για τους δρόμους που πρόκειται να κατασκευαστούν! Και αν δεν κατασκευαστούν;
Αν ο Ομπάμα, αντιμετωπίζοντας την σκληρή πραγματικότητα των γεωστρατηγικών δεδομένων ή τον ασφυκτικό κλοιό του πολιτικο-επιχειρηματικού «βαθέως» αμερικανικού κράτους, το κεφάλαιο και τους πετρελαιάδες, προβεί σε αποφάσεις και δράσεις που έρχονται σε αντίθεση με τα κριτήρια ενός Νόμπελ Ειρήνης; Τι θα πουν οι «σοφοί» του Όσλο; Μήπως θα του ζητήσουν να το επιστρέψει;”
Δρ. Ιωάννης Παρίσης