Μετά από δύο μήνες διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα του Κιέβου κατά της απόφασης του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς να απορρίψει μια συμφωνία για στενότερες σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διαδηλώσεις της Ουκρανίας εξαπλώνονται και σε άλλες μεγάλες πόλεις στα δυτικά της χώρας.
Οι διαδηλωτές έχουν θέσει υπο κατάληψη κυβερντικά κτίρια σε διάφορες περιεφερειακές πρωτεύουσες, αυξάνοντας τις ανησυχίες σχετικά με το πού θα καταλήξει η κρίση της Ουκρανίας.
Αυτο που συμβάινει στην Ουκρανία μας εξηγεί σε δημοσίευμα της η Αμερικανική εφημερίδα Washington Post ειναι κατι παραπάνω απο τον απλό θυμό της κοινωνιας προς τον Γιανουκοβιτς και την απορριψη της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση συνεπώς φέρνοντας την πιο κόντά στη Ρωσία.
Η εφημερίδα προσπαθεί να μας δείξει με δυο απλούς χάρτες τι ακριβώς συμβαίνει.
Στον παραπάνω χάρτη οι κόκκινες ρίγες δείχνουν τις περιοχές όπου οι διαδηλώσεις εχουν περικυκλώσει κυβερνητικά κτίρια και οι μαύρες ρίγες δείχνουν τις περιοχές όπου διαδηλωτές έχουν υπο την κατάσχεση τους τα διοικητικά κτίρια της κυβέρνησης.
Οι μπλε περιοχές είναι αυτές όπου ο Γιανουκόβιτς κέρδισε την πλειοψηφία στις τελευταίες προεδρικές εκλογές , το 2010 – το σκούρο μπλε δείχνει οτι στην συγκεκριμένη περιοχή κέρδισε τουλάχιστον το 70%
Οι πορτοκαλί περιοχές δείχνουν εκει πού η Γιούλια Τιμοσένκο η τότε πρωθυπουργός και υποψήφιος φιλοευρωπαϊκού κόμματος, κέρδισε την πλειοψηφία και το σκούρο πορτοκαλί εκει που η κυρία Τιμοσένκο ειχε τουλάχιτον το 70%.
Ο χάρτης αυτος ειναι σημαντικός γιατι αναδεικνύει κατι εξαιρετικά σημαντικό: Υπάρχει μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή στα πολιτικά της Ουκρανίας – μια πραγματική, φυσική γραμμή που χωρίζει το Βόρειοδυτικό κομμάτι της από το Νότιοανατολικό. Αυτο μπορείτε να το δείτε εύκολα σε αυτον τον χάρτη αλλα και σε κάθε εκλογικό χάρτη μετα την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτο το χάσμα μας πάει περα απο το αν η Ουκρανία ειναι στραμμένη προς την Ευρώπη ή προς την Ρωσία. Εδω τίθεται το ερώτημα της πόλωσης.
Ο χάρτης αναδεικνύει δυο πράγματα:
1. Οι διαδηλώσεις αυξάνονται στο μισό της χώρας που ψήφισε εναντίον του Γιανούκοβιτς, που περιλαμβάνει και το Κίεβο.
2. Οι διαδηλώσεις δεν ειναι πραγματικός παράγοντας στο μισό που ψήφισε υπέρ του Γιανούκοβιτς
Βέβαια αυτο δεν σημαίνει οτι αυτοί που μένουν στις μπλέ περιοχές λατρεύουν τον Γιανούκοβιτς ωστόσο ουτε και πρόκειται να βγούν στους δρόμους για να τον εμποδίσουν και επίσης αυτο δεν σημαίνει οτι οι διαδηλωτές δεν έχουν δίκαιο που διαμαρτύρονται ή οτι η ήττα του υποψήφιου τους ειναι ο μόνος σκοπός.
