Τις τελευταίες δυο μέρες έχουν πέσει δυο ελικόπτερα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ – το ένα ελικόπτερο τύπου Sikorsky HH-60 Pave Hawk στην μεγάλη Βρετανία και το άλλο τύπου ΜΗ-53Ε Sea Dragon στις ΗΠΑ. Απο τα δυο αυτα ατυχήματα, 6 στρατιώτες βρήκαν ακαριαίο θάνατο.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι γιατι να πέφτουν τόσο συχνά τα ελικόπτερα;
Η πρώτη απάντηση ειναι πολύ απλά επειδή τα ελικόπτερα χρησιμοποιούνται συνήθως σε επικίνδυνες αποστολές. Σε αντίθεση με τα αεροπλάνα που συνήθως λειτουργούν σε ενα ελεγχόμενο περιβάλλον (με αεροδιάδρομο και ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας), τα ελικόπτερα πρέπει να εισέλθουν σε περιοχές όπου τα αεροπλάνα δεν έχουν εύκολα πρόσβαση. Τα ελικόπτερα, λιγο πολύ, μπορούν να προσγειωθούν παντού, γεγονός που τα καθιστά χρήσιμα σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις και επικίνδυνες αποστολές (έρευνα και διάσωση κλπ). Ως αποτέλεσμα οι συνθήκες μπορεί να είναι απρόβλεπτες.
Τα ελικόπτερα ειναι επίσης πιο ευάλωτα σε κακές καιρικές συνθήκες και σε εμπόλεμες ζώνες τα ελικόπτερα μπορούν να καταρριφθούν με μεγαλύτερη ευκολία απο τα αεροπλάνα. Βέβαια τα ελικόπτερα πετάνε και πιο κοντά στο έδαφος απ’οτι τα αεροπλάνα.
Το μέγιστο υψόμετρο ενός ελικοπτέρου χωρίς να απαιτείται συμπίεση είναι περίπου 12.000 πόδια, συνεπώς καθιστά πιο πιθανό να αντιμετωπίζουν εμπόδια που ξαφνικά μπορεί να εμφανιστουν στην ομίχλη όπως ειναι για παράδειγμα κτίρια ή λόφοι.
Λόγω της χρήσης τους τα ελικόπτερα τείνουν επίσης να απογειώνονται και να προσγειώνονται πολύ περισσότερο από ό, τι τα αεροπλάνα και σύμφωνα με στοιχεία η συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων σε όλα τα αεροσκάφη συμβαίνει κατά τη διάρκεια απογείωσης και προσγείωσης.
Τα ελικόπτερα έχουν επίσης περισσότερα κινούμενα μέρη απ’ οτι εχουν τα αεροπλάνα και ως εκ τούτου, οι πιθανότητες δυσλειτουργίας τους αυξάνονται. Εάν δηλαδή υπάρξει πρόβλημα σε ενα από αυτά τα μέρη, το ελικόπτερο μπορεί άμεσα να χάσει τον έλεγχο. Το γεγονός ότι αυτά τα μέρη είναι σε συνεχή κίνηση σημαίνει επίσης ότι τα τμήματα φθείρονται πιο γρήγορα.
Εκτός απο τα παραπάνω, για κάποιον αρχάριο τα ελικόπτερα ειναι και πιο δύσκολα στον χειρισμό τους, δηλαδή ο πιλότος χρησιμοποιεί τέσσερις βασικές λειτουργίες ελέγχου της πτήσης του ελικοπτέρου. Αυτές είναι ο κυκλικός μηχανισμός ελέγχου (cyclic pitch control), o γενικός μηχανισμός ελέγχου (collective pitch control), η διάταξη αυξομείωσης των στροφών του κινητήρα (γκάζι) (throttle), καθώς και δυο πετάλια ελέγχου του μηχανισμού αντιστάθμισης της ροπής του κύριου έλικα (Antitorque Pedals).
Τα ελικόπτερα είναι πιο πολύπλοκα στην λειτουργία τους από ότι αρχικά φαίνεται. Αεροδυναμικά, το ρεύμα αέρα που περνάει από την επιφάνια του έλικα είναι πολύ δύσκολο να οριστεί και ακόμα μετά από τόσα χρόνια έρευνας δεν έχει περιγραφεί πλήρως. Η δυνατότητα ορισμού και πρόβλεψης των αεροδυναμικών χαρακτηριστικών του έλικα, είναι το κλειδί για την πρόβλεψη της απόδοσης του ελικοπτέρου ως σύνολο.
Ως αποτέλεσμα της πολυπλοκότητας των ελικοπτέρων, το ποσοστό των ατυχημάτων κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών πτήσεων, είναι διπλάσιο για τα ελικόπτερα απ’οτι για τα αεροπλάνα: 12,69 ατυχήματα ανά 100.000 ώρες πτήσης έναντι 6,08 ατυχήματα ανά 100.000 ώρες!
Σύμφωνα με στοιχεία, τα ελικόπτερα συντρίβονται 35% πιο συχνά ανά ώρα στον αερά από ότι το μέσο αεροσκάφος.
Ωστόσο είναι λιγότερες οι πιθανότητες να πεθάνει κανείς απο συντριβή ελικοπτέρου απ’οτι απο συντριβή αεροπλάνου. Γενικά τα ποσοστά δείχνουν 1,3 θανάτους ανά 100.000 ώρες πτήσης έναντι 1,4 θανάτους για τα αεροσκάφη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