Μετά το «χτύπημα» της 13ης Απριλίου κατά του Ισραήλ, το Ιράν προετοιμάζεται για την ισραηλινή απάντηση, προκαλώντας τη μέγιστη ανησυχία στη διεθνή σκηνή για το ξέσπασμα ενός περιφερειακού πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Πως συγκρίνονται όμως οι δυνάμεις των δύο χωρών; Θα αντέξει η αεράμυνα του Ιράν μια ισραηλινή επίθεση; Έχει το Ισραήλ τα κατάλληλα εναέρια μέσα για να επιτεθεί στο Ιράν;
Η Πολεμική Αεροπορία του Ιράν
Η ιρανική Πολεμική Αεροπορία έχει 37.000 προσωπικό, αλλά οι διεθνείς κυρώσεις που έχουν επιβληθεί εδώ και δεκαετίες στην Τεχεράνη δεν της έχει επιτρέψει να έχει πρόσβαση στην πιο σύγχρονη δυτική τεχνολογία, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών στο Λονδίνο (IISS).
Η Πολεμική Αεροπορία του Ιράν διαθέτει μόνο μερικές δεκάδες λειτουργικά αεροσκάφη κρούσης, συμπεριλαμβανομένων ρωσικών και παλιών αμερικανικών μοντέλων που αποκτήθηκαν πριν από την ιρανική επανάσταση του 1979.
Η Τεχεράνη έχει μια μοίρα από εννέα μαχητικά αεροσκάφη F-4 και F-5, μια μοίρα από ρωσικής κατασκευής αεροσκάφη Sukhoi-24 και μερικά αεροσκάφη MiG-29, F-7 και F-14, αναφέρει σε έκθεσή του το IISS.
Οι Ιρανοί έχουν επίσης πολλές χιλιάδες drones – καμικάζι, πολλά από τα οποία είναι εγχώρια κατασκευασμένα. Επιπλέον, το Ιράν διαθέτει περισσότερους από 3.500 πυραύλους εδάφους – εδάφους, αλλά δεν μπορούν όλοι τους να φτάσουν μέχρι το Ισραήλ, καθώς έχουν μικρό βεληνεκές.
Ο διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας του Ιράν, Amir Vahedi, δήλωσε την Τετάρτη ότι τα Su-24 βρίσκονται στην «καλύτερη κατάσταση ετοιμότητάς τους» για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πιθανή ισραηλινή επίθεση. Αλλά η εξάρτηση του Ιράν από τα αεροσκάφη Su-24, που αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960, δείχνει τη σχετική αδυναμία της ιρανικής αεροπορίας.
Η ιρανική αεράμυνα
Για την αεράμυνα, το Ιράν βασίζεται σε μια μείξη ρωσικών και εγχώριας παραγωγής πυραύλων εδάφους-αέρος και συστημάτων αεράμυνας.
Η Τεχεράνη έλαβε S-300 από τη Ρωσία το 2016, τα οποία είναι πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος μεγάλου βεληνεκούς ικανά να εμπλέκουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών και βαλλιστικών πυραύλων.
Το Ιράν διαθέτει επίσης το εγχώρια κατασκευασμένο Bavar-373, καθώς και τα συστήματα Sayyad και Raad.
Ο Fabian Hinz, ερευνητής στο IISS, δήλωσε: «Εάν υπήρχε μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών, το Ιράν πιθανότατα θα είχε κάποιες περιστασιακές επιτυχίες. Δεν έχει την ολοκληρωμένη αεράμυνα που έχει το Ισραήλ».
Η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ
Από την μεριά του, το Ισραήλ διαθέτει μια αρκετά προηγμένη Πολεμική Αεροπορία που προμηθεύεται από τις ΗΠΑ εκατοντάδες αεροσκάφη πολλαπλών χρήσεων F-15, F-16 και F-35.
Αν και το Ισραήλ δεν διαθέτει στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη, κάποια αεροσκάφη Boeing 707 έχουν μετατραπεί σε αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, επιτρέποντας έτσι στα ισραηλινά μαχητικά να φτάσουν στο Ιράν για βομβαρδισμούς.
Κατέχοντας καλά την τεχνογνωσία για την ανάπτυξη μη επανδρωμένων συστημάτων, το Ισραήλ έχει τα φημισμένα UAV Heron ικανά να πετούν για περισσότερες από 30 ώρες, αρκετές για μακρινές επιχειρήσεις. Τα περιπλανώμενα πυρομαχικά του, Delilah, έχουν εκτιμώμενο βεληνεκές 250 χιλιόμετρα.
