Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ανάλυση για το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση στη Συρία και τι μπορεί να πυροδοτήσει ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση. Η οποία μοιάζει πιθανότερη από ποτέ. Θα ανοίξει το “κουτί της Πανδώρας” ή θα κατορθώσει να ελέγξει τουλάχιστον τη φωτιά που χρόνια τώρα καίει στη Μέση Ανατολή. Η πρώτη εκδοχή μοιάζει πιθανότερη δυστυχώς.
Η αφορμή για την επέμβαση στη Συρία έχει να κάνει με την χρησιμοποίηση χημικών κατά αμάχων, η οποία είναι αναμφισβήτητη . Το ερώτημα ποιος τα χρησιμοποίησε όμως ξεκάθαρα δεν έχει απαντηθεί. Κι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί …λεπτομέρεια.
Στο Ιράκ η τελευταία αμερικανική επέμβαση στηρίχθηκε στο επιχείρημα ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε στην κατοχή του όπλα μαζικής καταστροφής. Η επέμβαση έγινε , ο Σαντάμ έπεσε αλλά τα όπλα δεν βρέθηκαν ποτέ γιατί δεν υπήρχαν.
Τώρα η αμερικανική στρατιωτική μηχανή είναι έτοιμη να επέμβει και πάλι. Αυτή τη φορά για να τιμωρήσει τη χρήση χημικών την οποία “χρεώνει” στο καθεστώς Άσαντ,χωρίς όμως να είναι εξακριβωμένο.
Η τακτική και η απάνθρωπη συμπεριφορά όσων αυτοαποκαλούνται αντικαθεστωτικοί στη Συρία δεν αποκλείει σε καμία περίπτωση την χρήση χημικών από την πλευρά τους. Αντιθέτως. Τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει είναι ασύλληπτα και επίσης δεν πρέπει σε κανέναν να διαφέυγει ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων πολεμούν τον Άσαντ προέρχονται εκτός Συρίας και είναι φανατικοί ισλαμιστές. Δεν πρόκειται για “επαναστάτες” και “εκσυγχρονιστές” αλλά για οπισθοδρομικούς και αδίστακτους φανατικούς ισλαμιστές. Ο δε λεγόμενος Ελευθερος Στρατός της Συρίας είναι ένα αδύναμο “ασκέρι” το οποίο έχει ηττηθει στρατιωτικά από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Αυτό το μόρφωμα αναμένει τις βόμεβες και τους πυραύλους που θα οδηγήσουν υποτίθεται τον Άσαντ σε άτακτη φυγή. Αλλά ούτε αυτό είναι βέβαιο ότι θα επιτευχθεί. Έχει κατ΄ επανάληψη αποδειχτεί από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας -για να μην πάμε πιο πισω- ότι η αεροπορικές και πυραυλικές “καταιγίδες” από μόνες τους δεν είναι αρκετές για να λυσουν τέτοιου είδους προβλήματα.
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δυσκολη και σύνθετη στην Συρία, γιατί απο πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει αξιόπιστη διάδοχη κατάσταση για να κρατήσει τη χώρα όρθια. Λογικά οι αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να έχουν μάθει το μάθημα μετά απ΄ όσα προέκυψαν ειδικά σε Λιβύη και Αίγυπτο. Στη Συρία τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ,πολύ χειρότερα. Αν το καθεστώς Άσαντ καταρρεύσει και η εξουσία ή μέρος αυτής περάσει στον έλεγχο των φανατικών ισλαμιστών, είναι βέβαιο ότι πολλοί από τους πρόθυμους να επιτεθούν στον Άσαντ θα τον…νοσταλγήσουν.
Όλα αυτά δεν αθωώνουν τα εγκλήματα των κυβερνητικών δυνάμεων και του καθεστώτος. Όμως ένα λάθος δεν μπορεί ποτέ να διορθωθεί μ΄ ένα μεγαλύτερο.