«Μακρόν εναντίον Σαλβίνι – η μάχη για το πολιτικό μέλλον της Ευρώπης», γράφουν οι Financial Times σε άρθρο για τις ευρωεκλογές και την αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών.
Από τη μια πλευρά ο Σαλβίνι σκληρός ευρωσκεπτικιστής και τώρα σημαιοφόρος της εθνικιστικής δεξιάς της Ευρώπης. Από την άλλη ο Μακρόν, ο πλέον φιλοευρωπαίος Γάλλος Πρόεδρος, με φιλόδοξη ατζέντα για την ενίσχυση της ΕΕ.
Προσβλέποντας στις ευρωεκλογές, ο Ματέο Σαλβίνι άρχισε το φθινόπωρο να θεωρεί τον Μακρόν τον μεγαλύτερο εχθρό του και ο Γάλλος Πρόεδρος αποδέχθηκε την πρόκληση.
Κανείς από τους δύο άνδρες δεν θα είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές όμως αντιπροσωπεύουν τις δύο δυνάμεις που παρατάσσονται για να καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης, και βοηθούν ώστε οι συχνά αδιάφορες ευρωεκλογές να γίνουν συναρπαστικό θέαμα και πιθανώς ένα από τα καθοριστικά πολιτικά γεγονότα του 2019.
Ορισμένοι φιλοευρωπαίοι ανησυχούν ότι η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο δεν είναι ορθή και ότι ο Μακρόν δεν είναι πλέον σε καλή φόρμα. Είναι λάθος για εκείνους που τάσσονται υπέρ της Ευρώπης η αντιπαράθεση μεταξύ ενός ευρωπαϊστή και ενός λαϊκιστή, δήλωσε ο Εν. Λέτα, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας. «Είναι λάθος γιατί πρέπει να διαιρεθεί το λαϊκιστικό στρατόπεδο.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά διαιρεμένο στρατόπεδο και τους βοηθάμε δημιουργώντας αυτή την αντιπαράθεση. Ενώνονται μόνο όταν έχουν εχθρούς», τόνισε ο Λέτα. Στη συνέχεια το άρθρο κάνει λόγο για τις ευρωεκλογές, που μπορεί να αποτελέσουν τις σημαντικότερες σε δεκαετίες και για τα ποσοστά των ακροδεξιών ή εθνικιστικών δυνάμεων σε χώρες της ΕΕ.
Επισημαίνει ότι σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Delors, οι δυνάμεις αυτές αναμένεται να λάβουν το 25% των εδρών στην Ευρωβουλή έναντι 20% που κατέχουν τώρα. Είναι απίθανο οι εθνικιστές και οι λαϊκιστές να αποκτήσουν τον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου ωστόσο θα μπορούσαν να διαταράξουν το έργο του και να αποκτήσουν επιρροή, τουλάχιστον για τα υψηλά αξιώματα της ΕΕ.
Επί 25 χρόνια οι ομάδες της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς συνεργάστηκαν στην Ευρωβουλή και ευρύτερα στην χάραξη πολιτικής της ΕΕ. Ωστόσο, η εν λόγω συνεργασία μπορεί να αλλάξει αυτή τη φορά, δεδομένης της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών κομμάτων και της πίεσης που δέχονται τα συντηρητικά κόμματα στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία από την ακροδεξιά.
Η ισχύς της ακροδεξιάς μετά τις ευρωεκλογές θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από αν τα κόμματα 24 χωρών θα μπορέσουν να συνενωθούν σε μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, ένα είδος εθνικιστικής διεθνούς.
Σύμφωνα με τον Μάθιου Γκούντγουιν, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, οι εθνικιστές και οι λαϊκιστές επιδιώκουν τη δημιουργία συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το πρόβλημα για τους εθνικιστές της Ευρώπης είναι ότι τα εθνικά τους συμφέροντα έρχονται σε σύγκρουση, εκτιμά ο συντάκτης και φέρει ως παράδειγμα από τη μια πλευρά τον Σαλβίνι που κατηγόρησε την ΕΕ ότι δεν βοήθησε τη χώρα του στην αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης και από την άλλη πλευρά τον Βίκτορ Όρμπαν ή το αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας που αντιτίθενται σθεναρά σε όποια βοήθεια σε αυτό τον τομέα.
Σύμφωνα με τους FT, o Σαλβίνι, που θεωρείται ορθή επιλογή, για εκείνους που θέλουν να συγκροτήσουν μια ακροδεξιά συμμαχία και στη διαμάχη της Ιταλίας με τις Βρυξέλλες για τον ιταλικό προϋπολογισμό του 2019. Ο Σαλβίνι εκμεταλλεύεται το αντι-γαλλικό αίσθημα που υπάρχει στην Ιταλία.
Για πολλούς στην Ιταλία, ο Μακρόν κατέστη πηγή όλων των δεινών, είπε η Ν. Τότσι, διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στη Ρώμη. Ορισμένοι, όπως ο Λέτα, συστήνουν στον Γάλλο Πρόεδρο να αγνοήσει την πρόκληση του Σαλβίνι.
Η δυσκολία για τον Μακρόν είναι ότι τα σχέδιά του για ενίσχυση της ευρωζώνης με σωστή τραπεζική ένωση και προϋπολογισμό για την αντιμετώπιση των συνεπειών από ενδεχόμενα σοκ, παρεμποδίζονται όχι από τους εθνικιστές αλλά από τους φιλο-Ευρωπαίους στο Βερολίνο και τη Χάγη.
Το κόμμα του Macron δεν έχει κάνει πολλά για τη δημιουργία μιας πανευρωπαϊκής συμμαχίας, εκτιμά ο συντάκτης και επισημαίνει ότι το κόμμα του Γάλλου Προέδρου δεν εντάχθηκε στην ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη. Ορισμένοι δηλώνουν ότι ο Μακρόν διστάζει να αποξενώσει την Άγγελα Μέρκελ, εταίρο του στην Ευρώπη και de facto επικεφαλής της κεντροδεξιάς ομάδας.
Καθώς οι μεταρρυθμιστικές του φιλοδοξίες ανακόπτονται από την υποτιθέμενη σύμμαχό του στο Βερολίνο, η σύγκρουση με το ευρωσκεπτικιστικό στρατόπεδο ενδεχομένως μοιάζει με πρόσφορη πολιτική τακτική, γράφουν οι Financial Times.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