Το Ισραήλ πιστεύεται ευρέως ότι έχει αναπτύξει πυραύλους εδάφους-εδάφους μεγάλου βεληνεκούς, αλλά ούτε το επιβεβαιώνει ούτε το διαψεύδει.
Το διάσημο Iron Dome
To διάσημο και δοκιμασμένο πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας Iron Dome αναπτύχθηκε με τη βοήθεια των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991 και παρέχει στο Ισραήλ πολλές επιλογές για την κατάρριψη ιρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.
Το σύστημα με το μεγαλύτερο βεληνεκές είναι το Arrow-3, το οποίο αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους στο διάστημα. Η παλαιότερη έκδοσή του, το Arrow-2, λειτουργεί σε χαμηλότερα υψόμετρα.
Το μεσαίου βεληνεκούς David’s Sling αντιμετωπίζει βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ, ενώ ο μικρού βεληνεκούς Iron Dome αντιμετωπίζει το είδος των ρουκετών και των όλμων που χρησιμοποιούνται από τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν στη Γάζα και τον Λίβανο.
Κατά την διάρκεια του μαζικού χτυπήματος από το Ιράν, το βράδυ του Σαββάτου, αν και πολλά από τα drones και τους πυραύλους αναχαιτίστηκαν από συμμαχικά μαχητικά των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιορδανίας, το Iron Dome έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστροφή ιρανικών πυραύλων πάνω από το έδαφος του Ισραήλ.
Η εμπειρία των Ισραηλινών πιλότων στα S-300
Αν τελικά ο Νετανιάχου αποφασίσει να αγνοήσει την παγκόσμια πίεση και να απαντήσει άμεσα στο Ιράν, η αεράμυνα της Τεχεράνης δύσκολα θα «αντέξει» ένα αποφασιστικό ισραηλινό χτύπημα.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ δεν θα δυσκολευόταν να χτυπήσει στόχους εντός του Ιράν, το οποίο διαθέτει απαρχαιωμένη αεροπορία και εγχώρια συστήματα αεράμυνας βασισμένα σε γερασμένα ρωσικά μοντέλα.
Το Ιράν είναι μια «υπερδύναμη σε τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και UAV», δήλωσε ο Ζβίκα Χαϊμόβιτς, πρώην αρχηγός αεράμυνας του Ισραήλ. «Αλλά η αντιαεροπορική του άμυνα είναι ένα άλλο θέμα», πρόσθεσε.
Τα ιρανικά συστήματα βασίζονται ως επί το πλείστον σε ρωσικά, τα οποία είναι ανεπτυγμένα στη Συρία εδώ και μια δεκαετία. Έτσι, δίνεται ένα πλεονέκτημα στους Ισραηλινούς, που επιχειρούν και πετάνε πάνω από τις συριακές πόλεις εδώ και χρόνια, αφού έχουν αποκτήσει εμπειρία στην αντιμετώπισή τους.
«Η αεροπορία μας και οι αεροπορικές δυνάμεις του συνασπισμού πετούν σε παρόμοια περιβάλλοντα. Ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτό το σύστημα (S-300)», είπε ο Χαϊμόβιτς.
Ο Sidharth Kausha, ερευνητής στο Royal United Strategic Institute στο Λονδίνο, είπε ότι η κύρια πρόκληση για το Ισραήλ μπορεί να μην είναι να αποφύγει τους πυραύλους εδάφους-αέρος του Ιράν, αλλά να μπορέσει να χτυπήσει επιτυχώς στρατιωτικές βάσεις στο δυτικό και νότιο Ιράν που απαιτούν χρήση διεισδυτικών βομβών, χωρίς να προκαλέσει απώλειες αμάχων, ώστε να μην χάσει την υποστήριξη της Δύσης, την οποία κρατάει «με νύχια και με δόντια».
Ο Kausha λέει ότι τα ισραηλινά αεροσκάφη, όπως τα F-35, τα οποία θα μπορούσαν να αποφύγουν τα δίκτυα αεράμυνας του Ιράν, συνήθως μεταφέρουν μικρότερα πυρομαχικά. Αλλά ενάντια σε βαθιά θαμμένους στόχους, μπορεί να χρειαστούν μεγαλύτερα πυρομαχικά, πράγμα που θα σήμαινε ότι μπορεί να πρέπει να μεταφερθούν εξωτερικά σε αεροσκάφη όπως το F-16 – καθιστώντας τα πιο ανιχνεύσιμα στα ραντάρ.
Mε πληροφορίες από: Reuters / Φωτογραφίες αρχείου Reuters