Η οικονομία είναι σε τραγική κατάσταση, και η κυβέρνηση επέβαλε πρόσφατα αυστηρούς περιορισμούς κατά την ελευθερία του λόγου, των μέσων ενημέρωσης και των δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι, το οποίο είναι μέρος του γιατί οι διαμαρτυρίες ξανάρχισαν.
Με άλλα λόγια, γραφει η εφημερίδα, στο Ευρωπαικό – πορτοκαλί – κομμάτι της Ουκρανίαςοι διαμαρτυριες και οι διαδηλώσεις ειναι ακόμη πιο σοβαρές και εκτεταμένες απ’οτι δείχνουν τα ΜΜΕ. Ειναι όμως σημαντικό να έχουμε κατα νου και το άλλο μισό της χώρας, το μπλέ μισό δηλαδη, που ειναι πολύ πιο ήσυχο.
Ίσως λοιπόν να αναρωτιέστε γιατι υπάρχει αυτο το βαθύ χάσμα μεταξύ αυτών των δυο μισών της Ουκρανίας. Κι εδω φτάνουμε σε ενα κομβικό σημείο, εξαιρετικά σημαντικό για την κατανόηση της καταστασης στην Ουκρανία: Ενα μεγάλο κομμάτι της χώρας μιλά Ρώσικα και όχι Ουκρανικά. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει τον γλωσσικό διαχωρισμό που επικρατεί στην χώρα, που αν παρατηρήσετε θα δείτε οτι οι γραμμές αντιστοιχούν απόλυτα με το πολιτικό χάσμα.
Τα Ουκρανικά ειναι η επίσιμη γλώσσα της Ουκρανίας και τα οποία τα μιλάει η πλειοψηφία.
Αλλα ώς ενα κομμάτι της κληρονομίας της κατα την διάρκεια της Ρωσικης κατοχής της χώρας, πολλοι Ουκρανοι μιλούν Ρωσικά η οποία ειναι και η μητρική γλώσσα του ενός τρίτου του πληθυσμού. Οι Ρωσόφωνοι ειναι συγκεντρωμένοι στα νότια και στα ανατολικά, και ενα σημαντικό κομμάτι τους ειναι Ρώσικης καταγωγής
Σε ορισμένες περιοχές, περισσότερο από τα τρία τέταρτα του πληθυσμού μιλά ρωσικά ως την κύρια τους γλώσσα.
Η ρωσόφωνες περιφέρειες τείνουν να ειναι λιγότερο εχθρικές σε πολιτικές που φέρνουν την χώρα τους πιο κοντά στην Ρωσία, όπως εχει κάνει ο Γιανούκοβιτς.
Οι Ουκρανόφωνες περιοχές ιστορικά εχουν αναζητήσει μια εθνική ταυτότητα που να εχει ενα πιο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Συνεπώς αυτο που συμβαίνει εχει να κανει με την πολιτική αλλα σχετίζεται άμεσα με την εθνική ταυτότητα, για το ζήτημα του τι σημαίνει να κατάγεσαι απο την Ουκρανία.
Η τρέχουσα πολιτική σύγκρουση, η οποία στο πιο βασικό επίπεδο είναι το κατά πόσο η χώρα θα κλίνει προς την Ευρώπη ή προς τη Ρωσία, αποτελεί μέρος μιας μακροχρόνιας και ανεπίλυτα εθνικής κρίσης ταυτότητας.
Ναι, η κρίση στην Ουκρανία, εχει να κάνει με τις αποτυχίες του Γιανουκόβιτς να καθορίσει την οικονομία και τους δρακόντειους περιορισμούς του κατά βασικών ελευθεριών αλλα αυτα που την κάνουν να ειναι τόσο δισεπίλυτη ειναι όλα αυτα που κρυβονται απο πίσω και που σιγοβράζουν εδω και πολλά χρόνια.
Πηγη: Washington Post / Μετάφραση: OnAlert
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Ουκρανία